احتمالاً برای شما هم پیش آمده که سازی بادی و براق به رنگ طلا دیده باشید که نوازندهاش هم در آن میدمد و هم لولهای از آن را جلو و عقب میبرد. نام این ساز ترومبون است. در این نوشته از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام، بیشتر با ساز ترومبون آشنا خواهید شد.
ترومبون
ترومبون یک ساز بادی از جنس برنج است که ریشههای آن به کشور ایتالیا بازمیگردد. نام این ساز نیز ایتالیایی است و معنای آن «ترومپت بزرگ» میباشد.
تفاوت اصلی ترومبون با ترومپت در نوع مکانیسم تغییر صدای آن است. در ترومبون، یک لوله اضافی متحرک وجود دارد که با کشیدن و جمع کردن آن، صدای ساز تغییر میکند. این کار معمولاً نه با فشار دادن دکمه یا دریچه، بلکه با حرکت دادن قسمتی از لوله به داخل و خارج انجام میشود. هرچه این لوله بیشتر کشیده شود و طول کلی لولهها افزایش یابد، صدای ساز بمتر میشود. این لوله متحرک میتواند در هفت موقعیت مختلف تنظیم شود.
آشنایی با ساز ترومبون
آشنایی با ساز ترومبون، گذشته و کاربردهای آن
ترومبون یکی از سازهای موسیقی از گروه سازهای بادی برنجی به شمار میرود. نحوه تولید صدا در این ساز مانند دیگر سازهای این خانواده است: نوازنده با قرار دادن لبهای خود روی دهانی ساز و دمیدن هوا، باعث لرزش ستون هوا درون ساز میشود و صوت ایجاد میگردد.
تفاوت اصلی ترومبون با بیشتر سازهای بادی برنجی دیگر در شیوه تغییر نتهاست. بسیاری از سازهای مشابه مانند ترومپت، برای تغییر صدا از دریچههایی (سوپاپ) استفاده میکنند که با فشردن آنها نت عوض میشود. اما ترومبون معمولاً یک قطعه کشویی (مثل لولههای تلسکوپی) دارد. نوازنده با جلو و عقب بردن این کشو، طول ساز را تغییر میدهد و در نتیجه فرکانس صوت عوض شده و نتهای مختلفی به دست میآید.
البته مدلهای امروزی ترومبون هم گاهی دارای یک دریچه اضافی هستند که با فعال کردن آن، محدوده صدای ساز پایینتر میرود. یکی از انواع شناختهشده، ترومبون سوپاپدار است که دقیقاً مانند ترومپت، سه سوپاپ برای تولید نتهای گوناگون دارد.
تاریخچه ساز
پیشینه این ساز به میانههای سده پانزدهم میلادی بازمیگردد. در آن زمان، در دوره رنسانس، از ترومبون در کلیساها استفاده میشد. این ساز در موسیقی آیینی کلیساها جایگاه داشت، اما در قطعات ارکستری چندان متداول نبود. لودیگ فان بتهوون با به کار بردن ترومبون در بخش پایانی سمفونی پنجم خود، آن را در موسیقی ارکستری رواج داد. پس از او، بسیاری از آهنگسازان دیگر نیز نقشی برای این ساز در آثار خود در نظر گرفتند.
کاربردهای ساز
این ساز در گذشته در مراسم مذهبی کلیساها نواخته میشد، اما پس از آنکه لودویگ فان بتهوون از آن در آثارش استفاده کرد، رواج بیشتری پیدا کرد. یکی از زمینههای دیگر استفاده از ترومبون را میتوان در موسیقی جاز مشاهده کرد.
ترومبون رنگ صوتی ویژهای به موسیقی کلاسیک میبخشد. هر سرخپوست آمریکایی در سن مشخصی میداند ترومبون چیست، زیرا این ساز یکی از سازهای اصلی در گروههای موسیقی رژه است.
هیچ گروه رژهای بدون ترومبون کامل نیست. اما این تنها ویژگی ترومبون نیست؛ این ساز همچنین میتواند صدایی اصیل و دلنشین نیز ایجاد کند.