مینیمال به معنای مختصر، کوتاه و چکیده است. جنبش مینیمالیسم ابتدا در دنیای موسیقی و هنرهای بصری پدیدار شد و پس از آن به ادبیات راه یافت و در قالب داستانهای کوتاه و موجز ادامه پیدا کرد. در این قسمت از وبلاگ ندابلاگ، میخواهیم شما را با سبک موسیقی مینیمال آشنا کنیم.
سبک موسیقی مینیمال
موسیقی مینیمال ممکن است برای همه شنوندگان جذاب نباشد، اما هر نت آن ارزشمند است. این سبک، هارمونیهای پیچیده ندارد و با نگاهی ساده و بیپیرایه پیش میرود. در واقع، موسیقی مینیمال فضایی برای تفکر به شنونده میدهد.
اگرچه این موسیقی فلسفهی پیچیدهای را دنبال نمیکند، اما ذهن مخاطب را به تأمل وامیدارد. وقتی به قطعهای از این سبک با دقت گوش میدهید و بر جزئیات آن متمرکز میشوید، گذر زمان را احساس نمیکنید. این همان ایجاز و خلاصهگویی در موسیقی مینیمال است.
آثار هنرمندان مینیمالیست گاه کاملاً تصادفی خلق میشوند و گاه از شکلهای هندسی ساده و تکرارشونده سرچشمه میگیرند. سادهگرایی، نمونهای از ایجاز و بیآلایشی را در خود دارد و بیانگر سخن رابرت براونینگ است.
مینیمالیسم در قالبهای گوناگونی از طراحی و هنر به کار میرود و به ویژه در هنرهای تجسمی و موسیقی نمود پیدا میکند.
تاریخچه سبک مینیمالیسم
جنبش مینیمالیسم در دنیای هنرهای غربی پس از پایان جنگ جهانی دوم شکل گرفت. این سبک هنری بیشتر توسط هنرمندان آمریکایی فعال در زمینه هنرهای تجسمی، در سالهای پایانی دهه ۱۹۶۰ و آغاز دهه ۱۹۷۰ میلادی، رواج و گسترش یافت.
پیروان مینیمالیسم معتقدند که با حذف جلوههای پیچیده و فریبنده در ترکیببندی آثار و به کار بردن عناصر ساده و غالباً پیشساخته، که به شکلی هندسی و بسیار خلاصهشده چیده میشوند، میتوان به کیفیت خالص و بیآلایش رنگ، شکل، فضا و جنس مواد دست پیدا کرد.
از جمله چهرههای سرشناس این مکتب میتوان دیوید اسمیت، دونالد جاد، ارنست تروا، سول لویت، کارل آندره، دن فلاوین، رابرت رایمن، رونالد بلادن و ریچارد سرا را نام برد.
تعریف و ویژگی های موسیقی مینیمال
در موسیقی مینیمال، منظور از سادگی و اختصار، به مواد اولیه و چارچوب کلی قطعه موسیقی برمیگردد.
در هنرهای تجسمی مینیمال، شکلهای هندسی پایه و ساده به کار میروند؛ در موسیقی این سبک نیز تعداد نتها، فاصلههای بین آنها و شدت صدا کمتر و محدودتر میشود. همچنین آهنگسازان این گونه موسیقی از به کار بردن الگوها و فرمهای پیچیده خودداری میکنند.
موسیقی مینیمال معمولاً دارای این ویژگیهای کلی است: هارمونیهای پایدار و تکرارشونده، ضربآهنگ یکنواخت، دگرگونی آرام و تدریجی در فرم اثر، و تکرار بخشهای کوتاه یا جملههای موسیقایی به عنوان ایدههای اصلی. گاهی نیز ویژگیهایی مانند تغییر حالت یا مُد در این سبک دیده میشود.