موسیقی، یک زبان جهانی است که تمام مردم دنیا آن را درک میکنند و میتواند احساسات گوناگونی را در دل ما بیدار کند. این زبان مشترک، علاوه بر لذت بخشیدن، جنبه درمانی هم دارد و به عنوان روشی علمی برای بهبود حال افراد به کار میرود. اگر دوست دارید بدانید موسیقی درمانی دقیقاً چه معنایی دارد، چه راهکارهایی دارد و از چه زمانی پدید آمده، این نوشته را از دست ندهید. همچنین در وبلاگ ندابلاگ میتوانید مقالههای بیشتری در زمینه موسیقی پیدا کنید.
موسیقی درمانی چیست؟
کنث بروسلیا که زمانی استاد رشته موسیقیدرمانی در دانشگاه تمپل فیلادلفیا بود، دو تعریف برای این حوزه ارائه داده است.
**تعریف اول:**
یک فرآیند ارتباطی بین درمانگر و مراجع است که در آن درمانگر از همه ویژگیهای موسیقی — مانند ریتم، ملودی و هارمونی — برای کمک به بهتر شدن حال، بازگشت به سلامت و حفظ تندرستی فرد استفاده میکند.
**تعریف دوم:**
یک اقدام برنامهریزیشده و نظاممند است که طی آن درمانگر، از طریق تجربههای مختلف موسیقایی و نیز از راه رابطهای که بین خود و مراجع شکل میگیرد، به فرد کمک میکند تا سلامت خود را بهبود بخشد. این رابطه و تجربهها مانند نیروهای پویا و زنده عمل میکنند و تغییرات مثبت را به وجود میآورند.
موسیقی درمانی چه تاثیراتی دارد؟
متمرکز کردن توجه
موسیقی تمام حواس ما را به خود جلب میکند و باعث میشود تمرکزمان کاملاً روی آن جمع شود. در نتیجه، از عوامل آزاردهندهای مانند درد، نگرانی و فشارهای روحی فاصله میگیریم و آرامش پیدا میکنیم.
تعدیل احساسات
بررسیهای علمی ثابت کردهاند که گوش دادن به موسیقی میتواند روی قسمتهایی از مغز تأثیر بگذارد که مسئول ایجاد، نگهداری و پایان دادن به احساسات ما هستند.
بهبود فرآیندهای شناختی
موسیقی میتواند تواناییهای ذهنی، به ویژه حافظه را بهبود بخشد. به همین دلیل از آن برای کمک به سالمندانی که قدرت یادآوری خاطراتشان کاهش یافته است نیز استفاده میشود.
درمان رفتار
موسیقی میتواند به بهتر شدن کارهای روزمرهمان مانند نحوه راه رفتن و حتی شیوه حرف زدن کمک کند.
تقویت ارتباطات
موسیقی این توانایی را دارد که مردم را بدون استفاده از هیچ کلمهای، به شکلی عمیق به هم پیوند دهد.
روشهای موسیقی درمانی
فعال: در این حالت، فرد خودش به نواختن ساز، خواندن آواز یا انجام حرکات رقص در همراهی با موسیقی میپردازد. این کار باعث میشود واکنشهایی در احساسات، افکار، بدن و حتی حرکات فیزیکی او ایجاد شود.
غیرفعال: در این حالت، فرد فقط به موسیقی گوش میدهد. همین گوش دادن ساده، میتواند احساسات و افکار او را تحت تأثیر قرار دهد و برانگیزد.
تاریخچه
ریشههای کهن درمان با موسیقی به روزگار ارسطو، افلاطون و فیثاغورث بازمیگردد. حتی فیثاغورث برای درمان بیماریهای جسمی و روانی، از گامها و حالتهای مختلف موسیقی استفاده میکرد. سپس در قرن بیستم، از موسیقی برای بهبود آسیبدیدگان جنگ جهانی اول بهره گرفتند. نخستین دوره آموزشی این رشته در جهان، سال ۱۹۴۴ در دانشگاه میشیگان آغاز شد.
در سال ۱۹۷۱ انجمن موسیقی درمانی آمریکا و در سال ۱۹۸۵ فدراسیون جهانی موسیقی درمانی پایهگذاری شدند. حالا که از تاریخ جهانی این رشته گفتیم، بد نیست نگاهی هم به گذشته آن در ایران بیندازیم. کتیبههای به جا مانده از سال ۱۳۴۹ نشان میدهند در دانشگاه جندیشاپور، دانشجویان پزشکی باید درمان با موسیقی را نیز فرا میگرفتند. پرستاران هم باید نواختن چند ساز را یاد میگرفتند تا بتوانند دستورهای پزشک را اجرا کنند.