بیوگرافی امیر قلعه نوعی
امیر قلعه‌نوعی که نام اصلی او اردشیر است، در اول آذرماه سال ۱۳۴۲ به دنیا آمد. او یک بازیکن سابق و مربی فوتبال اهل ایران است و در حال حاضر هدایت تیم ملی فوتبال ایران را بر عهده دارد.
قلعه‌نوعی از جمله استثنایی‌ترین چهره‌های فوتبال ایران به شمار می‌رود که موفقیت‌های چشمگیری در کارنامه خود دارد. وی در سال‌های ۱۳۸۵، ۱۳۸۸ و ۱۳۹۲ با هدایت تیم استقلال تهران به مقام قهرمانی لیگ برتر ایران دست یافت و همچنین در سال‌های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰، تیم سپاهان اصفهان را به عنوان قهرمان لیگ هدایت کرد.
او اکنون با پنج قهرمانی با تیم‌های استقلال و سپاهان، چهار نایب‌قهرمانی با تیم‌های استقلال، تراکتور تبریز، ذوب‌آهن و سپاهان، و یک مقام سومی با استقلال، به عنوان پرافتخارترین سرمربی در تاریخ لیگ برتر ایران شناخته می‌شود.
همچنین قابل توجه است که او در سال‌های ۱۳۸۱ و ۱۳۸۷ دو بار قهرمان جام حذفی ایران و در سال ۱۳۸۳ یک نایب‌قهرمانی در این رقابت‌ها را همراه با تیم استقلال تهران تجربه کرده است.
منوی دسترسی سریع
خلاصه‌ای از زندگینامه
درباره زندگی من
ازدواج و خانواده
فعالیت در فضای مجازی
دوران ورزشی
سوابق مربیگری
دستاوردها و موفقیت‌ها
حواشی و بحث‌ها
گفت‌وگوها و مصاحبه‌ها
خلاصه زندگینامه
نام: امیر
نام خانوادگی: قلعه‌نویی
نام اصلی: اردشیر قلعه‌نویی
تاریخ تولد: ۱ آذر ۱۳۴۲
محل تولد: تهران، ایران
شغل فعلی: سرمربی
شغل پیشین: بازیکن هافبک
وضعیت خانوادگی: متأهل
فرزندان: یک دختر و یک پسر
قد: ۱۶۵ سانتی‌متر
تیم کنونی: سرمربی تیم ملی فوتبال ایران
زندگینامه
زندگی شخصی و خانواده:
اردشیر قلعه‌نوعی، که به امیر قلعه‌نوعی معروف است، در اولین روز آذر سال ۱۳۴۲ متولد شد. با توجه به سال جاری، می‌توانید سن فعلی این سرمربی را محاسبه کنید. پس از تولد، پدرش نام اردشیر را برای او انتخاب کرد و برادرش را بابک نامید. اما از همان دوران کودکی، همه او را با نام امیر صدا می‌زدند. امیر در یک خانواده پرجمعیت بزرگ شد که هفت فرزند داشت. متأسفانه در سال ۱۴۰۲ یکی از خواهرانش از دنیا رفت.
از کارگری تا مسافرکشی:
پدر امیر قلعه‌نوعی راننده کامیون‌های سنگین ولوو بود. وقتی امیر فقط هفت سال داشت، پدرش از دنیا رفت. به همین دلیل، او از همان سنین کم مجبور شد در یک شیرینی‌فروشی کار کند تا به خانواده‌اش برای تأمین هزینه‌ها کمک کند. حتی قبل از اینکه به باشگاه استقلال برود، به مدت ده سال یک مزرعه داشت و در آنجا کار می‌کرد. بنابراین از کودکی، کار کردن بیرون از خانه را شروع کرد تا بتواند درآمدی برای زندگی خانواده‌اش داشته باشد. بعد از اینکه این بازیکن به صورت حرفه‌ای فوتبال را دنبال کرد، شغل دوم خود را ادامه داد و با اولین پولی که به دست آورد، همراه با فروش طلاهای مادرش، یک ماشین پیکان خرید تا با مسافرکشی، همچنان خرج خانواده را تأمین کند.
اصلیت:
یک نکته جالب توجه این است که بسیاری از مردم می‌پرسند پدر امیر قلعه‌نویی اهل کجا بوده است. در پاسخ باید گفت که امیر قلعه‌نویی و خانواده‌اش اصالتاً اهل نیشابور هستند و پیش از این در محله نازی‌آباد تهران زندگی می‌کردند.
با شناخته شدن بیشتر این بازیکن، سوالات دیگری مانند آدرس دقیق خانه او یا شماره تماشش نیز میان کاربران فضای مجازی مطرح می‌شود. اما باید توجه داشت که امیر قلعه‌نویی سال‌ها پیش در نازی‌آباد ساکن بود و پس از شروع حرفه‌ای کار مربیگری، از آن محله نقل مکان کرد.
دارایی:
امیر قلعه که سابقه مربیگری در تیم‌های بزرگی مثل سپاهان، استقلال تهران و تیم ملی ایران را دارد، طبیعتاً درآمد خوبی از این راه کسب کرده و از نظر مالی در شرایط مطلوبی قرار دارد. با این حال، نمی‌توان رقم دقیقی برای درآمد او بیان کرد. بنابراین، گزارش‌هایی که در برخی سایت‌ها یا شبکه‌ها درباره مقدار دقیق درآمدش منتشر می‌شود، چندان قابل اعتماد نیست.
او علاوه بر فعالیت در حوزه ورزش، در کارهای دیگری مانند مدیریت رستوران، ساخت‌وساز، فروش مبل و همچنین اداره استخر و سونای ویژه نیز مشارکت دارد.
امیر قلعه نویی و نیکی کریمی:
مدتی پیش در فضای مجازی و برخی سایت‌ها، شایعاتی درباره ازدواج امیر قلعه‌نوعی و نیکی کریمی پخش شد. منشأ این شایعات، عکسی بود که این دو را کنار هم در داخل یک خودرو نشان می‌داد. اما واقعیت این است که این عکس مربوط به همکاری آنها برای ساخت یک فیلم مستند بوده و آن شایعات کاملاً بی‌اساس هستند. نیکی کریمی که قصد ساخت مستندی با عنوان «روزی روزگاری فوتبال» را داشت، همراه با گروه سازنده، برای فیلمبرداری به تمرینات چند تیم فوتبال می‌رفت. یکی از این تیم‌ها، سپاهان بود که در آن زمان امیر قلعه‌نوعی مربی آن بود.
ارادت به علی پروین:
این سرمربی علاقه و احترام زیادی برای علی پروین، اسطوره باشگاه پرسپولیس، قائل است. او حتی در صحبت‌هایش از علی پروین با عنوان سلطان سلطان‌ها نام می‌برد. دلیل این موضوع این است که او هم از نظر اخلاقی و هم از نظر فنی، به طور کامل پیرو و طرفدار پروین است.
تفریحات:
در وقت‌های آزاد، معمولاً در خانه پینگ پنگ و والیبال بازی می‌کند. همچنین اگر هوا خوب باشد، در فصل‌های مناسبی مثل زمستان، به توچال می‌رود و اسکی می‌کند تا اوقاتش را بگذراند.
جراحی سنگ کلیه:
از آنجا که فرمانده قلعه، مردی میانسال بود که به بیماری سنگ کلیه دچار شده و دردهای شدیدی را پشت سر می‌گذاشت، در نهمین ماه سال ۱۴۰۲ در بیمارستان پذیرش شد. پزشکان با به کارگیری روش لیزر، سنگ‌های کلیه او را خرد کردند و روند درمان او به این ترتیب انجام گرفت.
اهل خرافات و طلسم:
یکی از نکات قابل توجه درباره امیر قلعه نوعی، باور او به برخی عقاید غیرعلمی است. این موضوع تا جایی پیش رفته که او یک بار در باشگاه سپاهان و بار دیگر در تیم تراکتورسازی، از یک چهره شناخته‌شده در این زمینه دعوت کرد تا به باور خود، تیم تحت هدایتش را از چشم‌زخم و طلسم دور نگه دارد.
ازدواج
سال‌ها پیش، امیر قلعه‌نوعی با یک دختر ازدواج کرد و زندگی مشترک خود را شروع کردند. حاصل این ازدواج، تولد دو فرزند شد. با این حال، هیچ اطلاعات دقیق و قابل اعتمادی درباره همسر امیر قلعه‌نوعی، اصلیت او یا شغلی که دارد، در دسترس نیست. اما می‌توانید با یک جستجوی ساده در فضای مجازی، عکس‌های همسرش را در کنار پسرشان ببینید.
فرزندان:
امیر قلعه نوعی دو فرزند دارد. فرزند بزرگتر او یک دختر به نام خاتون است و فرزند کوچک‌ترش پسر است که محمد هوتن نام دارد. در حال حاضر هیچ عکس معتبر و قابل اطمینانی از دختر امیر قلعه نوعی وجود ندارد. همچنین اطلاعاتی درباره تحصیلات، علایق یا وضعیت تأهل او در دسترس نیست.
امیر قلعه نوعی در شبکه های اجتماعی
اینستاگرام:
amirghalenoei@
زندگی ورزشی
ورود به دنیای فوتبال:
هر کسی در زمینه کاری خود یک نقطه شروع دارد. امیر قلعه‌نوعی هم فوتبال را از بچگی در زمین انصاری، واقع در محله نازی‌آباد، همراه برادرش شروع کرد. وقتی سیزده سالش بود، در سال ۱۳۶۵ به تیم جوانان افسر پیوست و به مرور توانست به باشگاه‌های بزرگی مثل استقلال راه پیدا کند. می‌توان گفت بخش عمده‌ای از دوران جوانی او در دنیای فوتبال گذشت و امروز به عنوان سرمربی، هدایت تیم ملی ایران را بر عهده دارد.
کارنامه پرافتخارترین مربی لیگ فوتبال ایران:
وقتی که امیر قلعه‌نوعی هدایت تیم استقلال تهران را به عنوان سرمربی بر عهده گرفت، در سه فصل مختلف — سال‌های ۱۳۸۵، ۱۳۸۸ و ۱۳۹۲ — این تیم را به مقام قهرمانی لیگ رساند.
همچنین او در مسابقات جام حذفی هم موفقیت‌های چشمگیری داشت و دو بار در سال‌های ۱۳۸۱ و ۱۳۸۷ استقلال را قهرمان کرد و یک بار نیز در سال ۱۳۸۳ به عنوان نایب قهرمانی رسید.
در ادامه کار مربیگری‌اش، در سال‌های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰، هدایت تیم سپاهان اصفهان را بر عهده گرفت و دو فصل پیاپی این تیم را قهرمان لیگ برتر کرد.
با توجه به این که او در مجموع پنج بار با تیم‌های استقلال و سپاهان قهرمان لیگ شده، چهار بار نایب قهرمانی با تیم‌های استقلال، تراکتور، ذوب‌آهن و سپاهان کسب کرده و یک بار نیز با استقلال مقام سومی را به دست آورده، به عنوان پرافتخارترین مربی در تاریخ لیگ فوتبال ایران شناخته می‌شود.
دوران بازی در ردهٔ باشگاهی:
در این قسمت، قصد داریم نگاهی بیندازیم به باشگاه‌هایی که امیر قلعه‌نویی در طول دوران بازی حرفه‌ای خود در دنیای فوتبال، برای آنها به میدان رفته است.
تیم راه‌آهن تهران:
در اواخر دهه ۱۳۵۰، امیر قلعه‌نوعی فعالیت حرفه‌ای خود در دنیای فوتبال را با پیوستن به تیم جوانان راه‌آهن آغاز کرد. اولین کسانی که او را برای تیم‌های پایه راه‌آهن انتخاب کردند، اردشیر لارودی و پرویز ابوطالب بودند. پس از آن، به کمک ناصر ابراهیمی به تیم بزرگسالان راه‌آهن راه پیدا کرد و در سن ۱۷ سالگی، در مسابقات جام حذفی تهران در سال ۱۳۵۹ موفق شد سه گل بزند. در همان فصل، تیم راه‌آهن هر دو تیم معروف استقلال و پرسپولیس تهران را در جام حذفی شکست داد و به مرحله نهایی رسید. اما در پایان، در بازی مقابل تیم نیروی هوایی، شکست خورد و به مقام نایب‌قهرمانی بسنده کرد. امیر قلعه‌نوعی در سال ۱۳۶۰ به تیم ملی جوانان دعوت شد و در آنجا نیز عملکرد درخشانی داشت. چند ماه بعد، در اسفند ۱۳۶۰، ناصر ابراهیمی از باشگاه راه‌آهن به باشگاه شاهین نقل مکان کرد.
تیم شاهین تهران:
ناصر ابراهیمی وقتی از باشگاه راه‌آهن به باشگاه شاهین رفت، از میان همه بازیکنان بااستعداد راه‌آهن مثل فرشاد پیوس، مرتضی یکه و بیژن طاهری، فقط امیر قلعه‌نویی را که ۱۸ سال داشت با خود به شاهین برد. در تیم شاهین آن زمان چندین بازیکن تیم ملی حضور داشتند؛ از جمله نادر فریادشیران، مهدی دینورزاده، نصرالله عبداللهی، محمد صادقی و حمید مجدتیموری.
سال ۱۳۶۳ ناصر ابراهیمی از شاهین جدا شد و محراب شاهرخی جای او را به عنوان سرمربی گرفت. بعداً هم نصرالله عبداللهی سرمربی تیم شد. وقتی در سال ۱۳۶۴ محمد صادقی از فوتبال خداحافظی کرد و دینورزاده هم از شاهین رفت، امیر قلعه‌نویی در ۲۲ سالگی کاپیتان تیم شد. این در حالی بود که تقریباً همه بازیکنان اصلی تیم از او بزرگتر بودند.
امیر قلعه‌نویی علاوه بر شاهین، در تیم تهران الف هم بازی می‌کرد. در آن سال‌ها به دلیل جنگ، مسابقات لیگ سراسری بین باشگاه‌ها برگزار نمی‌شد. اما در سال ۱۳۶۴ فدراسیون فوتبال اولین دوره لیگ بعد از انقلاب را با نام «لیگ قدس» و با حضور تیم‌های استان‌ها برگزار کرد. در این مسابقات ۱۴ تیم در دو گروه هفت‌تایی شرکت کردند.
به جز تیم‌های استان‌هایی مثل اصفهان، مازندران، گیلان، آذربایجان شرقی، خوزستان و خراسان، از استان تهران هم دو تیم حضور داشتند. تیم تهران الف در واقع ترکیبی از بهترین بازیکنان تیم‌های شاهین، استقلال و بانک ملی بود که امیر حاج‌رضایی هدایت آن را بر عهده داشت. برخی از بازیکنان این تیم عبارت بودند از: محرمی، شکورزاده، شاهین بیانی، حاجیلو، بهتاش فریبا، قلعه‌نویی، ضیایی، باوی، مرتضی یکه، پازوکی، چنگیز، رضا احدی، مختاری‌فر و رحیم یوسفی.
تیم تهران ب هم از بازیکنان باشگاه‌هایی مثل پرسپولیس، هما، تکاور و چند تیم دیگر تشکیل شده بود و بازیکنانی مانند بهروز سلطانی، محمد پنجعلی، محمد مایلی‌کهن، حمید درخشان، ناصر محمدخانی، محمدحسن انصاری‌فرد، حمید علیدوستی، مجتبی خیراندیش و محمود نقوی در آن حضور داشتند.
در پایان اولین دوره لیگ قدس در سال ۱۳۶۴، امیر قلعه‌نویی با تیم تهران الف قهرمان این رقابت‌ها شد. در فینال که بین تیم‌های تهران الف و تهران ب برگزار شد، بازی با گل امیر قلعه‌نویی به تساوی یک-یک کشید و در نهایت تیم تهران الف در پنالتی‌ها برنده شد.
قلعه‌نویی در دوران حضورش در شاهین، در سال‌های ۱۳۶۴ و ۱۳۶۵ دو بار نایب‌قهرمان باشگاه‌های تهران شد. یکی از این فینال‌ها، بازی به‌یادماندنی سال ۱۳۶۴ بین استقلال و شاهین بود که استقلال در پنالتی‌ها برنده شد. از بازیکنان درخشان این بازی می‌توان به ناصر حجازی، پرویز مظلومی، امیر قلعه‌نویی و محمود پازوکی اشاره کرد.
در سال ۱۳۶۴ و پس از یازده هفته از لیگ باشگاه‌های تهران، امیر قلعه‌نویی و حمید درخشان هر کدام سه بار توسط نشریه کیهان ورزشی به عنوان بازیکن هفته انتخاب شدند و موفق‌ترین فوتبالیست‌های آن فصل شناخته شدند. اما فقط قلعه‌نویی توانست به تیم ملی ب دعوت شود و با این تیم در مسابقات جام بین‌المللی دهه فجر حاضر شود.
در میانه بازی‌های لیگ سال ۱۳۶۶، پس از پیروزی دو-صفر شاهین برابر پرسپولیس که دو گل آن را کریم باوی با پاس گل‌های امیر قلعه‌نویی به ثمر رساند، او از شاهین جدا شد و به تیم الاسد قطر پیوست.
تیم تهران الف:
امیر قلعه‌نوعی در تیم تهران الف هم بازی می‌کرد و در مسابقات حاضر می‌شد.
در واقع، تیم تهران الف از بهترین بازیکنان تیم‌های شاهین، استقلال و بانک ملی تشکیل می‌شد و تیم تهران ب هم از بازیکنان تیم‌هایی مثل پرسپولیس، هما، تکاور و دیگر تیم‌ها انتخاب می‌شد.
بنابراین در سال ۱۳۶۴، امیر قلعه‌نوعی با حضور در تیم تهران الف، در اولین دوره مسابقات لیگ کشوری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به مقام قهرمانی دست یافت.
او در بازی پایانی نیز یک گل برای تیمش به ثمر رساند.
تیم السد قطر:
امیر قلعه‌نوعی به مدت یک سال در تیم السد قطر بازی کرد و در مسابقات مختلف این تیم حضور داشت. در این دوره، السد توانست قهرمان لیگ و جام حذفی قطر شود.
در فصل بعد (۱۹۸۹–۱۹۸۸)، السد به قهرمانی جام باشگاه‌های آسیا نیز دست یافت.
بر اساس برنامه زمانی آن سال، مرحله نیمه‌نهایی این رقابت‌ها در تابستان و پاییز سال ۱۳۶۷ برگزار شد و فینال رفت و برگشت نیز در بهار سال ۱۳۶۸ انجام گرفت.
اما این بازیکن قبل از شروع بازی‌های فینال، از السد جدا شد و در اسفند ۱۳۶۷ به تیم استقلال تهران پیوست.
به همین دلیل، عنوان قهرمانی جام باشگاه‌های آسیا در کنار تیم السد در کارنامه ورزشی امیر قلعه‌نوعی ثبت نشده است.
تیم استقلال تهران:
در زمستان سال ۱۳۶۷، امیر قلعه‌نوعی به تهران بازگشت و به تیم استقلال تهران پیوست تا دوران بازی خود را در این تیم به پایان برساند. او برای اولین بار در نوزدهم اسفند ۱۳۶۷، با پیراهن استقلال در بازی مقابل پرسپولیس حاضر شد. این بازی که در پایان فصل ۶۸–۱۳۶۷ و در مرحله یک‌چهارم نهایی جام حذفی برگزار شد، به ضربات پنالتی کشید و در نهایت استقلال بازی را به حریف واگذار کرد.
اولین قهرمانی او با استقلال، در فصل کامل حضورش یعنی ۶۹–۱۳۶۸ و در اولین دوره لیگ باشگاه‌های ایران بعد از انقلاب به نام لیگ قدس به دست آمد. استقلال که در آن فصل نایب‌قهرمان باشگاه‌های تهران شده بود، در لیگ باشگاه‌های ایران با صدرنشینی در گروه دوم و پیروزی چهار بر صفر در مجموع دو بازی مقابل ملوان بندر انزلی در نیمه‌نهایی، به فینال راه یافت و در بهار ۱۳۶۹، پرسپولیس را با نتیجه دو بر یک شکست داد. هر دو گل استقلال با پاس‌های گل امیر قلعه‌نوعی به ثمر رسید.
در دومین فصل حضورش با استقلال (۷۰–۱۳۶۹)، او در زمستان ۱۳۶۹ دوباره به مقام نایب‌قهرمانی لیگ باشگاه‌های تهران دست یافت. سپس استقلال با پیروزی در ضربات پنالتی مقابل ملوان، نایب‌قهرمان جام حذفی ایران در زمستان همان سال شد. در این فصل، لیگ سراسری برگزار نشد و تیم‌ها در رقابت‌های استانی شرکت کردند تا ۱۲ تیم برای اولین دوره لیگ آزادگان انتخاب شوند. همچنین تیم ملی ایران در سال ۱۳۶۹ برای آماده‌سازی در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ پکن در اردو حاضر شد و در نهایت قهرمان این رقابت‌ها شد.
امیر قلعه‌نوعی با استقلال در آغاز تابستان ۱۳۷۰، پس از بیست سال، قهرمان جام باشگاه‌های آسیا در فصل ۹۱–۱۹۹۰ شد. بازی‌های مقدماتی این دوره در تابستان ۱۳۶۹ انجام شده بود، اما به دلیل حمله عراق به کویت و آغاز جنگ اول خلیج فارس، مرحله نهایی چند ماه به تأخیر افتاد.
در فصل بعد (۷۱–۱۳۷۰)، استقلال تهران پس از پنج سال در زمستان ۱۳۷۰ قهرمان لیگ باشگاه‌های تهران شد. این فصل، آخرین حضور استقلال و پرسپولیس در لیگ باشگاه‌های تهران بود. با تغییر زمان‌بندی رقابت‌های آسیایی، جام باشگاه‌های آسیا این بار فشرده‌تر برگزار شد. مرحله نهایی در آذر و دی ۱۳۷۰ در قطر انجام شد و استقلال با نمایش خوب به فینال رسید، اما در ضربات پنالتی به الهلال عربستان باخت و نایب‌قهرمان جام باشگاه‌های آسیا در فصل ۹۲–۱۹۹۱ شد.
سال‌های ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ در تاریخ استقلال به عنوان سال‌های درخشان تحت هدایت منصور پورحیدری شناخته می‌شود. استقلال در این سال‌ها قهرمان تهران، ایران و آسیا شد و سه بار پرسپولیس را شکست داد، بدون اینکه حتی یک بار از این تیم شکست بخورد.
در لیگ آزادگان، استقلال شروع خوبی داشت و در نیم‌فصل اول صدرنشین شد. اما در نیم‌فصل دوم که بیشتر در بهار ۱۳۷۱ برگزار شد، عملکرد تیم افت کرد و با شکست مقابل پاس تهران، قهرمانی را به این تیم واگذار کرد. در نتیجه، استقلال نایب‌قهرمان لیگ آزادگان شد، هرچند در دو بازی رفت و برگشت پرسپولیس را شکست داد.
در فصل بعد (۷۲–۱۳۷۱) که دومین دوره لیگ آزادگان نام داشت، امیر قلعه‌نوعی به دلیل مصدومیت در بسیاری از بازی‌ها حاضر نبود. همچنین پورحیدری به دلایل خانوادگی از استقلال جدا شد و بیژن ذوالفقارنسب جایگزین او شد. در همین زمان، چند بازیکن سرشناس مانند شاهرخ بیانی، مجید نامجو مطلق، جعفر مختاری‌فر و رضا احدی از تیم خارج شدند.
استقلال در این فصل در گروه خود سوم شد و به نیمه‌نهایی لیگ آزادگان راه نیافت. همچنین در رقابت‌های سوپرجام تهران در زمستان ۱۳۷۱، که برای تعیین سهمیه تیم‌های تهرانی در لیگ آزادگان فصل بعد برگزار شد، نتوانست سهمیه حضور در لیگ آزادگان را کسب کند.
پس از این اتفاقات و با تصمیم‌های پیش‌بینینشده فدراسیون، قرار شد استقلال به همراه چند تیم دیگر از تهران، در رقابت‌های جدیدی به نام لیگ دسته سوم آزادگان شرکت کند که هیچ ارتباطی با صعود و سقوط تیم‌ها در لیگ‌های دسته اول و دوم نداشت. در این مدت، بازیکنان معروفی مانند شاهین بیانی، احمدرضا عابدزاده، عبدالصمد مرفاوی و هاشمی مقدم از استقلال جدا شدند. پس از خروج شاهین بیانی در بازی‌های پایانی این فصل، امیر قلعه‌نوعی کاپیتان تیم شد.
پس از یک سال دوری از فوتبال سطح اول کشور، امیر قلعه‌نوعی با استقلال در سال ۱۳۷۳ قهرمان سوپرجام تهران شد و باعث صعود تیم به لیگ دسته اول در فصل ۷۴–۱۳۷۳ گردید. در این فصل، سرمربیگری استقلال بر عهده لئونید بیلفسکی (مربی روس) بود که در نیم‌فصل اول نتایج خوبی کسب نکرد. در پایان نیم‌فصل، نصرالله عبداللهی جای او را گرفت و با ایجاد تغییرات اساسی، تیم را به فینال رساند.
در جریان شهرآورد سی و هشتم تهران در دی ۱۳۷۳، امیر قلعه‌نوعی به حکم کمیته انضباطی برای شش ماه از حضور در مسابقات محروم شد. در فینال، به دلیل محرومیت او و بازیکنانی مانند صادق ورمرزیار و محمود فکری، استقلال در وقت اضافه یک بر صفر به سایپا باخت و در چهارمین حضور خود در لیگ آزادگان نایب‌قهرمان شد.
در پنجمین دوره لیگ آزادگان (۷۵–۱۳۷۴)، پورحیدری دوباره هدایت استقلال را بر عهده گرفت و تیم به مقام سوم لیگ رسید. همچنین استقلال قهرمان جام حذفی ایران شد. در فینال برگشت جام حذفی که استقلال مقابل برق شیراز بازی کرد، هر دو گل تیم را امیر قلعه‌نوعی به ثمر رساند. در دو قهرمانی آخر او در سال‌های ۱۳۷۳ (سوپرجام تهران) و ۱۳۷۵ (جام حذفی)، امیر قلعه‌نوعی کاپیتان تیم بود.
فصل ۷۶–۱۳۷۵ آخرین فصل حضور امیر قلعه‌نوعی با پیراهن استقلال بود. تیم در ابتدای فصل در لیگ و جام در جام آسیا عملکرد خوبی داشت و برای مدتی صدرنشین لیگ آزادگان شد. اما در میانه نیم‌فصل اول، دچار افت محسوسی گردید. در پایان نیم‌فصل اول و پس از بازی‌های یک‌چهارم نهایی جام در جام آسیا، منصور پورحیدری از استقلال رفت و ناصر حجازی جایگزین او شد. استقلال در پاییز ۱۳۷۵ با رتبه چهارم در جام در جام آسیا و در بهار ۱۳۷۶ با رتبه ششم در لیگ، فصل را به پایان رساند.
امیر قلعه‌نوعی که در این فصل کاملاً آماده بازی بود، به دلیل مشکل مزمن زانو، در بیشتر بازی‌های نیم‌فصل دوم لیغ حضور نداشت و در پایان این فصل برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد.
در چهار سال پایانی حضورش در استقلال، او بازوبند کاپیتانی را بر بازو بست و هدایت تیم در زمین را بر عهده داشت. به دلیل توانایی بالایش در هدایت میانه میدان استقلال در سال‌های کاپیتانی، برخی از هواداران و رسانه‌های ایران به او لقب «ژنرال» دادند؛ لقبی که هنوز هم در برخی رسانه‌ها با آن از او یاد می‌شود.
ردهٔ ملی:
امیر قلعه‌نویی در طول دوران فوتبالش، در ۲۰ بازی برای تیم ملی ایران به میدان رفت. جالب اینجاست که ۱۹ بازی از این تعداد، پس از ۲۹ سالگی او انجام شده است.
اولین بار در سال ۱۳۶۴ بود که ناصر ابراهیمی او را به تیم ملی دعوت کرد. یک سال بعد نیز پرویز دهداری این پیشنهاد را به او داد. در نهایت، او در اردیبهشت ۱۳۶۵ و در بازی مقابل تیم چین، برای اولین بار پیراهن تیم ملی ایران را بر تن کرد. اما پس از آن و تا سال ۱۳۷۲، دیگر به تیم ملی دعوت نشد. تنها در سال ۱۳۶۸ بود که علی پروین او را به یک اردوی تیم ملی برد.
او در این سال‌ها به دلایل مختلف، فرصت بازی در چند تورنمنت مهم جهانی را از دست داد. برای مثال، در جام ملت‌های آسیای ۱۹۸۸، او برای باشگاه السد قطر بازی می‌کرد و در آن زمان معمول نبود که بازیکنان تیم‌های خارجی برای مسابقات به تیم ملی بیایند. بنابراین، او نتوانست در آن مسابقات حاضر شود.
بعدها و در زمان جام ملت‌های آسیای ۱۹۸۸ پکن، او به تیم استقلال پیوست. اما برای مسابقات آسیایی سال ۱۹۹۰، به دلیل وجود هافبک‌های بسیار خوب و با تکنیکی مانند نامجو مطلق، بیانی، ابطحی، قایقران و افتخاری در تیم ملی،他的名字 در بین ۲۰ بازیکن اعزامی قرار نگرفت.
در جام ملت‌های آسیای ۱۹۹۲ ژاپن نیز او مصدوم بود و برای ۱۱ ماه نتوانست بازی کند.
سرانجام در سال ۱۳۷۲، دوباره به تیم ملی دعوت شد و در شهریور همان سال، در بازی ایران مقابل بوسنی و هرزگوین که با هدایت علی پروین برگزار شد، به تیم ملی بازگشت.
در بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ که در پاییز ۱۳۷۲ در قطر برگزار شد، او از بازی دوم به بعد به یکی از بازیکنان ثابت تیم تبدیل شد و بازی‌های خوبی به‌ویژه در مقابل ژاپن و کره شمالی انجام داد. او همچنین در مسابقات آسیایی ۱۹۹۴ هیروشیما نیز عضو تیم ملی ایران بود.
آخرین بازی ملی او، در بازی انتخابی جام ملت‌های آسیای ۱۹۹۶ مقابل تیم عمان بود.
در کارنامه ملی او، یک گل به تیم کویت و یک بار هم کاپیتانی تیم ملی دیده می‌شود.
او در طول دوران بازی‌اش چندین بار مصدوم شد که دو مورد از این مصدومیت‌ها بسیار جدی بودند. اولین بار در سال ۱۳۷۱ و دومین بار در سال ۱۳۷۵ که این آسیب‌ها در نهایت باعث شدند او از فوتبال خداحافظی کند.
آسیب‌های وارده به زانوهایش حتی پس از retirement نیز ادامه داشت و او چندین بار تحت عمل جراحی زانو قرار گرفت.
دوران مربیگری:
از زمانی که امیر قلعه‌نوعی کار مربیگری فوتبال را شروع کرد، نتایج درخشانی از خود به جای گذاشته است. او در نقش سرمربی چندین تیم مختلف، هفت بار در مسابقات رسمی به مقام قهرمانی رسیده که شامل پنج قهرمانی در لیگ برتر ایران و دو قهرمانی در جام حذفی است. البته در دورۀ آخر همکاری‌اش با باشگاه سپاهان، خودش از ادامه همکاری انصراف داد.
کار او با یک سال دستیاری ناصر حجازی در تیم استقلال آغاز شد. سپس برای چند ماه به عنوان دستیار ابراهیم قاسم‌پور در تیم ملی امید فعالیت کرد و همراه با این تیم، عنوان قهرمانی رقابت‌های غرب آسیا را در تهران به دست آورد. پس از آن، اولین تجربۀ سرمربیگری‌اش را با هدایت تیم کشاورز تهران پشت سر گذاشت.
ردهٔ باشگاهی:
امیر قلعه‌نوعی پس از آن که دیگر به عنوان بازیکن در زمین فوتبال حاضر نشد، کار خود را در دنیای فوتبال به عنوان مربی ادامه داد. او با عضویت در تیم‌های گوناگون، تجربه‌های جدیدی در این زمینه به دست آورد. در ادامه، به طور کامل به این بخش از زندگی حرفه‌ای او می‌پردازیم.
تیم کشاورز:
پس از اینکه دوران بازیگری امیر قلعه در زمین فوتبال به پایان رسید، او برای مدت کوتاهی به صورت محدود در جلسات تمرینی تیم لورکوزن حاضر شد. اولین تجربهٔ او در نقش سرمربی، هدایت تیم کشاورز بود؛ اما در این مأموریت نتوانست به موفقیت‌های چشمگیری دست پیدا کند.
تیم برق تهران:
در فصل ۸۱–۱۳۸۰ لیگ آزادگان، او هدایت تیم برق تهران را به عنوان سرمربی بر عهده گرفت. در این فصل، تیمش در بیست بازی حاضر شد که نتیجه آن، ۹ برد، ۴ مساوی و ۷ شکست بود. در نهایت، این تیم با ۳۱ امتیاز نتوانست به مرحله بعدی لیگ آزادگان راه پیدا کند.
همچنین در مسابقات جام حذفی، هنگامی که تیم برق تهران با پرسپولیس روبرو شد، عملکرد او به عنوان سرمربی بیشتر مورد توجه قرار گرفت. این بازی در وقت قانونی با نتیجه یک‌بریک مساوی به پایان رسید، اما در وقت اضافه، پرسپولیس که تیمی قوی‌تر به شمار می‌رفت، با نتیجه دو بر یک برق تهران را شکست داد.
تیم استقلال اهواز:
امیر قلعه‌نوعی در آبان ماه سال ۱۳۸۱، برای اولین بار به عنوان سرمربی در لیگ برتر حاضر شد. این زمان همزمان با نیمه‌ی فصل و در میانه‌ی رقابت‌های لیگ بود. او هدایت تیم استقلال اهواز را بر عهده گرفت؛ تیمی که در آن زمان در رده آخر جدول قرار داشت.
البته استقلال اهواز آن فصل را با هدایت جلال چراغ‌پور آغاز کرده بود. اما چون در چهار بازی اول، سه باخت و یک مساوی کسب کرد، چراغ‌پور از همکاری با این تیم انصراف داد. پس از این اتفاق، قلعه‌نوعی به عنوان سرمربی جدید به تیم پیوست.
او در مدت مربیگری خود در استقلال اهواز، در ۲۱ بازی حاضر شد و ۲۴ امتیاز برای تیمش به دست آورد. در آخرین بازی لیگ، تیم او در بندر انزلی به مصاف ملوان رفت و بازی را مساوی کرد. این مساوی باعث شد استقلال اهواز در لیگ باقی بماند. در پایان، این تیم با کسب رتبه یازدهم، فصل را به پایان رساند.
سرمربی تیم استقلال تهران:
امیر قلعه‌نوعی برای پنج سال کامل، سرمربی تیم استقلال تهران بود. علاوه بر این، او در دو دوره دیگر در سال‌های ۱۳۸۱ و ۱۳۸۷، هدایت استقلال را در بازی‌های پایانی جام حذفی بر عهده گرفت. در حال حاضر منصور پورحیدری با هشت قهرمانی رسمی، پرافتخارترین مربی تاریخ استقلال به شمار می‌رود. این عنوان‌ها شامل سه قهرمانی در لیگ تهران، دو قهرمانی در لیگ ایران، دو جام حذفی و یک قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا است. امیر قلعه‌نوعی با پنج قهرمانی رسمی، همراه با زدراکو رایکوف که او نیز پنج قهرمانی (دو لیگ تهران، دو لیگ ایران و یک جام باشگاه‌های آسیا) دارد، به عنوان دومین مربی موفق در تاریخ باشگاه استقلال شناخته می‌شود.
نخستین حضور در استقلال:
امیر قلعه‌نویی اولین بار برای مدت کوتاهی به عنوان سرمربی موقت تیم استقلال کار کرد و در این دوره، همراه این تیم به قهرمانی جام حذفی در فصل ۸۱-۱۳۸۰ رسید.از آنجا که استقلال در هفته آخر اولین دوره لیگ برتر در همان فصل، بازی خود برابر تیم ملوان را باخت و به مقام قهرمانی نرسید، پورحیدری که سرمربی تیم بود از سمت خود استعفا داد.بدین ترتیب، هدایت تیم در بازی برگشت یک‌چهارم نهایی جام حذفی مقابل ذوب‌آهن اصفهان برای اولین بار به عهده امیر قلعه‌نویی افتاد؛ بازی با نتیجه سه بر یک به سود استقلال پایان یافت.
اولین آزمون سخت قلعه‌نویی به عنوان سرمربی استقلال، در بازی نیمه‌نهایی مقابل سپاهان در اصفهان رخ داد. در این بازی، بازیکنان استقلال در شروع نیمه دوم با اخراج یکی از هم‌تیمی‌هایشان، با ده نفر ادامه دادند و روحیه خود را تا حد زیادی از دست دادند.در اثر اشتباه دروازه‌بان، هادی طباطبایی، تا دقیقه ۵۵ با نتیجه چهار بر صفر از سپاهان عقب افتادند و در آستانه یک شکست سنگین قرار گرفتند.اما قلعه‌نویی با تعویض دروازه‌بان و ایجاد تغییراتی در روش بازی، توانست نتیجه را به چهار بر دو برساند؛ آن هم در شرایطی که بختیاری‌زاده، یکی دیگر از بازیکنان استقلال، وقتی فقط ده دقیقه به پایان بازی مانده بود، اخراج شد و تیم با ۹ بازیکن بازی را با نتیجه چهار بر دو به پایان رساند.
چهار روز بعد، در بازی برگشت که در تهران برگزار شد، استقلال توانست با نتیجه سه بر یک سپاهان را شکست دهد و به فینال راه یابد. در پایان، استقلال با پیروزی بر تیم فجر سپاسی در دو بازی رفت و برگشت فینال، عنوان قهرمانی جام حذفی را به دست آورد و thus سهمیه حضور در اولین دوره لیگ قهرمانان آسیا را کسب کرد.
در فصل بعد، یعنی در لیگ برتر ۸۲-۱۳۸۱، امیر قلعه‌نویی در سمت کمک مربی و دستیار رولند کخ در استقلال ماند. اما به دلیل اختلاف نظرهای اساسی که با یکدیگر داشتند، پیش از شروع رقابت‌های فصل جدید از سمت خود کنار کشید.سپس در میانه بازی‌های نیم فصل اول، او به عنوان سرمربی به تیم استقلال اهواز پیوست.
دومین حضور در استقلال:
در فصل بعدی و در جریان مسابقات لیگ برتر سال ۸۲-۸۳، با پیشنهاد محمد قریب که مدیرعامل جدید باشگاه استقلال بود، امیر قلعه‌نوعی به عنوان سرمربی جدید این تیم انتخاب شد. پیش از شروع مسابقات این فصل، هفت بازیکن اصلی تیم شامل طباطبایی، پاشازاده، بختیاری‌زاده، هاشمی‌نسب، دین‌محمدی، مؤمن‌زاده و علی موسوی از استقلال جدا شدند.
در همین شرایط، قلعه‌نوعی به تدریج و در طول فصل، بازیکنان جوانی مثل وحید طالب‌لو، امیرحسین صادقی و پیروز قربانی را از تیم امید استقلال به تیم اصلی آورد. همچنین در این فصل، استقلال با جذب رضا عنایتی از تیم ابومسلم خراسان، یکی از مهم‌ترین خریدهایش را انجام داد. اگرچه در ابتدا حضور این بازیکن در ترکیب اصلی، با انتقادهای زیادی از سوی هواداران روبرو شد، اما بعداً عنایتی جای خود را در تیم باز کرد و در طول سه فصل بازی برای استقلال، با زدن ۶۰ گل، عنوان بهترین گلزن ایران را به دست آورد.
در این فصل، قلعه‌نوعی استقلال را تا آستانه قهرمانی در لیگ برتر پیش برد، اما در هفته آخر با شکست مقابل تیم استقلال اهواز، از صدر جدول پایین آمد و به نایب‌قهرمانی رسید. همچنین استقلال در آن فصل نایب‌قهرمان جام حذفی هم شد.
در فصل دوم حضورش به عنوان سرمربی استقلال در لیگ برتر (فصل ۸۴-۸۳)، قلعه‌نوعی دوباره تیم را به مقام قهرمانی نزدیک کرد. اما به دلیل دو شکست پیاپی در هفته‌های پایانی مقابل تیم‌های ذوب‌آهن و فولاد و تفاضل گل کمتر نسبت به ذوب‌آهن، استقلال در جایگاه سوم ایستاد. یکی از اتفاقات برجسته این فصل، پیروزی ۳ بر ۲ استقلال در بازی با پرسپولیس بود که پیروز قربانی در دقیقه ۹۴ گل پیروزی را زد. در این فصل رضا عنایتی آقای گل شد و خط حمله استقلال به عنوان بهترین خط حمله لیگ شناخته شد.
در ادامه و در فصل ۸۵-۸۴، امیر قلعه‌نوعی توانست برای اولین بار استقلال را به مقام قهرمانی لیگ برتر برساند. در این فصل رضا عنایتی با ۲۱ گل دوباره آقای گل شد و رکورد بهترین گلزن تاریخ لیگ را شکست. خط دفاع استقلال نیز به عنوان بهترین خط دفاع لیگ انتخاب شد.
پس از قهرمانی استقلال در لیگ برتر، هیئت مدیره باشگاه تصمیم گرفت که تیم از ادامه رقابت‌های جام حذفی انصراف دهد، در حالی که تیم به مرحله یک‌چهارم نهایی رسیده بود. امیر قلعه‌نوعی به این تصمیم اعتراض شدیدی کرد. پس از قهرمانی در لیگ برتر، او در تابستان سال ۱۳۸۵ به عنوان مربی تیم ملی فوتبال ایران انتخاب شد.
سومین حضور در استقلال:
پس از حذف تیم ملی ایران از مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا، امیر قلعه‌نوعی هدایت تیم ملی را ترک کرد و در زمستان سال ۱۳۸۶، سرمربیگری تیم مس کرمان را پذیرفت؛ تیمی که در آن زمان در رده‌های پایین جدول قرار داشت. او تنها در نیمه دوم فصل در این تیم حضور داشت و توانست نتایج مثبتی کسب کند. با پایان یافتن مسابقات فصل ۸۷–۱۳۸۶ که همزمان با بهار ۱۳۸۷ بود، او دوباره به تیم استقلال پیوست.
در آن فصل، استقلال تحت هدایت ناصر حجازی و فیروز کریمی، با قرار گرفتن در جایگاه سیزدهم لیگ برتر به کار خود پایان داد، اما توانست قهرمان جام حذفی ایران شود. در این مسابقات، امیر قلعه‌نوعی در سه بازی نیمه‌نهایی و فینال رفت و برگشت، به عنوان سرمربی در کنار تیم حاضر بود.
در فصل بعد، یعنی لیگ برتر ۸۸–۱۳۸۷، استقلال رقابت نزدیک و شدیدی با تیم ذوب‌آهن اصفهان برای کسب عنوان قهرمانی داشت. در آخرین بازی‌ها، با پیروزی استقلال در مشهد و شکست ذوب‌آهن در اهواز، و به دلیل تفاضل گل بهتر، استقلال به مقام قهرمانی لیگ برتر دست یافت. به این ترتیب، تحت هدایت امیر قلعه‌نوعی، این تیم دومین قهرمانی خود در لیگ برتر را جشن گرفت.
در این فصل، آرش برهانی به عنوان آقای گل لیگ برتر انتخاب شد و استقلال نیز بهترین خط حمله و دفاع، بیشترین برد و بهترین تفاضل گل را به نام خود ثبت کرد. با این حال، تیم در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا نتوانست از مرحله گروهی صعود کند.
پس از قهرمانی استقلال در لیگ برتر ۸۸–۱۳۸۷، اختلاف‌نظرهای میان قلعه‌نوعی و واعظ آشتیانی، مدیرعامل وقت باشگاه، افزایش یافت تا جایی که قلعه‌نوعی از سمت خود در استقلال کنار کشید. او در یک مصاحبه دلیل خروجش از استقلال را دخالت‌های زیاد واعظ و مشاورانش در کارهای زیرمجموعه سرمربی عنوان کرد. همچنین گفت که واعظ پس از قهرمانی تیم، مصاحبه‌هایی را علیه او ترتیب داده است.
چهارمین حضور در استقلال:
پس از جدایی امیر قلعه‌نوعی از استقلال و سه فصل دوری از این تیم، او در بهار سال ۱۳۹۱ دوباره به استقلال پیوست و یک فصل پربار و پر از موفقیت را همراه این تیم سپری کرد. گفته می‌شود قبل از آغاز مسابقات آن فصل، اعضای هیئت مدیره باشگاه استقلال به منزل قلعه‌نوعی رفتند و پیشنهاد سرمربیگری تیم را به او ارائه دادند.
در آن فصل، استقلال توانست یک هفته پیش از پایان رقابت‌های لیگ، عنوان قهرمانی را به دست آورد. این قهرمانی، پنجمین عنوان لیگ برتر برای امیر قلعه‌نوعی و چهارمین قهرمانی او در پنج سال گذشته بود.
همچنین در لیگ قهرمانان آسیا، استقلال به عنوان تیم اول گروهش به مرحله یک‌هشتم نهایی صعود کرد. اما در جام حذفی ایران، این تیم در مرحله نیمه‌نهایی و در ضربات پنالتی، بازی را به تیم سپاهان باخت.
در طول پنج سالی که امیر قلعه‌نوعی هدایت استقلال را بر عهده داشت، بازیکنانی مانند وحید طالب‌لو، پیروز قربانی، امیرحسین صادقی، مجتبی جباری، خسرو حیدری، سیاوش اکبرپور، رضا عنایتی، حسین کاظمی، پژمان منتظری و هاشم بیک‌زاده، بهترین دوران فوتبال خود را سپری کردند.
همچنین در رقابت‌های لیگ هشتم، قلعه‌نوعی نقش مهمی در بازگشت آرش برهانی به اوج و درخشش دوباره‌اش ایفا کرد.
تیم مس کرمان:
پس از چند ماه دوری از مربیگری و استراحت، امیر قلعه‌نوعی در دی‌ماه ۱۳۸۶ هدایت تیم فوتبال مس کرمان را برای نیم‌فصل بر عهده گرفت.
در این مدت کوتاه، او توانست وضعیت تیمی را که پیش از این تحت هدایت فرهاد کاظمی در آستانه سقوط قرار داشت، کاملاً تغییر دهد. مس کرمان با عملکرد خوبش به رتبه دهم جدول صعود کرد و حتی بالاتر از تیم استقلال قرار گرفت. این موفقیت، دستاورد چشمگیری در کارنامه ورزشی قلعه‌نوعی محسوب می‌شود.
این تیم در هفده بازی نیم‌فصل، مجموعاً ۲۸ امتیاز به دست آورد. پس از تیم‌های ذوب‌آهن و پرسپولیس که هر دو ۲۹ امتیاز داشتند، مس کرمان بیشترین امتیاز را در نیم‌فصل کسب کرد.
البته در نیم‌فصل دوم، فیفا به دلیل جریمه، شش امتیاز از پرسپولیس کسر کرد. با احتساب این کسر امتیاز، پرسپولیس تنها ۲۳ امتیاز در نیم‌فصل دوم داشت.
پایان لیگ، شروع همکاری قلعه‌نوعی با تیم استقلال بود. او هدایت این تیم را در سه بازی پایانی جام حذفی بر عهده گرفت.
تیم سپاهان اصفهان:
پس از جدایی امیر قلعه‌نویی از تیم استقلال در خرداد سال ۱۳۸۸، او به صورت رسمی با تیم سپاهان قراردادی یک‌ساله امضا کرد و هدایت این تیم را در لیگ برتر فصل ۸۹–۱۳۸۸ بر عهده گرفت. در پایان این فصل، او سپاهان را به مقام قهرمانی رساند. در آن فصل، عماد رضا، مهاجم سپاهان، عنوان آقای گلی را کسب کرد و این تیم دارای بهترین خط حمله شناخته شد. همچنین سپاهان با کسب ۶۷ امتیاز و تفاضل گل ۳۷+، رکورددار بهترین عملکرد در تاریخ لیگ برتر ایران شد.
در خرداد ۱۳۸۹، قلعه‌نویی قرارداد خود با سپاهان را برای دو سال دیگر تمدید کرد. او در دو فصل پیاپی (۸۹–۱۳۸۸ و ۹۰–۱۳۸۹) تیم سپاهان را به مقام قهرمانی لیگ برتر رساند. در هر دو فصل، قهرمانی سپاهان زودتر مشخص شد: دو هفته قبل از پایان مسابقات در سال ۱۳۸۹ و یک هفته مانده به پایان بازی‌ها در سال ۱۳۹۰. این اتفاق، اولین باری بود که یک تیم توانسته بود دو فصل متوالی قهرمان لیگ برتر شود. همچنین، در یکی از بازی‌های به‌یادماندنی آن دوره، سپاهان در ورزشگاه آزادی و در زمانی که علی دایی مربیگری پرسپولیس را بر عهده داشت، با نتیجه چهار بر یک به پیروزی رسید.
پس از پایان فصل دوم، به دلیل اختلاف نظر با غلامحسین حسینی، رئیس جدید هیئت مدیره باشگاه سپاهان، قلعه‌نویی از این تیم جدا شد. حسینی بر رعایت سقف قراردادها و جدایی بازیکنانی که این سقف را نمی‌پذیرفتند، اصرار داشت. پس از خروج قلعه‌نویی و تعدادی از بازیکنان کلیدی مانند مهدی رحمتی، هادی عقیلی و خسرو حیدری، رئیس هیئت مدیره از مواضع خود کوتاه آمد.
محرم نویدکیا، کاپیتان وقت سپاهان، در برنامه نود در این باره گفت: «غلامحسین حسینی اول گفت که می‌خواهیم سقف قرارداد را رعایت کنیم و بیشتر از ۳۵۰ میلیون تومان به بازیکنی نمی‌دهیم. همان‌جا گفتم در این‌صورت همهٔ بازیکنان می‌روند و سپاهان به یک تیم معمولی تبدیل می‌شود. آنها تأکید داشتند که این اتفاق نمی‌افتد. اما در نهایت وقتی دیدند با این وضعیت همهٔ بازیکنان دارند از سپاهان می‌روند از موضع خود کوتاه آمدند.»
تیم تراکتور تبریز:
امیر قلعه‌نودی در فصل ۹۱–۱۳۹۰ و در ادامه رقابت‌های لیگ برتر، به تیم تراکتور تبریز پیوست. هنگام ورود او به فرودگاه تبریز، نزدیک به بیست هزار نفر از هواداران این تیم از او استقبال گرمی کردند.
تراکتورسازی در شروع فصل عملکرد بسیار خوبی داشت و در شش بازی اول، پانزده امتیاز گرفت. اما پس از آن، دوران افت تیم آغاز شد و در یازده بازی باقی‌مانده از نیم‌فصل اول، تنها سه بار پیروز میدان شد. در نهایت، این تیم نیم‌فصل را در جایگاه چهارم جدول به پایان رساند. با این حال، در همین دوره توانست در ورزشگاه آزادی، هم تیم استقلال و هم پرسپولیس را شکست دهد.
در پایان فصل، تراکتورسازی با کسب ۶۶ امتیاز به مقام نایب‌قهرمانی لیگ برتر دست یافت و برای نخستین بار، سهمیه حضور در مسابقات انتخابی جام باشگاه‌های آسیا را به دست آورد.
لیگ قهرمانان آسیا:
امیر قلعه‌نوعی در چهار دوره از مسابقات لیگ قهرمانان آسیا، به عنوان سرمربی تیم‌های استقلال و سپاهان حضور داشت. در این چهار دوره، او یک بار به نتیجه مطلوب نرسید و یک بار هم به قهرمانی دست یافت. در مجموع، او در ۳۱ بازی، ۱۴ برد، ۱۰ تساوی و ۷ شکست را تجربه کرد.
نخستین حضور او در لیگ قهرمانان آسیا به سال ۲۰۰۹ و با تیم استقلال بود که نتیجه چندان موفقی نداشت. در سه بازی خانگی، تیمش تنها به تساوی دست یافت و در نهایت با کسب ۴ امتیاز، از صعود به مرحله گروهی بازماند. این نتیجه، مشابه اولین سال حضور پرویز مظلومی و رولند کخ در استقلال بود.
در فصل اول حضورش در سپاهان (سال ۲۰۱۰)، این تیم با ۸ امتیاز در مرحله گروهی نتوانست به مرحله بعد صعود کند. شکست غیرمنتظره مقابل العین در آخرین هفته و پیروزی الشباب در دقایق پایانی بازی، باعث حذف سپاهان از رقابت‌ها شد.
اما در سال ۲۰۱۱، قلعه‌نوعی با سپاهان نتایج بهتری گرفت. در هفت بازی، پنج برد کسب کرد و تیم را به مرحله یک‌چهارم نهایی رساند. در آن زمان، سپاهان بهترین تیم منطقه غرب آسیا و دارای قوی‌ترین خط حمله در بین ۳۲ تیم حاضر در مسابقات بود.
پس از پایان فصل و خداحافظی قلعه‌نوعی از سپاهان، این تیم با کادرفنی جدیدی به رقابت‌ها ادامه داد و در مرحله یک‌چهارم نهایی، به دلیل اشتباه سرمربی جدید، لوکا بوناچیج، در استفاده از یک بازیکن محروم، از ادامه مسابقات بازماند.
چهارمین حضور قلعه‌نوعی در لیگ قهرمانان آسیا، در سال ۲۰۱۳ و در دومین دوره همکاری او با استقلال بود. استقلال در گروهی سخت معروف به “گروه مرگ” قرار گرفت، اما با ۴ برد در ۶ بازی و ۱۳ امتیاز، به عنوان تیم اول به مرحله بعد صعود کرد. این تیم در ادامه تا نیمه‌نهایی پیش رفت، اما در آنجا مقابل تیم اف سی سئول شکست خورد.
تیم ملی فوتبال ایران:
پس از کنار رفتن برانکو ایوانکوویچ از کشور کروات از جایگاه سرمربی گری تیم ملی ایران، در روز هفدهم مرداد ماه سال ۱۳۸۵ امیر قلعه نوعی به عنوان سرمربی جدید تیم ملی قرار گرفت به این منظور که تیم را مهیای شرکت در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا به سال ۲۰۰۷ نماید.
او جهت هدایت و آماده سازی تیم ملی ایران از افرادی همچون ناصر ابراهیمی، منصور ابراهیم‌زاده، افشین پیروانی، مارکار آقاجانیان، کریم بوستانی و پرویز مظلومی به عنوان اعضای کادر فنی تیم ملی بهره گرفت.
تیم ملی ایران در رقابت‌های انتخابی جام ملت‌های آسیا به سال ۲۰۰۷ میلادی با به دست آوردن چهار برد و دو مساوی به عنوان تیم اول گروهش با کسب سه امتیاز در جایگاهی بالاتر از تیم کره جنوبی قرار گرفت.
در مسابقات مرحله پایانی جام ملت‌های آسیا به سال ۲۰۰۷، در پی صدرنشینی تیم ملی ایران در گروه و با داشتن هفت امتیاز و بالاتر قرار گرفتن از تیم‌های ازبکستان و چین در مرحله گروهی، در مرحله یک چهارم نهایی با ضربات پنالتی در برابر تیم کره جنوبی از این رقابت‌ها کنار رفت.
امیر قلعه نوعی مسئولیت این شکست را عهده‌دار شده و بیان نمود:
در این ناکامی تمام تقصیرها متوجه من است و نباید از بازیکنان انتقاد کرد.
در یک بازی دوستانه که در برابر تیم جامائیکا برگزار شد و به پیروزی ۸ بر یک خاتمه یافت، بهترین نتیجه امیر قلعه نوعی در تیم ملی و همچنین واگذاری دیدار با نتیجه چهار بر صفر مقابل تیم مکزیک، بدترین دستاوردی است که امیر قلعه نوعی به عنوان سرمربی تیم ملی ایران داشته است.
در سال‌هایی که او مسئولیت مربیگری را در تیم ملی بر عهده داشت، در طی هفده دیدار، ده پیروزی، شش مساوی و یک شکست را تجربه کرد. به این ترتیب رکورد ۲.۱ امتیاز را در هر دیدار به نام خود درج نمود.
امیر قلعه نوعی پس از بیرون آمدن از تیم ملی ایران، در خاتمه سال ۲۰۰۷ میلادی در میان سه کاندید مقام برترین مربی سال آسیا قرار گرفت که سرانجام نتوانست این عنوان را حاصل کند.
در روز بیست و یکم اسفند ماه سال ۱۴۰۱ امیر دومین بار به عنوان سرمربی تیم ملی ایران منصوب شد. او در رقابت‌های جام کافا در نخستین دیدار مقابل تیم ملی فوتبال افغانستان با نتیجه شش بر یک به پیروزی رسیده و در دومین دیدار مقابل تیم ملی فوتبال قرقیزستان با نتیجه پنج بر یک بازی را به نفع خود تمام کرد.
در دیدار نهایی که در ورزشگاه تاشکند مقابل تیم ملی فوتبال ازبکستان برگزار گردید، تیم ملی فوتبال ایران با تنها گلی که سردار آزمون به ثمر رساند با نتیجه یک بر صفر به پیروزی رسیده و موفق شد عنوان قهرمانی اولین دوره رقابت‌های جام کافا را به خود اختصاص دهد.
امیر قلعه نوعی در عین حال تیم ملی ایران را در تاریخ بیست و پنجم مهرماه سال ۱۴۰۲ به مقام قهرمانی رقابت‌های جام اردن رسانده و تیم ایران با مغلوب کردن تیم‌های اردن و قطر به عنوان قهرمان این جام معرفی گردید.
آمار مربیگری
تا تاریخ بیست و نهم آبان ماه سال ۱۴۰۳، که برابر با نوزدهم نوامبر ۲۰۲۴ میلادی است:
| تیم | از | تا | رکورد | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| G | W | D | L | پیروز % | |||
| استقلال تهران | ۱۰ تیر ۱۳۸۲ | ۲۷ تیر ۱۳۸۵ | ۸۸ | ۴۶ | ۳۰ | ۱۲ | ۵۲ |
| ایران | ۲۸ تیر ۱۳۸۵ | ۲۹ تیر ۱۳۸۶ | ۱۷ | ۱۰ | ۶ | ۱ | ۵۹ |
| مس کرمان | ۱۱ دی ۱۳۸۶ | ۱۰ تیر ۱۳۸۷ | ۱۷ | ۷ | ۷ | ۳ | ۴۱ |
| استقلال تهران | ۱۱ تیر ۱۳۸۷ | ۹ تیر ۱۳۸۸ | ۴۰ | ۱۹ | ۱۳ | ۸ | ۴۸ |
| سپاهان اصفهان | ۱۰ تیر ۱۳۸۸ | ۹ تیر ۱۳۹۰ | ۸۱ | ۴۴ | ۲۵ | ۱۲ | ۵۴ |
| تراکتور تبریز | ۱۰ تیر ۱۳۹۰ | ۱۰ خرداد ۱۳۹۱ | ۳۴ | ۱۹ | ۹ | ۶ | ۵۶ |
| استقلال تهران | ۱۲ خرداد ۱۳۹۱ | ۹ تیر ۱۳۹۴ | ۱۱۴ | ۵۶ | ۳۱ | ۲۷ | ۴۹ |
| تراکتور تبریز | ۱۹ آذر ۱۳۹۴ | ۹ تیر ۱۳۹۶ | ۵۶ | ۲۹ | ۱۷ | ۱۰ | ۵۲ |
| ذوب آهن اصفهان | ۱۰ تیر ۱۳۹۶ | ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۷ | ۴۰ | ۱۹ | ۱۲ | ۹ | ۴۸ |
| سپاهان اصفهان | ۱ خرداد ۱۳۹۷ | ۲۰ مرداد ۱۳۹۹ | ۷۰ | ۳۱ | ۲۸ | ۱۱ | ۴۴ |
| گل گهر سیرجان | ۱۳ شهریور ۱۳۹۹ | ۲۶ اسفند ۱۴۰۱ | ۹۲ | ۴۳ | ۲۵ | ۲۴ | ۴۷ |
| ایران | ۲۱ اسفند ۱۴۰۱ | تاکنون | ۳۳ | ۲۵ | ۶ | ۲ | ۷۶ |
| مجموع | ۶۸۱ | ۳۴۷ | ۲۰۹ | ۱۲۵ | |||
آمار عملکرد به عنوان سرمربی در لیگ برتر:
| تیم | فصل | آمار | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بازی | برد | مساوی | باخت | گل زده | گل خورده | تفاضل گل | امتیاز | متوسط امتیاز | درصد برد | رتبه | ||
| استقلال تهران | لیگ ۸۳–۱۳۸۲ | ۲۶ | ۱۴ | ۹ | ۳ | ۴۶ | ۳۱ | ۱۵+ | ۵۱ | ۱٫۹۶ | ۵۳٫۸٪ | دوم |
| استقلال تهران | لیگ ۸۴–۱۳۸۳ | ۳۰ | ۱۶ | ۱۰ | ۴ | ۵۱ | ۳۵ | ۱۶+ | ۵۸ | ۱٫۹۳ | ۵۳٫۳٪ | سوم |
| استقلال تهران | لیگ ۸۵–۱۳۸۴ | ۳۰ | ۱۶ | ۱۱ | ۳ | ۴۴ | ۱۷ | ۲۷+ | ۵۹ | ۱٫۹۷ | ۵۳٫۳٪ | اول |
| مس کرمان | لیگ ۸۷–۱۳۸۶ | ۱۷ | ۷ | ۷ | ۳ | ۲۰ | ۱۲ | ۸+ | ۲۸ | ۱٫۶۵ | ۴۱٫۲٪ | دوم (نیم فصل ۲) |
| استقلال تهران | لیگ ۸۸–۱۳۸۷ | ۳۴ | ۱۹ | ۹ | ۶ | ۷۰ | ۳۴ | ۳۶+ | ۶۶ | ۱٫۹۴ | ۵۵٫۹٪ | اول |
| سپاهان اصفهان | لیگ ۸۹–۱۳۸۸ | ۳۴ | ۱۹ | ۱۰ | ۵ | ۶۷ | ۳۰ | ۳۷+ | ۶۷ | ۱٫۹۷ | ۵۵٫۹٪ | اول |
| سپاهان اصفهان | لیگ ۹۰–۱۳۸۹ | ۳۴ | ۱۸ | ۱۲ | ۴ | ۵۶ | ۲۹ | ۲۷+ | ۶۶ | ۱٫۹۴ | ۵۲٫۹٪ | اول |
| تراکتور تبریز | لیگ ۹۱–۱۳۹۰ | ۳۴ | ۱۹ | ۹ | ۶ | ۵۷ | ۳۲ | ۲۵+ | ۶۶ | ۱٫۹۴ | ۵۵٫۹٪ | دوم |
| استقلال تهران | لیگ ۹۲–۱۳۹۱ | ۳۴ | ۱۹ | ۱۰ | ۵ | ۴۲ | ۱۸ | ۲۴+ | ۶۷ | ۱٫۹۷ | ۵۵٫۹٪ | اول |
| مجموع | ۲۷۳ | ۱۴۷ | ۸۷ | ۳۹ | ۴۵۳ | ۲۳۸ | ۲۱۵+ | ۵۲۸ | ۱٫۹۳ | ۵۳٫۸٪ | ||
جوایز و افتخارات
به‌عنوان بازیکن:
| باشگاه | دستاورد | تاریخ |
|---|---|---|
| منتخب تهران (الف) | قهرمان لیگ قدس | ۱۳۶۴ |
| باشگاه فوتبال السد قطر | قهرمان لیگ ستارگان قطر | ۱۹۸۸/۱۳۶۷ |
| باشگاه فوتبال السد قطر | قهرمان جام حذفی قطر | ۱۹۸۸/۱۳۶۷ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان لیگ فوتبال ایران | ۶۹–۱۳۶۸ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان جام باشگاه‌های تهران | ۱۳۷۰ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان سوپر جام تهران | ۱۳۷۳ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان جام حذفی فوتبال ایران | ۷۵–۱۳۷۴ |
بین‌المللی:
| باشگاه | دستاورد | تاریخ |
|---|---|---|
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان جام باشگاه‌های آسیا | ۱۹۹۰ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان جام بوردولوی هندوستان | ۱۹۸۹ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان جام میلز هندوستان | ۱۹۸۹ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان جام استقلال قطر | ۱۹۹۰ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان جام خزر | ۱۳۷۶ |
| باشگاه فوتبال راه‌آهن تهران | نایب قهرمانی در جام حذفی فوتبال تهران | ۱۳۶۱ |
| باشگاه فوتبال شاهین تهران | نایب قهرمانی در جام باشگاه‌های تهران | ۱۳۶۴ و ۱۳۶۵ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | نایب قهرمانی در جام باشگاه‌های تهران | ۱۳۶۸ و ۱۳۶۹ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | نایب قهرمانی در جام حذفی فوتبال ایران | ۱۳۶۹ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | نایب قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا | ۹۲–۱۹۹۱ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | نایب قهرمانی در لیگ آزادگان | ۱۳۷۱ و ۱۳۷۳ |
به عنوان کمک مربی:
| باشگاه | دستاورد | تاریخ |
|---|---|---|
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان لیگ فوتبال ایران | ۷۷–۱۳۷۶ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان جام پرزیدنت ترکمنستان | ۱۹۹۸ |
| تیم ملی فوتبال ایران | مقام سوم جام ملت‌های آسیا | ۲۰۲۳ |
| تیم ملی فوتبال ایران | قهرمان مسابقات فوتبال آسیای مرکزی | ۲۰۲۳ |
| تیم ملی فوتبال ایران | قهرمان مسابقات چهارجانبه اردن | — |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا | ۲۰۱۳ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران | ۸۵–۱۳۸۴ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران | ۸۸–۱۳۸۷ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران | ۹۲–۱۳۹۱ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان جام حذفی فوتبال ایران | ۸۱–۱۳۸۰ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | قهرمان جام حذفی فوتبال ایران | ۸۷–۱۳۸۶ |
| باشگاه فوتبال سپاهان اصفهان | قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران | ۸۹–۱۳۸۸ |
| باشگاه فوتبال سپاهان اصفهان | قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران | ۹۰–۱۳۸۹ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | نایب قهرمان لیگ برتر | ۸۳–۱۳۸۲ |
| باشگاه فوتبال استقلال تهران | نایب قهرمان جام حذفی | ۸۳–۱۳۸۲ |
| باشگاه فوتبال تراکتور تبریز | نایب قهرمان لیگ برتر | ۹۱–۱۳۹۰ |
| باشگاه فوتبال تراکتور تبریز | نایب قهرمان جام حذفی | ۹۶–۱۳۹۵ |
| باشگاه فوتبال ذوب‌آهن اصفهان | نایب قهرمان لیگ برتر | ۹۷–۱۳۹۶ |
| باشگاه فوتبال سپاهان اصفهان | نایب قهرمان لیگ برتر | ۹۸–۱۳۹۷ |
فردی:
| دستاورد | توضیحات |
|---|---|
| پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ فوتبال ایران | امیر قلعه‌نویی به عنوان پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ فوتبال ایران شناخته شد و در کارنامه ورزشی او پنج جام قهرمانی درج شده است. |
| نایب قهرمانی لیگ فوتبال ایران | او به عنوان سرمربی توانست با چهار تیم مختلف (استقلال تهران، سپاهان اصفهان، تراکتور تبریز، ذوب‌آهن اصفهان) به مقام نایب قهرمانی لیگ فوتبال ایران دست یابد. |
| برترین سرمربی فصل لیگ برتر ایران | امیر قلعه‌نویی در فصل‌های ۸۸–۱۳۸۷، ۸۹–۱۳۸۸، ۹۰–۱۳۸۹، ۹۲–۱۳۹۱ به عنوان برترین سرمربی فصل لیگ برتر ایران معرفی شد. |
| دومین سرمربی برتر سال آسیا | او در سال ۲۰۰۷ میلادی به عنوان دومین سرمربی برتر سال آسیا معرفی شد. |
| برترین سرمربی ماه در برنامه نود | امیر قلعه‌نویی در تاریخ‌های دی ماه ۱۳۹۶، فروردین ماه ۱۳۹۷، اردیبهشت ماه ۱۳۹۷، شهریور ماه ۱۳۹۷، و مهرماه ۱۳۹۷ به عنوان برترین سرمربی ماه در برنامه نود معرفی شد. |
| سه قهرمانی پیاپی | امیر قلعه‌نویی اولین سرمربی تاریخ لیگ فوتبال ایران بود که توانست سه دوره پیاپی به مقام قهرمانی دست یابد. او این موفقیت را همراه با تیم‌های استقلال تهران (یک مرتبه) و سپاهان اصفهان (دو مرتبه) کسب کرد. |
| امتیاز هزار | امیر قلعه‌نویی اولین سرمربی تاریخ لیگ فوتبال ایران است که توانست هزار امتیاز را کسب کند. او با حضور در ۵۵۲ دیدار موفق به کسب این رکورد شد. |
حاشیه‌ها
اظهارات ورزشی:
اعتراض به سقف قراردادها:
از شروع مسابقات لیگ ایران در فصل ۹۰–۱۳۸۹، قانون جدیدی برای مربیان و بازیکنان وضع شد که بر اساس آن، هیچ‌کس نباید قراردادی با مبلغ بالاتر از سقف تعیین‌شده توسط سازمان لیگ امضا کند. از آنجایی که میزان قراردادهای امیر قلعه‌نویی در سال‌های گذشته مبهم بود، یک بار در زمان مربیگری او در تیم تراکتورسازی، به دلیل همین موضوع به سازمان لیگ احضار شد. اما او حاضر نشد قراردادی پایین‌تر از سقف مصوب امضا کند.
در طول فصل‌های ۹۰–۱۳۸۹ و ۹۱–۱۳۹۰، امیر قلعه‌نویی بارها از این قانون انتقاد کرد و آن را غیرحرفه‌ای خواند. او همچنین گفت که فدراسیون با اجرای این مقررات، باعث از هم پاشیدن تیم سپاهان در دوران سرمربیگری او شد. به باور او، این قوانین شبیه به قوانین کمونیستی است و اضافه کرد که امروزه حتی بسیاری از طرفداران کمونیسم هم پذیرفته‌اند که در فوتبال باید هزینه کرد. اما در ایران، به نظر او، می‌خواهند یک تیم را تضعیف کنند تا تیم‌های دیگر قدرتمند به نظر برسند.
در جای دیگر در اعتراض به کارگیری این مقررات فقط برای مربیان داخلی و نه مربیان خارجی اظهار داشت:
در تمام جهان، کشورها تلاش می‌کنند تا شرایط پیشرفت و رشد را برای استعدادها و نیروهای داخلی خود فراهم کنند. اما متأسفانه قوانین ما به گونه‌ای است که باعث از بین رفتن همین نیروها و توانمندی‌های داخلی می‌شود. ما باید نگاه بهتری به استعدادهای خود داشته باشیم و از آنها حمایت کنیم. این قانون نادرست است و باید تغییر کند.
من در زمانی که سقف قرارداد را رعایت نکردم، به صراحت اعلام کردم که این کار را انجام داده‌ام و پشت حرفم ایستادم. حتی در برنامه‌های تلویزیونی نیز همین را گفتم. من مانند برخی افراد نبودم که ادعا کنند سقف قرارداد را رعایت کرده‌اند، در حالی که این کار را نکرده‌اند. من دروغ نگفتم و شفاف عمل کردم.
پس از پایان دیدارهای فصل ۹۰_۱۳۸۹، که همزمان با روزهای بهار سال ۱۳۹۰ بود، رئیس جدید هیئت مدیره باشگاه سپاهان، غلامحسین حسینی، بر رعایت قانون سقف قراردادها تأکید و پافشاری داشت. به همین دلیل، قلعه‌نوعی از تیم سپاهان خارج شد.
در این زمینه قلعه نوعی طی یک گفتگو بیان نمود:
«حسینی گفت می‌خواهیم سقف قرارداد را رعایت کنیم و اگر می‌توانید با این شرایط کار کنید بسم‌الله. به حسینی گفتم شما می‌دانید چه می‌گویید؟ او گفت نامه از بیت رهبری آمده است و نهادهای مختلف نامه زدند که سقف را رعایت کنید. البته که من می‌دانستم نامه از این‌جاها هم نیامده است، در جواب حسینی پاسخ دادم ما که ۲۰ درصد از بودجه را هم کم کرده‌ایم … گول این بازی‌ها را نخورید که می‌گویند سقف، هیچ‌کس این سقف قرارداد را رعایت نمی‌کند. فقط چند یاعلی دیگر تا کسب جام قهرمانان آسیا باقی‌مانده بود. به او گفتم می‌دانید ما در حال حاضر در آسیا کجا هستیم و سپاهان چه وجهه‌ای پیدا کرده است؟ فوتبال ما در حال حاضر در بدترین شرایط خودش به‌سر می‌برد. شما اجازه بده ما قهرمان آسیا شویم و باشگاه سپاهان نقطهٔ عطف فوتبال ما باشد. حتی به او گفتم این افتخار را پای من ننویسید و حتی من را کنار بگذارید، اما مجموعه را به هم نریزید. به حسینی گفتم من می‌روم اما این فکر، فکر غلطی است. بعد از اینکه من از آنجا بیرون آمدم با رقم‌های خیلی بیشتر بازیکنان‌شان را نگه داشتند. حتی محرم نویدکیا در برنامهٔ ۹۰ وقتی تیمش قهرمان شد صراحتاً گفت نسبت به سال گذشته بیشتر هزینه کردیم. وقتی ما از آنجا رفتیم محسن بنگر را از داماش آوردند. حتی جانواریو را اضافه کردند و جلال حسینی هم به تیم سپاهان اضافه شد.»
رویکرد تند و زیاده روی در مقابله با بازیکنان تیم:
در یک دوره زمانی به علت مشاجرات و اختلافاتی که امیر قلعه نوعی با هافبک تیم تراکتورسازی تبریز به نام مهدی کیانی داشت، او را از این تیم بیرون کرد. هرچند علت این رفتار را مقابله با بازیکن سالاری و ندادن باج و خراج به بازیکن عنوان نموده و اظهار داشت:
«متأسفانه بازیکنان ما هنوز نمی‌دانند که باید تفکر حرفه‌ای داشته باشند و در هر شرایطی به تصمیمات مربیان خود احترام بگذارند و من هم نمی‌توانم با چنین بازیکنانی کنار بیایم. از همین رو کیانی را به باشگاه واگذار کردم و او حق حضور در تمرینات ما را ندارد چون بی‌انضباطی کرده است!»
قلعه نوعی برای شانزده هفته تمام اجازه نداد مهدی کیانی در تمرینات تیم حضور یابد و حتی به انتقاد و اعتراض به باشگاه‌هایی پرداخت که در دوران محرومیت این بازیکن به علت قابلیت و استعدادهای زیادش، سعی داشتند او را به تیم خود دعوت کنند!
همچنین در پی اعتراضی که مجتبی جباری نسبت به تعویضش در دیدار تیم استقلال در برابر عربستان بیان نمود، در دورانی که استقلال در رقابت رسیدن به مقام قهرمانی قرار داشت، امیر قلعه نوعی در یک رفتار غیر منتظره این بازیکن را به مدت یک ماه از شرکت در تمرینات تیم استقلال منع کرد.
در دی ماه سال ۱۳۹۱ در بازی تیم استقلال مقابل تیم آلومینیوم هرمزگان که در بندرعباس طی بازی‌های لیگ برتر انجام گردید، از آنجا که جواد نکونام کاپیتان آن عصر تیم ملی ناچار شده بود در دو جلسه از تمرینات تیم استقلال حضور نیابد، امیر قلعه نوعی او را برای مدت ۹۰ دقیقه بر روی نیمکت نشانده و مجوز حضور در بازی را به او صادر نکرد!
اختلاف با ناصر حجازی و واکنش‌های پس از مرگ وی:
در زمانی که ناصر حجازی به علت بیماری در بیمارستان کسری تحت معالجه بود، امیر قلعه نوعی به دیدن او رفت. ولی در وهله اول برخی از طرفداران ناصر حجازی از ورود او به بیمارستان ممانعت کردند. ولی با مداخله عوامل نیروی انتظامی او توانست جهت عیادت به اتاق ناصر حجازی وارد شود.
پس از مدتی که ناصر حجازی به علت این بیماری دار فانی را وداع گفت، امیر قلعه نوعی به علت جنجال‌های رخ داده در بیمارستان و انتقاد عده‌ای از طرفداران مرحوم حجازی، در مراسم تشییع پیکر و ختم او حضور نیافت تا از این طریق مانع بروز تنش و جنجال‌های تازه شود.
در این میان همسر مرحوم ناصر حجازی شرکت نکردن امیر قلعه نویی را در مراسم ارتحال همسرش تایید کرده و اظهار داشت:
«او کار بسیار خوبی کرد که به مراسم ناصر نیامد، زیرا اگر می‌آمد چه بسا اتفاقاتی رخ می‌داد که ناراحت‌کننده بود.»
همچنین او در ادامه افزود:
«بنده هم برخلاف برخی شایعات رواج یافته هرگز علیه امیر صحبت نکردم. تنها ناراحتی ما از قلعه‌نویی به این دلیل بود که انتظار داشتیم پس از فوت ناصر حداقل یک تماس با ما می‌گرفت و ابراز همدردی می‌کرد… فکر می‌کنم دلیل اصلی ناراحتی ناصر از امیر این بود که انتظار داشت زمانی که قلعه‌نویی پس از او سرمربی استقلال شد از وی اجازه یا رخصتی می‌گرفت که امیر این کار را نکرد.» روز پس از این گفتگو، امیر قلعه نوعی کاملاً دیدگاه همسر مرحوم ناصر حجازی را پذیرفته و بیان نمود: «بنده شماره تلفنی از همسر آقای حجازی نداشتم و در همان مقطع در رسانه‌ها تسلیت گفتم. با این‌حال حق با ایشان است.»
در پی ارتحال ناصر حجازی، پسرش آتیلا حجازی نسبت به نپوشیدن جامه سیاه توسط امیر قلعه نوعی در رقابت تیم‌های سپاهان و پرسپولیس در حالی که فقط شش روز از وفات پدرش سپری می‌شد، اظهار نارضایتی کرد.
این موضوع در شرایطی بود که علی دایی سرمربی تیم پرسپولیس در همان دیدار با پوشیدن پیراهن مشکی حاضر شده بود. هرچند که امیر قلعه نوعی در رقابت میان تیم‌های سپاهان و بنیاد کار که روز پس از درگذشت ناصر حجازی در تاریخ سوم خرداد ماه در ورزشگاه فولادشهر اصفهان اجرا گردید، در حالی حضور یافت که به علت وفات ناصر حجازی به طور کلی لباس سیاه به تن کرده بود.
در دوران زندگانی ناصر حجازی، امیر قلعه نوعی در سال ۱۳۸۵ شکواییه را بر علیه او در مراجع قضایی تهیه کرده بود. همچنین پس از درگذشت این پیشکسوت و قهرمان فوتبال که فیلم من ناصر حجازی هستم به نمایش درآمد، به شکایت از تهیه کننده این اثر امیر رفیعی پرداخت که از سوی مراجع قضایی به طور موقت اکران فیلم مذکور دچار وقفه شد. ولی پس از گذشت یک هفته و رسیدگی به این جریان، بازپرس شعبه رسیدگی کننده به این پرونده به نمایش درآمدن فیلم من ناصر حجازی هستم را بلامانع دانسته و مجدد اکران گردید.
انتقاد از مدیریت محمود احمدی‌نژاد در امور ورزشی:
هنگامی که در دولت محمود احمدی نژاد مسئولین و مدیران جدید سیاسی جهت پست‌های ورزشی انتصاب شدند، امیر قلعه نوعی در اعتراض به قرار گرفتن افراد سیاسی و فاقد مهارت و تخصص ورزشی در این سمت‌ها در تیر ماه سال ۱۳۸۸ بیان نمود:
«آقای احمدی‌نژاد! چرا هر کس در فوتبال ایران مردم را خوشحال می‌کند، جابه‌جا می‌شود. بزرگ‌ترین علتی که باعث شد تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی صعود پیدا نکند سیاسی شدن فوتبال ما بود. متأسفانه ورود مسئولان دولتی و غیر ورزشی به وزرش و فوتبال ما باعث شد که این بار هم به جام جهانی صعود پیدا نکنیم. یک‌سری از مدیران با استفاده از قدرت‌های دولتی وارد ورزش شده و به آن ضربه می‌زنند. این آدم‌ها به‌دلیل آن‌که تخصصی در کار ندارند پس از اینکه در مناصب‌شان قرار می‌گیرند تحت تأثیر دوربین‌های تلویزیونی و مطبوعات قرار گرفته و در آن غرق می‌شوند و نمی‌توانند به درستی در ورزش مدیریت کنند و این به ورزش و فوتبال ما ضربه می‌زند.» همچنین در سال ۱۳۹۲ او در جای دیگری اینگونه سخن گفت: «در کل دنیا هر حزبی می‌رود و حزب دیگری می‌آید ۳۰، ۴۰ آدم تغییر می‌کنند اما در مملکت ما دیده شده که ۱۵ هزار مدیر جابه‌جا شده است. باید از آدم‌های متخصص استفاده کنیم. آدم‌های اهل فن الان کجا هستند؟»
انتقاد از بزرگ‌نمایی ماجرای نصرتی و رضایی در رسانه‌ها:
طی حاشیه‌هایی که برای محمد نصرتی و شیث رضایی در دیدار تیم‌های پرسپولیس و داماش در شبکه‌های مجازی ایجاد شده بود، امیر قلعه نوعی در آبان ماه سال ۱۳۹۰ درخواست گذشت و عفو برای نصرتی را داشته و بیان نمود:
«بنده کار نصرتی و شیث را محکوم می‌کنم و می‌گویم با این مسائل باید برخورد شود. اما حرفم این است که در صدا و سیما و برنامهٔ نود با پرداختن به این مسایل مشکلات دیگر جامعه مثل اشتغال و … را مخفی نگه می‌دارند. درست در روزهایی که بحث اختلاس و استیضاح وزیر مطرح بود این داستان راه افتاد.»
انتقاد از ریای مذهبی در ورزش ایران:
هنگامی که امیر قلعه نوعی در یکی از روزهای آبان ماه سال ۱۳۶۰ به عنوان کارشناس در برنامه زنده ورزش و مردم شرکت کرده بود، در پی گلایه از ریاکاری و تظاهر مذهبی صورت گرفته در جامعه ورزشی ایران اظهار داشت:
«در هفتهٔ دفاع مقدس هستیم، اما پیام آن عزیزان (شهدای جنگ) گم شده است. در مملکت ما یک سری آقایان ریش می‌گذارند و فقط دروغ می‌گویند.»
او در بازتاب به مجری برنامه که سعی داشت سخنان او را کوتاه کند، اینگونه گفت: «اجازه بفرمایید صحبتم را بکنم. مسؤولیت صحبتم با خودم است.» در عین حال طی کنفرانس خبری که در اسفند ماه سال ۱۳۹۱ پیش از شروع رقابت میان تیم‌های نفت و استقلال تهران انجام شد، امیر قلعه‌نویی بیان کرد:
«عده‌ای دم از مسلمانی می‌زنند و «ض» والضالین شان تا قدس می‌رود ولی حق آدم‌ها را نمی‌دهند… مدیر ورزشی نبودند و تا توانستند از تریبون‌ها برای شهرت استفاده کردند.»
انتقاد از تبعیض دولت در تخصیص بودجه به باشگاه استقلال:
با توجه به بودجه های متفاوتی که وزارت ورزش به تیم‌های استقلال و پرسپولیس تخصیص داده و از نظر امیر قلعه نوعی این جریان اجحاف گونه بود، در خرداد ماه سال ۱۳۹۱ او به این موضوع اعتراض کرده و اظهار داشت:
«از وزیر ورزش تعجب می‌کنم که دو نگاه متفاوت به دو باشگاه دارد. مگر می‌شود دو فرزند را به این شکل نگاه کرد و یکی را خودی دید؟ من کاری به تیم پرسپولیس ندارم، هر چقدر می‌خواهند خرج کنند اما باید نگاه عدالت‌محور باشد. مگر هر دو تیم متعلق به وزارت ورزش نیستند؟ استقلال مظلوم واقع شده است. البته این تیم ۳۲ سال است که مظلوم است، شاید به خاطر اسم قبلی‌اش این گونه است.»
اعتراض به برگزاری گردهمایی سیاسی دولت در ورزشگاه آزادی:
از آنجا که در ایام فروردین ماه سال ۱۳۹۲ در دولت احمدی نژاد یک گردهمایی سیاسی با عنوان جشن خادمان نوروز در ورزشگاه آزادی با ظرفیت صد هزار نفر برگزار گردیده و در حدود بیست هزار نفر در آنجا شرکت کردند، لذا قسمت‌هایی از چمن این ورزشگاه دچار آسیب و ویرانی گردید. به دنبال این امر امیر قلعه نوعی اظهار داشت:
«واقعاً جای تاسف دارد که یک جای آباد را نابود کردند. این جشن را در خیلی جاهای دیگر می‌شد برگزار کرد، نمی‌دانم چرا در ورزشگاه آزادی برگزار شد… زمین ورزشگاه آزادی را خراب کردند و می‌خواهند کل ایران را یک‌دست کنند که این اتفاق می‌افتد. حتی من با چشمان خودم دیدم که قسمتی از چمن این زمین به خاطر نصب پروژکتورها سوخته بود. واقعاً نمی‌دانم چه عقل سلیمی اجازهٔ چنین کاری را داده است.»
اختلاف با حجت‌الاسلام علیپور و انتقاد از فضای تهمت و افشاگری:
طی رقابت‌های انجام شده در لیگ برتر سال ۱۳۹۲، از آنجا که کیفیت و چگونگی توپ‌های استفاده شده در این دیدارها بسیار پایین بود، امیر قلعه نوعی به کیفیت این توپ‌ها اعتراض کرد. این موضوع بازتابی را از سوی رئیس ستاد منشور اخلاقی به نام حجت الاسلام علیپور در پی داشت.
امیر قلعه نوعی در این زمینه گفت:
«هشت سال است ادبیات “بگم بگم ” در مملکت رایج شده و حالا آقایان مرتباً می‌گویند تا بازی با بوریرام صحبتی نمی‌کنیم و بعد از بازی افشاگری می‌کنیم. برخی از این آقایان دشمن قسم‌خوردهٔ من هستند که اگر کوچک‌ترین مشکلی از من می‌دیدند نابودم می‌کردند. اگر کوچک‌ترین آتویی داشتند من را رسوای عالم می‌کردند. ما گفتیم توپ ایراد دارد و بحث فنی را مطرح کردیم. چرا باید این‌طور شلوغ‌بازی درآورند. من به‌طور حتم در هر جایی که بخواهند پاسخگوی سؤالات آقایان خواهم بود و زیر بار زور نمی‌روم.”»
مصاحبه
تیم بارسلونا:
همه رقابت‌های تیم‌های خارجی را پیگیری می‌کنم. تنها به این علت که مطلبی را فرا بگیرند. به شدت به فوتبال بارسلونا علاقه دارم. چرا که سرعت و شتاب زیادی دارند.
نود نمی دیدم!
دور از ذهن به نظر می‌رسد ولی من اغلب در ساعت ۱۱ الی ۱۱:۳۰ به خواب رفته و در ساعت ۶ بامداد از خواب برمی‌خیزم. لذا زمانی جهت تماشای برنامه ۹۰ ندارم.
با همه این تفاسیر برنامه ۹۰ از تاریخ بیستم اسفند ماه سال ۱۳۹۷ دیگر به روی آنتن نرفت.
فوتبال هجومی را دوست دارم:
جذابیت فوتبال بر اساس شیوه بازی، گل‌های زده شده و رویکرد اخلاقی بازیکنان تعیین می‌شود که در زمین اجرا می‌شود.
من علاقمند به فوتبال هجومی بوده و مردم نیز فوتبال هجومی را در کنار برنامه مدون شده بر اساس نظام دفاعی و حمله را علاقه دارند. ولی با همه این‌ها لازم است که فوتبال به صورت هجومی اجرا شود.
پدرم در قلبم است:
با وجودی که سن و سال بسیار کمی داشتم که پدرم دار فانی را وداع گفت، ولی همواره او را نزدیک خودم احساس می‌کنم. او همیشه در وجود و قلبم بوده و لحظه‌ای از خاطرم نمی‌رود.
بادیگارد ندارم:
امیر قلعه نوعی برای همه مردم شناخته شده است و آگاهند که او هیچ احتیاجی به داشتن بادیگارد و چنین جریان‌هایی ندارد. قصد رفتن به هرجا که داشته باشم، خودم به اتومبیلم سوار شده، پشت فرمان نشسته و حرکت می‌کنم.
من بزرگ شده محله نازی آباد هستم. برای شما قابل قبول است کسی از اهالی نازی آباد باشد و برای خودش بادیگارد استخدام کند؟ این مطالب کاملاً مضحک و سرگرم کننده است. چرا که همه آگاهند چنین مطالبی با زندگی من سازگار نیست.
شخصیت:
دختر امیر قلعه نوعی بیان داشته: همیشه حرف او حاکم است و تا هنگامی که در یک جریان همه چیز برایش آشکار نشود، سخن سایر افراد برایش اهمیت ندارد. سلطه و قدرت نیز که در وجودش آمیخته است. ولی پدر در منزل رویکرد متمایزی داشته و بسیار پرمحبت است.