آریا واژهای پرکاربرد در دنیای موسیقی و آواز، به ویژه در اپرا، است. اگر کنجکاو هستید که معنی دقیق آریا در اپرا چیست و گذشته آن به چه صورت بوده، در این نوشته از وبلاگ ندابلاگ همراه ما بمانید.
آریا در اپرا یعنی چه؟
آریا (Aria) در اصل یک کلمه ایتالیایی قدیمی و شکل کوتاهشده واژه “آریتا” محسوب میشود. این اصطلاح به قطعۀ آوازی تکنفره گفته میشود که معمولاً جزئی از یک کار موسیقایی بزرگتر است و خواننده اپرا آن را اجرا میکند. این قطعه ممکن است با سازهایی مانند ارکستر همراه باشد یا به صورت بدون همراهی اجرا شود. در آریا، خواننده معمولاً داستانی یا موضوعی را با صدای خود روایت میکند. اگرچه آریا بیشتر در اپرا دیده میشود، اما بعضی از آهنگسازان، قطعات آوازی مستقل یا آریاهایی در اوراتوریوها و کانتاتها نیز خلق کردهاند. آریا در اپرا یکی از بخشهای اساسی و معمولاً محبوبترین قسمت آن به شمار میرود. این قطعه به عنوان یک آواز انفرادی، اغلب توسط شخصیتهای اصلی اجرا میشود. مشهورترین بخشهای هر اپرا نیز معمولاً آریاهای آن هستند و هر اپرا با آریاهایش در خاطرها میماند.
آریای اپرا چه تاریخچهای دارد؟
آریا در پایان سده هفدهم در اپراهای فرانسه و ایتالیا پدید آمد. در آن زمان، آریاها از حالت ملودیهای ساده خارج شدند و به قطعههایی با ساختار مشخص تبدیل شدند. همچنین در این دوره، آریا نقش مهمی در بیان احساسات و نشان دادن مهارت خوانندهایفا میکرد.
در اواخر سده هفدهم، آریاها در دو قالب اصلی نوشته میشدند: نوع دو بخشی (A-B) و نوع سه بخشی (A-B-A) که به آن آریای دا کاپو میگفتند.
در آغاز سده هجدهم، آریاهای ایتالیایی به تدریج در اپرای فرانسوی جایگاه پیدا کردند و در نهایت باعث پدید آمدن سبک فرانسوی به نام آریت شدند. همچنین در نیمه نخست سده نوزدهم، فرم رایج آریا در اپرای ایتالیایی، کابالتا بود؛ اما پس از سال ۱۸۵۰، قالبهای گوناگون و متنوعتری برای آریا در این ژانر به کار گرفته شد.