این ضرب‌المثل زیبا می‌گوید: “پیرم و می‌لرزم، به صد جوون می‌ارزم.”
معنای آن این است که سن و سال بالا و حتی ضعف جسمانی ناشی از پیری، نمی‌تواند ارزش تجربه و دانش انباشته‌شده در طول یک عمر را کم کند. این جمله با افتخار بیان می‌کند که یک فرد باتجربه، با همه‌ی رنج‌ها و سختی‌هایی که در زندگی کشیده، آن‌قدر دانسته و یاد گرفته که گنجینه‌ی علم و خردش به اندازه‌ی صد جوان نیرومند و شاداب، ارزشمند و کارآمد است.
در حقیقت، این مثل به ما یادآوری می‌کند که نباید افراد مسن را به دلیل کهولت سن، نادیده بگیریم. پیری اگرچه ممکن است با لرزش دست و پا همراه باشد، اما اغلب با خردمندی و بینشی عمیق همراه است که هیچ جوانی به آن دست نیافته است.
در این نوشته می‌خواهیم به درک مفهوم اصلی این ضرب‌المثل کهن ایرانی بپردازیم. با ما در ندابلاگ همراه باشید.
معنی پیرم و می‌لرزم، به صد جوون می‌ارزم چیست؟
یک فرد مسن ممکن است با وجود کهولت سن و کم‌توانی جسمی، همچنان خود را باارزش‌تر از یک جوان بداند. برخی سالمندان از این ضرب‌المثل استفاده می‌کنند تا روحیه خود را تقویت کنند و ضعف‌هایشان را نادیده بگیرند. آن‌ها می‌خواهند به دیگران ثابت کنند که هنوز هم توانایی دارند.
گاهی اوقات نیز این مثل برای فریب دادن خود و پنهان کردن واقعیت‌های ناخوشایند به کار می‌رود. ممکن است فردی — چه پیر و چه جوان — بیش از حد درباره توانایی‌ها و استعدادهایش صحبت کند، اما دیگران در عمل ببینند که او آن‌چه ادعا می‌کند، نیست. در چنین مواقعی، دیگران برای تمسخر از این ضرب‌المثل استفاده می‌کنند. منظور این است که او مانند سالمندی است که خودش را فریب میدهد و در دنیای خیالیِ جوانی و قدرت به سر می‌برد، در حالی که در واقعیت چنین ویژگی‌هایی ندارد.
کاربرد اصلی این ضرب‌المثل معمولاً برای از بین بردن نگاه‌های منفی و ایجاد انگیزه در خود است. بسیاری از افراد، با وجود محدودیت‌های جسمی، سعی می‌کنند این مشکلات را مانع رشد خود ندانند و با انرژی بیشتری به زندگی ادامه دهند.
پیشنهادی: معنی ضرب‌المثل “دود از کنده بلند می‌شود”
اختصاصی — ندابلاگ