بیوگرافی و زندگی نامه علی دایی

بیوگرافی علی دایی

علی دایی در تاریخ ۱۴ بهمن سال ۱۳۴۸ به دنیا آمده است. او یک ورزشکار معروف ایرانی است که در گذشته به عنوان بازیکن فوتبال فعالیت می‌کرد و اکنون به عنوان مربی کار می‌کند. او علاوه بر بازی در لیگ ایران، در مسابقات لیگ کشورهای دیگری مانند قطر، آلمان و امارات نیز حضور داشته است.

منوی دسترسی سریع

زندگی‌نامه علی دایی

علی دایی، یکی از چهره‌های مشهور و محبوب فوتبال ایران است. او در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۳۴۸ در خانواده‌ای پرجمعیت در تهران به دنیا آمد. علی از کودکی به فوتبال علاقه زیادی داشت و در محله‌شان با دوستانش فوتبال بازی می‌کرد.

**مسیر فوتبالی**

علی دایی فوتبال حرفه‌ای خود را از تیم بانک تجارت شروع کرد. سپس به تیم بزرگی مانند پرسپولیس پیوست و در آنجا درخشید. او بعداً برای بازی در لیگ‌های خارجی به کشورهای دیگری مانند آلمان رفت و در تیم‌هایی مانند بایرن مونیخ و هرتابرلین بازی کرد. دایی به خاطر قدرت گلزنی فوق‌العاده‌اش شناخته می‌شود و برای سال‌ها، بهترین گلزن ملی در دنیا بود.

**دستاوردها و افتخارات**

علی دایی در طول دوران بازی خود، موفقیت‌های زیادی به دست آورد. او با تیم ملی ایران در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه بازی کرد و یکی از بهترین بازیکنان تیم بود. از دیگر افتخارات او می‌توان به عنوان آقای گلی در لیگ ایران و همچنین عملکرد درخشان در لیگ آلمان اشاره کرد.

**زندگی خارج از زمین**

علی دایی علاوه بر فوتبال، فعالیت‌های دیگری هم دارد. او یک صفحه رسمی در اینستاگرام دارد که در آن از زندگی شخصی، نظراتش درباره مسائل روز و خاطراتش می‌گوید. او در زمینه‌های مختلف کسب‌وکار نیز فعال است.

**نکات جالب از زندگی او**

زندگی علی دایی همیشه همراه با حواشی و بحث‌های مختلف بوده است. برخی از این حواشی به اظهارنظرهای جسورانه او درباره مسائل اجتماعی و ورزشی برمی‌گردد. با این حال، او همواره به عنوان یک اسطوره ورزشی مورد احترام بسیاری از مردم است.

**حقیقت‌هایی درباره علی دایی**

علی دایی فردی است که با اراده و پشتکار زیاد به موفقیت رسید. او از خانواده‌ای معمولی بود و با تلاش بسیار به یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال آسیا تبدیل شد. دایی علاوه بر فوتبال، تحصیلات دانشگاهی خود را نیز ادامه داد و مهندسی مکانیک خوانده است.

خلاصه زندگی نامه

متولد: ۱۴ بهمن ۱۳۴۸ (۵۳ سال) – شهر اردبیل، ایران
تحصیلات: دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه آزاد اسلامی
حرفه: فوتبالیست، سرمربی فوتبال و فعال در زمینه کسب و کار
همسر: مونا فرخ‌آذری
فرزندان: دنیز و نورا
جایزه‌ها: دریافت کننده نشان شجاعت درجه سه
فعالیت‌های ورزشی: تولید و فروش لوازم ورزشی
قد: ۱٫۹۲ متر (معادل ۶ فوت و ۴ اینچ)
پست بازی: مهاجم

زندگی نامه

علی دایی در چهاردهم بهمن‌ماه ۱۳۴۸ در شهر اردبیل به دنیا آمد. برای اینکه بتواند یک سال زودتر به مدرسه برود، تاریخ تولدش در شناسنامه، اول فروردین همان سال ثبت شد. او چهار برادر دارد. پدرش راننده کامیون بود و مادرش خانه‌دار. در دوران کودکی، او را «شهریار» صدا می‌زدند و این نام هنوز هم به عنوان یکی از لقب‌هایش شناخته می‌شود.

او در سال ۱۳۶۶ در رشته مهندسی کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب پذیرفته شد و دو ترم در این رشته درس خواند. اما دوباره در کنکور سال ۱۳۶۷ شرکت کرد و این‌بار در رشته مهندسی متالوژی دانشگاه صنعتی شریف قبول شد. سرانجام در بهمن‌ماه ۱۳۷۱ مدرک کارشناسی خود را از این دانشگاه گرفت.

علی دایی متأهل است و دو دختر به نام‌های دنیز و نورا دارد. او در خرداد ۱۴۰۱ در گفت‌وگو با عادل فردوسی‌پور گفت که فقط یک بار و آن هم در سال ۱۳۸۳ ازدواج کرده و حاصل این ازدواج، دو دخترش بوده‌اند. او اضافه کرد که دختر بزرگش، دنیز، در لندن زندگی می‌کند. پس از این مصاحبه، دنیز با انتشار عکسی از مادرش به نام مهسا در صفحه اینستاگرام خود، واکنش نشان داد.

در واقع، علی دایی پس از فوت پدرش در سال ۱۳۸۱، با مهسا که از آشنایانشان بود، ازدواج کرد و حاصل این پیوند، تولد دنیز بود. اما این ازدواج مدت کوتاهی دوام آورد و آن دو از هم جدا شدند. سال‌هاست که دنیز همراه مادرش در آمریکا زندگی می‌کند.

علی دایی در اول بهمن ۱۳۸۳ برای بار دوم ازدواج کرد. او در سال ۱۳۸۴ درباره آشنایی با همسر دومش گفت: همسرم از بستگان دور خانواده ماست. پدرش اهل تبریز و مادرش اردبیلی است و خودش در تهران بزرگ شده. او ویژگی‌های یک دختر آذربایجانی را دارد و هشت سال از من کوچک‌تر است. او همچنین مدرک کارشناسی در رشته صنایع غذایی دارد. فرزند دوم علی دایی، نورا، در سال ۱۳۸۸ متولد شد. او علاقه زیادی به نورا دارد و گفته است: دوست دارم دخترم به هر جایگاهی که می‌خواهد برسد.

علی دایی علاوه بر فوتبال، در زمینه‌های مختلف تجاری هم فعالیت دارد. او در سال ۱۳۸۸ به عضویت اتاق بازرگانی تهران درآمد. از کارهای تجاری او می‌توان به واردات و تولید پوشاک و لوازم ورزشی با چندین برند، سرمایه‌گذاری در ساخت‌وساز مسکن و برج در شمال تهران، و فعالیت در زمینه مواد غذایی، بیمه و فولاد اشاره کرد. او مدیریت رستوران و فروشگاه جواهرش را به همسرش، مونا فرخ‌آذری (مادر نورا) سپرده است.

دایی نمایندگی برندهای ورزشی مانند آدیداس و نایک را نیز بر عهده دارد و در کنار آن، تولیدات خودش با نام «دایی» را در بازار ادامه می‌دهد. او در مجتمع اداری الماس فعال است و در زمینه مواد غذایی با یکی از دوستانش که در فرانسه زندگی می‌کند، همکاری می‌کند.

در پانزدهم تیر ۱۴۰۰، شورای شهر تهران، قسمتی از بزرگراه باکری تهران تا ورودی اصلی مجموعه ورزشی آزادی را به نام علی دایی نام‌گذاری کرد.

در جریان اتفاقات سال ۱۴۰۱ ایران، همسر و فرزند علی دایی که با هواپیما قصد خروج از ایران به مقصد دبی را داشتند، با فرود اضطراری در فرودگاه کیش مواجه شدند. پس از آن، خبرگزاری تسنیم گزارش داد که همسر دایی به دلیل «همراهی با اغتشاشات و دعوت به اعتصاب» به‌صورت قانونی ممنوع‌الخروج شده است. چند وقت بعد، علی دایی اعلام کرد که او و همسرش ممنوع‌الخروج نبوده‌اند و خروج همسرش کاملاً عادی بوده است. او همچنین قصد همسرش برای اقامت در آمریکا را رد کرد و گفت: «خدا را شکر می‌کنم که هواپیمایشان مورد اصابت موشک‌های دشمن قرار نگرفت.» اشاره او به سقوط پرواز شماره ۷۵۲ هواپیمایی بین‌المللی اوکراین بود.

بر اساس گزارش سایت دیده‌بان ایران، پس از انتشار اخبار مربوط به ممانعت از خروج همسر و دختر علی دایی، قوه قضائیه در اطلاعیه‌ای اعلام کرد: «با توجه به اقدامات اخیر خانواده علی دایی – که صاحب یک گالری بزرگ طلا و جواهر هستند – در همراهی با گروه‌های ضد انقلاب و اغتشاشگران و دعوت به اعتصاب، همسر علی دایی متعهد شده بود پیش از خروج از کشور، نهادهای مربوطه را مطلع کند.» در این اطلاعیه آمده بود: «پس از آگاهی نهادهای ذی‌ربط از پرواز همسر علی دایی، با هماهنگی انجام‌شده، هواپیما در فرودگاه کیش فرود آمد و آن دو از هواپیما خارج شدند. در نتیجه تنها از خروج آنان از کشور جلوگیری به عمل آمد.»

پیج اینستاگرام علی دایی

صفحه رسمی علی دایی در اینستاگرام با آیدی alidaei@ در دسترس است.

افتخارات

فوتبال مردان:

به عنوان نماینده کشور ایران
در مسابقات جام ملت‌های آسیا
مقام سومی در سال ۱۹۹۶ در امارات
مقام سومی در سال ۲۰۰۴ در چین

بازی‌های آسیایی:

قهرمان بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک: ایران
قهرمان بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان: ایران

به نمایندگی از دانشگاه آزاد اسلامی:

مسابقات جهانی ورزشی بین دانشگاه‌ها
کسب مقام قهرمانی و مدال طلا توسط تیم دانشگاه آزاد در سال ۲۰۰۷ در شهر وین

بازیکن:

پرسپولیس:
قهرمانی در جام آزادگان: سال ۱۳۷۴

بایرن مونیخ:
قهرمان بوندس‌لیگا: فصل ۹۹–۱۹۹۸
برنده لیگا پوکال: سال ۱۹۹۸
نایب‌قهرمان لیگ قهرمانان اروپا: فصل ۹۹–۱۹۹۸

صبای قم:
قهرمان جام حذفی ایران: فصل ۸۴–۱۳۸۳
برنده سوپر جام ایران: سال ۱۳۸۴

سایپا:
قهرمان لیگ برتر خلیج فارس: فصل ۸۶–۱۳۸۵

تیم ملی زیر ۲۳ سال ایران:
کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی: سال ۲۰۰۲

تیم ملی ایران:
کسب مقام سوم جام ملت‌های آسیا در دو دوره: سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۴
کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی: سال ۱۹۹۸
قهرمانی در جام بین‌قاره‌ای آسیا-اقیانوسیه: سال ۲۰۰۳
قهرمانی در مسابقات غرب آسیا: سال ۲۰۰۴

مربی:

سوابق ورزشی:

**سایپا:**
– حضور در لیگ برتر ایران (لیگ خلیج فارس): فصل ۸۶–۱۳۸۵

**ایران:**
– قهرمانی در مسابقات غرب آسیا: سال ۱۳۸۷

**پرسپولیس:**
– برنده جام حذفی ایران (دو دوره): فصل‌های ۸۹–۱۳۸۸ و ۹۰–۱۳۸۹
– نایب‌قهرمان لیگ برتر ایران: فصل ۹۳–۱۳۹۲

**نفت تهران:**
– برنده جام حذفی ایران: فصل ۹۶–۱۳۹۵

فردی:

عنوان بازیکن سال قاره آسیا در سال ۱۹۹۹
نایب قهرمان بازیکن سال آسیا در سال ۱۹۹۶
برگزیده به عنوان برترین فوتبالیست ایرانی قرن بیستم از سوی فدراسیون تاریخ و آمار فوتبال
دومین گلزن برتر تاریخ تیم‌های ملی مردان جهان با ۱۰۹ گل
برنده عنوان برترین گلزن بین‌المللی جهان در سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۴
بهترین گلزن جام ملت‌های آسیا در سال ۱۹۹۶ با ۸ گل زده
بهترین گلزن بازی‌های آسیایی در سال ۱۹۹۸ با ۸ گل
بهترین گلزن مسابقات قهرمانی غرب آسیا در سال ۲۰۰۴ با ۵ گل
بهترین گلزن لیگ برتر خلیج فارس در فصل ۸۳–۱۳۸۲ با ۱۶ گل
عضویت در تیم منتخب قرن بیستم آسیا از نگاه فدراسیون تاریخ و آمار فوتبال
عضویت در فهرست ۱۰ بازیکن برتر تاریخ فوتبال آسیا از سوی شبکه ای‌اس‌پی‌ان
ورود به تالار مشاهیر فوتبال آسیا در سال ۲۰۱۴

عضویت در فیفا:

علی دایی پس از محسن صفایی‌فراهانی، به عنوان دومین فوتبالیست ایرانی انتخاب شد که در کمیته فنی فیفا عضویت دارد.
او با معرفی‌نامه‌ای که محمد دادکان برای فیفا فرستاد، توانست به این جایگاه دست پیدا کند.
اما در پایان سال ۱۳۹۱، او از این سمت در فیفا برکنار شد.

دعوت به قرعه‌کشی جام جهانی ۲۰۲۲:

در مراسم قرعه‌کشی مسابقات جام جهانی فوتبال سال ۲۰۲۲ که در کشور قطر برگزار شد، علی دایی نیز در جمع گروهی از ستاره‌ها و چهره‌های سرشناس فوتبال جهان حضور داشت. او به عنوان یکی از مهمانان ویژه به این مراسم دعوت شده بود. از دیگر شخصیت‌های معروفی که در این رویداد حاضر بودند می‌توان به کافو، لوتار ماتئوس، جی-جی اوکوچا، عادل احمد و تیم کیهیل اشاره کرد.

زندگی ورزشی

دوران باشگاهی:

علی دایی کار فوتبال خود را به صورت جدی از تیم استقلال اردبیل آغاز کرد. وقتی در دانشگاه صنعتی شریف تهران پذیرفته شد و به این شهر نقل مکان کرد، به تیم تاکسیرانی تهران پیوست. پس از آن، او چهار سال برای تیم بانک تجارت در لیگ تهران بازی کرد. در همین مسابقه‌ها بود که توانایی‌های او توجه مربیان تیم‌های مختلف را جلب کرد و برای اولین بار به تیم ملی دعوت شد. بعد از این تجربه، دایی به پرسپولیس تهران ملحق شد و دوران حرفه‌ای خود را با شرکت در جام آزادگان ادامه داد.

پرسپولیس:

سال ۱۳۷۳:
علی دایی در این سال برای اولین بار به پرسپولیس پیوست. او به همراه فرشاد پیوس، خط حملهٔ تیم را تشکیل میدادند و together توانستند ۳۵ گل به ثمر برسانند که سهم دایی به تنهایی ۱۵ گل بود. در مسابقات جام آزادگان که با ۲۴ تیم در دو گروه برگزار شد، پرسپولیس و کشاورز از گروه دوم، به همراه سایپا و استقلال از گروه اول، به مرحله نهایی صعود کردند. در نیمه‌نهایی، پرسپولیس به مصاف استقلال رفت. بازی رفت با نتیجه ۲-۲ در جریان بود که با ورود تماشاگران به زمین، بازی ناتمام ماند. بعدها کمیته انضباطی حکم داد که پرسپولیس آن بازی را ۳-۰ باخته محسوب می‌شود. بازی برگشت در بندرعباس با تساوی بدون گل به پایان رسید و در نهایت پرسپولیس با مجموع ۳-۰ از استقلال شکست خورد و از راهیابی به فینال بازماند. در بازی رده‌بندی نیز پرسپولیس حاضر به بازی با تیم کشاورز نشد و به همین دلیل، علی دایی و هم‌تیمی‌هایش در جایگاه چهارم این جام ایستادند.

سال ۱۳۷۴:
این دومین سال حضور دایی در پرسپولیس بود. او در این فصل ۴ گل برای تیمش به ثمر رساند و توانست قهرمانی جام آزادگان را با پرسپولیس تجربه کند. گل‌های او در پیروزی ۱-۰ مقابل پاس در هفته هفتم و پیروزی ۱-۰ مقابل ملوان در هفته بیست و هشتم، decisive بودند. همچنین در آخرین بازی جام آزادگان مقابل استقلال اهواز، دایی دو گل زد و تیمش ۳-۱ پیروز شد. با این حال، عملکرد او در این فصل نظر سرمربی تیم ملی را جلب نکرد و به همین دلیل در سال ۱۳۷۴ به تیم ملی دعوت نشد.

سال ۱۳۷۵:
این فصل، آخرین فصل حضور دایی در پرسپولیس بود. او در مرحله شانزدهم‌نهایی جام باشگاه‌های آسیا به مصاف تیم آلیما قزاقستان رفت. پرسپولیس در بازی رفت ۳-۰ شکست خورد، اما در بازی برگشت با نتیجه ۵-۰ درخشان در ورزشگاه آزادی پیروز شد و به مرحله گروهی منطقه غرب آسیا راه یافت. در آن مرحله که آخرین بازی دایی برای پرسپولیس بود، او دو گل به ثمر رساند. در نهایت در شهریور ۱۳۷۵، علی دایی از پرسپولیس جدا شد و به تیم السد قطر پیوست.

السد قطر:

در شهریور سال ۱۳۷۵، علی دایی به تیم فوتبال السد در کشور قطر پیوست. او در فصل ۹۷–۱۹۹۶ به عنوان یکی از بازیکنان این تیم بازی کرد و کمک کرد تا تیمشان به مقام پنجم در لیگ قطر برسد.

آرمینیا بیله فلد:

در سال ۱۹۹۷ میلادی، علی دایی به همراه کریم باقری به تیم آلمانی آرمینیا بیله فلد پیوست. او در این باشگاه شماره ۹ را بر پشت لباس خود داشت. در فصل ۹۸–۱۹۹۷، دایی در ۲۵ مسابقه برای این تیم به میدان رفت و موفق شد ۷ گل به ثمر برساند. در پایان این فصل، آرمینیا بیله فلد با کسب رتبه هجدهم در بوندسلیگا، به لیگ دسته دوم آلمان سقوط کرد.

بایرن مونیخ:

در سال ۱۹۹۸ میلادی، علی دایی با باشگاه بایرن مونیخ آلمان قرارداد بست و به این تیم پیوست. (پس از او، وحید هاشمیان در فصل ۲۰۰۴–۲۰۰۵ و علی کریمی در دو فصل ۲۰۰۵–۲۰۰۷ نیز برای بایرن مونیخ بازی کردند)
با شروع فصل جدید لیگ آلمان، بایرن مونیخ در جام پیش‌فصل که به آن جام اتحادیه (لیگا پوکال) می‌گویند، قهرمان شد. در این مسابقات، علی دایی در هیچ بازی‌ای حضور نداشت و همیشه روی نیمکت ذخیره‌ها نشست.
او در بایرن مونیخ پیراهن شماره ۲۴ را بر تن می‌کرد و در ۲۳ بازی بوندسلیگا برای این تیم به میدان رفت و در نهایت هم قهرمانی این رقابت‌ها را همراه تیمش جشن گرفت.
دایی در هفته اول بوندسلیگا روی نیمکت ماند، اما در هفته دوم، در دقیقه ۷۰ بازی مقابل تیم دویسبورگ، به جای کارستن یانکر وارد زمین شد. او هفته سوم را هم بازی نکرد، ولی در هفته چهارم بار دیگر در دقیقه ۷۰ به جای یانکر در بازی مقابل فرایبورگ به میدان آمد.
پس از پنج هفته، در بازی مقابل هامبورگ، علی دایی از اول در ترکیب اصلی بایرن مونیخ قرار گرفت و در پیروزی ۵–۳ تیمش، دو گل برای بایرن به ثمر رساند. تا پایان آن فصل، او در مجموع ۶ گل برای بایرن مونیخ زد. مجله کیکر نیز به او میانگین امتیاز ۳.۷۳ را داد.
در بیشتر بازی‌های بوندسلیگا، دایی به عنوان جایگزین یانکر وارد می‌شد. او در چهار بازی لیگ قهرمانان اروپا هم به مجموع ۶۸ دقیقه بازی رسید و با بایرن مونیخ به فینال این رقابت‌ها راه یافت. اما در بازی پایانی مقابل منچستر یونایتد، او به زمین دعوت نشد و تنها از روی نیمکت شاهد بازی هم‌تیمی‌هایش بود.
علی دایی در لیگ قهرمانان اروپا موفق به زدن گل نشد و به دلیل زمان کم بازی، مجله کیکر هیچ امتیازی به او نداد.
بر اساس گزارش یکی از خبرگزاری‌های آلمان، دایی در آن فصل نتوانست جایگاه ثابتی در ترکیب اصلی بایرن مونیخ پیدا کند. وب‌سایت فیفا نیز درباره حضور نداشتن او در ترکیب اصلی بایرن در آن فصل مطالب مشابهی منتشر کرد.

هرتابرلین:

فصل ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۰:
در سال ۱۹۹۹، علی دایی به تیم هرتابرلین پیوست و شماره ۹ این تیم را بر تن کرد. در پایان این فصل، او به همراه تیمش به مقام ششم در بوندسلیگا دست یافت.
دایی از همان ابتدای مسابقات بوندسلیگا برای هرتابرلین به میدان رفت. در اولین هفته لیگ، در بازی مقابل هانزا روستوک که با برد ۵–۲ هرتابرلین به پایان رسید، او یک گل زد و در دقیقه ۵۸ با بازیکن دیگری تعویض شد.
در کل این فصل، دایی ۲۸ بار در بوندسلیگا بازی کرد و ۳ گل به ثمر رساند. پس از پایان مسابقات، مجله کیکر به عملکرد او نمره متوسط ۴.۰۸ داد.
در لیگ قهرمانان اروپا، هرتابرلین در گروهی با گالاتاسرای، میلان و چلسی قرار گرفت. دایی و تیمش از مرحله گروهی اول صعود کردند، اما در مرحله دوم گروهی، در رده چهارم قرار گرفتند و حذف شدند.
دایی در ۱۱ بازی لیگ قهرمانان حاضر شد و در مرحله گروهی اول دو گل به چلسی و یک گل به میلان زد. مجله کیکر به او در این رقابت‌ها نمره ۴.۱۵ داد.

فصل ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱:
در هفته اول بوندسلیگا، دایی در دقیقه ۷۱ به جای آندریاس اشمیت در بازی مقابل بایرن مونیخ وارد زمین شد. هرتابرلین ۴–۱ شکست خورد و دایی تنها گل تیمش را زد.
او در هفته‌های دوم و سوم روی نیمکت نشست، اما در هفته چهارم مقابل وولفسبورگ دومین گل فصل خود را به ثمر رساند. در هفته پنجم نیز به اشتوتگارت گل زد، اما پس از آن دیگر در آن فصل گلی نزد.
در کل، دایی ۲۳ بار در بوندسلیگا بازی کرد که تنها سه بازی کامل بود. مجله کیکر به او نمره ۴.۱۷ داد. هرتابرلین در این فصل به مقام پنجم لیگ رسید.
از آنجا که تیم در فصل قبل به لیگ قهرمانان راه نیافته بود، این بار در جام یوفا شرکت کرد. دایی در ۵ بازی حاضر شد و در دو بازی مقابل زیمبرو کیشیلاو از مولداوی دو گل زد. پس از حذف تیم، او از مجله کیکر نمره ۴.۵۰ گرفت.

فصل ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲:
در سومین فصل حضور دایی در هرتابرلین، او بیشتر اوقات روی نیمکت بود و کمتر به بازی گرفته شد.
در هفته هفتم بوندسلیگا، برای اولین بار در دقیقه ۵۸ به جای رب ماس وارد زمین شد. در کل این فصل، تنها ۸ بار در لیگ بازی کرد.
در هفته بیست و یکم، در بازی مقابل انرژی کوتبوس، ۹۰ دقیقه در زمین بود. در ۷ بازی باقی‌مانده نیز به عنوان بازیکن تعویضی به میدان آمد. مجله کیکر به او نمره متوسط ۵ داد.
در جام یوفا نیز تنها یک بار به جای آندریاس اشمیت در نیمه دوم بازی مقابل سروت سوئیس وارد میدان شد و نمره ۵ گرفت.
دایی در این فصل هیچ گلی برای هرتابرلین نزد. پس از رسیدن به مقام چهارم لیگ با این تیم، او فوتبال اروپا را ترک کرد و به آسیا بازگشت.

ادامه مسیر حرفه‌ای:
در سال ۲۰۰۳، دایی با امضای قراردادی دو ساله به تیم الشباب امارات پیوست. در فصل ۲۰۰۲–۲۰۰۳، این تیم به مقام نهم لیگ امارات رسید.
عملکرد او مورد رضایت مسئولان الشباب نبود و با وجود قرارداد دو ساله، پس از یک فصل توسط سرمربی از تیم کنار گذاشته شد.
او پیشنهاد تیم جیابی چین را نپذیرفت و به ایران بازگشت و به پرسپولیس پیوست.
در مرداد ۱۳۸۲، پس از هفت سال بازی در باشگاه‌های خارجی، دایی به پرسپولیس بازگشت و توسط وینگو بگوویچ به عنوان کاپیتان دوم پس از افشین پیروانی انتخاب شد.
در اولین بازی لیگ برتر مقابل پگاه گیلان، چهار گل زد و در پایان فصل با ۱۶ گل، آقای گل لیگ ایران شد.
از شروع فعالیت حرفه‌ای او در سال ۱۳۷۳ تا پایان آن در ۱۳۸۶، دایی تنها کسی بود که در سطح باشگاهی عنوان آقای گلی را کسب کرد.
پرسپولیس در آن فصل به مقام پنجم لیگ رسید. دایی پس از یک سال، به صبا باتری پیوست و از پرسپولیس جدا شد.

صبا باتری:

فصل ۸۴–۸۳:
در شهریور سال ۱۳۸۳، علی دایی قراردادی یک‌ساله با باشگاه صبا باتری امضا کرد. این تیم برای اولین بار در لیگ برتر بازی می‌کرد و با هزینه‌های زیاد، بازیکنان مشهور و با تجربه لیگ ایران را جذب کرد. با این حال، در پایان فصل به رتبه نهم جدول رسید. علی دایی بعد از جدایی از پرسپولیس، در آبان‌ماه همان سال در بازی مقابل تیم سابقش حاضر شد که با نتیجه بدون گل به پایان رسید. او در طول فصل برای صبا باتری ۲۵ بازی انجام داد و ۱۲ گل زد. همچنین با این تیم قهرمان جام حذفی شد.

فصل ۸۵–۸۴:
در سال ۱۳۸۴، علی دایی قراردادش را برای یک فصل دیگر با صبا باتری تمدید کرد. در آبان آن سال، او در سومین بازی خود مقابل پرسپولیس، یک گل به تیم سابقش زد. آن بازی با تساوی ۲–۲ پایان یافت. در پایان لیگ، دایی با این تیم به مقام چهارم لیگ برتر دست پیدا کرد. پس از عملکرد ضعیف او در جام جهانی ۲۰۰۶، باشگاه صبا باتری او را در فهرست فروش قرار داد و در نهایت علی دایی به تیم سایپا البرز پیوست.

سایپا:

در مرداد سال ۱۳۸۵، علی دایی با انعقاد یک قرارداد یک‌ساله به تیم سایپا پیوست. پنج هفته از مسابقات لیگ برتر گذشته بود و سایپا تحت هدایت مربی آلمانی خود، لورانت، با کسب ۱۱ امتیاز در صدر جدول قرار داشت. اما پس از ترک لورانت و پیوستن او به لیگ ترکیه، علی دایی به عنوان سرمربی جدید سایپا انتخاب شد. در این شرایط، دایی علاوه بر بازی در ترکیب تیم، مسئولیت هدایت سایپا را نیز بر عهده گرفت.

بر اساس مقررات سازمان لیگ، سرمربیان تیم‌های لیگ برتر باید دارای مدرک مربی‌گری آسیا می‌بودند، اما با این وجود، به دایی اجازه داده شد تا به عنوان بازیکن-مربی در سایپا فعالیت کند.

نخستین تجربه دایی در این نقش، در هفته ششم لیگ برتر و در برابر تیم سابقش، پرسپولیس، رقم خورد. این بازی با نتیجه ۲–۲ به پایان رسید و دایی هر دو گل سایپا را به ثمر رساند.

پس از ۲۱ هفته از مسابقات، در بازی برگشت سایپا و پرسپولیس نیز نتیجه ۲–۲ تکرار شد. در این دیدار، دایی با انجام خطای شدید روی شیث رضایی، از سوی کمیته انضباطی به چهار بازی محرومیت محکوم شد. پیش از صدور این حکم، برخی نمایندگان مجلس از استان‌های اردبیل، ارومیه و تبریز، با انتقاد از تصمیمات کمیته داوران و محرومیت احتمالی دایی، از رئیس‌جمهور درخواست کردند تا سازمان تربیت بدنی بر کار این کمیته نظارت کند.

یک روز پس از اعلام محرومیت چهاربازی دایی، کمیته استیناف این حکم را به سه بازی تعلیقی و یک بازی محرومیت قطعی تغییر داد. دایی در واکنش به این موضوع در مجلس گفت: «شاه‌حسینی (رئیس وقت کمیته انضباطی) صلاحیت داوری فوتبال را ندارد و حتی یک بازی محرومیت هم برای من زیاد بوده است.» پس از این اظهارات و رأی کمیته استیناف، تمامی اعضای کمیته انضباطی در اعتراض به این تصمیم، استعفا دادند.

در ادامه رقابت‌ها، وقتی تنها یک بازی به پایان لیگ باقی مانده بود، سایپا با تساوی ۱–۱ مقابل پاس، به دلیل اختلاف گل بهتر از استقلال اهواز، به صدر جدول صعود کرد. در این شرایط، مدیران باشگاه استقلال اهواز، کمک داور بازی خودشان در مقابل مس کرمان – بابک داوری – را متهم کردند که به دلیل اردبیلی‌الاصل بودن، به نفع سایپا تصمیم گرفته است. در آن بازی که تا دقایق پایین با نتیجه ۱–۰ به سود استقلال اهواز ادامه داشت، بابک داوری در وقت اضافه، اشتباهاً اعلام کرد که توپ از خط دروازه عبور کرده است. این تصمیم باعث شد بازی با تساوی ۱–۱ به پایان برسد.

در آخرین بازی سایپا در لیگ برتر، که مقابل مس کرمان برگزار شد، علی دایی وارد میدان شد. او در این بازی گلزنی کرد و پس از قهرمانی با سایپا، از دنیای فوتبال خداحافظی نمود. علی دایی به این ترتیب، اولین بازیکن-مربی قهرمان در تاریخ لیگ ایران شد.

رتبه تیم های باشگاهی

تیم	فصل	رتبه در جدول
		🇮🇷 بانک تجارت	۷۳–۱۳۶۹
🇮🇷 پرسپولیس	لیگ آزادگان ۱۳۷۳	چهارم
	لیگ آزادگان ۱۳۷۴	اول
🇶🇦 السد قطر	فصل ۹۷–۱۹۹۶	پنجم
🇩🇪 آرمینیا بیله‌فلد	بوندس لیگا ۹۸–۱۹۹۷	هجدهم
🇩🇪 بایرن مونیخ	بوندس لیگا ۹۹–۱۹۹۸	اول
🇩🇪 هرتابرلین	بوندس لیگا ۰۰–۱۹۹۹	ششم
	بوندس لیگا ۰۱–۲۰۰۰	پنجم
	بوندس لیگا ۰۲–۲۰۰۱	چهارم
🇦🇪 الشباب امارات	فصل ۰۳–۲۰۰۲	نهم
🇮🇷 پرسپولیس	لیگ برتر ۸۳–۱۳۸۲	پنجم
🇮🇷 صبا باتری	لیگ برتر ۸۴–۱۳۸۳	نهم
	لیگ برتر ۸۵–۱۳۸۴	چهارم
🇮🇷 سایپا تهران	لیگ برتر ۸۶–۱۳۸۵	اول

دوران بازی در تیم ملی

علی دایی برای اولین بار در سال ۱۳۷۲ و در بازی مقابل تیم پاکستان در جام اکو، به عنوان بازیکن تعویضی به میدان آمد. او در مجموع در ۱۴۹ بازی ملی، ۱۰۹ گل برای ایران به ثمر رساند؛ هرچند طبق آمار برنامه نود، این تعداد ۱۰۷ گل ثبت شده است. دایی رکورددار بیشترین گل زده در سطح ملی است. او در ششمین بازی خود برای تیم ملی، اولین گلش را در سال ۱۳۷۲ مقابل تایوان در مسابقات انتخابی جام جهانی ۱۹۹۴ وارد دروازه کرد. همچنین در سیزدهم مهر ۱۳۸۰، در بازی برابر تایلند، برای صدمین بار پیراهن تیم ملی را بر تن کرد. او با ۱۴ گل، بهترین گلزن تاریخ جام ملت‌های آسیا نیز شناخته می‌شود.

**جام ملت‌های آسیا ۱۹۹۶:**
در مرحله مقدماتی، ایران در گروهی با تیم‌های نپال، سریلانکا و عمان قرار گرفت. بازی‌ها به صورت رفت و برگشت در تهران و مسقط برگزار شد و ایران با هدایت محمد مایلی‌کهن به عنوان تیم اول به مرحله نهایی در امارات صعود کرد. علی دایی در دو بازی مقابل نپال، در مجموع ۵ گل زد و ایران با نتیجه ۱۲–۰ پیروز شد. همچنین در بازی‌های رفت و برگشت با سریلانکا که با نتیجه ۱۱–۰ به سود ایران پایان یافت، دایی ۵ گل در دیدار رفت به ثمر رساند.

در مرحله نهایی، ایران در گروهی با عراق، تایلند و عربستان بود. در بازی اول، ایران ۲–۱ به عراق باخت و دایی تنها گل ایران را از روی پنالتی زد. در بازی دوم، ایران ۳–۱ تایلند را شکست داد و دایی دوباره گلزنی کرد. در آخرین بازی گروهی نیز او سومین گل خود را در این رقابت‌ها وارد دروازه حریف کرد. در مرحله یک‌چهارم نهایی، ایران کره جنوبی را ۶–۲ شکست داد و دایی چهار گل در این بازی زد. در نیمه‌نهایی، ایران پس از تساوی بدون گل در وقت‌های معمول و اضافه، در ضربات پنالتی ۴–۳ به عربستان باخت. دایی اولین پنالتی ایران را به بیرون از دروازه زد. در بازی رده‌بندی، ایران کویت را پس از تساوی ۱–۱ در ضربات پنالتی ۴–۳ شکست داد و سوم شد. دایی در این بازی تنها گل ایران را زد، اما در ضربات پنالتی به دستور مربی اجازه شوت زدن نداشت. او با ۸ گل، عنوان بهترین گلزن این دوره از رقابت‌ها را کسب کرد.

**جام جهانی ۱۹۹۸ – مرحله انتخابی:**
در مرحله اول، ایران در گروهی با مالدیو، قرقیزستان و سوریه قرار گرفت و با هدایت مایلی‌کهن به عنوان تیم اول صعود کرد. در اولین بازی، ایران ۱۷–۰ مالدیو را شکست داد و دایی پس از از دست دادن یک پنالتی در نیمه اول، دو گل در نیمه دوم زد. در بازی برگشت، او دو گل از ۹ گل ایران را به ثمر رساند. در بازی‌های رفت و برگشت با قرقیزستان، دایی یک گل زد و ایران در مجموع ۱۰–۰ پیروز شد. در بازی رفت با سوریه، دایی تنها گل ایران را زد و بازی ۱–۰ به سود ایران پایان یافت. در بازی برگشت با سوریه که ۲–۲ مساوی شد، دایی دقیقه ۴۰ به جای محسن گروسی وارد میدان شد و پس از بازی گفت: «با این شرایط مرا به تیم ملی دعوت نکنید. تیم ملی جای شوخی و تست زدن نیست.»

پس از این بازی‌ها، دایی در سال ۱۹۹۷ به تیم منتخب آسیا دعوت شد تا مقابل تیم منتخب جهان بازی کند؛ تیم آسیا ۵–۳ شکست خورد.

در مرحله دوم انتخابی، ایران در گروهی با عربستان، کویت، چین و قطر قرار گرفت. ابتدا دایی توسط مایلی‌کهن از تیم کنار گذاشته شد، اما پس از میانجیگری مسئولان فدراسیون، تنها ۹ روز قبل از شروع بازی‌ها به تیم دعوت شد. دایی در هشت بازی این مرحله حضور داشت و در برد ۳–۰ مقابل قطر و پیروزی ۴–۱ برابر چین گلزنی کرد. پس از شکست ۲–۰ به قطر در آخرین بازی، ایران دوم گروه شد و مایلی‌کهن برکنار شد. والدیر ویرا هدایت تیم را در پلی‌آف به عهده گرفت. ایران در بازی پلی‌آف با ژاپن در مالزی ۳–۲ شکست خورد و دایی یکی از گل‌زنان ایران بود. سپس ایران برای کسب سهمیه چهارم آسیا، در دو بازی رفت و برگشت با استرالیا رقابت کرد. در بازی رفت، تساوی ۱–۱ حاصل شد و در بازی برگشت، تساوی ۲–۲ به دلیل گل‌های بیشتر ایران در خانه حریف، باعث صعود ایران به جام جهانی ۱۹۹۸ شد. در این بازی، خداداد عزیزی با پاس دایی گل دوم ایران را زد.

**بازی‌های جام جهانی ۱۹۹۸:**
با صعود ایران، محسن صفایی‌فراهانی رئیس جدید فدراسیون، تومیسلاو ایویچ را به جای ویرا به عنوان سرمربی منصوب کرد. پس از شکست ۷–۱ مقابل آ.اس.رم، ایویچ برکنار و جلال طالبی جایگزین او شد. قبل از این بازی، اخباری از درگیری دایی و رضا شاهرودی در تمرینات منتشر شد که شاهرودی بعداً آن را توضیح داد.

در جام جهانی، ایران در گروهی با یوگسلاوی، آمریکا و آلمان قرار گرفت. پس از شکست ۱–۰ به یوگسلاوی، ایران آمریکا را ۲–۱ شکست داد و مهدوی‌کیا با پاس دایی گل دوم را زد. در بازی سوم، ایران ۲–۰ به آلمان باخت و از صعود بازماند. دایی در این بازی عملکرد خوبی نداشت و توسط مجله کیکر به عنوان یکی از ضعیف‌ترین بازیکنان زمین شناخته شد.

**بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸:**
در بانکوک، ایران در گروهی با قزاقستان و لائوس قرار گرفت. پس از پیروزی ۲–۰ برابر قزاقستان، ایران ۶–۱ لائوس را شکست داد. در آمار سایت‌های ایرانی، دایی دو گل زد، اما فیفا فقط یک گل برای او ثبت کرد. دایی در بازی‌های برابر چین (پیروزی ۲–۱) و عمان (شکست ۴–۲) نیز گلزنی کرد. در بازی با تاجیکستان (پیروزی ۵–۰) دو گل زد و در یک‌چهارم نهایی مقابل ازبکستان (پیروزی ۴–۰) هت‌تریک کرد. در فینال، ایران کویت را ۲–۰ شکست داد و قهرمان شد. طبق آمار فیفا، یک ضربه آزاد دایی که پس از برخورد به تیرک و سپس دروازه‌بان حریف وارد دروازه شد، به عنوان گل به خودی ثبت شده است. سرمربی تیم در این دوره منصور پورحیدری بود.

**جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰:**
در مرحله مقدماتی، ایران در گروهی با مالدیو، بحرین و سوریه قرار گرفت و با هدایت جلال طالبی به عنوان تیم اول به مرحله نهایی در لبنان راه یافت. ایران در بازی با مالدیو ۸–۰ پیروز شد و دایی سه گل زد. در بازی برگشت، او یک پنالتی به ثمر رساند و ایران ۳–۰ برنده شد. در بازی‌های با سوریه (پیروزی ۱–۰) و بحرین (پیروزی ۳–۰) نیز دایی گلزنی کرد.

در مرحله نهایی، ایران در اولین بازی لبنان را ۴–۰ شکست داد و دایی یکی از گل‌ها را زد. در بازی‌های گروهی با تایلند (تساوی ۱–۱) و عراق (پیروزی ۱–۰) نیز او گلزنی کرد. در یک‌چهارم نهایی مقابل کره جنوبی، وقتی ایران تا دقیقه ۹۰ با تک‌گل کریم باقری پیش بود، اشتباه دایی در محوطه جریمه منجر به تساوی شد و در وقت اضافه، ایران با گل طلایی شکست خورد و حذف شد.

**مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲:**
در مرحله اول، ایران در گروهی با گوام، تاجیکستان و میانمار قرار گرفت و بازی‌ها به صورت متمرکز در تبریز برگزار شد. ایران گوام را ۱۹–۰ شکست داد و دایی چهار گل زد. در بازی با تاجیکستان (پیروزی ۲–۰) نیز او گلزنی کرد. با انصراف میانمار، ایران به مرحله نهایی صعود کرد و در گروهی با عربستان، عراق، بحرین و تایلند قرار گرفت. در اولین بازی با عربستان، دایی دو گل (یکی پنالتی) زد و در بازی برگشت (تساوی ۲–۲) نیز گلزنی کرد. در بازی‌های با عراق (پیروزی ۲–۱) و بحرین (شکست ۳–۱) هم او یک گل زد. پس از قرارگیری در رده دوم گروه، ایران در دو بازی رفت و برگشت امارات را در مجموع ۴–۰ شکست داد و دایی یک گل زد. سپس ایران برای کسب سهمیه پنجم آسیا، به مصاف ایرلند رفت. در بازی رفت ۲–۰ شکست خورد و در بازی برگشت ۱–۰ پیروز شد، اما به دلیل تفاضل گل کمتر، از صعود بازماند. سرمربی تیم در این مرحله میروسلاو پلاژویچ بود.

**بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲:**
در این مسابقات، تیم امید ایران با حضور سه بازیکن بزرگسال (علی دایی، ابراهیم میرزاپور و یحیی گل‌محمدی) همراهی شد. دایی در سه بازی برای تیم امید به میدان آمد و سه گل زد. در اولین بازی، ایران افغانستان را ۱۰–۰ شکست داد و دایی دو گل زد. در بازی با لبنان (پیروزی ۲–۰) نیز او یک پنالتی به ثمر رساند. سپس به دلیل فوت پدرش، از ادامه مسابقات کنار کشید. توجه داشته باشید که این بازی‌ها و گل‌ها در آمار رسمی بزرگسالان محاسبه نمی‌شود.

**جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴:**
در مرحله مقدماتی، ایران در گروهی با اردن، لبنان و کره شمالی قرار گرفت و با هدایت برانکو ایوانکوویچ به عنوان تیم اول به مرحله نهایی در چین صعود کرد. در بازی با اردن (پیروزی ۴–۱)، دایی سه گل زد. در بازی با لبنان (پیروزی ۳–۰) یک پنالتی به ثمر رساند و در بازی برگشت (پیروزی ۱–۰) نیز تنها گل بازی را زد.

در مرحله نهایی، ایران در گروهی با تایلند، ژاپن و عمان بود. دایی عملکرد چندان درخشانی نداشت و فقط یک گل در این رقابت‌ها زد. او دو پنالتی دیگر نیز تبدیل به گل کرد. ایران در نهایت به مقام سوم این مسابقات دست یافت.

**جام جهانی ۲۰۰۶ – مرحله انتخابی:**
در مرحله اول، ایران در گروهی با لائوس، اردن و قطر قرار گرفت و با هدایت برانکو به عنوان تیم اول صعود کرد. در اولین بازی با قطر (پیروزی ۳–۱)، دایی یک پنالتی زد. در بازی رفت با لائوس (پیروزی ۷–۰) دو گل (یکی پنالتی) و در بازی برگشت (پیروزی ۷–۰) هفت گل به ثمر رساند. در بازی با اردن (پیروزی ۲–۰) نیز یک گل زد.

در مرحله دوم، ایران در گروهی با بحرین، کره شمالی و ژاپن بود. دایی در این مرحله فقط در بازی آخر برابر ژاپن یک پنالتی به ثمر رساند. ایران این بازی را ۲–۰ باخت، اما با قرارگیری در رده دوم گروه، به جام جهانی ۲۰۰۶ صعود کرد.

**بازی‌های جام جهانی ۲۰۰۶:**
ایران در گروهی با مکزیک، پرتغال و آنگولا قرار گرفت. در بازی اول با مکزیک (شکست ۳–۱)، دایی عملکرد ضعیفی داشت و به عنوان بدترین بازیکن زمین شناخته شد. در بازی دوم با پرتغال، او از ترکیب اصلی حذف شد. در بازی سوم با آنگولا نیز که آخرین بازی ملی او بود، عملکرد مناسبی نداشت.

پس از جام جهانی، با روی کار آمدن امیر قلعه‌نویی به عنوان سرمربی، دایی دیگر به تیم ملی دعوت نشد و برای همیشه از تیم ملی خداحافظی کرد.

گل‌های ملی

گل‌ها بر پایهٔ سال

سال	بازی	گل
۱۹۹۳	۱۶	۷
۱۹۹۴	۱	۰
۱۹۹۵	۰	۰
۱۹۹۶	۱۸	۲۲
۱۹۹۷	۱۷	۹
۱۹۹۸	۱۳	۹
۱۹۹۹	۵	۲
۲۰۰۰	۱۹	۲۰
۲۰۰۱	۱۶	۱۰
۲۰۰۲	۴	۲
۲۰۰۳	۹	۵
۲۰۰۴	۱۶	۱۷
۲۰۰۵	۹	۴
۲۰۰۶	۶	۲
مجموع	۱۴۹	۱۰۹

مربیگری

علی دایی در طول دوران مربی‌گری خود، هدایت تیم‌های باشگاهی مختلفی را بر عهده داشته است. از جمله این تیم‌ها می‌توان به سایپا، پرسپولیس، راه‌آهن، صبای قم و نفت تهران اشاره کرد. همچنین او برای مدتی بیش از یک سال، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران بود.

**تیم ملی:**
در اسفند ماه سال ۱۳۸۶، علی دایی به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران انتخاب شد. این انتصاب توسط علی آبادی، رئیس سازمان تربیت بدنی و معاون رئیس‌جمهور وقت، انجام شد. جالب این که دایی کمی قبل از این انتخاب گفته بود: «هر کس لابی قوی‌تری داشته باشد، سرمربی تیم ملی می‌شود.» پیش از انتخاب او، فدراسیون فوتبال افرادی مانند افشین قطبی، امیر قلعه‌نویی، محمد مایلی کهن، بیژن ذوالفقارنسب و مجید جلالی را در فهرست گزینه‌های خود برای هدایت تیم ملی قرار داده بود.

در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰، عملکرد علی دایی به عنوان سرمربی تیم ملی چندان موفق نبود. تیم ایران در پنج بازی آخر، تنها ۶ امتیاز گرفت و در گروه خود در جایگاه چهارم قرار گرفت. پس از شکست پنجمین بازی مقابل عربستان، علی دایی از سوی فدراسیون فوتبال از سمت خود برکنار شد. در آن بازی که در فروردین ۱۳۸۸ برگزار شد، تیم ایران با نتیجه ۳–۱ مغلوب عربستان شد و با حضور صد هزار تماشاگر، در رده چهارم گروه باقی ماند.

**تیم باشگاهی:**
سایپا:
در مرداد ۱۳۸۵، علی دایی با قراردادی یک‌ساله به تیم سایپا پیوست. در آن زمان، سایپا پس از پنج هفته از شروع لیگ برتر، با ۱۱ امتیاز صدرنشین بود و لورانت، مربی آلمانی تیم، به لیگ ترکیه رفته بود. دایی هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی در سایپا فعالیت می‌کرد. با این که داشتن مدرک A آسیا برای نشستن روی نیمکت لیگ برتر الزامی بود، اما به دایی اجازه داده شد هدایت سایپا را بر عهده بگیرد.

در آخرین هفته لیگ، سایپا با تساوی ۱–۱ مقابل پاس، به لطف اختلاف گل بهتر از استقلال اهواز، قهرمان لیگ شد. پس از این بازی، باشگاه استقلال اهواز، بابک داوری، کمک داور بازی استقلال اهواز و مس کرمان، را به جانبداری از سایپا متهم کرد. علی دایی در آخرین بازی خود در دیدار سایپا و مس کرمان، گلزنی کرد و پس از قهرمانی با این تیم، از دنیای بازیگری خداحافظی کرد.

پرسپولیس:
فصل ۸۹–۱۳۸۸:
پس از برکناری از تیم ملی در دی ۱۳۸۸، دایی با حمایت علی سعیدلو، رئیس سازمان تربیت بدنی، به عنوان سرمربی پرسپولیس منصوب شد. در آن زمان، پرسپولیس پس از ۲۱ هفته با هدایت زلاتکو کرانچار، در رده سوم جدول بود. در پایان آن فصل، پرسپولیس تحت هدایت دایی به مقام چهارم لیگ برتر و قهرمانی جام حذفی دست یافت.

فصل ۹۰–۱۳۸۹:
در دومین فصل حضورش در پرسپولیس، دایی دوباره قهرمان جام حذفی شد. اما پس از شکست ۴–۱ مقابل صبای قم در هفته نوزدهم لیگ، که پنجمین شکست پیاوری پرسپولیس تحت هدایت او بود، از سمت خود استعفا داد. البته او پس از مدتی بازگشت و در پایان فصل، تیم را به جایگاه چهارم لیگ رساند.

در این فصل، پرسپولیس در دو بازی رفت و برگشت شهرآورد تهران مقابل استقلال شکست خورد. همچنین در لیگ قهرمانان آسیا، پرسپولیس با ۵ امتیاز از ۶ بازی، در جایگاه آخر گروه خود قرار گرفت و حذف شد.

راه‌آهن:
پس از پایان قرارداد با پرسپولیس و به دلیل اختلاف نظر با حبیب کاشانی، مدیرعامل باشگاه، دایی در تیر ۱۳۹۰ سرمربی راه‌آهن شد. در فصل اول، راه‌آهن به رده یازدهم لیگ رسید و در فصل بعد، هشتم شد.

پرسپولیس:
فصل ۹۳–۱۳۹۲:
در خرداد ۱۳۹۲، دایی با امضای قراردادی سه‌ساله در زمان مدیریت محمد رویانیان، دوباره هدایت پرسپولیس را بر عهده گرفت. جالب آن که او یک سال قبل گفته بود: «از یک من ریش رویانیان نمی‌ترسم و امثال رویانیان با یک امضاء می‌آیند و می‌روند.» در پایان این فصل، پرسپولیس با هدایت دایی نایب‌قهرمان لیگ شد.

فصل ۹۴–۱۳۹۳:
در این فصل، پرسپولیس با ۲ برد، ۲ تساوی و ۳ شکست در رده نهم جدول قرار گرفت. پس از هفته هفتم، دایی برکنار شد و حمید درخشان جایگزین او گردید.

صبای قم، نفت تهران، سایپا:
در مرداد ۱۳۹۴، دایی سرمربی صبای قم شد و در پایان فصل، تیم را به رده هفتم لیگ رساند.
سپس در تیر ۱۳۹۵، هدایت نفت تهران را بر عهده گرفت و با این تیم قهرمان جام حذفی شد. در پایان لیگ، نفت تهران نهم شد.
در اردیبهشت ۱۳۹۶، دایی دوباره به سایپا بازگشت و در پایان فصل، این تیم چهارم شد.
در فصل بعد، زمانی که سه بازی به پایان لیگ باقی مانده بود و سایپا در رده هفتم بود، دایی پس از اظهارنظری در رسانه‌ها، برخلاف نظر مدیران باشگاه، از سمت خود برکنار شد.

آمار عملکرد به عنوان سرمربی در لیگ برتر:

آمار عملکرد به عنوان سرمربی در لیگ برتر

تیم	فصل	رتبه
		سایپا تهران	لیگ ۸۶–۱۳۸۵	اول
لیگ ۸۷–۱۳۸۶	یازدهم
پرسپولیس	لیگ ۸۹–۱۳۸۸	چهارم
	لیگ ۹۰–۱۳۸۹	چهارم
راه‌آهن	لیگ ۹۱–۱۳۹۰	یازدهم
	لیگ ۹۲–۱۳۹۱	هشتم
پرسپولیس	لیگ ۹۳–۱۳۹۲	دوم
پرسپولیس	لیگ ۹۴–۱۳۹۳	نهم(تا پایان هفته هفتم)
صبای قم	لیگ ۹۵–۱۳۹۴	هفتم
نفت تهران	لیگ ۹۶–۱۳۹۵	نهم
سایپا تهران	لیگ ۹۷–۱۳۹۶	چهارم
سایپا تهران	لیگ ۹۸–۱۳۹۷	هفتمتا پایان هفته ۲۷

در فصل ۸۶–۱۳۸۵، تیم سایپا البرز با سرمربی‌گری ورنر لورانت شروع خوبی داشت و در پنج هفته اول، با سه برد و دو تساوی، ۱۱ امتیاز گرفت و در رده‌های بالای جدول قرار گرفت. اما در هفدهم مهر ۱۳۸۵، علی دایی جایگزین لورانت شد و به عنوان سرمربی و بازیکن، هدایت تیم را بر عهده گرفت. اولین بازی او در این نقش، در هفته ششم لیگ مقابل پرسپولیس بود که با نتیجه ۲–۲ به پایان رسید.

چند سال بعد، در فصل ۸۹–۱۳۸۸، پرسپولیس تحت هدایت زلاتکو کرانچار تا هفته بیست و یکم در جایگاه سوم جدول بود. در این زمان، حبیب کاشانی، مدیرعامل پرسپولیس، کرانچار را برکنار کرد و علی دایی را به جای او به عنوان سرمربی منصوب کرد. در ادامه آن فصل، پرسپولیس با رهبری دایی یک پله سقوط کرد و در پایان رقابت‌ها، به جایگاه چهارم جدول رسید.

حاشیه های علی دایی

انتقادات:

علی دایی در دوران جوانی بازی‌های بسیار خوب و درخشانی داشت. اما در سال‌های آخر فوتبالش، به ویژه در رقابت‌های جام جهانی ۲۰۰۶، برخی از کارشناسان، هواداران و رسانه‌ها از او انتقاد کردند. دلیل این موضوع آن بود که برانکو ایوانکوویچ، سرمربی وقت تیم ملی، او را همیشه به عنوان بازیکن اصلی در ترکیب تیم قرار می‌داد و این موضوع تا حدی از محبوبیت و اثرگذاری او کاست.

با این حال، پس از مدتی، او به عنوان بازیکن-سرمربی در تیم سایپا موفق شد و قهرمان لیگ برتر شد. این موفقیت باعث شد دوباره نظر دیگران به او مثبت شود و محبوبیت گذشته را بازیابد.

اما زمانی که هدایت تیم ملی ایران را بر عهده گرفت، دوباره انتقادهای زیادی متوجه او شد. کارشناسان دلیل اصلی این انتقادها را اشتغال همزمان او به دو شغل می‌دانستند: هم سرمربی تیم ملی بود و هم مسئولیت تیم سایپا را بر عهده داشت.

پس از این که دایی لیست بازیکنان دعوت شده به تیم ملی را اعلام کرد، انتقادها شدت گرفت. بسیاری به او اعتراض کردند که بر اساس روابط و جانبداری عمل کرده و از اصول درست کارشناسی فاصله گرفته است. او پنج بازیکن از تیم سایپا را به تیم ملی دعوت کرده بود، در حالی که این تیم در رده‌های میانی جدول لیگ قرار داشت.

در مقابل، هیچ بازیکنی از تیم‌های مطرح خوزستان مانند فولاد خوزستان، استقلال اهواز و صنعت نفت آبادان — با وجود عملکرد خوب — به تیم ملی دعوت نشد. همچنین، دعوت نشدن بازیکنان سرشناسی مثل مهدی مهدوی‌کیا و علی کریمی به تیم ملی، از دیگر دلایل انتقادهای شدید به علی دایی بود.

شکایت از مایلی کهن:

علی دایی به دلیل اظهارات محمد مایلی کهن، سرمربی اسبق تیم ملی، از او شکایت کرد و موضوع به دادگاه کشیده شد. جلسه دادگاه روز دوشنبه، نهم اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۷ با حضور وکلای دو طرف برگزار شد. مایلی کهن بر صحبت‌ها و دیدگاه‌های خود درباره علی دایی پایدار ماند و آن‌ها را تکرار کرد. در نهایت، دادگاه محمد مایلی کهن را به مدت یک سال از مصاحبه و گفت‌وگو با رسانه‌ها و مطبوعات منع کرد.

پس از آن، در پی شکایت علی دایی، دادگاه بدوی در تاریخ ۲۸ مرداد ۱۳۹۳، مایلی کهن را به چهار ماه زندان و پرداخت ۱۰۰ هزار تومان جریمه نقدی محکوم کرد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر نیز تأیید شد. او در ۲۰ آبان همان سال، برای اجرای حکم، دست‌بسته به زندان اوین منتقل شد.

کمی بعد از انتقال مایلی کهن به زندان، محمود گودرزی، وزیر ورزش و جوانان وقت، در نامه‌ای به معاونت حقوقی وزارتخانه، پیگیری وضعیت او را درخواست کرد. سرانجام در ۲۱ آبان همان سال، با وساطت چهره‌های سرشناسی مانند علی پروین، علی دایی با امضای رضایت‌نامه، موافقت خود را برای آزادی مایلی کهن از زندان اعلام کرد.

داوری محسن قهرمانی:

در نیم‌فصل اول لیگ برتر فوتبال ایران در فصل ۹۳–۱۳۹۲، بازی میان پرسپولیس و سپاهان در زمین سپاهان برگزار شد. در جریان این مسابقه، محسن قهرمانی، داور بازی، در دقیقه دوم یک بازیکن پرسپولیس را از زمین اخراج کرد و یک پنالتی نیز به سود سپاهان اعلام نمود. پس از پایان بازی، علی دایی در کنفرانس خبری گفت: «می‌دانستیم که قهرمانی قرار است در این مسابقه آن طرفی غش کند.» سپس خطاب به قهرمانی افزود: «آقای قهرمانی من شماره تلفن‌ها و شماره حساب‌ها را نمی‌دانم. اگر تو داوری من پروفسورای داوری دارم.»

پس از این اتهامات و با بررسی مدارکی که دو طرف به دادگاه ارائه کردند، چهار ماه بعد حکم نهایی صادر شد. بر اساس این حکم، محسن قهرمانی از هرگونه ارتباط مالی نادرست با تیم داوری یا باشگاه سپاهان تبرئه شد. اما به دلیل دریافت پول از باشگاه راه‌آهن — که توسط محمدرضا مولایی، مربی بدنسازی این تیم در دوران مربیگری علی دایی پرداخت شده بود — به هشت ماه محرومیت از داوری محکوم گردید.

همچنین در این حکم اشاره شد که علی دایی از برخی اقدامات خلاف مقررات مسئولان وقت باشگاه راه‌آهن اطلاع داشته، اما به دلیل اختلافات شخصی و خودداری از همکاری، بر اساس قوانین اخلاقی فیفا، در زمان مناسب موضوع را به مراجع قانونی گزارش نکرده و مرتکب «قصور» شده است. بر اساس «بند ۱ ماده ۲۱ و شق الف ماده ۶ قانون اخلاق فیفا مصوب سال ۲۰۱۲ میلادی» به او اخطار داده شد که در آینده مسئولیت‌های قانونی خود را به طور کامل انجام دهد.

پس از صدور این حکم، سایر افراد مرتبط در باشگاه راه‌آهن نیز به مدت چند ماه یا چند سال از فعالیت‌های ورزشی محروم و جریمه مالی شدند و به صورت رسمی توبیخ کتبی دریافت کردند.

ساخت مدرسه در اردبیل:

علی دایی در زادگاه خود، شهر اردبیل و در محله گلستان، یک هنرستان کار و دانش ساخته است. این مدرسه در مقطع متوسطه قرار دارد و نام آن را به یاد پدرش، ابوالفضل دایی، انتخاب کرده است. او علاوه بر این مدرسه، چندین آموزشگاه دیگر نیز ساخته و به همین دلیل در میان خیرین مدرسه‌ساز استان اردبیل شناخته می‌شود.

حضور در شبکه های اجتماعی:

در دوم خرداد ۱۳۹۲، علی دایی اعلام کرد که در فیسبوک فعالیتی ندارد و فقط در شبکه‌های اجتماعیِ در دسترس عموم و چهره‌ها حاضر است. او همچنین گفت که به زودی وب‌سایت شخصی خود را راه‌اندازی خواهد کرد. اما کمی بعد، او فعالیت خود را در اینستاگرام شروع کرد. براساس آمار موجود، تا هشتم دی ۱۴۰۱، صفحهٔ اینستاگرام او بیش از ۱۱ میلیون و ۲۰۰ هزار دنبال‌کننده داشت.

سفیر حسن نیت نهضت جهانی:

در سال ۱۳۸۶، علی دایی توسط فدراسیون فوتبال ایران به عنوان نمایندهٔ فوتبال کشور در سازمان یونیسف انتخاب شد.
او به همراه مهتاب کرامتی، بازیگر سینمای ایران، به عنوان دو سفیر ایرانی در این سازمان جهانی فعالیت می‌کنند.

دریافت نشان شجاعت درجه سه از رئیس‌جمهور:

در سال ۱۳۸۳، آقای علی کفاشیان که معاون فنی سازمان تربیت بدنی بود، پیشنهاد داد که نشان شجاعت به علی دایی اهدا شود. این پیشنهاد مورد موافقت دولت قرار گرفت و در نهایت، علی دایی این نشان شجاعت درجه سه را از دست سید محمد خاتمی، رئیس جمهور وقت ایران، دریافت کرد.

کمک به زلزله‌زدگان کرمانشاه:

در آبان ماه سال ۱۳۹۶، زمین‌لرزه‌ای در ازگله رخ داد که خسارات زیادی به خانه‌ها و زندگی مردم وارد کرد. علی دایی داوطلبانه برای کمک به آسیبدیدگان این حادثه پیشقدم شد و پس از چند روز، خود را به مناطق زلزله‌زده سرپل ذهاب رساند. او با استفاده از کمک‌های نقدی مردم و حمایت‌های شخصی که مبلغ آن حدود ۶ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان اعلام شده بود، اقدام به ساخت خانه در روستاهای این منطقه کرد. همچنین از ارسال شش کامیون و تریلی حامل کمک‌های غیرنقدی برای مردم آسیب‌دیده خبر داد.

چندی بعد، علی دایی در صفحه اینستاگرام خود از بازسازی کامل خانه‌های تخریب‌شده در سه روستای مله رولان، تپانی قدیم و تپانی جدید خبر داد. این حرکت انسان‌دوستانه و پشتیبانی صمیمانه او از مردم زلزله‌زده، با تشکر و قدردانی گسترده‌ای از سوی مردم، برخی چهره‌های مشهور و باشگاه‌های ورزشی روبرو شد.

اما پس از مدتی، حساب بانکی که علی دایی برای جمع‌آوری کمک‌های نقدی به زلزله‌زدگان معرفی کرده بود، به دستور قوه قضائیه توقیف شد و او برای توضیح به اداره آگاهی احضار گردید. او در گفت‌وگو با رسانه‌ها در این باره گفت: «بعضی از ارگان‌ها جلوی پای ما سنگ انداختند… همین الان که دارم با شما صحبت می‌کنم حساب‌های زلزله‌زده‌ها که به اسم من بوده‌است، مسدود است اما ما کار خودمان را انجام می‌دهیم و مطمئناً در مسیری گام برداشتیم که به آن ایمان و اعتقاد داشتیم.» وی همچنین تأکید کرد که تنها در برابر مردم درباره نحوه هزینه کردن کمک‌ها پاسخگو خواهد بود.

پاسداشت:

به پاس قدردانی از کارهای انسان دوستانه و میهن پرستانه علی دایی پس از زمین لرزه کرمانشاه، نام او را روی یک گونه ماهی به نام «سینه‌خراش علی دایی» گذاشتند. این ماهی در رودخانه‌های استان‌های غربی و جنوب غربی ایران زندگی می‌کند. البته این انتخاب با واکنش‌ها و بحث‌هایی نیز همراه بود. همچنین در پانزدهم تیرماه سال ۱۴۰۰، بخشی از خروجی بزرگراه شهید باکری در تهران که به سمت بزرگراه کرج و نزدیک درب اصلی ورزشگاه آزادی است، به نام علی دایی نام‌گذاری شد.

تناقض رفتاری علی دایی:

به گزارش روزنامه همشهری: در آبان سال ۱۳۹۹ خبری در رسانه‌ها منتشر شد که از سرقت یکی از بازیکنان مشهور فوتبال حکایت داشت. پس از مدتی روشن شد که این فرد علی دایی است.براساس فیلم‌های دوربین‌های مداربسته، سارق پس از یک درگیری کوتاه با او، گردنبند گرانقیمت علی دایی را ربوده بود.با پیگیری‌های مأموران پلیس آگاهی، خیلی زود سارق دستگیر شد. علی دایی در واکنش به درخواست بخشش سارق، حرف‌های قابل تأملی زد و گفت: «رضایت‌دادن یک اشتباه بزرگ است. این موضوع یک مشکل اجتماعی است و فقط مربوط به من نیست، بلکه به همه مردم مربوط می‌شود. کسی که این‌طور با قمه به من حمله می‌کند، قطعاً به دیگران هم آسیب می‌رساند. باید فکر کرد که چنین اتفاقی چقدر آرامش جامعه را برهم می‌زند.»اما این دیدگاه تنها بخشی از موضع‌گیری‌های علی دایی در برخورد با قانون بوده است. با آغاز ناآرامی‌های سال ۱۴۰۱ در ایران، این چهره شناخته شده، احترامی برای قانون قائل نشد و خواستار آزادی کسانی شد که در آشوب‌ها دستگیر شده بودند.او در صفحه شخصی خود در فضای مجازی نوشته بود: «خواهان آزادی بی‌قید و شرط اغتشاشگران دستگیر شده از سوی نیروهای امنیتی و انتظامی هستم. من از آیت‌الله بهجت، درس انسانیت، وطن‌پرستی، شرافت و آزادگی گرفته‌ام.»

خانه لاکچری علی دایی:

در مسیر نیاوران به سمت کامرانیه، کمی بالاتر از چهارراه کوه نور، می‌توان برج رولکس را دید. علی دایی، ستاره شناخته‌شده فوتبال ایران، در یکی از پنت‌هاوس‌های این برج زندگی می‌کند. مساحت این آپارتمان ۱۷۱۷ متر مربع است و قیمت هر متر از آن بسیار بالا می‌باشد.

این پنت‌هاوس امکانات ویژه‌ای دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به این موارد اشاره کرد: استخری در پشت‌بام، سونا، جکوزی، آسانسور مخصوص برای انتقال خودرو به داخل واحد، آسانسور جداگانه برای افراد، دستگیره‌ها و شیرآلات طلایی، سیستم گرمایش و سرمایش از کف، سیستم تولید برق از انرژی خورشیدی، آشپزخانه کاملاً تجهیزشده، سیستم اعلام و اطفای حریق، سیستم صوتی پیشرفته، فضای ورزشی و یک باغچه اختصاصی.

خودرو:

برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که جدیدترین خودروی علی دایی، یک مازراتی بسیار گران‌قیمت است که پیش از برکناری از سمت سرمربیگری پرسپولیس، با آن در تمرینات این تیم در ورزشگاه درفشی‌فر حاضر می‌شد. طبق اخبار منتشرشده، او معمولاً در شروع هر هفته با خودروی مازراتی مشکی‌رنگ خود به محل تمرین‌های پرسپولیس می‌رفت.

علاوه بر این خودروی لوکس، او دو دستگاه مرسدس بنز جدید، یک لندکروز، سه بی‌ام‌دبلیو و دو پورشه نیز دارد. در واقع، پارکینگ خانه‌ای که در آن زندگی می‌کند، آنقدر پر از خودروهای گران‌بها و لوکس است که بیشتر شبیه یک نمایشگاه خودروهای لاکچری شده است.

واقعیت های زندگی علی دایی

علی دایی از عینک طبی استفاده می‌کند، اما معمولاً در جمع و جلوی دوربین‌ها آن را به چشم نمی‌زند. او به پنج زبان عربی، آلمانی، انگلیسی، ترکی آذری و فارسی مسلط است و کمی هم فرانسه بلد است، هرچند یادگیری این زبان را ناتمام گذاشت.

با اینکه راست‌دست است، به راحتی می‌تواند با دست چپ هم بنویسد. ظاهرش شاید شبیه هنرمندان نباشد، اما جالب است بدانید که گیتار هم می‌زند. او هر سال حداقل به ۱۱ کشور مختلف سفر می‌کند، از جمله آمریکا، آلمان، اسپانیا، فرانسه و گاهی ترکیه. تا به حال بیش از ۵۱ کشور را دیده است.

علی دایی، که زمانی آقای گل جهان بود، نمی‌تواند رژیم غذایی را رعایت کند. بارها برای کاهش وزن برنامه‌هایی گرفته، اما همیشه آن را رها کرده و وزنش به بیش از ۱۱۱ کیلوگرم رسیده است. همسرش متخصص تغذیه است. او در سال ۱۳۸۴ حدود ۱۱۱ میلیون تومان برای مراسم عروسی خود هزینه کرد.

برای گرفتن مدرک کارشناسی مهندسی متالوژی، ۱۲ ترم طول کشید. فوتبال باعث این تأخیر شد، اما چند سال بعد توانست در رشته تربیت بدنی مدرک کارشناسی ارشد بگیرد. در سال ۱۳۷۶، همزمان با حضور در تیم ملی برای جام جهانی ۱۹۹۸، از یک دانشگاه آمریکایی برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد دعوت شد، اما به دلیل بازی در باشگاه‌های آلمان نتوانست این پیشنهاد را بپذیرد.

در دبیرستان در رشته ریاضی-فیزیک درس خواند و در تمام آن سال‌ها شاگرد اول بود. وقتی اولین بار در دانشگاه صنعتی شریف پذیرفته شد، در مصاحبه رد شد؛ دلیلش این بود که هنگام مصاحبه ساندویچ می‌خورد و کاپشن چرمی پوشیده بود!

او به کوهنوردی علاقه دارد، اما اسب‌سواری را بیشتر دوست دارد. با اینکه ثروتمندترین ورزشکار ایران شناخته می‌شود، تا همین ده سال پیش در خانه‌ی اجاره‌ای زندگی می‌کرد. جالب است بدانید که مانند بسیاری از فوتبالیست‌ها پیشنهادهایی برای بازیگری داشته، اما همه را رد کرده است. او در بازی بیلیارد بسیار ماهر است.

علی دایی تنها فوتبالیست ایرانی است که به خاطر زدن بیشترین گل در بازی‌های ملی، نامش در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده. همچنین تنها بازیکن ایرانی است که در فهرست ۱۱۱ فوتبالیست برتر تاریخ جهان قرار دارد.