در زمینه دانش موسیقی، واژهها و موضوعات گوناگونی مطرح است که پیش از این، تعداد زیادی از آنها را در نوشتههای پیشین ندابلاگ معرفی کردهایم. این بار هم به سراغ یک مفهوم تازه میرویم: کرشندو و دکرشندو. اگر دوست دارید معنی این واژه در موسیقی چیست و چگونه اجرا میشود، پیشنهاد میکنیم تا پایان این نوشته با ما همراه بمانید.
کرشندو و دکرشندو چیست؟
در یک قطعه موسیقی، معمولاً میزان بلندی صدا از اول تا آخر ثابت نمیماند. آهنگسازان با کم و زیاد کردن صدا، به قطعه احساس و حالت میدهند. یکی از روشهای رایج برای این کار، استفاده از “کرشندو” و “دکرشندو” است. این دو واژه، اصطلاحاتی ایتالیایی هستند. کرشندو از واژهای به معنای “رشد کردن” گرفته شده و دکرشندو به معنای “کم شدن” یا “ضعیف شدن” است.
اگرچه این علامتها در اصل به موسیقی کلاسیک تعلق دارند، اما امروزه در سبکهای مختلف موسیقی دیده میشوند. شکل این علامتها شبیه علامت بزرگتر و کوچکتر در ریاضی یا مانند دو خط است که از یک سمت از هم فاصله میگیرند. اگر این خطوط به سمت راست باز شوند، علامت کرشندو است و اگر به سمت چپ باز شوند، دکرشندو را نشان میدهند. این علامت معمولاً در زیر نتها کشیده میشود تا مشخص کند تغییر صدا از کجا شروع و تا کجا ادامه دارد.
گاهی به جای کشیدن این علامت، از مخفف آنها استفاده میشود. مثلاً Cresc یا Cres برای کرشندو و Decresc برای دکرشندو به کار میرود. کار اصلی این دو علامت، ایجاد یک تغییر تدریجی و آرام در بلندی صدا است.
کرشندو و درکشندو چطور نواخته میشوند؟
در کرشندو، باید صدای موسیقی را به آرامی و گام به گام بلندتر کنیم؛ یعنی از صدای آهسته (پیانو) به صدای بلند (فورته) برسیم. در دکرشندو هم دقیقاً برعکس این کار را انجام میدهیم؛ یعنی صدا را کمکم و به تدریج آرام میکنیم تا از فورته به پیانو برسیم. نکته کلیدی که هنگام اجرای این دو باید رعایت کنید، این است که این تغییر باید به نرمی و تدریجی باشد. اگر آهنگساز قصد داشته باشد تغییر ناگهانی در شدت صدا ایجاد شود، از نشانههای دیگری استفاده خواهد کرد. پس وقتی کرشندو یا دکرشندو به کار میرود، یعنی تغییر در شدت صدا باید بسیار نرم، تدریجی و بدون شتاب باشد.