بیوگرافی نوین افروز | اولین کنسرت پیانو بعد از انقلاب!

زندگینامه نوین افروز

آیا می‌دانید چه کسی اولین کنسرت را پس از انقلاب در تالار وحدت اجرا کرد؟
نوین افروز!
او یک نوازنده پیانو، موسیقیدان، شاعر و نقاش شناخته‌شده ایرانی است. داستان زندگی این هنرمند می‌تواند برای همه علاقه‌مندان به هنر الهام‌بخش باشد. از زندگی او چندین مستند نیز ساخته شده که یکی از آنها مستند «نت‌های شاعر نقاش» نام دارد.
ما هم در این نوشته از وبلاگ ندابلاگ می‌خواهیم به طور خلاصه، زندگی‌نامه نوین افروز را با شما به اشتراک بگذاریم. اگر به زندگی هنرمندان و بزرگان موسیقی علاقه دارید، پیشنهاد می‌کنیم سری هم به دیگر مطالب وبلاگ ما بزنید.

تولد و کودکی نوین افروز

نوین افروز در دهم شهریور سال ۱۳۲۰ در تهران به دنیا آمد. وقتی تنها چهار یا پنج سال داشت، به همراه پدر، مادر و برادرش به استانبول نقل مکان کردند. در آنجا، والدینش او و برادرش را در یک مدرسۀ فرانسوی ثبت نام کردند که محیط آموزشی بسیار جدی و سخت‌گیری داشت. پس از گذشت چند سال، خانواده دوباره مهاجرت کرد و این بار به ایتالیا رفتند. نوین در شهر میلان نیز تحصیلات خود را در یک مدرسۀ فرانسوی ادامه داد. در همین مدرسه بود که یکی از معلمانش، استعداد او را دید و او را تشویق کرد تا در کنسرواتوار میلان نام‌نویسی کند. در کنسرواتوار میلان، نوین افروز با افرادی هم‌کلاس بود که بعدها به چهره‌های سرشناس و استادان بزرگ موسیقی در جهان تبدیل شدند. به عنوان نمونه، یکی از هم‌دوره‌های او کلادیو آبادو، رهبر ارکستر مشهور ایتالیایی بود.

آغاز مسیر حرفه‌ای

بانو افروز پس از چندین سال تحصیل در کنسرواتوار میلان، با نمره‌های عالی فارغ‌التحصیل شد. به همین دلیل، مدیر کنسرواتوار از او دعوت کرد تا در یک تالار تئاتر برنامه اجرا کند. جالب این است که نام آن تالار، دقیقاً مشابه نام خود این هنرمند، «نوین» بود. او در این دوره نیز به یادگیری موسیقی ادامه داد و در فصل تابستان نزد پیانیست سرشناس ایتالیایی، مایکل آنجلی، آموزش می‌دید.

چندی بعد، نوین افروز برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت و در کنسرواتوار شهر ژنو ثبت‌نام کرد. دانشجویان این مرکز پس از پایان دوره، امکان حضور در عرصه‌های بین‌المللی هنر را پیدا می‌کردند. او در آنجا همچنین درس‌هایی درباره فلسفه موسیقی نزد پروفسور هیلد براند فراگرفت.

پس از اتمام تحصیلات، از بانو افروز برای نخستین اجرای هنری‌اش در سالن ویگمور لندن دعوت شد. در آن زمان، این سالن میزبان منتقدان و روزنامه‌های زیادی بود و اجرا در آن می‌توانست باعث شهرت یک هنرمند شود یا برعکس، به افت موقعیتش بینجامد. خوشبختانه بانو افروز این آزمون را با موفقیت پشت سر گذاشت و روزنامه‌های معتبری مانند تایمز و دیلی تلگراف از اجرای او تمجید کردند.

از آن پس، او در کشورهای مختلف کنسرت برگزار کرد؛ برای نمونه، او نخستین هنرمندی بود که پس از انقلاب فرهنگی چین در آن کشور برنامه اجرا کرد. جالب است بدانید که همسر نخست‌وزیر چین او را به این کشور دعوت کرد و نوین افروز کنسرتو شماره دو چایکوفسکی را با همراهی ارکسترهای پکن و شانگهای نواخت. سپس به روسیه سفر کرد و در شهرهای مختلف، هم به صورت تکنوازی و هم با ارکستر به اجرا پرداخت. او حتی به کشورهای شرق آسیا نیز سفر کرد و از موسیقی آن منطقه الهام گرفت؛ تا جایی که قطعه‌ای با نام «رقص ترکمن» خلق کرد.

پس از این سفرهای هنری گسترده، نوین افروز بعد از انقلاب به ایران بازگشت. او اولین هنرمندی بود که پس از انقلاب در تالار وحدت روی صحنه رفت و کنسرت برگزار کرد. در آن دوران، جوانان علاقه‌مند به موسیقی بودند و نوین افروز با اجرای کنسرت و نیز تدریس پیانو که تا امروز ادامه دارد، به این علاقه پاسخ داد.

جوایز و افتخارات نوین افروز

جایزه صلح آلبرت اینشتین

مدال طلایی سنت ولنتاین

جایزه بهترین فعالیت‌های فرهنگی زنان از سازمان ملل متحد

تقدیر در مراسم «شب نوین افروز» در سال ۱۳۹۴

دریافت نشان شوالیه از ایتالیا در سال ۱۳۹۵

لوح تقدیر هنری از شهر سان فرانسیسکو (۱۹۸۲)

جایزه و مدال سنت ولنتاین طلایی در شهر تِرنی ایتالیا (۱۹۸۲)

جایزه هنری اسپولِتو در ایتالیا (۱۹۸۴)

دریافت مدرک دکترای افتخاری در رشته‌های موسیقی و ادبیات از دانشگاه جهانی آریزونا (۱۹۸۴)

جایزه ایتالیا برای موسیقی در شهر رم (۱۹۸۶)

جایزه شیر طلایی و لوح تقدیر لئونه دُورو در رم (۱۹۸۶)

جایزه و مدال هنر برای صلح در سان فرانسیسکو آمریکا (۱۹۸۶)

لوح هنری از شهر ونیز (۱۹۸۷)

مدال برتری هنری از UPLI در سان فرانسیسکو (۱۹۸۸)

جایزه لورِنزُ دِ مدیچی از آکادمی مدیچی در فلورانس ایتالیا (۱۹۸۹)

جایزه اروپا از آکادمی مدیچی (۱۹۹۰)

لوح تقدیر میکلونی برای فعالیت‌های هنری بین‌المللی در شهر لا اسپتزیا ایتالیا (۱۹۹۷)

مدال و لوح سفیر هنر از AEI در سان فرانسیسکو (۱۹۹۷)

مدال و لوح تقدیر پُل هریس از بنیاد جهانی روتاری (۲۰۰۰)

لوح هنری جایزه کتاب «گل‌های صلح» از سان فرانسیسکو (۲۰۱۱)

مدال و نشان شوالیه از رئیس‌جمهور ایتالیا در رم (۲۰۱۴)

اگه حال کردی این پست رو با دوستات به اشتراک بذار:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *