نازنین آقاخانی یک آهنگساز و از رهبران ارکستر موفق با اصالت ایرانی است که در کشور اتریش به دنیا آمده. در ادامه این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، با هم نگاهی به زندگی و آثار این هنرمند خواهیم داشت.
تولد و کودکی نازنین آقا خانی
نازنین آقاخانی در سال ۱۳۵۹ در شهر وین، در یک خانواده ایرانی به دنیا آمد. او از هشت سالگی شروع به آموختن نواختن پیانو کرد. وقتی دوازده ساله شد، در کنسرواتوار وین پذیرفته شد و فراگیری پیانو را نزد کارل بارت و پس از آن، مِیرا فارکاس ادامه داد. در همین دوران، استاد دیگری به نام توماس کریستیان نیز به او درس میداد و علوم موسیقی مانند هارمونی، کنترپوان و همچنین رهبری ارکستر را به او آموزش داد.
تحصیلات دانشگاهی
نازنین آقاخانی در دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی شهر وین به تحصیل پرداخت و از آموزههای اساتیدی چون اروین آتسل و لئوپلد هاگر بهره برد. سپس برای ادامه تحصیل، به کالج سلطنتی موسیقی در استکهلم رفت و در آنجا نزد یورما پانولا، استاد فنلاندی، آموزش دید. او در استکهلم همچنین به فراگیری موسیقی الکتروآکوستیک مشغول شد و این دانش را از بیل برونسون و فردریک هدلین کسب کرد. در نهایت، نازنین آقاخانی در سال ۲۰۰۸ برای گذراندن دوره کارشناسی ارشد در رشته رهبری ارکستر و اپرا، به آکادمی سیبلیوس رفت.
فعالیتهای حرفهای
نازنین آقاخانی در سالهای ۲۰۰۷، ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ به عنوان رهبر ارکستر در جشنواره موزیکا نووا در شهر هلسینکی حضور یافت. در سال ۲۰۰۸، او برای نخستین بار قطعاتی از آهنگسازان جوان اروپایی را در جشنواره موسیقی معاصر «وین مدرن» اجرا کرد. همچنین او در هیئت داوران «جشنواره موسیقی آونگ نوردیسک» نیز عضویت داشت.
آقاخانی در اتریش، در اجرای اپرای دون ژوان اثر موتسارت، به عنوان دستیار رهبر ارکستر در جشنواره زالتسبورگ فعالیت کرد.
او در سال ۲۰۲۰ ارکستری با نام IUNCTUS در وین تأسیس کرد. علاوه بر این، نازنین آقاخانی در زمینه تولید آلبوم و همچنین انتشار محتوا در یوتیوب نیز فعالیت دارد.
نازنین آقاخانی و ارکستر سمفونیک تهران
نازنین آقاخانی در سال ۱۳۸۹ و در دوران بارداری به ایران بازگشت. پس از بازگشت، او همکاری خود را با ارکستر سمفونیک تهران به عنوان رهبر ارکستر آغاز کرد. آقاخانی نخستین زنی بود که مسئولیت رهبری این ارکستر به او سپرده شد. در آن دوره، اخبار از جو مثبت جلسات تمرین و رضایت نوازندگان از همکاری با او حکایت داشت. قرار بود این همکاری به چهار اجرای زنده منجر شود، اما در نهایت ارکستر سمفونیک تهران تحت رهبری او موفق به دریافت مجوز برای اجرای عمومی نشد.