فاصله طبقاتی در بازار مسکن ایران طی ۲۰ سال اخیر افزایش یافته؛ دهک‌های پردرآمد مالکیت بیشتری دارند و دهک‌های کم‌درآمد همچنان در حاشیه هستند.
به گزارش بنکر (Banker)، مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام کرد که فاصله بین ثروتمندان و فقرا در بازار مسکن ایران طی دو دهه گذشته به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.
دهک‌های پردرآمد مالکیت خود را از ۱.۸ میلیون واحد در سال ۱۳۸۶ به ۲.۷ میلیون واحد در سال ۱۴۰۲ افزایش داده‌اند.
در حالی که دهک‌های کم‌درآمد تنها از ۹۰۰ هزار به ۱.۴ میلیون واحد رسیده‌اند.
مالکیت مسکن به نفع دهک‌های بالا
این آمار نشان می‌دهد که رشد مالکیت مسکن عمدتاً به نفع دهک‌های بالا بوده و دهک‌های کم‌درآمد همچنان در حاشیه قرار دارند.
افزایش وابستگی به اجاره‌نشینی
در حوزه سکونت استیجاری نیز نابرابری مشهود است؛ سهم دهک اول از اجاره‌نشینی از ۳ هزار واحد به ۶ هزار رسیده.
در حالی که سهم دهک دهم از ۲.۴ هزار واحد تغییر چندانی نکرده است.
این روند نشان می‌دهد خانوارهای کم‌درآمد بیش از پیش به اجاره‌نشینی وابسته شده و امکان خانه‌دار شدن برای آنان دشوارتر شده است.
نقش سیاست‌های دولت
سیاست‌های دولت در واگذاری تأمین مسکن به بخش خصوصی به جای هدایت مستقیم ساخت و ساز برای اقشار کم‌درآمد، موجب تشدید نابرابری شده است.
حمایت از فعالیت‌های سوداگرانه در حوزه مسکن باعث شده تا خانوارهای ثروتمند مالک واحدهای جدید نیز باشند، در حالی که دهک‌های کم‌درآمد از این چرخه خارج مانده‌اند.
نتیجه‌گیری
در مجموع، الگوی نابرابری در مالکیت مسکن نه تنها کاهش نیافته بلکه به‌طور مستمر در حال افزایش است و بازتاب سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی است که فاصله طبقاتی را تثبیت و تعمیق کرده‌اند.