درس اول کتاب فارسی پایه چهارم با نام “ستایش” آغاز می‌شود. این درس، درسی است که پیش از همه‌ی درس‌های دیگر قرار گرفته و هدف آن، یادآوری و سپاسگزاری از نعمت‌های بی‌شمار خداوند است.
**مفهوم کلی درس:**
در این درس، دانش‌آموز با این مفهوم آشنا می‌شود که همه چیزهایی که در جهان می‌بینیم، از زیبایی‌های طبیعت مانند آسمان، خورشید، ماه و ستارگان گرفته تا نعمت‌هایی مانند هوای پاک و باران، همه و همه از سوی خداوند یکتا به ما بخشیده شده‌اند. این درس به کودکان می‌آموزد که در برابر این همه مهربانی و بخشش، باید شکرگزار و سپاسگزار باشند.
**معنی کلمات:**
* **ستایش:** یعنی سپاسگزاری، تشکر و قدردانی کردن.
* **آفرینش:** به معنای به وجود آوردن، ساختن و پدید آوردن است.
* **مهربان:** به کسی می‌گویند که بسیار دلسوز، با محبت و بخشنده است.
* **توانا:** به معنای قوی، قدرتمند و کسی که می‌تواند هر کاری را انجام دهد.
* **دانا:** به معنای بسیار باهوش، آگاه و کسی که همه چیز را می‌داند.
* **پروردگار:** به معنای مالک، صاحب و کسی که از همه موجودات مراقبت و پرستاری می‌کند (یکی از نام‌های خداوند).
**مخالف کلمات:**
* ستایش ⇔ **ناسپاسی** یا **سرزنش**
* آفرینش ⇔ **نابودی**
* مهربان ⇔ **بی‌رحم**
* توانا ⇔ **ناتوان**
* دانا ⇔ **نادان**
نام درس: درس اول
موضوع: درک معنای واژه‌ها و مفهوم شعر
پایه: چهارم دبستان
معنی ستایش فارسی چهارم
به مادرم گفتم: بالاخره این خدا کیست؟
که هم در خانه ما حضور دارد و هم دیده نمی‌شود؟
تو گفتی که از خدا مهربان‌تر کسی نیست
و او هرگز از بندگانش جدا نمی‌شود.
پرسیدم: چرا هیچ وقت به خوابم نمی‌آید؟
چرا هیچ وقت جواب مرا نمی‌دهد؟
صدای نماز صبحت را شنیدم
تو را دیدم، اما خدایت را ندیدم.
مادر با آرامش به من گفت: ای فرزندم،
یک بار در دلت به جستجوی خدا بپرداز.
خدا در رنگ و بوی گل پنهان است،
بهار و باغ و گل، همه نشانه‌هایی از او هستند.
فرزندم، خدا در پاکی و نیکی است،
خداوند در روشنایی‌ها و زیبایی‌ها حضور دارد.