بیوگرافی و زندگینامه علی کریمی

علی کریمی

علی کریمی، فوتبالیست معروف ایرانی، در هفدهم آبان ۱۳۵۷ با نام شناسنامه‌ای محمد علی کریمی پاشاکی به دنیا آمد. او فوتبال حرفه‌ای را از سال ۱۳۷۵ شروع کرد و در سال ۱۳۹۳ پس از ۱۸ سال فعالیت، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

او در طول دوران بازی‌اش در لیگ‌های مختلفی از جمله ایران، امارات، قطر و آلمان حضور داشت. علی کریمی در زمین فوتبال در نقش یک هافبک خلاق و دریبل‌زن خوش درخشید و مهارت فوق‌العاده‌اش باعث شد رسانه‌ها به او لقب‌هایی مانند «جادوگر» و «مارادونای آسیا» بدهند.

در سال ۲۰۱۷، کنفدراسیون فوتبال آسیا او را به عنوان یکی از اسطوره‌های تاریخ فوتبال آسیا انتخاب کرد. همچنین فیفا در جام جهانی ۲۰۱۸، علی کریمی را یکی از دو بازیکن برتر تمام ادوار تیم ملی ایران معرفی نمود.

علاوه بر این، در یک نظرسنجی که برنامهٔ نود برگزار کرد، او با کسب ۵۲.۵ درصد آرا، به عنوان محبوب‌ترین فوتبالیست دو دههٔ ۱۳۷۰ تا ۱۳۹۴ در ایران شناخته شد.

منوی دسترسی سریع

خلاصه‌ای از سرگذشت
داستان زندگی
پیشه در دنیای ورزش
ارقام و عملکرد در دوران حرفه‌ای
دستاوردها و موفقیت‌ها
ثبت رکوردهای بی‌نظیر
حواشی و رویدادهای پیرامون زندگی

خلاصه زندگی نامه

نام: محمدعلی کریمی پاشاکی
تاریخ تولد: ۱۷ آبان ۱۳۵۷
محل تولد: کرج، ایران
کار و شغل: فوتبالیست
همسر: سحر داوری
پدر و مادر: مادر ایشان حوریه آببند پاشاکی و پدرشان ولی‌الله کریمی پاشاکی می‌باشد.
فرزندان: دو فرزند دارد
خانواده: برادرش فرشید کریمی نام دارد
قد: ۱ متر و ۷۸ سانتیمتر
پست بازی: هافبک هجومی

زندگی نامه

علی کریمی در هفدهم آبان ۱۳۵۷ متولد شد و نام کامل او در شناسنامه محمدعلی کریمی پاشاکی ثبت شده است. او در بزرگسالی قسمت «پاشاکی» را از نام خانوادگی خود حذف کرد. علی که اهل کرج است و در همان شهر بزرگ شده، چهارمین فرزند خانواده محسوب می‌شود. خانواده او اصالتاً اهل لاهیجان هستند. پدرش، ولی‌الله کریمی، در جوانی و در دوران اقامت در گیلان فوتبال بازی می‌کرد و مادرش، آببند پاشاکی، خانه‌دار است. علی سه برادر و یک خواهر دارد.

در دوران تحصیل، تا پایه سوم راهنمایی دانش‌آموزی ممتاز بود، اما در دبیرستان افت تحصیلی پیدا کرد. در نهایت، با دریافت مدرک دیپلم، تمرکز خود را کاملاً بر فوتبال گذاشت. پس از پایان دبیرستان، همانند برادر بزرگش فرشید، به‌صورت حرفه‌ای فوتبال را آغاز کرد و برای مدتی کوتاه هم‌بازی او بود.

علی کریمی در سال ۱۳۷۸ و در ۲۱ سالگی با سحر داوری ازدواج کرد. ثمره این ازدواج سه فرزند به نام‌های هاوش، هیرسا و هیما است. او در مصاحبه‌ای ازدواج در سن جوانی را یکی از دلایل اصلی پیشرفت و موفقیت خود در زندگی دانسته است. درباره تمایل فرزندانش به فوتبال حرفه‌ای نیز گفته است: «این موضوع برایم خوشایند است، اما هیچ اجباری در انتخاب مسیر زندگی‌شان ندارم و ترجیح می‌دهم بر اساس علاقه خودشان تصمیم بگیرند.» همسرش علاقه چندانی به فوتبال ندارد.

او درباره خانواده خود گفته است: «من عاشق خانواده‌ام هستم و رابطه‌ای صمیمی و دوستانه با فرزندانم دارم. ارتباط ما بیشتر شبیه دو دوست است تا رابطه پدر و فرزندی. به نظر من خانواده اساس زندگی است و بدون آن زندگی غیرممکن است.»

از علاقه‌مندی‌های علی کریمی می‌توان به سینما و موسیقی اشاره کرد، اما چندان اهل مطالعه نیست و اگر فرصت کند، گاهی روزنامه می‌خواند. او گاهی علاوه بر فوتبال، فوتبال ساحلی نیز بازی می‌کند و در تعطیلات به مناطق شمال ایران سفر می‌کند. از جمله بازیکنان مورد علاقه او می‌توان به مجید نامجو مطلق، دیمیتریو آلبرتینی و دیگو مارادونا اشاره کرد.

علی کریمی فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ۱۳۷۵ با پیوستن به تیم فتح در لیگ دسته دوم آغاز کرد. دو سال بعد به پرسپولیس رفت و در سه فصل حضور در این تیم، دو بار قهرمان لیگ و یک بار قهرمان جام حذفی شد. او با حضور در تیم ملی نیز در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک مدال طلا کسب کرد. در سال ۱۳۷۷، به دلیل رفتار نامناسب با داور در مسابقات تیم امید، به مدت یک سال از تمامی مسابقات باشگاهی و ملی محروم شد. پس از پایان این محرومیت، به میادین بازگشت و در جام ملت‌های آسیا سال ۲۰۰۰ شرکت کرد.

در سال ۱۳۸۰ به تیم الاهلی امارات پیوست و در فصل ۲۰۰۳–۲۰۰۲ عنوان بهترین بازیکن خارجی لیگ امارات، در فصل ۲۰۰۴–۲۰۰۳ عنوان آقای گلی لیگ امارات و مرد سال فوتبال این کشور را به دست آورد. او با تیم ملی ایران قهرمان جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ شد و همراه با علاء حبیل از بحرین، عنوان آقای گلی این مسابقات را کسب کرد. همچنین در سال ۲۰۰۴ از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا به عنوان مرد سال فوتبال آسیا انتخاب شد.

علی کریمی در سال ۲۰۰۵ به بایرن مونیخ آلمان پیوست و در دو سال حضور در این تیم، در ۴۲ بازی رسمی شرکت کرد و قهرمانی جام حذفی آلمان و بوندس‌لیگا را تجربه کرد. سپس با تیم ملی در جام جهانی ۲۰۰۶ و جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۷ حاضر شد. پس از آن به تیم القطر در قطر رفت و یک سال بعد به پرسپولیس بازگشت و یک فصل در این تیم بازی کرد. در ادامه، یک‌ونیم فصل در استیل‌آذین بازی کرد و سپس در نیم‌فصل دوم ۲۰۱۱–۲۰۱۰ به شالکه آلمان پیوست و برای دومین بار قهرمان جام حذفی آلمان شد.

بازگشت سوم او به پرسپولیس تنها دو فصل طول کشید و سپس به تراکتور پیوست. او آخرین فصل دوران بازی خود را با قهرمانی در جام حذفی به پایان رساند. در سال ۱۳۹۳، به عنوان دستیار کارلوس کیروش در تیم ملی ایران، اولین تجربه مربیگری خود را کسب کرد و مدتی نیز هدایت سپیدرود را بر عهده داشت. در دی‌ماه ۱۳۹۹، در انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال نام‌نویسی کرد.

علی کریمی خارج از فوتبال، به دلیل فعالیت‌های خیریه و همچنین واکنش‌های صریح به رویدادهای اجتماعی در ایران، به عنوان یک کنشگر مدنی شناخته می‌شود.

خانه علی کریمی در تهران:

بر اساس جدیدترین گزارش‌ها، علی کریمی، فوتبالیست پیشین تیم ملی ایران، خانه‌ای بسیار مجلل و شبیه به یک کاخ ساخته که هزینه ساخت آن به حدود ۱۷ میلیارد تومان رسیده است. این ویلا در منطقه لواسانات قرار دارد که از نظر آب و هوایی بسیار مطبوع و خوش‌منظره است. چشمانداز روبه‌روی این عمارت مجلل، بسیار زیبا و آرامش‌بخش توصیف شده است.

در مورد تجملات و امکانات این خانه، همین نکته کافی است که حتی دستگیره‌های درها و شیرآلات آن از طلای زینتی ساخته شده‌اند. این خانه همچنین دارای یک استخر بزرگ، سونا، جکوزی و یک آکواریوم بزرگ با ماهی‌های تزئینی زیبا است.

علی کریمی در شبکه های اجتماعی

اینستاگرام:

صفحه رسمی علی کریمی در اینستاگرام با آیدی زیر در دسترس است:

aliiiiiiiikarimi8@

توییتر:

صفحه رسمی علی کریمی در شبکه اجتماعی توییتر با شناسه کاربری **alikarimi_ak8@** در دسترس است.

زندگی ورزشی علی کریمی

علی کریمی فوتبال خود را به صورت رسمی از تیم نوجوانان نفت تهران در سال ۱۳۶۹ آغاز کرد. در آن زمان او تنها ۱۲ سال داشت. جالب است بدانید که برادر بزرگش، فرشید، یک سال زودتر در همین تیم بازی می‌کرد.

پس از این دوره، او به باشگاه نوجوانان آسیا رفت و در رده جوانان این باشگاه نیز حاضر شد. سپس راهی تیم فتح تهران شد. کریمی در ابتدا در تیم جوانان فتح بازی کرد و در سال ۱۳۷۵ به تیم بزرگسالان این باشگاه پیوست.

در آن دوران، بالاترین سطح لیگ در ایران، لیگ آزادگان بود و تیم فتح در دسته دوم بازی می‌کرد. علی کریمی دو فصل کامل برای تیم بزرگسالان فتح به میدان رفت. در فصل اول (۱۳۷۶–۱۳۷۵) عملکرد خوبی از خود نشان داد و در فصل بعد (۱۳۷۷–۱۳۷۶) تیم فتح نزدیک شد تا به لیگ آزادگان صعود کند، اما در نهایت این اتفاق رخ نداد.

دوران باشگاهی:

قرارداد با استقلال:

علی کریمی پس از دو فصل عملکرد درخشان در تیم فتح، پیشنهادهای جذابی از دو تیم استقلال و پرسپولیس دریافت کرد. در نهایت در تاریخ بیستم بهمن ماه سال ۱۳۷۶، او به صورت رسمی با تیم استقلال تهران قرارداد بست. بر اساس این توافق، قرار شد علی با دریافت پنج میلیون تومان پیش‌پرداخت، از آغاز فصل ۱۳۷۷، با لباس آبی استقلال به میدان برود.
اما در این میان، برخی از هواداران استقلال که از جریان پیوستن او به تیمشان بی‌خبر بودند، برخورد نامناسبی با او داشتند. این موضوع باعث شد که علی کریمی قرارداد خود را فسخ کند و مذاکرات خود را با تیم پرسپولیس آغاز نماید.

جام فوتسال رمضان ۱۳۷۶:

در دی‌ماه سال ۱۳۷۶، مسابقات فوتسال جام رمضان با شرکت ۳۲ تیم در هشت گروه مختلف، در سالن آزادی با گنجایش دوازده هزار نفر آغاز شد. پس از پایان بازی‌های مرحله گروهی، چهار تیم آتش‌نشانی، فتح، استقلال و پرسپولیس به مرحله نیمه‌نهایی راه پیدا کردند. این مرحله در بهمن‌ماه همان سال برگزار شد.

در نیمه‌نهایی، تیم فتح با پیروزی برابر پرسپولیس، به فینال ششمین دوره این رقابت‌ها صعود کرد. بازی پایانی بین تیم‌های فتح و استقلال انجام شد. در این مسابقه، کریمی سه گل به ثمر رساند و یک پاس گل نیز داد. عملکرد درخشان او در این جام، توجه مدیران تیم‌های استقلال و پرسپولیس را جلب کرد و هر دو از او برای پیوستن به تیمشان دعوت کردند. در نهایت، کریمی پیشنهاد پرسپولیس را پذیرفت و به این باشگاه پیوست.

فوتسال در دوران محرومیت:

در مدت زمانی که علی کریمی به مدت یک سال از بازی محروم بود، در رقابت‌های فوتبال سالنی که به سرپرستی علی دایی برگزار می‌شد، شرکت کرد. او همراه با تعدادی از دوستان و نزدیکانش در این مسابقات حاضر شد. در یکی از این بازی‌ها که در سالن کوی نصر انجام شد، تیم علی دایی در مقابل تیم علی کریمی قرار گرفت. در جریان این مسابقه، علی کریمی چندین بار سعی کرد توپ را از بین پاهای علی دایی عبور دهد، که در نهایت باعث ایجاد بحث و درگیری بین این دو هم‌تیمی سابق شد. این اتفاق، آغازگر اختلاف و کشمکش بین علی دایی و علی کریمی بود.

پرسپولیس:

در خرداد ۱۳۷۷، زمانی که ایویکا مت‌کوویچ هدایت پرسپولیس را بر عهده داشت، علی کریمی به این تیم پیوست. از هفته چهارم لیگ نیز علی پروین به عنوان سرپرست تیم انتخاب شد. در همان سال اول حضور کریمی، پرسپولیس توانست هم قهرمان لیگ شود و هم جام حذفی را کسب کند.

نخستین بازی رسمی علی کریمی برای پرسپولیس در ۲۲ شهریور ۱۳۷۷، در مقابل پلی اکریل اصفهان انجام شد. چهار هفته بعد، در دهم مهرماه، او اولین گل خود را برای پرسپولیس به تیم سایپا زد. عملکرد خوب او باعث شد روز بعد، منصور پورحیدری، او را به تیم ملی دعوت کند.

در آبان ماه همان سال، کریمی برای اولین بار در دربی تهران بازی کرد. این بازی با پیروزی ۱–۰ پرسپولیس به پایان رسید و او در پست هافبک چپ ظاهر شد. پس از این بازی، او برای دومین بار برای شرکت در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ به تیم ملی دعوت شد و پس از قهرمانی در آن مسابقات، دوباره به پرسپولیس برگشت و در بازی‌های مقابل تراکتورسازی و ذوب‌آهن گلزنی کرد.

پیش از حضور در تیم ملی بزرگسالان، کریمی در تیم ملی امید هم بازی کرده بود. در بهمن ۱۳۷۷، در یک بازی دوستانه مقابل تیم ویتنام، او داور را هل داد و به حکم کنفدراسیون فوتبال آسیا، به یک سال محرومیت از تمام مسابقات محکوم شد. به همین دلیل، یک سال از پرسپولیس دور بود. آخرین بازی او قبل از محرومیت، در دور برگشت لیگ مقابل پلی اکریل اصفهان بود.

فصل بعد (۷۹–۱۳۷۸):
علی کریمی در دومین سال حضورش در پرسپولیس، دوباره قهرمان لیگ شد. همچنین، با این تیم به مقام سوم جام باشگاه‌های آسیا رسید. پس از پایان دوره محرومیت، در بهمن ۱۳۷۸، در اولین بازی بازگشت خود در جام باشگاه‌های آسیا مقابل تیم الشرطه عراق به میدان رفت. پرسپولیس با عملکرد خوب در مرحله گروهی، به مرحله نیمه‌نهایی راه یافت، اما در آنجا از تیم جوبیلو ایواتا ژاپن شکست خورد. در بازی رده‌بندی، پرسپولیس با تک‌گل علی کریمی، سوون سامسونگ کره را شکست داد و مقام سوم آسیا را کسب کرد. نمایش درخشان او در این بازی‌ها، توجه باشگاه پروجا ایتالیا را جلب کرد.

در ادامه لیگ، در اسفند ۱۳۷۸، کریمی در بازی مقابل تراکتورسازی گل زد. او در آخرین هفته لیگ (هفته ۲۶، مصادف با اول خرداد ۱۳۷۹) نیز دو گل به فولاد خوزستان زد و به پرسپولیس کمک کرد تا قهرمان لیگ شود.

فصل بعد (۸۰–۱۳۷۹):
در سومین سال حضور کریمی، پرسپولیس نایب قهرمان لیگ شد و برای دومین سال پیاپی، مقام سوم جام باشگاه‌های آسیا را به دست آورد.

همزمان با شروع لیگ، او برای عقد قرارداد به باشگاه پروجا در ایتالیا رفت، اما به دلیل پیشنهاد مالی پایین، از پیوستن به این تیم انصراف داد. مجله ورلد ساکر در شهریور ۱۳۷۹ گزارش داد که پروجا پیشنهاد ۱٫۴ میلیون یورویی برای جذب او داده است، اما مدت قرارداد مشخص نشد.

در دی ماه ۱۳۷۹، کریمی برای سومین بار در دربی تهران مقابل استقلال بازی کرد. در این بازی، او یک پنالتی برای تیمش گرفت و در دقایق پایانی هم گل تساوی‌بخش را زد تا بازی ۲–۲ تمام شود. در فروردین ۱۳۸۰، یک هفته قبل از پایان لیگ، او در بازی مقابل برق شیراز گلزنی کرد و در نهایت، پرسپولیس با عنوان نایب قهرمانی فصل ۸۰–۱۳۷۹ به کار خود پایان داد.

کسب عنوان سومی جام باشگاه های آسیا (۲۰۰۱–۲۰۰۰):

در شهریور سال ۱۳۷۹، علی کریمی در نخستین بازی پرسپولیس در جام باشگاه‌های آسیا مقابل تیم الوکره قطر به میدان رفت. در آن مسابقه، وقتی پرسپولیس با دو گل از حریف عقب بود، کریمی دو گل به ثمر رساند و یک پاس گل نیز داد. بازی با برتری ۴ بر ۲ پرسپولیس پایان یافت. در بازی برگشت هم که پرسپولیس با نتیجه ۵–۱ پیش بود، او یک گل دیگر هم زد.

در مرحله بعد، پرسپولیس برابر العین امارات قرار گرفت و با پشت سر گذاشتن این تیم، به مرحله گروهی رقابت‌ها راه یافت. در بازی برگشت که با نتیجه ۲–۲ در امارات تمام شد، علی کریمی یک پاس گل ارائه کرد.

در اسفند ۱۳۷۹، مرحله گروهی این جام به صورت متمرکز در تهران برگزار شد. پرسپولیس پس از تساوی بدون گل مقابل الاتحاد عربستان و ایرتیش پاولودار قزاقستان، به مصاف الهلال عربستان رفت. در این بازی که در ورزشگاه آزادی انجام شد، نمایندگان باشگاه اتلتیکو مادرید حضور داشتند و بازی علی کریمی را دیدند؛ بازی‌ای که در آن یک گل زد و یک پاس گل داد.

عملکرد درخشان کریمی در این مسابقات، توجه و علاقه باشگاه اتلتیکو مادرید را جلب کرد. پیش از این، در دیماه ۱۳۷۹، این باشگاه پس از حضور کریمی در تمرینات، پیشنهاد همکاری به او داده بود، اما به دلیل پایین بودن مبلغ قرارداد، کریمی نپذیرفته بود. پس از صعود پرسپولیس و ایرتیش به نیمه‌نهایی، کریمی اعلام کرد مذاکره با اتلتیکو مادرید پس از پایان جام باشگاه‌های آسیا انجام خواهد شد.

در نیمه‌نهایی، پرسپولیس با گلی که کاویانپور از پاس کریمی به ثمر رساند، از سوون سامسونگ پیش افتاد، اما در نهایت بازی را ۲–۱ واگذار کرد و به فینال نرسید. در خرداد ۱۳۸۰، پرسپولیس در بازی رده‌بندی، ایرتیش پاولودار را شکست داد و علی کریمی برای دومین سال پیاپی با این تیم، مقام سومی جام باشگاه‌های آسیا در فصل ۸۰–۱۳۷۹ را کسب کرد.

علی کریمی پس از پایان این مسابقات، پیشنهاد اتلتیکو مادرید را نپذیرفت و به تیم الاهلی امارات پیوست.

الاهلی امارات:

در سال ۲۰۰۱، علی کریمی با وجود پیشنهادهای جذاب از تیم‌های اروپایی، به دلیل نزدیکی به خانواده تصمیم گرفت در آسیا بماند. او پس از این تصمیم به تیم الاهلی امارات پیوست. در همان فصل اول، یعنی ۲۰۰۲–۲۰۰۱، این تیم توانست جام حذفی را کسب کند و علی کریمی یکی از سه گل تیمش را در فینال به ثمر رساند.

در فصل بعد، علی کریمی به عنوان بهترین بازیکن خارجی لیگ امارات انتخاب شد و در فصل ۲۰۰۳–۲۰۰۲ نیز دوباره این عنوان را به دست آورد. او با وجود پیشنهادهای دیگر از باشگاه‌های بزرگ اروپایی، قراردادش را با الاهلی تمدید کرد.

در سال ۲۰۰۴، علی کریمی ۱۴ گل برای تیمش زد. الاهلی در آن سال برای دومین بار در سه سال، قهرمان جام حذفی امارات شد و نایب قهرمان لیگ نیز شد.

در ماه‌های پایانی حضورش در الاهلی، مدیر برنامه‌هایش گفت که باشگاه‌هایی مانند هرتابرلین، هامبورگ، بایرن مونیخ، یوونتوس و آ.اس.رم با او تماس گرفته‌اند، اما علی کریمی ترجیح داد مذاکرات را تا پایان قراردادش با الاهلی به تعویق بیندازد.

بایرن مونیخ:

باشگاه بایرن مونیخ در سوم ماه می سال ۲۰۰۵ میلادی (مصادف با ۱۳ اردیبهشت ۱۳۸۴) به طور رسمی اعلام کرد که علی کریمی را به عنوان اولین بازیکن جدید خود برای فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۵ معرفی کرده است. او در آن زمان ۲۶ سال داشت و با قراردادی یک‌ساله به این تیم پیوست که امکان تمدید آن برای یک سال دیگر نیز وجود داشت. کریمی پس از علی دایی (۹۹–۱۹۹۸) و وحید هاشمیان (۰۵–۲۰۰۴)، سومین فوتبالیست ایرانی بود که به بایرن مونیخ می‌پیوست.

پیش از این تأیید رسمی، مجله کیکر آلمان گزارش داده بود که باشگاه‌های بزرگی مانند رئال مادرید، المپیک مارسی و بایرن مونیخ به جذب علی کریمی علاقه‌مند هستند. بر اساس گزارش این مجله، کریمی پس از بازی دوستانه ایران و آلمان در سال ۲۰۰۴، در لیست خرید بایرن مونیخ قرار گرفت. کیکر عملکرد او در آن بازی را پس از ینس لمان، دومین امتیاز برتر دانسته بود.

در فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۵، علی کریمی از ابتدا در ترکیب بایرن مونیخ حضور داشت. اولین بازی رسمی او در نیمه دوم دیدار نیمه‌نهایی لیگا پوکال در برابر اشتوتگارت انجام شد؛ بازی‌ای که بایرن با نتیجه ۲–۱ شکست خورد و از صعود به فینال بازماند. در هفته اول بوندس‌لیگا نیز او در نیمه دوم بازی مقابل بروسیا مونشن‌گلادباخ به میدان آمد. در هفته دوم و در رویارویی با بایر لورکوزن، کریمی یک گل به ثمر رساند و یک پاس گل داد که به پیروزی ۵–۲ تیمش کمک کرد و در تیم منتخب هفته بوندس‌لیگا قرار گرفت.

پس از شش هفته از شروع لیگ، او با ارسال دومین پاس گل خود در بوندس‌لیگا، زمینه‌ساز پیروزی ۱–۰ بایرن مقابل اینتراخت فرانکفورت شد و برای دومین بار به عنوان بهترین بازیکن زمین و عضو تیم منتخب هفته انتخاب شد. در هفته شانزدهم نیز سومین پاس گل خود را در بازی با کایزرسلاوترن ارسال کرد. پس از این بازی، مارکوس هورویک، سخنگوی بایرن مونیخ، گفت: «باشگاه از عملکرد کریمی راضی است و قرارداد جدیدی با او منعقد خواهد کرد.»

در پایان نیم‌فصل بوندس‌لیگا، بایرن با نتیجه ۲–۱ بروسیا دورتموند را شکست داد و کریمی در این بازی یک گل زد. همچنین در هفته ۲۲، در مسابقه برابر هانوفر که با تساوی ۱–۱ به پایان رسید، او با کسب امتیاز ۲.۵ از مجله کیکر، به عنوان بهترین بازیکن بایرن مونیخ انتخاب شد.

علی کریمی پس از دریافت عنوان بازیکن سال آسیا در سال ۲۰۰۴ به بایرن مونیخ پیوست و در فهرست سه نامزد نهایی بازیکن سال آسیا در سال ۲۰۰۵ در کنار پارک جی‌سونگ (منچستر یونایتد) و شونسوکی ناکامورا (سلتیک) قرار گرفت. اما به دلیل تغییر قوانین کنفدراسیون فوتبال آسیا مبنی بر حضور اجباری در مراسم اهدای جوایز و بازی در آسیا، نام او از لیست نهایی حذف شد. همچنین، کریمی به عنوان هافبک بایرن مونیخ، در کنار بازیکنانی مانند رونالدینیو (بارسلونا) و زیدان (رئال مادرید)، در تحقیقات سایت فیفا به عنوان یکی از نامزدهای سلطان دریبل جهان در سال ۲۰۰۶ معرفی شد.

بر اساس یکی از بندهای قرارداد کریمی با بایرن مونیخ، در صورت انجام ۲۵ بازی، قراردادش به طور خودکار تمدید می‌شد. اما در هفته ۲۴ لیگ، درست در بیست‌وپنجمین بازی او برای بایرن، در دیدار با هامبورگ مصدوم شد و نتوانست بقیه فصل را بازی کند. پیش از این مصدومیت، او در لیگ قهرمانان اروپا سه بار به میدان رفته و در اولین بازی خود مقابل راپیدوین یک گل به ثمر رساند. با این گل، کریمی تنها بازیکن ایرانی شد که در لیگ قهرمانان اروپا برای بایرن مونیخ گلزنی کرده است.

پیش از مصدومیت، او در ۲۰ بازی بوندس‌لیگا، ۲ بازی جام حذفی و ۳ بازی لیگ قهرمانان اروپا حضور یافت و به ترتیب میانگین امتیازات ۳.۵۷، ۴.۲۵ و ۳.۸۳ را از مجله کیکر دریافت کرد. میانگین امتیازهای او در بوندس‌لیگا و لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۵، بهترین امتیاز در میان سه بازیکن ایرانی تاریخ بایرن مونیخ بود. در پایان این فصل، او به همراه بایرن مونیخ به قهرمانی بوندس‌لیگا و جام حذفی دست یافت.

در فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶، پس از پایان جام جهانی، کریمی که هنوز به طور کامل بهبود نیافته بود، پیش از شروع فصل دوباره مصدوم شد و نتوانست در آغاز مسابقات حاضر باشد. در این فصل، او نتوانست عملکرد خوب فصل قبل را تکرار کند و بیشتر اوقات روی نیمکت ذخیره‌ها نشست. در این فصل، کریمی تنها در ۱۵ بازی (۱۳ بازی بوندس‌لیگا و ۲ بازی لیگ قهرمانان اروپا) حضور یافت و میانگین امتیاز او در بوندس‌لیگا از مجله کیکر ۴.۱۳ بود.

در آخرین هفته‌های قراردادش با بایرن مونیخ، او پیشنهادهایی از تیم موناکو و برخی باشگاه‌های آلمانی و اسپانیایی دریافت کرد. در هفته سی‌وسوم بوندس‌لیگا، پاس گل او باعث تساوی ۱–۱ بایرن در برابر بروسیا مونشن‌گلادباخ شد. در هفته سی‌وچهارم و در آخرین بازی او برای بایرن مقابل ماینتس، کریمی یک گل زد و به برد ۵–۲ تیمش کمک کرد. در این بازی، او پس از مهمت شول، به عنوان دومین بازیکن برتر بایرن انتخاب شد و امتیاز ۲.۵ از کیکر گرفت.

علی کریمی در دو فصل حضور در بایرن مونیخ، در مجموع ۴۲ بازی (۳۳ بازی بوندس‌لیگا، ۵ بازی لیگ قهرمانان اروپا، ۲ بازی جام حذفی و ۲ بازی لیگا پوکال) به میدان رفت که بیشترین تعداد بازی در میان سه بازیکن ایرانی این تیم محسوب می‌شود. او با ۴ گل زده و ۴ پاس گل، دوران بازی خود در بایرن را به پایان رساند.

وب‌سایت ترنسفرمارکت در سال ۲۰۱۷، در ترکیب منتخب خود از بازیکنانی که بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۷ به صورت آزاد به بایرن مونیخ پیوسته و عملکرد موفقی داشتند، در یک سیستم ۴–۲–۳–۱، علی کریمی را در پست هافبک هجومی و در کنار لواندوفسکی انتخاب کرد.

لوکاس پودولسکی، هم‌تیمی سابق کریمی در بایرن مونیخ، در اردیبهشت ۱۳۹۹ درباره او گفت:
«در فصل اول حضورم در بایرن مونیخ؛ این افتخار را داشتم تا در کنار این اسطوره، که بهترین بازیکن تاریخ ایران است، بازی کنم.»

در تاریخ ۱۴ آبان ۱۴۰۱، پس از اظهارنظرهای علی کریمی درباره حوادث سال ۱۴۰۱ ایران، باشگاه بایرن مونیخ بیانیه‌ای صادر کرد و گفت:
«ما به خاطر نگرانی پیرامون وضعیت سلامتی علی کریمی و دیگر بازیکنان ایرانی بایرن‌مونیخ، از مدت‌ها پیش با سفیر آلمان در تهران در تماس هستیم. باشگاه بایرن‌مونیخ از شرایط حساس کنونی آگاه است و آماده ارائه خدمات حمایتی خود در این زمینه است»

القطر:

پس از اینکه علی کریمی در روزهای پایانی قراردادش با بایرن مونیخ، پیشنهادهای باشگاه‌های اروپایی را رد کرد، چندین تیم از لیگ امارات مانند الوحده، النصر، الاهلی، العین و الوصل به او پیشنهاد دادند. در خرداد ۱۳۸۶، او در نهایت قراردادی دو ساله با کمیته المپیک قطر (که به آن کمیته بازیکنان حرفه‌ای قطر نیز می‌گویند) امضا کرد. ارزش این قرارداد شش میلیون دلار بود و او به تیم القطر در لیگ ستارگان قطر پیوست. در پایان آن فصل، تیم القطر به مقام چهارم لیگ دست یافت.

علی کریمی در تمام مسابقات آن فصل، شامل لیگ جام ولیعهد و جام امیر قطر، که روی هم ۳۰ بازی می‌شد، حضور داشت و توانست ۶ گل بزند. هنگامی که او دومین سال حضور در لیگ قطر را پشت سر می‌گذاشت، همراه با دیگر بازیکنان خارجی از تیم القطر جدا شد. با وجود اینکه هنوز یک سال از قراردادش با کمیته بازیکنان حرفه‌ای قطر باقی مانده بود، به باشگاه السیلیه منتقل شد. اما او تمایلی به ادامه بازی در قطر در آن شرایط نداشت، بنابراین فقط در دو بازی تمرینی مقابل تیم‌های نورنبرگ و شواینفورت، در اردوی آماده‌سازی السیلیه در آلمان، شرکت کرد و در بازی دوم یک گل به ثمر رساند. او قبل از شروع مسابقات لیگ قطر، از السیلیه جدا شد و به تیم پرسپولیس بازگشت.

بازگشت به پرسپولیس:

علی کریمی با وجود پیشنهادهای جذاب از لیگ‌های کشورهای اسپانیا، آمریکا، ژاپن و امارات، در شانزدهم شهریور سال ۱۳۸۷ با امضای قراردادی ده‌ماهه به پرسپولیس بازگشت. پس از گذشت ۳۷۱۷ روز، او در هفته هشتم از رقابت‌های لیگ برتر ایران، در ورزشگاهی با حدود صد هزار تماشاگر و در بازی مقابل تیم پگاه گیلان، دوباره پیراهن پرسپولیس را بر تن کرد. در آن دوران علی دایی سرمربی تیم ملی بود و نام کریمی از فهرست بازیکنان تیم ملی حذف شده بود. اما او پس از بازگشت به پرسپولیس، در پنج بازی پیاپی پنج گل به ثمر رساند. این عملکرد چشمگیر باعث شد دایی دوباره او را به تیم ملی دعوت کند، اما کریمی این دعوت را نپذیرفت.

او اولین گل خود پس از بازگشت را در آخرین لحظات بازی شهرآورد تهران و در دقیقه ۶۵ به ثمر رساند. پنج روز بعد در مقابل تیم ابومسلم یک هت‌تریک انجام داد و پنجمین گلش را نیز در هفته یازدهم لیگ، در بازی با برق شیراز وارد دروازه کرد. با احتساب بازی‌های عقب‌افتاده، علی کریمی در مجموع ۲۱ بازی در لیگ برتر برای پرسپولیس به میدان رفت. در بازی برگشت با استقلال، در دقایق پایانی یک پنالتی برای تیمش گرفت که با ضربه مازیار زارع گل شد و بازی با تساوی ۱-۱ به پایان رسید. در آن فصل، او سه پنالتی برای پرسپولیس گرفت، پنج گل زد و شش پاس گل داد. همچنین به دلیل مصدومیت کمر در هفت بازی غایب بود و پرسپولیس در آن بازی‌ها فقط ۵ امتیاز کسب کرد.

آخرین بازی کریمی با پرسپولیس پیش از این دوره، مربوط به خرداد ۱۳۸۰ در جام باشگاه‌های آسیا بود. او در اسفند ۱۳۸۷ در بازی مقابل الشارجه امارات، دوباره در مسابقات آسیایی برای این تیم بازی کرد. این بازی، اولین حضور او در لیگ قهرمانان آسیا با پیراهن پرسپولیس بود که در آن یک گل زد و به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد. در مجموع، کریمی در شش بازی لیگ قهرمانان آسیا برای پرسپولیس حاضر شد، دو گل به ثمر رساند و تعداد گل‌های آسیایی خود در جام باشگاه‌های آسیا و لیگ قهرمانان را به ۷ گل افزایش داد. همچنین در دو مسابقه به عنوان بهترین بازیکن میدان معرفی شد.

علی کریمی که تا دقایق پایانی فرصت نقل‌وانتقالات منتظر پیشنهاد پرسپولیس مانده بود، در نهایت توسط عباس انصاری‌فرد، مدیرعامل وقت باشگاه، از پرسپولیس جدا شد و به تیم استیل‌آذین پیوست.

استیل آذین:

فصل ۸۹–۱۳۸۸:
در سال ۱۳۸۸، به دلیل تمدید نشدن قرارداد علی کریمی توسط مسئولان باشگاه پرسپولیس، او از این تیم جدا شد و به استیل‌آذین پیوست. دو ماه بعد، عباس انصاری‌فرد در برنامه نود حاضر شد و گفت همه صحبت‌ها و توافقات برای ماندن کریمی انجام شده بود. او ادعا کرد که هم خودش و هم کریمی مورد بی‌عدالتی قرار گرفته‌اند و افراد دیگری باعث رفتن کریمی از پرسپولیس شده‌اند. چند روز پس از این مصاحبه، انصاری‌فرد از سمت مدیرعاملی پرسپولیس برکنار شد و حبیب کاشانی به عنوان سرپرست جدید انتخاب گردید.

بعد از این تغییر، پرسپولیس به کریمی پیشنهاد بازگشت داد و او نیز گفت در صورت موافقت استیل‌آذین حاضر است برگردد. اما مدیران استیل‌آذین با فرستادن نامه‌ای رسمی، با انتقال او مخالفت کردند.
در هفته پانزدهم نهمین دوره لیگ برتر، علی کریمی برای اولین بار در مقابل تیم سابقش بازی کرد و با دو پاس گل، نقش کلیدی در پیروزی ۲–۱ استیل‌آذین مقابل پرسپولیس داشت. در دقایق پایانی، او از زمین اخراج شد و در حال خروج، پیراهن استیل‌آذین را درآورد و پیراهن پرسپولیس را زیر آن نشان داد.

کریمی در فصل ۸۹–۱۳۸۸، ۱۴ گل برای استیل‌آذین به ثمر رساند. او با دریافت ۹ کارت زرد و ۳ کارت قرمز، هم به عنوان تأثیرگذارترین و هم به عنوان خشن‌ترین بازیکن این دوره از لیگ شناخته شد.

فصل ۹۰–۱۳۸۹:
پس از پایان اولین فصل علی کریمی در استیل‌آذین، او با وجود پیشنهاد تیم لس‌آنجلس گلکسی از آمریکا، قراردادش را یک سال دیگر با استیل‌آذین تمدید کرد.
این تیم که دومین سال حضور در لیگ برتر را سپری می‌کرد، با هزینه‌های زیاد، بازیکنان سرشناس لیگ ایران را جذب کرد. اما کریمی از شیوه مدیریت مصطفی آجرلو، مدیرعامل تیم، راضی نبود و در گفت‌وگویی گفت: «بازیکن خوب آوردن به معنای مدیریت خوب نیست.»
پس از پخش این مصاحبه، کریمی به روزه‌خواری متهم شد و آجرلو او را از تیم اخراج کرد. هیئت مدیره استیل‌آذین از این تصمیم حمایت کرد، اما مالک باشگاه، حسین هدایتی، با اخراج او مخالفت نمود.

در نهایت، پس از پایان دوره محرومیت کریمی توسط کمیته انضباطی، او دوباره به تیم برگشت.
او در ۱۲ بازی از ۲۰ هفته ابتدایی لیگ برای استیل‌آذین به میدان رفت. سپس برای بازی دوستانه باشگاه الامارات الامارات با تیم آ.ث. میلان به امارات سفر کرد، اما پس از بازگشت به ایران، دوباره از تیم کنار گذاشته شد.
پس از این اتفاق، کریمی قراردادی پنج‌ماهه با شالکه آلمان در بوندسلیگا امضا کرد.

در ۱۲ بازی که کریمی برای استیل‌آذین بازی کرد، این تیم ۱۳ امتیاز گرفت، و در ۲۲ بازی بدون او، فقط ۱۵ امتیاز کسب کرد. استیل‌آذین در آن فصل ۴ بار مدیران و ۵ بار کادر فنی خود را تغییر داد و در پایان، به لیگ دسته یک سقوط کرد.

شالکه:

در زمستان سال ۱۳۸۹، علی کریمی در سن ۳۲ سالگی به تیم شالکه آلمان پیوست. این انتقال پس از پیشنهاد فلیکس ماگات، سرمربی وقت شالکه که قبلاً در بایرن مونیخ نیز مربی علی بود، صورت گرفت. قراردادی ۵ ماهه برای او تنظیم شد، در حالی که ۲۰ هفته از رقابت‌های بوندسلیگا گذشته بود.

او در بیشتر دوران حضورش در شالکه، به عنوان بازیکن ذخیره شناخته می‌شد و تنها در دو بازی برای این تیم به میدان رفت. اولین حضور او در دیدار مقابل اینترمیلان در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رقم خورد. در آن بازی، وقتی نتیجه ۵–۲ به نفع شالکه بود، در دقیقه ۸۷ به جای رائول گونزالس وارد زمین شد و ترکیب تا پایان بازی ثابت ماند. دومین و آخرین حضورش نیز در بازی مقابل کایزرسلاترن در دقیقه ۶۸ اتفاق افتاد و او با پیراهن شماره ۱۰ شالکه در بوندسلیگا بازی کرد.

شالکه در همان فصل، علاوه بر حضور در نیمه‌نهایی جام حذفی آلمان، قهرمان این رقابت‌ها شد. با این حال، علی کریمی در هیچ یک از بازی‌های جام حذفی برای شالکه به میدان نرفت.

حضور مجدد در پرسپولیس:

در خرداد سال ۱۳۹۰، زمانی که حبیب کاشانی هدایت تیم پرسپولیس را بر عهده داشت، علی کریمی با امضای قراردادی یک‌ساله بار دیگر به پرسپولیس پیوست. او در آن زمان دو پیشنهاد از تیم‌های لیگ امارات نیز داشت، اما در نهایت آنها را نپذیرفت. این بار، سومین باری بود که علی کریمی به تیم محبوبش بازمی‌گشت.

او پس از ۷۹۶ روز دوری، دوباره با پیراهن پرسپولیس در اولین هفته از لیگ برتر، در بازی مقابل ملوان بندر انزلی وارد زمین شد. در این دوره، کریمی در مجموع در ۲۸ بازی برای پرسپولیس به میدان رفت و با زدن ۱۲ گل، عنوان بهترین گلزن among هافبک‌های یازدهمین دوره لیگ برتر ایران را به دست آورد. همچنین با ارسال ۸ پاس گل و گرفتن دو پنالتی، نقش مهمی در کسب امتیازات تیم در لیگ برتر ایفا کرد.

در نخستین بازی پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا مقابل الهلال عربستان، کریمی هشتمین گل آسیایی خود را برای این تیم به ثمر رساند. او با گل‌زنی در برابر تیم‌های الشباب امارات و الغرافه قطر، تعداد گل‌های آسیایی‌اش برای پرسپولیس را به ۱۰ گل افزایش داد و پس از فرشاد پیوس، به عنوان دومین گلزن برتر تاریخ پرسپولیس در رقابت‌های آسیایی شناخته شد.

عملکرد درخشان علی کریمی در تیم ملی و لیگ قهرمانان آسیا باعث شد که در پایان سال ۲۰۱۲ میلادی، عنوان دومین بازیکن برتر قاره آسیا را از آن خود کند.

فصل بعد، در تیرماه ۱۳۹۱، علی کریمی با وجود پیشنهادهای مالی قابل توجه از لیگ آمریکا، سپاهان اصفهان و تیم عجمان امارات (به ارزش حدود یک میلیون دلار)، قرارداد خود را با پرسپولیس برای یک فصل دیگر تمدید کرد.

پس از انتخاب مانوئل ژوزه به عنوان سرمربی جدید پرسپولیس و مشاهده عملکرد و نتایج او در شروع لیگ، علی کریمی به همراه چند بازیکن دیگر، روش و کارایی این مربی را مورد انتقاد قرار دادند. در واکنش به این اعتراض، ژوزه تصمیم گرفت کریمی را از تیم کنار بگذارد و محمد رویانیان، مدیرعامل پرسپولیس، نیز از این تصمیم حمایت کرد.

پس از این اتفاق، علی کریمی در مصاحبه‌ای خطاب به رویانیان گفت:
«امیدوارم اگر انسان چیزی نداشته باشد فقط مرد باشد»
این اشاره از آن جهت بود که بازیکنان دیگری نیز به عملکرد ژوزه اعتراض داشتند، اما تنها کریمی از تیم کنار گذاشته شد.

سپس در آذرماه ۱۳۹۱، برخی از بازیکنان پرسپولیس مانند سیدجلال حسینی، مهرداد پولادی، غلامرضا رضایی و شهاب گردان پس از انتقاد از ژوزه، از سوی کمیته انضباطی باشگاه با کسر ۱۰ درصد از دستمزد مواجه شدند.

دو ماه بعد، محمدحسین نژادفلاح، عضو هیئت مدیره پرسپولیس، از برنامه‌ریزی برای دیدار و آشتی بین ژوزه و کریمی و بازگشت او به تیم خبر داد. اما در یک بازی دوستانه تیم ملی مقابل تاجیکستان، کریمی مصدوم شد و تا پایان فصل نتوانست برای پرسپولیس بازی کند.

در دی‌ماه ۱۳۹۱ و با شروع نیم‌فصل دوم، علی کریمی پس از نه هفته غیبت، بالاخره در لیگ برتر در بازی با صنعت نفت آبادان به میدان بازگشت. این بازی، صدمین حضور او در لیگ (شامل لیگ آزادگان و لیگ برتر) با پیراهن پرسپولیس بود و در آن یک گل نیز زد. کریمی پس از حضور در هفته نوزدهم مقابل فجرسپاسی و هفته بیست و یکم در برابر صبا، دوباره مصدوم شد و پس از ۹ هفته غیبت، در تاریخ ۱۱ فروردین ۱۳۹۲ در هفته سی و یکم لیگ برتر مقابل پیکان بازگشت.

با وجود توصیه پزشکان به عدم حضور در میادین، او در نیمه‌نهایی جام حذفی مقابل داماش گیلان شرکت کرد، اما در این بازی نیز مصدومیتش عود کرد و تا پایان لیگ برتر دیگر نتوانست بازی کند.

علی کریمی در طول آن فصل به دلیل اختلاف با سرمربی و مصدومیت‌های پیاپی، فقط در ۱۲ بازی لیگ برتر برای پرسپولیس به میدان رفت. او پس از بهبودی نسبی، در فینال جام حذفی مقابل سپاهان اصفهان بازی کرد. پس از پایان بازی و شکست پرسپولیس، کریمی در گفتگو با خبرنگاران بیان داشت:
«از فوتبال خداحافظی خواهد کرد تا دایه‌های مهربان تر از مادر فوتبال را بگردانند»

چندی بعد، اخبار بازگشت او به فوتبال دوباره بر سر زبان‌ها افتاد. کریمی توضیح داد که خداحافظی‌اش پس از بازی با سپاهان، یک تصمیم احساسی بوده است.

تراکتور سازی:

در خرداد سال ۱۳۹۲، مدیرعامل وقت پرسپولیس، سردار رویانیان، و سرمربی تیم، علی دایی، تصمیم گرفتند قرارداد علی کریمی را تمدید نکنند. به همین دلیل، کریمی پرسپولیس را ترک کرد و به تیم تراکتورسازی پیوست.

او سه هفته پس از شروع مسابقات لیگ، اولین گل خود برای تراکتورسازی را در بازی مقابل ذوب‌آهن اصفهان به ثمر رساند. تراکتورسازی در آخرین هفته لیگ، استقلال را با نتیجه سه بر یک شکست داد. این بازی، آخرین حضور کریمی در لیگ برتر ایران بود و او در آن یک پاس گل به هم‌تیمی‌هایش داد.

کریمی با سه پاس گل و دو پنالتی گرفته شده، به عنوان بهترین پاس‌دهنده تراکتورسازی در آن دوره از لیگ شناخته شد. در مجموع، او ۲۴ بار برای تراکتورسازی در لیگ برتر به میدان رفت و ۵ گل زد. پس از کریم انصاریان، او دومین گلزن برتر تراکتورسازی در لیگ برتر شد.

در بهمن‌ماه ۱۳۹۲، علی کریمی با تراکتورسازی قهرمان جام حذفی شد. او در چهار بازی جام حذفی حضور یافت و در دیدار نیمه‌نهایی مقابل فولاد خوزستان، با ارسال یک پاس گل، باعث تک گل پیروزی‌بخش تیمش شد.

او آخرین بازی دوران فوتبالش را در فروردین ۱۳۹۳ در برابر الاتحاد عربستان انجام داد و سرانجام در ۲۹ تیر ۱۳۹۳، به‌طور رسمی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

همسر علی کریمی اصالتی ترکی دارد و همین موضوع، انگیزه‌ای شد تا به او پیشنهاد دهد برای یک سال در یکی از تیم‌های تبریز بازی کند؛ حتی اگر قصد داشت فوتبال را تمام کند.

دوران ملی علی کریمی

علی کریمی بازی خود را در تیم ملی فوتبال ایران از سال ۱۳۷۷ آغاز کرد. از آن زمان به بعد، او به طور مداوم و بدون وقفه در ترکیب تیم ملی حضور داشت. در طول این سال‌ها، او در ۱۲۷ مسابقه‌ی ملی به میدان رفت و موفق شد ۳۸ گل نیز برای تیم کشورش به ثمر برساند.

تست برای حضور در جام جهانی ۱۹۹۸:

در اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۷۷، علی کریمی به همراه حسین شمس، مربی فوتبال در باشگاه فتح، برای یک اردوی آماده‌سازی تیم ملی به بروجرد سفر کرد. هدف او این بود که در تمرینات حاضر شود و برای عضویت در تیم ملی ایران، که خود را برای جام جهانی آماده می‌کرد، مورد آزمون و ارزیابی قرار گیرد. اما ایویچ، سرمربی تیم، بدون اینکه حتی آزمونی از او بگیرد، اعلام کرد که قصد ندارد از این طریق بازیکنی برای تیم ملی انتخاب کند.

دعوت به تیم ملی:

علی کریمی بعد از اینکه در هفته چهارم لیگ ۷۸–۱۳۷۷ برای پرسپولیس مقابل تیم سایپا گلزنی کرد، در یازدهم مهرماه ۱۳۷۷ برای اولین بار توسط منصور پورحیدری به تیم ملی فوتبال ایران دعوت شد. این مسابقه، چهارمین بازی او برای پرسپولیس و همچنین چهارمین حضور او در لیگ برتر ایران بود. در تاریخ بیست و یکم مهر ۱۳۷۷، برابر با ۱۳ اکتبر ۱۹۹۸، زمانی که علی کریمی فقط ۱۹ سال و ۱۱ ماه و ۵ روز سن داشت، نخستین بازی ملی خود را در یک بازی دوستانه در مقابل تیم ملی کویت انجام داد. این بازی با نتیجه سه بر صفر به سود تیم کویت، که میزبان بازی بود، به پایان رسید.

بازی های آسیایی ۱۹۹۸:

در بازی‌های آسیایی سال ۱۹۹۸ که در بانکوک برگزار شد، نام علی کریمی در فهرست بازیکنان تیم ملی ایران قرار داشت. او در تاریخ ۲۸ آذرماه سال ۱۳۷۷، در نهمین بازی ملی خود، موفق شد نخستین گلش را برای تیم ملی به ثمر برساند. این گل در دقیقه‌ی هفت بازی فینال و در مقابل تیم کویت زده شد. سپس در دقیقه‌ی ۲۶، کریم باقری گل دوم را وارد دروازه حریف کرد. در پایان، تیم ایران با نتیجه دو بر صفر به پیروزی رسید و قهرمان این دوره از مسابقات شد و علی کریمی نیز همراه تیم ملی، عنوان قهرمانی را به دست آورد.

تیم ملی امید و محرومیت:

علی کریمی همزمان با بازی در تیم ملی بزرگسالان، در تیم ملی امید ایران نیز حضور داشت. او اولین بار در بهمن‌ماه سال ۱۳۷۷ به دعوت اگون کوردس، سرمربی تیم ملی امید، در تورنمنت دانهیل ویتنام در ترکیب تیم قرار گرفت. در نهم بهمن همان سال، او برای نخستین بار به عنوان کاپیتان تیم در مقابل تیم امید روسیه بازی کرد. چند روز بعد، در سیزدهم بهمن، وقتی تیم ایران در سومین بازی خود در این تورنمنت، با سه گل از ویتنام عقب بود، علی کریمی به عنوان بازیکن تعویضی به زمین آمد.

در جریان این مسابقه، داور بازی به نام تورو کامیکاوا، علی انصاریان، مدافع ایران را با کارت قرمز از زمین اخراج کرد. این تصمیم داور با اعتراض و انتقاد بازیکنان ایرانی روبرو شد و در این میان علی کریمی داور را هل داد. پس از این رویداد، کنفدراسیون فوتبال آسیا در ۲۲ بهمن همان سال، علی کریمی را به یک سال محرومیت از تمامی رقابت‌های فوتبال محکوم کرد.

علی کریمی در سه بازی خود در این تورنمنت دو گل زده بود. این محرومیت باعث شد او نتواند در بازی‌های انتخابی المپیک سال ۲۰۰۰ سیدنی برای تیم ملی امید شرکت کند.

بازگشت پس از محرومیت و جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰:

پس از پایان یک سال محرومیت، علی کریمی دوباره این فرصت را پیدا کرد که برای تیم ملی فوتبال ایران بازی کند. در اسفندماه سال ۱۳۷۸، جلال طالبی، سرمربی وقت تیم ملی، او را برای حضور در بازی‌های انتخابی جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰ به اردو دعوت کرد.

او سپس در خردادماه سال ۱۳۷۹ در اولین دوره مسابقات قهرمانی غرب آسیا شرکت کرد و چهار گل برای تیمش به ثمر رساند و همراه تیم ملی ایران قهرمان این رقابت‌ها شد. در این مسابقات، علی کریمی به عنوان بهترین بازیکن میدان انتخاب شد. همچنین کنفدراسیون فوتبال آسیا (ای اف سی) او را به عنوان بازیکن ماه آسیا معرفی کرد.

در نهایت در مهرماه سال ۱۳۷۹، جلال طالبی نام علی کریمی را در فهرست نهایی ۲۳ بازیکن تیم ملی ایران برای جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰ قرار داد.

اولین حضور او در این مسابقات، در بازی مقابل لبنان بود. تیم ایران در گروه اول به مقام اول دست یافت، اما در مرحله یک‌چهارم نهایی، بازی را به کره جنوبی باخت و از رسیدن به مراحل بعدی بازماند. این مسابقه، در واقع چهارمین بازی علی کریمی در جام ملت‌های آسیا بود.

انتخابی جام جهانی ۲۰۰۲:

در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲، وب‌سایت فیفا در گزارشی از علی کریمی با عنوان «جادوگر» یاد کرد.
در مرحله نخست این مسابقات، تیم ملی ایران در گروهی با تیم‌های گوام، تاجیکستان و میانمار (که بعداً از بازی انصراف داد) قرار گرفت. این بازی‌ها به صورت متمرکز و تک‌بازی در شهر تبریز برگزار شد. در اولین بازی، ایران با نتیجه ۱۹–۰ مقابل گوام به برتری رسید. علی کریمی در این مسابقه چهار گل به ثمر رساند و پس از کریم باقری، بیشترین نقش را در پرگل‌ترین بازی تاریخ فوتبال ایران داشت.
پس از پیروزی ۲–۰ برابر تاجیکستان و انصراف تیم میانمار، ایران به مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ صعود کرد. در این مرحله، ایران در گروهی با تیم‌های عربستان، عراق، بحرین و تایلند قرار گرفت و هدایت تیم در ابتدا بر عهده آدمار براگا بود.
علی کریمی در دو بازی رفت و برگشت مرحله نهایی مقابل عراق، دو گل زد و دو پاس گل نیز به هم‌تیمی‌هایش داد. گل‌های او و علی دایی در بازی رفت باعث شدند ایران پس از ۳۸ سال در خاک عراق پیروز شود. در بازی برگشت در ورزشگاه آزادی نیز ایران ۲–۱ به پیروزی رسید که کریمی یک گل زد و یک پاس گل داد.
همچنین او در بازی مقابل تایلند با ارسال یک پاس گل، زمینه‌ساز تک‌گل پیروزی تیم ایران شد.
پس از شکست ۳–۱ ایران مقابل بحرین در آخرین بازی مرحله گروهی و با توجه به میزبانی مشترک ژاپن و کره جنوبی در جام جهانی، ایران به عنوان تیم دوم گروه به مرحله پلی‌آف راه یافت و با پیروزی بر امارات، به تیم ایرلند رسید.
در بازی رفت، علی کریمی در یک موقعیت تک‌به‌تک از دروازه‌بان ایرلند، شی گیون، شکست خورد. هرچند ایران در بازی برگشت با یک گل ایرلند را شکست داد (این گل در دقیقه‌های پایانی و در نتیجه خطای بازیکن ایرلند روی کریمی به دست آمد)، اما به دلیل شکست ۲–۰ در بازی اول، نتوانست به جام جهانی ۲۰۰۲ صعود کند.
با وجود اینکه علی کریمی در جام جهانی حضور نداشت، اما توسط کنفدراسیون فوتبال آسیا به عنوان یکی از پنج نامزد دریافت عنوان بازیکن سال آسیا در سال ۲۰۰۱ معرفی شد.

جام آسیا – اقیانوسیه ۲۰۰۳:

پس از اینکه علی کریمی و هم‌تیمی‌هایش در تیم ملی نتوانستند به جام جهانی صعود کنند، او اولین بازی خود تحت هدایت برانکو ایوانکوویچ را مقابل اسلواکی انجام داد. اسلواکی برای بازی برگشت و به عنوان جواب بازی دوستانه‌ای که شش ماه قبل برگزار شده بود، به تهران آمد و توانست با نتیجه ۳ بر ۲ ایران را شکست دهد. هر دو گل ایران در این بازی را علی کریمی به ثمر رساند.

در بازی رفت که در براتیسلاوا، پایتخت اسلواکی برگزار شد، علی کریمی هت‌تریک کرد و سه گل پیاپی زد. این پیروزی، اولین باری بود که تیم ملی ایران در زمین یک کشور اروپایی به برد می‌رسید. آن بازی با نتیجه ۴ بر ۳ به سود ایران به پایان رسید و در آن زمان مربیگری تیم ملی بر عهده میروسلاو بلاژویچ بود.

در جام بین‌قاره‌ای آسیا-اقیانوسیه سال ۲۰۰۳ که مقابل تیم نیوزلند برگزار شد، علی کریمی دو گل زد و بازی با نتیجه سه بر صفر به سود ایران پایان یافت و قهرمانی تیم ملی ایران در این رقابت‌ها ثبت شد. در این تورنمنت نیز علی کریمی به عنوان بهترین بازیکن انتخاب شد.

جام ملت های آسیا ۲۰۰۴:

در مرحله مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ که در آبان‌ماه ۱۳۸۲ انجام شد، تیم ملی ایران برای بازی به کره شمالی و شهر پیونگ‌یانگ سفر کرد. این بازی با پیروزی ۳ بر ۲ ایران به پایان رسید که دو گل از سه گل را علی کریمی به ثمر رساند. این اولین باری بود که ایران توانست کره شمالی را در خانه خودش شکست دهد.

با آغاز مرحله گروهی جام ملت‌های آسیا، ایران ابتدا به مصاف تایلند رفت و با نتیجه ۳ بر ۰ پیروز شد. در این بازی، کریمی یک پنالتی گرفت و یک پاس گل به رضا عنایتی داد. در بازی دوم، تیم عمان با دو گل پیش افتاده بود، اما کریمی و نصرتی برای ایران گلزنی کردند و بازی با تساوی ۲ بر ۲ پایان یافت. در این مرحله، ایران پس از تیم‌های ژاپن و چین، سوم شد.

علی کریمی در بازی یک‌چهارم نهایی مقابل کره جنوبی هم نقش مهمی در پیروزی تیم ایران داشت. همچنین در دیدار رده‌بندی مقابل بحرین، یک گل زد و یک پنالتی گرفت. این سومین باری بود که او به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد؛ پیش از این در بازی‌های برابر ژاپن و کره جنوبی نیز این عنوان را کسب کرده بود.

پایان جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴، علی کریمی و علاء حبیل از بحرین، هر دو آقای گل مسابقات شدند و کریمی در تیم منتخب جام نیز قرار گرفت.

در شهریور ۱۳۸۳، تیم ایران پس از کسب مقام سومی جام ملت‌های آسیا، برای یک بازی دوستانه به مصاف آ.اس. رم ایتالیا رفت و با نتیجه ۵ بر ۰ شکست خورد. با این حال، کریمی در این بازی عملکرد درخشانی داشت. مدیر برنامه‌های او بعداً گفت که تیم‌های یوونتوس و آ.اس. رم برای جذب او تماس گرفته‌اند، اما تصمیم نهایی منوط به پایان قراردادش با الاهلی امارات بوده است.

پس از شکست ۲ بر ۱ ایران در بازی دوستانه مقابل آلمان در مهر ۱۳۸۳، مجله کیکر علی کریمی را «مارادونای آسیا» نامید و بعد از ینس لمان، بالاترین امتیاز را به او داد. بر اساس مقاله این مجله، کریمی پس از همان بازی در لیست خرید بایرن مونیخ قرار گرفت و چند ماه بعد به این تیم پیوست.

در سال ۲۰۰۴، علی کریمی به عنوان بهترین بازیکن فوتبال آسیا انتخاب شد و همراه تیم ملی ایران، قهرمانی بازی‌های غرب آسیا را نیز به دست آورد. همچنین در اواخر همین سال، وب‌سایت فیفا اعلام کرد که ترکیب تیم ملی ایران در سال ۲۰۰۴، پرامتیازترین تیم در تاریخ فوتبال ایران بوده است.

جام جهانی ۲۰۰۶:

در سال ۲۰۰۵، تیم ملی ایران پس از پایان مرحله مقدماتی جام جهانی در آسیا، با کسب رتبه پانزدهم در رده‌بندی فیفا — که بهترین رتبه تاریخ فوتبال ایران محسوب می‌شود — به جام جهانی ۲۰۰۶ راه پیدا کرد.
پیش از شروع این رقابت‌ها، علی کریمی از سوی وب‌سایت فیفا در فهرست نامزدهای دریافت کفش طلا قرار گرفت؛ فهرستی که بازیکنان بزرگی مانند رونالدینیو، زین‌الدین زیدان، کریستیانو رونالدو، رونالدو (برزیلی)، روبینیو و لوئیس فیگو نیز در آن حضور داشتند. اما متأسفانه او در بازی‌های جام جهانی نتوانست توانایی‌های واقعی خود را نشان دهد.
کریمی که پیش از این در مصاحبه‌ای با وب‌سایت فیفا، بازی‌های جام جهانی را غیرقابل پیش‌بینی خوانده بود، تنها چهار ماه قبل از شروع مسابقات، در لیگ آلمان دچار مصدومیت شد. با وجود این آسیب، او پس از سه ماه دوری از میادین، تنها ۱۴ روز قبل از اولین بازی ایران در جام جهانی، در یک دیدار دوستانه مقابل کرواسی به میدان آمد و در نیمه دوم، یک گل به حریف زد. این گل هفتمین گل او در برابر تیم‌های اروپایی بود و رکورد بیشترین گل زدهٔ یک بازیکن ایرانی در برابر تیم‌های اروپایی را به نام خود ثبت کرد.
در شرایطی که رسانه‌ها از اختلافات میان علی دایی و علی کریمی سخن می‌گفتند، تیم ملی ایران عازم جام جهانی شد. علی کریمی با وجود مصدومیت، در بازی نخست برابر مکزیک از ابتدا در زمین حاضر شد، اما در دقیقه ۶۳، هنگامی که نتیجه یک‌بریک مساوی بود، توسط برانکو ایوانکویچ، سرمربی تیم، تعویض شد.
در بازی دوم، او جای خود را در ترکیب به فریدون زندی داد و با نشان دادن ناراحتی، با ضربه‌ای به کیف پزشک تیم، واکنش نشان داد. در بازی سوم نیز مقابل آنگولا فرصتی برای حضور در زمین پیدا نکرد.
پس از پایان بازی با آنگولا، کریمی در گفت‌وگویی گفت: «افراد دیگری برای برانکو تصمیم‌گیری کرده‌اند.»

جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۷:

در مسابقات مقدماتی جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۰۷، علی کریمی در مجموع چهار بازی برای تیم ملی ایران به میدان رفت. یکی از این بازی‌ها، رویارویی با تیم تایوان بود که با نتیجه دو بر صفر به سود ایران به پایان رسید و هر دو گل این بازی را کریمی به ثمر رساند.

در اولین بازی ایران در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۷، علی کریمی در دیدار مقابل ازبکستان، برای صدمین بار پیراهن تیم ملی را به تن کرد. تیم ایران پس از پیروزی بر ازبکستان و تساوی مقابل چین، در سومین بازی مرحله گروهی به مصاف مالزی رفت. این بازی نیز با برتری دو بر صفر ایران همراه بود و کریمی یکی از گل‌های تیمش را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند.

در ادامه، تیم ایران با صدرنشینی در گروه خود، به مرحله یک‌چهارم نهایی صعود کرد، اما در این مرحله و در رویارویی با کره جنوبی، در ضربات پنالتی شکست خورد و نتوانست به گردونه رقابت‌ها ادامه دهد.

محرومیت و انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰:

در سال ۲۰۰۸ میلادی، علی کریمی که تا آن زمان ۱۰۸ بازی برای تیم ملی ایران انجام داده بود، به دلیل انتقادهایی که از فدراسیون فوتبال ایران داشت، از حضور در تیم ملی محروم شد.
رئیس فدراسیون فوتبال، علی کفاشیان، در این باره گفت که این تصمیم با مشورت علی دایی، سرمربی وقت تیم ملی، گرفته شده است.
پس از مدتی، این محرومیت پایان یافت، اما علی کریمی از سوی علی دایی به تیم ملی دعوت نشد.
در خردادماه سال ۱۳۸۷، محرومیت کریمی توسط کفاشیان تأیید و اجرا شد و نام او از فهرست بازیکنان تیم ملی حذف گردید.
او پس از پایان همکاری با تیمش در قطر، در شهریور همان سال به پرسپولیس بازگشت و در پنج بازی اول خود در لیگ برتر، ۵ گل به ثمر رساند.
با دیدن این عملکرد درخشان، علی دایی از او برای بازگشت به تیم ملی دعوت کرد، اما این بار کریمی دعوت او را نپذیرفت.
دایی نیز در پاسخ گفت: «تا زمانی که من سرمربی تیم ملی هستم، کریمی را دعوت نخواهم کرد.»

در اسفند ۱۳۸۷، پیش از بازی ایران و عربستان در مرحله انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰، شایعاتی درباره آشتی دایی و کریمی از طریق دوستان مشترکشان در رسانه‌ها منتشر شد.
چند روز بعد، علی کریمی اعلام آمادگی خود را برای تیم ملی اعلام کرد، اما بار دیگر از سوی علی دایی دعوت نشد.
در هشتم فروردین ۱۳۸۸، تیم ایران با هدایت دایی از عربستان شکست خورد و با کسب تنها ۶ امتیاز از ۵ بازی، در رده چهارم گروه دوم مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ قرار گرفت.
در میانه این بازی، تماشاگران با تشویق کریمی به تصمیمات دایی واکنش نشان دادند و دایی از آنان خواست سکوت کنند. او در پایان بازی، همراه بازیکنان عربستان به رختکن رفت.
یک روز پس از این مسابقه، علی دایی از سمت خود به عنوان سرمربی تیم ملی ایران برکنار شد.

پس از کنار رفتن دایی و آغاز مربیگری افشین قطبی در تیم ملی، علی کریمی دوباره به تیم دعوت شد.
او در سه بازی باقیمانده مرحله انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ مقابل کره شمالی، امارات و کره جنوبی بازی کرد و در بازی با امارات، تنها گل پیروزی تیم ایران را به ثمر رساند.
با این گل، تیم ملی ایران به عنوان نخستین تیم آسیایی شناخته شد که موفق به زدن ۲۰۰ گل در تاریخ مسابقات انتخابی جام جهانی شده است.

گزارش فیفا از بازی ایران و امارات:

تیم ملی فوتبال ایران با نتیجه یک بر یک مقابل کره جنوبی مساوی کرد و با جمع ۵ امتیاز از سه بازی، در نهایت با ۱۱ امتیاز از ۸ بازی، در رده چهارم گروه دوم قرار گرفت و نتوانست به جام جهانی ۲۰۱۰ راه پیدا کند.
در جریان این بازی، علی کریمی و چند بازیکن دیگر با بستن مچ‌بند سبز، از گروه معترض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری حمایت کردند.
چند روز بعد، علی کریمی به همراه مهدوی‌کیا، هاشمیان و کعبی از تیم ملی خداحافظی کردند.
پس از کنار کشیدن این بازیکنان، فیفا از فدراسیون فوتبال ایران درخواست توضیح کرد دربارهٔ مچ‌بندهای سبز و علت خداحافظی آنان از تیم ملی.
کنفدراسیون فوتبال آسیا نیز در گزارشی به دلایل عدم صعود ایران به جام جهانی ۲۰۱۰ پرداخت و دعوت نشدن علی کریمی به تیم ملی توسط علی دایی را دومین عامل مهم این ناکامی دانست و کریمی را بزرگترین غایب فوتبال آسیا در جام جهانی ۲۰۱۰ معرفی کرد.
پس از آن، در تیرماه ۱۳۸۸، علی کریمی به عنوان نمایندهٔ آسیا برای بازی تیم ستارگان جهان در برابر تیم منتخب آمریکای جنوبی انتخاب شد، اما با لغو این مسابقه، به لس‌آنجلس نرفت.
در اسفند ۱۳۸۸، او دوباره توسط افشین قطبی به تیم ملی دعوت شد و در بازی مقابل تایلند به عنوان کاپیتان بازی کرد.
اما به دلیل اینکه اردوی تیم ملی ایران در اتریش نزدیک به یک گاوداری و کارگاه چوب‌بری بود، کریمی از این شرایط انتقاد کرد و آن را بی‌شأن تیم ملی ایران خواند.
چند روز بعد، وقتی قطبی فهرست بازیکنان برای بازی دوستانه با ارمنستان را اعلام کرد، نام کریمی در آن نبود و قطبی تا پایان دوران مربیگری‌اش، دیگر او را به تیم ملی دعوت نکرد.

انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴:

بعد از مدتی که علی کریمی در تیم ملی حضور نداشت، سرمربی جدید تیم ملی، کارلوس کی روش، او را به تیم دعوت کرد. در این دوره، او در مجموع ۱۵ بازی تحت هدایت کی روش در تیم ملی به میدان رفت که هشت تای آن برای مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل بود.

پس از اینکه پرسپولیس در فینال جام حذفی مقابل سپاهان شکست خورد، کریمی به همه اعلام کرد که برای همیشه از فوتبال باشگاهی و ملی خداحافظی می‌کند. اما این تصمیم او دوام زیادی نداشت و تنها پس از چند روز نظر خود را تغییر داد. با این حال، تا زمانی که کی روش مربی تیم ملی بود، دیگر به این تیم دعوت نشد.

آخرین بازی علی کریمی برای تیم ملی در شانزدهم آبان ماه سال ۱۳۹۱ در مقابل تاجیکستان بود. او در این بازی با کاپیتانی تیم به میدان رفت. بازی با نتیجه ۶ بر ۱ به سود ایران به پایان رسید و کریمی سه پاس گل ثبت کرد. اما او در دقایق پایانی نیمه اول به دلیل مصدومیت مجبور به ترک زمین شد.

سبک بازی و رویکرد حرفه ای:

یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های فوتبال علی کریمی، مهارت فوق‌العاده او در دریبل زنی بود. مجله ورلد ساکر در سال ۲۰۰۳، کریمی را بازیکنی با “حرکات و کار با توپِ هیپنوتیزم‌کننده” توصیف کرد. یک سال بعد، همین مجله در گزارشی به او لقب “مارادونای آسیا” داد و نوشت: “او با هر دو پا شوت‌های دقیقی می‌زند، به سرعت جهت خود را تغییر می‌دهد و بازیکنی است که باعث سردرگمی و گیجی تیم حریف می‌شود.”

سازمان فیفا نیز در سال ۲۰۰۹ در مقاله‌ای به “دریبل‌های خیره‌کننده” کریمی اشاره کرد و همین موضوع باعث شد به “جادوگر” معروف شود. کنفدراسیون فوتبال آسیا هم “دریبل‌های جادویی” و “حرکات غیرقابل پیش‌بینی” را از مهم‌ترین ویژگی‌های بازی او دانست. در سال ۲۰۱۷ نیز در گزارشی با عنوان “علی کریمی، یکی از نمادهای فوتبال آسیا”، از او به عنوان “مارادونای آسیا” یاد شد.

در برنامه نود که در نوزدهم دی‌ماه ۱۳۹۰ پخش شد، کریمی با کسب ۶۵.۵ درصد آرا، به عنوان “متداخل‌ترین” بازیکن سه دهه اخیر فوتبال ایران پس از انقلاب انتخاب شد.

اگرچه کریمی در پست‌های دفاعی، میانی و هجومی بازی کرده، اما سبک بازی او بیشتر به فوتبال تهاجمی نزدیک است. او کار خود را در پرسپولیس و تیم ملی در پست‌های هافبک راست و چپ آغاز کرد. در سال‌های پایانی دهه هفتاد، زمانی که تحت هدایت علی پروین در پرسپولیس بازی می‌کرد، پروین اختیار کامل بازی را به او می‌داد. او معتقد بود حرکات کریمی در محوطه جریمه حریف برای ایجاد موقعیت‌های خطرناک و به دست آوردن پنالتی بسیار عالی است.

در دوران مربیگری برانکو ایوانکوویچ روی نیمکت تیم ملی که با آرایش ۴-۲-۳-۱ بازی می‌کرد، کریمی اغلب در نقش هافبک هجومی و پشت سر علی دایی قرار می‌گرفت و بین مهدوی‌کیا و وحید هاشمیان بازی می‌کرد. او در آن زمان همکاری خوبی با مهدوی‌کیا و حسین کعبی داشت. خود کریمی بهترین پست برایش را هافبک آزاد در پشت مهاجمان می‌دانست.

در آوریل ۲۰۰۶، مجله فیفا از او به عنوان یک بازیساز حرفه‌ای نام برد. در سال ۲۰۱۸، او با کسب ۹۱ درصد آرا در نظرسنجی سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا، به عنوان بهترین هافبک تاریخ جام ملت‌های آسیا انتخاب شد. همچنین در نظرسنجی برنامه نود در هفتم دی‌ماه ۱۳۹۴، با دریافت ۷۰.۷ درصد آرا، عنوان بهترین هافبک هجومی فوتبال ایران پس از انقلاب را به دست آورد.

از نکات ضعف او، “بی‌میلی به کمک در کارهای دفاعی” و “غایب شدن در زمانی که تیم تحت فشار است” ذکر شده، اما این موارد پس از حضور او در بوندسلیگای آلمان تا حد زیادی بهبود یافت.

از نقدهای مهم به دوران حرفه‌ای او، “کم‌انگیزگی برای پیشرفت”، رد پیشنهادهای باشگاه‌های اروپایی و اولویت دادن به لیگ‌های عربی به جای اروپا بوده است. افرادی مانند ابوالفضل جلالی (مدیر برنامه‌هایش)، علی پروین، علی دایی و میروسلاو بلاژویچ همگی اعتقاد داشتند که علی کریمی استعداد و قابلیت بازی در تیم‌های بزرگی مانند بارسلونا و رئال مادرید را داشت.

علی کریمی بازیکنی با توانایی‌ها و مهارت‌های فنی بسیار بالا بود و می‌توانست در تیم‌هایی مانند بارسلونا یا رئال مادرید بازی کند. اما در طول دوران حرفه‌ای خود از مشاوران خوبی بهره نبرد.

مربیگری علی کریمی

علی کریمی پس از گذراندن دوره‌های مربیگری درجه C و B در آسیا، موفق شد در بهمن‌ماه سال ۱۳۹۷ مدرک مربیگری درجه A قاره آسیا را نیز دریافت کند.

دستیاری در تیم ملی ایران:

در سوم مهرماه ۱۳۹۳، علی کریمی به عنوان دستیار سرمربی تیم ملی فوتبال ایران، کارلوس کی روش، انتخاب شد. او مدت کوتاهی در این نقش به تیم ملی کمک کرد، اما در نهم دی ماه همان سال، تنها چند ساعت قبل از سفر تیم به استرالیا برای شرکت در مسابقات جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۵، از سمت خود انصراف داد.

نفت تهران:

در شهریور سال ۱۳۹۶، و پس از گذشت پنج هفته از شروع مسابقات لیگ برتر، علی کریمی به طور رسمی هدایت تیم نفت تهران را به عنوان سرمربی بر عهده گرفت. اولین بازی این تیم تحت هدایت او در هفته ششم، در مقابل تیم گسترش فولاد تبریز برگزار شد که با نتیجه بدون گل به پایان رسید.
پس از شکست در بازی بعدی مقابل تیم پیکان، در هفته هشتم لیگ برتر، نفت تهران توانست اولین برد خود را با مربیگری کریمی به دست آورد. (نفت تهران ۱ – سپاهان ۰)
پس از پایان این مسابقه، و با وجود اینکه کریمی قراردادی دو ساله با باشگاه نفت تهران داشت، به دلیل برخی اختلاف‌ها با مالک باشگاه، از سمت خود کنار کشید.

سپیدرود رشت:

در دی‌ماه سال ۱۳۹۶، علی کریمی پس از گذشت ۱۷ هفته از مسابقات لیگ برتر، به عنوان سرمربی تیم سپیدرود انتخاب شد. پیش از حضور او، این تیم تا پایان هفته هفدهم تنها ۱۵ امتیاز داشت و در رده سیزدهم جدول قرار گرفته بود.

کریمی در پایان فصل ۹۷–۱۳۹۶، با وجود حفظ جایگاه سپیدرود در لیگ برتر، به دلیل اختلافات با مالک باشگاه، از سمت خود کنار رفت. اما با تغییراتی که در مدیریت تیم در فصل ۹۸–۱۳۹۷ رخ داد، او این بار به عنوان مالک و سرمربی به سپیدرود بازگشت. پیش از بازگشت کریمی، این تیم تنها یک امتیاز داشت و در رده آخر جدول (شانزدهم) قرار داشت.

پس از قرعه‌کشی جام حذفی، سپیدرود در اولین بازی با هدایت کریمی، در شهر بندر انزلی به پیروزی رسید و به رکورد ۳۳ ساله بدون شکست تیم انزلی در خانه خود پایان داد. اما کریمی مدت کوتاهی بعد، پس از پایان هفته نوزدهم لیگ برتر، از سمت سرمربیگری کنار رفت و مالکیت باشگاه را به اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان واگذار کرد. در نهایت، با این تغییرات پیاپی، تیم سپیدرود در آن سال به لیگ دسته اول ایران سقوط کرد.

آمار زندگی حرفه ای علی کریمی

باشگاهی:

آمار باشگاهی علی کریمی

باشگاه	فصل	لیگ			حذفی		قاره‌ای		دیگر مسابقات		مجموع
		مجموع دوران بازیگری باشگاهی (۱۶ فصل)			۲۹۸	۱۰۱	۵۱	۳۰	۴۵	۱۳	۱۳	۶	۴۰۷	۱۵۰
دسته	بازی	گل	بازی	گل	بازی	گل	بازی	گل	بازی	گل
🇮🇷پرسپولیس	۱۳۷۸–۱۳۷۷	لیگ آزادگان	۱۳	۳	۰	۰	—	—	—	—	۱۳	۳
	۱۳۷۹–۱۳۷۸		۱۰	۳	۰	۰	۵	۱	—	—	۱۵	۴
	۱۳۸۰–۱۳۷۹		۱۹	۵	۲	۰	۸‏	۴	—	—	۲۹	۹
	مجموع پرسپولیس		۴۲	۱۱	۲	۰	۱۳	۵	—	—	۵۷	۱۶
🇦🇪 الاهلی	۲۰۰۲–۲۰۰۱	لیگ برتر امارات		۱۴			—	—
	۲۰۰۳–۲۰۰۲			۵			۲‏	۰
	۲۰۰۴–۲۰۰۳			۱۵			—	—
	۲۰۰۵–۲۰۰۴			۱۱			۶‏	۲
	مجموع الاهلی		۶۹	۴۵	۳۰	۲۹	۸	۲	۹	۵	۱۱۶	۸۱
🇩🇪 بایرن مونیخ	۲۰۰۶–۲۰۰۵	بوندسلیگا	۲۰	۲	۲‏	۰	۳‏	۱	‏ ۱	۰	۲۶	۳
	۲۰۰۷–۲۰۰۶		۱۳	۱	۰‏	۰	۲‏	۰	۱‏	۰	۱۶	۱
	مجموع بایرن مونیخ		۳۳	۳	۲	۰	۵	۱	۲	۰	۴۲	۴
🇶🇦 القطر	۲۰۰۸–۲۰۰۷	لیگ ستارگان قطر	۲۶	۵	۲‏	۰	—	—	‏ ۲	۱	۳۰	۶
🇶🇦 السیلیه	۲۰۰۹–۲۰۰۸		—	—	—	—	—	—	—	—	۰	۰
🇮🇷 پرسپولیس	۱۳۸۸–۱۳۸۷	لیگ برتر خلیج فارس	۲۱	۵	۱	۰	۶	۲	—	—	۲۸	۷
🇮🇷 استیل آذین	۱۳۸۹–۱۳۸۸		۲۸	۱۴	۳	۱	—	—	—	—	۳۱	۱۵
	۱۳۹۰–۱۳۸۹		۱۲	۰	۰	۰	—	—	—	—	۱۲	۰
	مجموع استیل‌آذین		۴۰	۱۴	۳	۱	—				۴۳	۱۵
🇩🇪 شالکه	۲۰۱۱–۲۰۱۰	بوندس‌لیگا	۱	۰	۰	۰	۱‏	۰	۰	۰	۲	۰
🇮🇷پرسپولیس	۱۳۹۱–۱۳۹۰	لیگ برتر خلیج فارس	۲۸	۱۲	۲	۰	۷‏	۳	—	—	۳۷	۱۵
	۱۳۹۲–۱۳۹۱		۱۲	۱	۳	۰	—	—	—	—	۱۵	۱
	مجموع پرسپولیس		۴۰	۱۳	۵	۰	۷	۳	—		۵۲	۱۶
🇮🇷تراکتورسازی	۱۳۹۳–۱۳۹۲	لیگ برتر خلیج فارس	۲۶	۵	۴	۰	۵	۰	—	—	۳۵	۵
مجموع		لیگ ایران (۹ فصل)	۱۶۹	۴۸	۱۷	۱	۳۱	۱۰	۰	۰	۲۱۷	۵۹
		لیگ امارات (۴ فصل)	۶۹	۴۵	۳۰	۲۹	۸	۲	۹	۵	۱۱۶	۸۱
		لیگ آلمان (۳ فصل)	۳۴	۳	۲	۰	۶	۱	۲	۰	۴۴	۴
		لیگ قطر (۲ فصل)	۲۶	۵	۲	۰	۰	۰	۲	۱	۳۰	۶

ملی:

آمار ملی علی کریمی

سال	بازی	گل
مجموع	۱۲۷	۳۸
۱۹۹۸	۹	۱
۱۹۹۹	محرومیت
۲۰۰۰	۲۱	۹
۲۰۰۱	۱۹	۶
۲۰۰۲	۷	۴
۲۰۰۳	۷	۴
۲۰۰۴	۱۷	۷
۲۰۰۵	۸	۰
۲۰۰۶	۹	۴
۲۰۰۷	۶	۰
۲۰۰۸	۵	۰
۲۰۰۹	۳	۱
۲۰۱۰	۱	۰
۲۰۱۱	۶	۱
۲۰۱۲	۹	۱

آمار مسابقات

نوع مسابقه	بازی	گل
مجموع	۱۲۷	۳۸
دوستانه	۲۷	۹
انتخابی جام جهانی	۳۷	۸
جام جهانی	۲	۰
جام ملت‌های آسیا	۱۴	۵
انتخابی جام ملت‌های آسیا	۲۷	۹
بازی‌های آسیایی	۸	۱
مسابقات غرب آسیا	۱۲	۷
جام آسیا–اقیانوسیه	۱	۲
دیگر جام‌ها	۱۰	۱

آمار برد و باخت

مجموع	۱۲۷
برد	۷۴
باخت	۳۱
مساوی	۲۲
امتیاز	۱۷۹

گل ملی:

گل‌های ملی علی کریمی

ردیف	تاریخ	مکان	حریف	نتیجه بازی	نتیجه نهایی	مسابقات
۱	۲۸ آذر ۱۳۷۷	بانکوک، تایلند	🇰🇼 کویت	۲–۰	برد	بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸
۲	۲۱ فروردین ۱۳۷۹	تهران، ایران	🇧🇭 بحرین	۳–۰	برد	انتخابی جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰
۳	۴ خرداد ۱۳۷۹	امان، اردن	🇰🇿 قزاقستان	۳–۰	برد	مسابقات فوتبال غرب آسیا ۲۰۰۰
۴
۵	۸ خرداد ۱۳۷۹		🇸🇾 سوریه	۱–۰	برد
۶	۱۱ خرداد ۱۳۷۹		🇯🇴 اردن	۱–۰	برد
۷	۴ آذر ۱۳۷۹	تبریز، ایران	🇬🇺 گوآم	۱۹–۰	برد	مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۰۲
۸
۹
۱۰
۱۱	۱۹ مرداد ۱۳۸۰	تهران، ایران	🇧🇦 بوسنی و هرزگوین	۴–۰	برد	جام ال‌جی ۲۰۰۱
۱۲	۲۴ مرداد ۱۳۸۰	براتیسلاوا، اسلواکی	🇸🇰 اسلواکی	۴–۳	برد	دوستانه
۱۳
۱۴
۱۵	۱۶ شهریور ۱۳۸۰	بغداد، عراق	🇮🇶 عراق F	۲–۱	برد	مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۰۲
۱۶	۲۰ مهر ۱۳۸۰	تهران، ایران	🇮🇶 عراق	۲–۱	برد
۱۷	۱۷ بهمن ۱۳۸۰	تهران، ایران	🇸🇰 اسلواکی	۲–۳	باخت	دوستانه
۱۸
۱۹	۲۰ مرداد ۱۳۸۱	تبریز، ایران	🇦🇿 آذربایجان	۱–۱	مساوی
۲۰	۱۲ شهریور ۱۳۸۱	دمشق، سوریه	🇱🇧 لبنان	۲–۰	برد	مسابقات فوتبال غرب آسیا ۲۰۰۲
۲۱	۲۰ مهر ۱۳۸۲	تهران، ایران	🇦🇺 نیوزیلند	۳–۰	برد	جام بین‌قاره‌ای آسیا–اقیانوسیه
۲۲
۲۳	۵ آبان ۱۳۸۲	پیونگ‌یانگ، کره شمالی	🇰🇵 کرهٔ شمالی	۳–۱	برد	انتخابی جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴
۲۴
۲۵	۱ تیر ۱۳۸۳	تهران، ایران	🇸🇾 سوریه	۷–۱	برد	مسابقات فوتبال غرب آسیا ۲۰۰۴
۲۶	۵ تیر ۱۳۸۳	تهران، ایران	🇸🇾 سوریه	۴–۱	برد
۲۷	۳ مرداد ۱۳۸۳	چونگ کینگ، چین	🇴🇲 عمان	۲–۲	مساوی	جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴
۲۸	۱۰ مرداد ۱۳۸۳	جینان، چین	🇰🇷 کرهٔ جنوبی	۴–۳	برد
۲۹
۳۰
۳۱	۱۶ مرداد ۱۳۸۳	پکن، چین	🇧🇭 بحرین	۴–۲	برد
۳۲	۱۰ بهمن ۱۳۸۴	تهران، ایران	🇨🇷 کاستاریکا	۳–۲	برد	دوستانه
۳۳	۷ خرداد ۱۳۸۵	اوسیک، کرواسی	🇭🇷 کرواسی	۲–۲	مساوی	دوستانه
۳۴	۱۹ مهر ۱۳۸۵	تایپه، چین تایپه	🇹🇼 تایوان	۲–۰	برد	انتخابی جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۷
۳۵
۳۶	۲۰ خرداد ۱۳۸۸	تهران، ایران	🇦🇪 امارات متحدهٔ عربی	۱–۰	برد	انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰
۳۷	۱ مرداد ۱۳۹۰	تهران، ایران	🇲🇻 مالدیو	۴–۰	برد	انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴
۳۸	۴ اسفند ۱۳۹۰	دبی، امارات	🇯🇴 اردن	۲–۲	مساوی	دوستانه

افتخارات

باشگاهی:

پرسپولیس تهران:
قهرمان لیگ آزادگان در سال‌های ۷۸-۱۳۷۷
قهرمان لیگ آزادگان در سال‌های ۷۹-۱۳۷۸
برنده جام حذفی در سال ۷۹-۱۳۷۸
نایب قهرمان لیگ آزادگان در سال‌های ۸۱-۱۳۷۹
در رقابت‌های باشگاهی آسیا دو بار به مقام سوم رسید:
در دوره‌های ۲۰۰۰–۱۹۹۹ و ۲۰۰۱–۲۰۰۰

الاهلی:
قهرمان جام حذفی امارات در فصل ۱۲-۲۰۱۱
قهرمان جام حذفی امارات در فصل ۱۴-۲۰۱۳
نایب قهرمان لیگ امارات در فصل ۱۴-۲۰۱۳

بایرن مونیخ:
قهرمان بوندس‌لیگا در فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۵
قهرمان جام حذفی آلمان در فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۵
نایب قهرمان لیگا پوکال در فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶

شالکه:
قهرمان جام حذفی آلمان در فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۰

تراکتورسازی:
قهرمان جام حذفی ایران در فصل ۹۳–۱۳۹۲

ملی:

دستاوردهای تیم ملی فوتبال ایران:

**بازی‌های آسیایی:**
قهرمانی در سال ۱۹۹۸

**جام ملت‌های آسیا:**
کسب مقام سوم در سال ۲۰۰۴

**جام فوتبال غرب آسیا:**
قهرمانی در دو دوره (سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴)

**جام بین‌قاره‌ای آسیا-اقیانوسیه:**
قهرمانی و کسب مدال طلا در سال ۲۰۰۳

**جام ملت‌های آسیا:**
کسب جایگاه سوم در سال ۲۰۰۴

فردی:

عنوان بازیکن برتر فوتبال آسیا در سال ۲۰۰۴ انتخاب شد و در سال ۲۰۱۲ نیز در رتبه دوم قرار گرفت.
سه بار عنوان بازیکن ماه آسیا را کسب کرد: ژوئن ۲۰۰۰، اکتبر ۲۰۰۱ و اکتبر ۲۰۰۳.
بهترین بازیکن مسابقات فوتبال غرب آسیا در سال ۲۰۰۰ شد.
در فصل ۲۰۰۳–۲۰۰۲ عنوان بهترین بازیکن خارجی لیگ امارات را به دست آورد.
در فصل ۲۰۰۴–۲۰۰۳ به عنوان بهترین بازیکن لیگ امارات انتخاب شد و همچنین آقای گل این لیگ شد.
در سال ۲۰۲۰، در نظرسنجی روزنامه البیان امارات، به عنوان بهترین بازیکن خارجی تاریخ لیگ امارات انتخاب شد.
بهترین بازیکن جام بین قاره‌ای آسیا-اقیانوسیه در سال ۲۰۰۳ شد.
در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ آقای گل شد و در تیم منتخب این مسابقات نیز قرار گرفت.
در سال ۲۰۰۶ نامزد دریافت عنوان سلطان دریبل جهان شد.
در سال ۲۰۱۲ عضو تیم منتخب سال آسیا شد.
در لیگ برتر ایران، دو بار به عنوان گلزن‌ترین هافبک شناخته شد:
– با ۱۴ گل در فصل نهم (۱۳۸۸–۸۹)
– با ۱۲ گل در فصل یازدهم (۱۳۹۰–۹۱)
در ویدیوی معرفی تیم ملی ایران برای جام جهانی ۲۰۱۸ که فیفا منتشر کرد، به عنوان یکی از دو بازیکن برتر تاریخ ایران معرفی شد.
در نظرسنجی کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC)، به عنوان بهترین هافبک تاریخ جام ملت‌های آسیا انتخاب شد و در تیم منتخب تاریخ این مسابقات نیز قرار گرفت.
در نظرسنجی سایت روزنامه مارکا اسپانیا، به عنوان بهترین بازیکن تاریخ ایران انتخاب شد.
در لیست ۱۰۰ چهره برتر تاریخ باشگاه بایرن‌مونیخ، که توسط روزنامه Tageszeitung چاپ مونیخ منتشر شد، قرار گرفت.
در تیم منتخب بازیکنانی که به صورت آزاد به بایرن‌مونیخ پیوستند (از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۷) که توسط سایت ترانسفرمارکت انتخاب شد، حضور داشت. در این تیم ۱۱ نفره با ترکیب ۱-۳-۲-۴، او به عنوان هافبک هجومی و پشت سر مهاجمی به نام لواندوفسکی قرار گرفت.
در فهرست ۵ بازیکن برتر تاریخ ایران در مسابقات بوندس‌لیگا، که توسط سایت Fox Sports انتخاب شد، قرار گرفت.

رکوردهای علی کریمی

گلزن‌ترین هافبک تاریخ پرسپولیس، در رقابت‌های آسیایی (۱۰ گل):

علی کریمی با زدن ۱۰ گل برای پرسپولیس در مسابقات باشگاهی آسیا (شامل جام باشگاه‌های آسیا و لیگ قهرمانان آسیا)، به عنوان هافبکی که بیشترین گل را در تاریخ این تیم به ثمر رسانده، شناخته می‌شود.

بهترین گلزن تاریخ فوتبال ایران، در مقابل تیم‌های ملی اروپایی (۸ گل):

بازنویسی شده:

علی کریمی با به ثمر رساندن ۸ گل، سردار آزمون با ۶ گل و علی دایی با ۵ گل، به عنوان موفق‌ترین گلزنان تیم ملی ایران در بازی‌های مقابل کشورهای اروپایی شناخته می‌شوند.

اولین بازیکن تاریخ فوتبال ایران؛ با هت‌تریک در مقابل، یک تیم ملی اروپایی:

در مرداد سال ۱۳۹۰، علی کریمی با زدن سه گل در یک بازی مقابل تیم ملی اسلواکی، به اولین بازیکن ایرانی تبدیل شد که روی یک تیم اروپایی هتریک کرده است. پس از او، در خردادماه سال ۱۳۹۵، سردار آزمون نیز با سه گل زدن در برابر تیم ملی مقدونیه، این کار بزرگ را تکرار کرد.

اولین بازی، اولین گل در لیگ قهرمانان اروپا:

در سال ۲۰۰۵، علی کریمی اولین بازی خود را با پیراهن بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان اروپا انجام داد. او در آن مسابقه که مقابل تیم راپیدوین بود، موفق شد یک گل به ثمر برساند. با این عملکرد، او به عنوان اولین فوتبالیست ایرانی شناخته شد که در اولین حضور خود در این رقابت‌های اروپایی توانست گل بزند.

کمترین زمان، برای قرار گرفتن در تیم منتخب هفته لیگ اروپایی (بوندسلیگا):

در سال ۲۰۰۵، علی کریمی در هفته دوم مسابقات بوندسلیگا عملکرد درخشانی داشت. او در بازی مقابل بایر لورکوزن موفق شد یک گل به ثمر برساند و یک پاس گل نیز به هم تیمی‌هایش بدهد. این نمایش خوب او باعث شد تا مجله معروف کیکر آلمان، نامش را در فهرست بهترین بازیکنان هفته بوندسلیگا قرار دهد.

اولین برد تاریخ فوتبال ایران در خاک یک کشور اروپایی، با هت تریک مقابل اسلواکی:

در مرداد سال ۱۳۸۰، کریمی با زدن سه گل به تیم اسلواکی، باعث شد تیم ایران برای اولین بار در تاریخ خود، در زمین یک کشور اروپایی به پیروزی برسد. این بازی با نتیجه ۴ بر ۳ به سود ایران به پایان رسید.

اولین برد تاریخ فوتبال ایران در خاک کره شمالی:

در آبان سال ۱۳۸۲، علی کریمی در بازی مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ مقابل کره شمالی، سه گل به ثمر رساند. این عملکرد درخشان او باعث شد ایران برای اولین بار در تاریخ فوتبال خود، در زمین حریف بر کره شمالی پیروز شود. در پایان، نتیجه بازی با حساب ۳ بر ۱ به سود تیم ایران تمام شد.

حاشیه های زندگی علی کریمی

فعالیت در امور خیریه:

علی کریمی در زمینه‌های گوناگون مانند حمایت از کودکان بی‌سرپرست، بیماران و سالمندان، با مراکز بهزیستی همکاری مستمر داشته است. این کمک‌ها به صورت نقدی، خرید تجهیزات، تهیه مواد غذایی و پوشاک برای نیازمندان، به‌ویژه کودکان و سالمندان ارائه شده است. او همچنین به عنوان عضو هیئت امنا در چندین مؤسسه خیریه فعالیت داشته است.

از جمله اقدامات او می‌توان به این موارد اشاره کرد: کمک به آسیب‌دیدگان زلزله در غرب کشور در سال ۱۳۹۶، احداث مدرسه در سیستان و بلوچستان در سال ۱۳۹۹، تهیه هزار تبلت برای دانش‌آموزان نیازمند در سال ۱۴۰۰، کمک‌های مالی به آسایشگاه‌های سالمندان و معلولان، ارسال محموله‌های پزشکی و بهداشتی به بیمارستان‌ها در دوران کرونا و همچنین پرداخت هزینه‌های درمانی افراد بی‌بضاعت.

در آذرماه سال ۱۳۹۱، علی کریمی از سوی سازمان بهزیستی کشور به عنوان «سفیر کودکان بی‌سرپرست» انتخاب شد.

در کنار شهرت به عنوان بازیکن و کاپیتان سابق تیم ملی و باشگاه پرسپولیس، علی کریمی به دلیل بیان صریح و گاهی استفاده از الفاظ تند نیز شناخته می‌شود. او از زمان فعالیت در شبکه‌های اجتماعی مانند تلگرام و اینستاگرام، نظرات خود را درباره مسائل اجتماعی و سیاسی به صورت بی‌پرده بیان کرده و موضع‌گیری‌های متعددی داشته است.

او بارها در واکنش به رویدادهای اجتماعی، استوری‌های انتقادی منتشر کرده و عملکرد مسئولان را به چالش کشیده است. برای مثال، در جریان سیل سال ۱۴۰۱، او در استوری‌های خود ادعا کرد که برخی مدیران عمداً در مقابل دوربین در مناطق سیل‌زده حاضر می‌شوند تا تصاویر تبلیغاتی ثبت کنند. همچنین، او تصاویر ناراحت‌کننده‌ای از آسیب‌دیدگان سیل منتشر کرد.

با این حال، گاهی برای جلب حمایت عمومی، از بیان مطالب نادرست و انتشار تصاویر غیرواقعی نیز خودداری نکرده است. به گونه‌ای که با بررسی ساده می‌توان منبع اصلی برخی از این تصاویر و تاریخ و مکان واقعی آن‌ها را تشخیص داد. برای نمونه، عکسی که او در حمایت از معترضان در سال ۱۴۰۱ منتشر کرد و ادعا نمود مربوط به جوانرود است، در واقع مربوط به رویدادهای شهر کابل در افغانستان در سال ۲۰۱۶ بود.

پیش از این نیز کریمی چندین بار تصاویری از وقایع قدیمی افغانستان را به عنوان رویدادهای ایران منتشر کرده بود.

خبرگزاری فارس با بررسی برخی از استوری‌های علی کریمی، به نقد عملکرد او پرداخته و او را فردی حیله‌گر خوانده است. این خبرگزاری اشاره کرده که کریمی پس از پایان اعتراضات، با انتشار تصاویر غیرمرتبط، از احساسات مردم سوءاستفاده کرده و به سیاه‌نمایی می‌پردازد. برای مثال، یکی از تصاویر منتشرشده توسط او، مربوط به گزارشی درباره فقر در پاکستان بوده که ده سال پیش منتشر شده، و دیگری نیز پنج ماه قبل از آن در توییتر یک کاربر پاکستانی قرار گرفته بود.

بر اساس آخرین گزارش‌های منتشرشده از سوی ویکی‌لیکس، نام علی کریمی در برخی اسناد محرمانه سیاسی آمریکا دیده شده است.

همچنین، در دیدار محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور وقت ایران، با تیم ملی فوتبال، علی کریمی با فاصله گرفتن از او، عدم تمایل خود به نزدیکی با چهره‌های سیاسی را نشان داد.

در سال ۲۰۱۴، خبرگزاری دویچه وله آلمان در گزارشی به اقدامات تحریک‌آمیز و سخنان جنجالی علی کریمی اشاره کرد و نوشت: «از سال‌ها قبل، مقام‌ها و نهادهای قدرت در ایران به دلیل مواضع سیاسی و اجتماعی کریمی، تلاش کرده‌اند تا او را تخریب کنند.»

در خردادماه سال ۱۳۸۸، علی کریمی در بازی تیم ملی ایران مقابل کره جنوبی، که همزمان با اعتراضات به انتخابات بود، با بستن مچ‌بند سبز رنگ، که نماد اعتراض مخالفان بود، وارد زمین شد. پس از این بازی، او بلافاصله از تیم ملی خداحافظی کرد و فیفا از فدراسیون فوتبال ایران در این باره توضیح خواست. در پی این اقدام، کریمی از باشگاه پرسپولیس نیز برکنار شد.

از دیگر موضع‌گیری‌های او می‌توان به این موارد اشاره کرد: اهدای پیراهن به خانواده اشکان سهرابی از جان‌باختگان حوادث سال ۱۳۸۸، انتقاد از محمدجواد ظریف به دلیل تشویق جامعه به حمایت از مردم فلسطین، انتقاد از مدیریت سرداران سپاه در فوتبال، اعتراض به ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه‌ها، واکنش به سرنگونی هواپیمای اوکراینی و انتقاد از افزایش قیمت بنزین و مشکلات اقتصادی.

با این حال، رفتارهای تند و تحریک‌آمیز او در فضای مجازی و جامعه در جریان ناآرامی‌های سال ۱۴۰۱، پیامدهایی برایش به دنبال داشت؛ از جمله اخطار برای کنار گذاشتن از ورزش، خداحافظی زودهنگام از تیم ملی و پرسپولیس در دوره‌های مختلف و ممنوع‌الکار شدن.

در شهریورماه ۱۴۰۱، پس از مرگ مهسا امینی و آغاز اعتراضات، کریمی در فضای مجازی فعالیت‌های زیادی برای ترغیب معترضان انجام داد. در رسانه‌ها، نشریات و از سوی مقامات مختلف ایران، او نقش مهمی در حضور معترضان در خیابان‌ها دانسته شد و درخواست شد تا دارایی‌هایش توقیف و پیگرد قانونی شود.

در جریان اعتراضات سال ۱۴۰۱، علی کریمی انتقادات تند و گسترده‌ای نسبت به نهادهای حکومتی ایران، امام خمینی بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، رهبر جمهوری اسلامی، قوه قضائیه، رئیس‌جمهور، نمایندگان مجلس، اعضای کابینه، صدا و سیما و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مطرح کرده است.

مهاجرت از ایران ۱۴۰۱:

در هفتم آذرماه ۱۴۰۱، علی کریمی برای اولین بار در خارج از ایران یک گفت‌وگوی رسانه‌ای انجام داد. او در این مصاحبه گفت: «با اینکه سال‌ها دوستانش به او پیشنهاد می‌دادند در کشورهای دیگر سرمایه‌گذاری کند، اما او ترجیح داد درآمدش را در داخل ایران خرج کند و دارایی‌هایش را نفروشد، چون قصد نداشت برای همیشه از ایران برود.»
او همچنین اشاره کرد که به خاطر حمایت از اعتراضات سال ۱۴۰۱، چندین بار به خودش و اعضای خانواده‌اش از سوی دولت اخطار داده شده است. کریمی حتی ادعا کرده که حکم اعدام برایش صادر شده است.

پیش از آغاز اعتراضات ۱۴۰۱، کریمی در امارات زندگی می‌کرد، اما پس از فعالیت‌هایی که از سوی دولت ایران تحریک‌آمیز خوانده شد و اخطارهای پیاپی و اتهام‌زنی به او، پس از چند ماه اقامت در امارات، در نهایت به همراه خانواده از ایران خارج شد.

در دوم مهر ۱۴۰۱، خبرگزاری فارس در گفت‌وگو با یک وکیل، اتهامات کریمی را در حد مجازات اعدام ارزیابی کرد. به گزارش همشهری آنلاین، او به دلیل مواضع تندی که در جریان اتفاقات سال ۱۴۰۱ علیه نظام جمهوری اسلامی ایران گرفت، مدتی است از ایران خارج شده است.

پیش از این اتفاقات، او در امارات سکونت داشت، اما در یک مصاحبه با مکس امینی، کمدین ایرانی-آمریکایی، با توجه به پوشش گرم دو طرف در فیلم، به نظر می‌رسد این گفت‌وگو در امارات انجام نشده است. با در نظر گرفتن حضور خانواده کریمی در کانادا، احتمال می‌رود که او در این کشور زندگی کند. برخی نیز از حضور او در آمریکا خبر داده‌اند. در جریان اعتراضات، کریمی خود را به عنوان یکی از چهره‌های مؤثر در هدایت این رویدادها معرفی کرده است.

مهاجرت به آلمان و دیدار با رئیس‌جمهور آلمان:

در تاریخ سی‌ام آذر ۱۴۰۱، با انتشار عکسی از دیدار علی کریمی با فرانک والتر اشتاین‌مایر، رئیس‌جمهور آلمان، مشخص شد که او در این کشور حضور دارد. در این ملاقات، اشتاین‌مایر به اقدامات نهادهای حکومتی ایران در برابر معترضان انتقاد کرد و گفت: «ما نباید صدای خود را علیه خشونت‌های غیرانسانی که رژیم ایران اعمال می‌کند متوقف کنیم. مهم است که نقض اخیر حقوق بشر در ایران توسط کارشناسان مستقل بررسی شود تا عوامل آن روزی پاسخگو باشند.» علی کریمی نیز در این دیدار از موضعگیری و حمایت اشتاین‌مایر از معترضان تشکر کرد.

از مسافر کشی تا ساخت و ساز:

علی کریمی، فوتبالیست معروف ایرانی با شماره پیراهن هشت، پیش از اینکه به یک چهره شناخته شده در دنیای فوتبال تبدیل شود، در شهر کرج زندگی می‌کرد و با ماشین خود مسافر جابه‌جا می‌کرد. جالب اینجاست که حتی وقتی در تیم فوتبال فتح بازی می‌کرد و بعداً به تیم بزرگ پرسپولیس پیوست، باز هم گاهی قبل یا بعد از تمرینات، با خودروی پیکان قرمز رنگش به کار مسافربری ادامه می‌داد تا هزینه‌های زندگی را تأمین کند.

بعد از گذشت چند سال، او به همراه دوستش حامد کاویانپور در زمینه ساختمان‌سازی فعالیت کرد. سپس پس از مدتی، به همراه دو همتیمی قدیمی خود، خداداد عزیزی و مجید ساعدی، در یک شرکت تولید لباس‌های ورزشی به نام “مجید” سرمایه‌گذاری نمود.

علاقه به سریال ایرانی:

علی کریمی به تماشای فیلم‌های ایرانی بسیار علاقه‌مند است و حتی آن‌ها را نسبت به فیلم‌های پرطرفدار جهانی در اولویت قرار می‌دهد. او معمولاً در وقت‌های آزاد خود، سریال‌های ایرانی را برای تماشا انتخاب می‌کند. دیدن این سریال‌ها فعالیتی است که بیشتر اوقات فراغت او را پر می‌کند.

ماشین باز:

علی کریمی که به او لقب جادوگر داده‌اند، همیشه در خانه‌اش تعداد زیادی مجله و نشریه مربوط به خودرو داشته و اطلاعات کاملی درباره کیفیت و نحوه کارکرد انواع ماشین‌ها دارد. همچنین، جست‌وجو و بررسی در وب‌سایت‌های تخصصی معرفی خودروها از کارهای مورد علاقه اوست. او یک بار گفته بود که در بین همه ماشین‌ها، علاقه بیشتری به خودروهای بی‌ام‌دبلیو دارد. مجله جام جم ورزشی در گزارشی نوشته بود که علی کریمی، حرفه‌ای‌ترین راننده بی‌ام‌دبلیو در میان فوتبالیست‌های ایران است. او همیشه جدیدترین و به‌روزترین مدل‌های بی‌ام‌دبلیو را می‌راند. علاوه بر این، او چندین خودروی لوکس و گران‌قیمت دیگر نیز دارد که مجموع قیمت آن‌ها حتی از ۳ میلیارد تومان هم بیشتر است. (البته این قیمت مربوط به سالی است که گزارش منتشر شده است)

اختلاف با علی دایی:

ریشه اصلی اختلاف بین علی کریمی و علی دایی به بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ مربوط می‌شود. در آن زمان، چند بازیکن به رهبری علی کریمی توافق کردند که در طول مسابقه، توپ را به علی دایی پاس ندهند. پیش از این اتفاق، تشویق علی دایی برای قرار دادن علی کریمی روی نیمکت ذخیره‌ها نیز به این تنش‌ها دامن زده بود. اما اوج این اختلافات زمانی بود که علی دایی در سال ۱۳۸۷ سرمربی تیم ملی ایران شد و در نتیجه، کریمی را از تیم کنار گذاشت. علی کریمی نیز در گفت‌وگویی با خبرنگاران، با لحنی تند و شدید به انتقاد از علی دایی پرداخت. پس از آن، وقتی در سال ۱۳۹۲ علی دایی به عنوان سرمربی باشگاه پرسپولیس انتخاب شد، دوباره نام علی کریمی را از فهرست بازیکنان حذف کرد که این موضوع، باعث عمیق‌تر و شدیدتر شدن اختلافات بین آن‌ها شد.