این ضرب‌المثل در موقعیتی به کار می‌رود که شخصی در گفتار، ادعا یا دانش زیادی دارد، اما در عمل نمی‌تواند از آن استفاده کند و نتیجه‌ای بگیرد.
مثلاً کسی که دائماً از اصول موفقیت و روش‌های رسیدن به آرامش برای دیگران صحبت می‌کند، اما خودش زندگی پراز استرس و ناموفقی دارد. در اینجا می‌گوییم: “تو که لالایی بلدی، پس چرا خوابت نمیبره؟”
این جمله به ما یادآوری می‌کند که داشتن دانش نظری به تنهایی کافی نیست؛ مهم این است که بتوانیم از این دانش در زندگی واقعی استفاده کنیم و مشکلات خود را حل کنیم.
در این نوشته، با مفهوم و معنای واقعی این ضرب‌المثل کهن ایرانی آشنا خواهید شد. در ادامه با ما همراه باشید.
معنی تو که لالایی بلدی پس چرا خوابت نمیبره یعنی چه؟
به کسی گفته می‌شود که دیگران را پند و اندرز می‌دهد، اما خودش به آن حرف‌ها عمل نمی‌کند. به چنین فردی “عالم بی عمل” هم می‌گویند.
گاهی بعضی افراد برای دیگران نقش یک روانشناس را بازی می‌کنند! به آن‌ها توصیه می‌کنند که چطور زندگی شاد و بهتری داشته باشند، اما در زندگی خودشان پر از مشکل و ناراحتی هستند؛ چون به حرف‌های خودشان توجهی ندارند. بنابراین این ضرب‌المثل در مورد آن‌ها صدق می‌کند.
منظور از “لالایی گفتن” این است که فردی با حرف‌های خوب و آرام‌بخش (مثل نصیحت یا همدردی) سعی می‌کند دیگران را آرام کند. اما سؤال اینجاست: چرا همان شخص، این حرف‌های آرامش‌بخش را برای خودش به کار نمی‌گیرد تا به آرامش برسد؟
این ضرب‌المثل به افرادی گفته می‌شود که فقط ادعا می‌کنند و حرف‌های بزرگی می‌زنند، اما وقتی نوبت به عمل می‌رسد، کنار می‌کشند و کاری انجام نمی‌دهند.
هر کس که دیگران را به انجام کاری دعوت می‌کند،自然而تیب انتظار اطرافیان از او هم بیشتر می‌شود. آن‌ها توقع دارند که خودش نیز زندگی خوب و کاملی داشته باشد، چون حرف‌هایش پر از درس‌های زندگی است.