جیمز مارشال هندریکس، که بیشتر با نام جیمی هندریکس شناخته میشود، در زمان فعالیت هنری خود و همچنین سالهای پس از آن، الهامبخش بسیاری از موزیسینهای سبک راک اند رول بود. در این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، همراه ما باشید تا بیشتر با زندگی و آثار این هنرمند برجسته آشنا شویم.
بیوگرافی جیمزمارشال هندریکس
جیمی هندریکس در ۲۷ نوامبر ۱۹۴۲ متولد شد. او یک نوازنده گیتار، خواننده و ترانهسرای آمریکایی بود.
هندریکس روی بسیاری از موزیسینهای سبک راک تأثیر عمیقی گذاشت. او نواختن گیتار را خودش و بدون معلم یاد گرفت و اغلب با گیتار مدل فندر استرتوکستر مینواخت.
چون چپدست بود، گیتار را برعکس در دست میگرفت و مینواخت.
شهرت او ابتدا در انگلستان و سپس در سراسر جهان پس از اجرایش در جشنواره پاپ مونتری در سال ۱۹۶۷ فراگیر شد.
جیمی هندریکس یک موزیسین بهیادماندنی است که در دوران خودش استاد راک کلاسیک نامیده میشد.
تسلط خارقالعادهاش روی گیتار و همینطور جستوجوی همیشگیاش برای صداها و افکتهای جدید، او را به یکی از درخشانترین چهرههای موسیقی زمان خود تبدیل کرد.
هندریکس که راه را برای بسیاری از هنرمندان بعدی باز کرد، درک مردم از موسیقی راک را گسترش داد و به یک اسطورهی واقعی در این سبک تبدیل شد.
دوران سربازی اجباری و شروع یک تجربه جدید
هندریکس اوضاع مالی خوبی نداشت. او دو بار به دلیل دزدیدن ماشین دستگیر شده بود و با دو گزینه روبرو بود: یا دو سال به زندان برود یا به ارتش آمریکا بپیوندد.
او ارتش را انتخاب کرد و در ۳۱ می ۱۹۶۱ به پایگاه فورت کمپل فرستاده شد.
در دوران خدمت، فرماندهانش میگفتند او اغلب در حین انجام وظایفش به خواب میرفت و کسی باید همیشه مراقبش میبود.
او در استفاده از سلاح مهارت نداشت و یکی از افسران گفته بود: «مغزش هنگام مأموریت به جای تمرکز، مدام به گیتارش فکر میکرد».
با این حال، این دوره برای هندریکس اهمیت زیادی داشت، زیرا در همانجا با سرباز دیگری به نام بیلی کوکس که نوازنده گیتار بیس بود آشنا شد. آنها بعدها در گروه کوچکی به نام The King Kasuals با هم همکار شدند.
در ۳۱ مه ۱۹۶۲، فرماندهان به این نتیجه رسیدند که بهتر است هندریکس ارتش را ترک کند، چون مشکلات زیادی ایجاد کرده بود. هندریکس نیز موافقت کرد و پس از تنها یک سال خدمت، از ارتش خارج شد.
هندریکس بعدها تعریف کرد که پس از مصدومیت قوزک پایش در هنگام فرود از بیست و ششمین پرش چترنوردی، از ارتش مرخص شد.
او گفت که خدمت در ارتش را دوست نداشت و با روشهای کاری آنجا کنار نمیآمد.
“Hey Joe”
این ترانه در سال ۱۹۶۷ به بازار آمد و به عنوان اولین تکآهنگ و همچنین نخستین تجربه موفق جیمی هندریکس در دوران فعالیت حرفهایاش شناخته میشود.
این قطعه در انگلستان بازتاب گستردهای داشت و پس از آن، ترانههای دیگری مانند «Purple Haze» و «The Wind Cries Mary» نیز منتشر شدند.
هندریکس با استعداد چشمگیرش در گیتارنوازی و صدای متمایزش، خیلی زود توانست توجه شمار زیادی از شنوندگان را جلب کند.
در ژوئن ۱۹۶۷، او با اجرای خارقالعادهاش در جشنواره مانتری پاپ، جایزه بهترین موسیقی آمریکا از نگاه هواداران را نیز از آن خود کرد.
مرگ
در هجدهم سپتامبر سال ۱۹۷۰، جسد جیمی هندریکس در زیرزمین هتل سمرقند کشف شد.
علت مرگ او مصرف زیاد مشروبات الکلی و همچنین بلعیدن تعداد زیادی قرص خوابآور اعلام شد. او در حالت بیهوشی دچار استفراغ شده و به دلیل عدم هوشیاری، بر اثر خفگی ناشی از آن درگذشت.
در مورد چگونگی مرگ هندریکس حدسهای مختلفی وجود دارد. دوستدخترش که در زمان مرگ در کنار او بود، ادعا کرده است که وقتی او را به آمبولانس منتقل کردند هنوز زنده بوده است.
اما پرسنل بیمارستان اعلام کردند که او پیش از رسیدن به بیمارستان فوت کرده بود.
برخی معتقدند هندریکس در آن لحظات زنده بود، اما امدادگران سر او را به درستی نگه نداشتند و او در اثر بیهوشی، بر روی محتویات استفراغ خفه شد. همچنین شعری غمانگیز در آپارتمان او پیدا شد که خودش نوشته بود و این پرسش را به وجود آورد که آیا او خودکشی کرده است؟
به نظر محتملترین توضیح این است که او در حالت مستی قرصهای زیادی خورده و از هوش رفته، سپس استفراغ کرده و در نتیجه خفه شده است. یک گمانهزنی دیگر نیز که اخیراً مطرح شده، حاکی از آن است که ممکن است او توسط مدیر برنامهاش به قتل رسیده باشد.
دفن
جیمی هندریکس در روز نخست اکتبر سال ۱۹۷۰ در گورستان پارک یادبود گرینوود، واقع در شهر رنتون ایالت واشینگتن به خاک سپرده شد.