شعر ایران ای سرای امید که در حقیقت تصنیف سپیده نام دارد؛ عنوان یکی از تصنیف‌های ساخته‌شده توسط محمدرضا لطفی است. شعر این تصنیف توسط هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه) سروده شده و برای اولین بار با صدای محمدرضا شجریان ساخته شد. در ادامه جزئیات این شعر و قطعه ساخته شده از آن، همچنین متن کامل شعر را خواهید خواند. اگر به شعرهای وطن دوستانه علاقه دارید، شعر ای ایران را هم بخوانید.
ماجرای ساخت تصنیف سپیده ( ایران ای سرای امید)
این تصنیف، در روزهای نخست انقلاب 1357 ایران ساخته شد. محمدرضا لطفی درباره ساخت این قطعه می‌گوید: «تصنیف سپیده دیرتر از مقدمه آن ساخته شده است. چند ماه پیش از نخستین کنسرت این اثر، وقتی به منزل سایه رفتم و با سه‌تار، آهنگ تصنیف را برای او نواختم علاقه‌مند شد که شعر آن را بسراید. خواهش کردم هر چه زودتر اقدام کند چون کنسرت در راه بود و بدون این تصنیف، کارمان ناقص می‌ماند. کار سرودن شعر طولانی شد و من نگران بودم، تا این که یک هفته مانده به اجرای کنسرت شعر آماده شد و من آن را نزد شجریان بردم».
بنابر گفته لطفی، خودش آن را در شب پیروزی انقلاب ایران به رادیو برد و آن را پخش کرد. این تصنیف که در دستگاه ماهور ساخته شده، در آلبوم چاووش 6 پخش شد که آن آلبوم امروزه با نام سپیده در دسترس می‌باشد.
متن شعر ایران ای سرای امید از هوشنگ ابتهاج
متن تصنیف سپیده
ایران ای سرای امید
بر بامت سپیده دمید
بنگر کزین ره پرخون
خورشیدی خجسته رسید
اگر چه دل‌ها پرخون است
شکوه شادی افزون است
سپیده ما گلگون است، وای گلگون است
که دست دشمن در خون است
ای ایران غمت مرساد
جاویدان شکوه تو باد
راه ما، راه حق، راه بهروزی است
اتحاد، اتحاد، رمز پیروزی است
صلح و آزادی جاودانه
در همه جهان خوش باد
یادگار خون عاشقان، ای بهار
ای بهار تازه جاودان در این چمن شکفته باد
برای دیدن و شنیدن شعر و داستانهای صوتی کلیک کنید.