در زندگی گاهی چیزهای کوچک و معمولی، در شرایط خاص ارزش بسیار زیادی پیدا می‌کنند. ضرب‌المثل “در بیابان لنگه کفش نعمت است” دقیقاً به همین موضوع اشاره دارد.
تصور کنید در یک بیابان بزرگ و بی‌آب و علف گیر افتاده‌اید. در آنجا که هیچ مغازه و امکاناتی وجود ندارد، حتی یک لنگه کفش پاره هم می‌تواند مانند یک گنج باارزش باشد. شاید آن کفش بتواند از پای شما در برابر گرمای سوزان زمین یا سنگ‌های تیز محافظت کند و راه رفتن را برای شما ممکن سازد.
این مثال به ما می‌آموزد که ارزش یک چیز، همیشه ثابت نیست و به موقعیت و شرایط ما بستگی دارد. چیزی که در زندگی عادی بی‌ارزش یا پیش پا افتاده به نظر می‌رسد، ممکن است در یک موقعیت سخت و بحرانی، تبدیل به مهم‌ترین وسیله نجات‌بخش ما شود. این ضرب‌المثل به زیبایی یادآور می‌شود که باید قدر داشته‌یی‌های کوچک خود را بدانیم، زیرا در شرایط دشوار، همین چیزهای کوچک می‌توانند بزرگ‌ترین نعمت‌ها باشند.
در این نوشته می‌خواهیم با هم معنی و مفهوم اصلی این ضرب‌المثل کهن ایرانی را بررسی کنیم. لطفاً تا پایان این مطلب با نداوبلاگ همراه باشید.
معنی در بیابان لنگه کفش نعمت است چیست؟
گاهی چیزهایی که به نظر بی‌ارزش و پیش پا افتاده می‌آیند، در شرایط دشوار می‌توانند بسیار مفید و ارزشمند باشند.
برای مثال، یک لنگه کفش به تنهایی هیچ ارزشی ندارد، چون هیچ‌کس فقط با یک لنگه کفش در خیابان راه نمی‌رود. اما اگر کسی در یک بیابان پر از خار گیر بیفتد و کفش به پا نداشته باشد، همان لنگه کفش بی‌ارزش، برایش مانند طلا باارزش می‌شود.
در اینجا، “لنگه کفش” نماد چیزهایی است که در شرایط عادی آن‌ها را بی‌اهمیت می‌دانیم. “بیابان پر از خار” نیز نماد روزهای سخت و شرایط دشوار زندگی است. اگر کسی در روزهای خوب و آسان، چیزی برای این دوران ذخیره نکرده باشد، مجبور می‌شود به چیزهایی متوسل شود که قبلاً آن‌ها را کم‌ارزش و ناچیز می‌شمرد.
این ضرب‌المثل از نظر معنایی نزدیک است به این ضرب‌المثل معروف: **هر چیز که خوار آید، یک روز به کار آید.**
این حکایت به ما یادآوری می‌کند که باید قدر نعمت‌هایی که کوچک و ناچیز به نظر می‌رسند را بدانیم، زیرا از دست دادن همین چیزهای کوچک ممکن است روزی ما را در تنگنا و مشکل بزرگی قرار دهد.