گیتار برقی نوعی گیتار است که برای تولید صدا به آمپلیفایر (تقویتکننده) متصل میشود. صدای آن با گیتار آکوستیک فرق دارد و قابلیت ایجاد افکتهای صوتی متنوعی را دارد. این ساز در سبکهای گوناگون موسیقی استفاده میشود، ولی بیشتر در موسیقی راک، متال و بلوز به کار میرود. اگر دوست دارید با تاریخچه، اجزای تشکیلدهنده و روش نواختن گیتار برقی بیشتر آشنا شوید، این مطلب را دنبال کنید. همچنین میتوانید در وبلاگ ندابلاگ، نوشتههای بیشتری درباره انواع مختلف گیتار بخوانید.
ساختار گیتار الکتریک
گیتار الکتریک از قطعهای به نام پیکاپ استفاده میکند که لرزش سیمها را به سیگنال الکتریکی تبدیل میکند. این سیگنال سپس به دستگاهی به نام آمپلیفایر یا تقویتکننده صدا فرستاده میشود. آمپلیفایر نه تنها صدا را بلندتر میکند، بلکه امکان تغییر و اضافه کردن افکتهای مختلف به صدای گیتار را نیز فراهم میآورد.
نکته مهم دیگر در مورد گیتار برقی، تعداد سیمهای آن است. بیشتر گیتارهای الکتریک شش سیم دارند. برخی از آنها نیز دوازده سیم دارند که در این مدل، هر دو سیم کنار هم، یک نت مشابه را در اکتاوهای مختلف اجرا میکنند. تعداد کمی از گیتارهای برقی هم وجود دارند که هفت یا هشت سیم دارند.
انواع گیتار الکتریک
توخالی (Hollow Body)
این مدل از گیتارهای برقی دارای یک محفظه توخالی در بدنه خود هستند که فضایی شبیه به گیتارهای آکوستیک ایجاد میکند. صدای تولید شده توسط این گیتارها معمولاً نرم، گرم و دارای عمق بیشتری در فرکانسهای پایین است. با این حال، یکی از چالشهای اصلی این سازها، ایجاد پدیده فیدبک یا بازخورد صدا است.
نیمه تو خالی (Semi-Hallow Body)
این گیتارها برای رفع مشکل صدای ناخواسته در گیتارهای معمولی طراحی شدند. در برخی از این گیتارها یک قطعه چوب جامد در وسط قرار دادهاند. در مدلهای دیگر هم یک محفظه توخالی درست میکنند که ویژگیهای صوتی خاص خود را دارد.
تو پر یا بدنه سخت (Soild Body)
این گیتارها به طور کامل مشکل نویز و سوت کشیدن صدا را برطرف کردهاند. بدنه آنها از یک یا دو قطعه چوب محکم و فشرده تشکیل شده است؛ به همین دلیل، کیفیت صدای تولید شده تنها به نوع پیکاپهای به کار رفته در آنها وابسته است.
تاریخچه گیتار الکتریک
داستان ساخت گیتار برقی از جایی شروع شد که گروههای موسیقی بزرگ و بزرگتر شدند و نوازندگان گیتار متوجه شدند صدای سازشان در میان سازهای دیگر به خوبی شنیده نمیشود و بسیار ضعیف است. برای حل این مشکل، در دنیای موسیقی جاز برای اولین بار از گیتارهای آکوستیک مجهز به قطعهای به نام مبدل الکترومغناطیسی استفاده کردند. اما تولد رسمی گیتار الکتریکی به شکل امروزی، به سال ۱۹۳۱ بازمیگردد. در این سال، دو نفر به نامهای جورج بوچمپ و آدولف ریکن باکر موفق شدند پیکاپهای الکترومغناطیسی را بسازند و با استفاده از آن، نخستین گیتار الکتریک را اختراع کنند. چند سال بعد، در ۱۹۳۵، فردی به نام کن رابرتز تحول بزرگی در ساخت گیتار برقی ایجاد کرد. او یک گیتار الکترو اسپانیایی ساخت که در نوع خود اولین گیتار برقی محسوب میشد که ۲۵ اینچ طول و ۱۷ فرت داشت. علاوه بر این، این گیتار اولین سازی بود که مانند گیتارهای آکوستیک، میشد آن را به صورت ایستاده هم نواخت. امروزه کمتر از ۱۰ عدد از این گیتارهای تاریخی ساخت رابرتز در دنیا باقی مانده است.