در روز چهاردهم آوریل سال ۱۹۱۲، زمانی که یکی از بزرگترین و مدرنترین کشتیهای دنیا در حال فرو رفتن در آبهای اقیانوس بود، رهبر گروه موسیقی، والاس هارتلی، با ویولن خود داستانی ماندگار خلق کرد. او آخرین آهنگ را نواخت و این ساز ساده را به چیزی جادویی بدل کرد که گویی نوای آن برای همیشه در کشتی تایتانیک شنیده میشود. در ادامه این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، بیشتر با ویولن افسانهای تایتانیک آشنا خواهید شد.
ویولن حماسه آفرین تایتانیک
هارتلی تازه این ساز را از نامزدش هدیه گرفته بود و میخواست اولین قطعه خود را روی کشتی تایتانیک اجرا کند. هنوز هم روی بدنه ساز، پلاکی دیده میشود که روی آن نوشته شده: «برای والیس، به مناسبت نامزدیمان. ماریا» اما چه کسی میدانست که این آخرین باری خواهد بود که هارتلی سازی در دست میگیرد.
آخرین قطعه موسیقی تایتانیک
در پانزدهم آوریل ۱۹۱۲، والاس به همراه هشت نوازنده گروهش روی عرشه کشتی ایستادند و نهایت تلاش خود را کردند تا با موسیقی، آرامش را به مسافران وحشتزدهای که به سمت قایقهای نجات میدویدند، بازگردانند. آخرین آهنگای که بر روی این کشتی نواخته شد، قطعه «خدایا به تو نزدیکترم» یا «Nearer My God To Thee» بود. شاید اگر فیلم تایتانیک با بازی به یاد ماندنی لئوناردو دیکاپریو و کیت وینسلت را دیده باشید، صحنه نوازندگانی که تا آخرین لحظات در حال نواختن بودند در خاطرتان مانده باشد.
هارتلی در دقایق پایانی، سازش را در جعبه مخصوص گذاشت و آن را محکم در آغوش گرفت. متأسفانه او نجات نیافت و جسدش دو هفته پس از حادثه، همراه با جعبه سازی که به آن چسبیده بود، پیدا شد.
سرنوشت ویولن تایتانیک چه شد؟
ماریا برانسون، که زمانی صاحب ویولن کشتی تایتانیک بود و نامزد والاس هارتلی محسوب میشد، در یادداشتهای شخصی خود نوشته است که این ساز، پس از پیدا شدن پیکر هارتلی، به او بازگردانده شد و برای مدتها به عنوان یک یادگاری خانوادگی نزد او نگهداری میشد. پس از درگذشت ماریا در سال ۱۹۳۵، این ویولن در ابتدا به یک مؤسسه خیریه بخشیده شد. سپس طی سالها، میان افراد مختلف دست به دست شد و در نهایت، برای مدت طولانی در انباری زیر شیروانی یک خانواده اروپایی، خاک میخورد و فراموش شده بود.
اطلاعات چندانی از این خانواده در دست نیست، اما در نهایت آنها این ساز را برای فروش به یکی از معتبرترین حراجیهای آمریکا سپردند. حدود هفت سال زمان لازم بود تا کارشناسان اصالت ویولن تایتانیک را تأیید کنند. بر اساس پژوهشهای انجام شده، محققان دریافتند که میان بافت چوبی ساز، هنوز هم ردّی از ذرات ریز اقیانوس دیده میشود. علاوه بر این، تأیید شده که خوردگی موجود روی بخشهای فلزی آن، به دلیل غوطهور بودن طولانی در آب شور دریا به وجود آمده و این نوع خوردگی با فرسایش مشاهدهشده در بقایای بدنه کشتی تایتانیک هماهنگی کامل دارد.
در نهایت، در سال ۲۰۱۳ این ویولن به حراج گذاشته شد و به عنوان گرانبهاترین اثر هنری بازمانده از کشتی تایتانیک فروخته شد.