در درسهای گذشته، درباره پدال پیانو، انواع آن و نحوه عملکردش صحبت کردیم. اما چند نکته کلیدی دیگر هم وجود دارد که رعایت آنها به شما کمک میکند تا با مهارت بیشتری پیانو بنوازید. این نکات مهم درباره استفاده از پدال پیانو را میتوانید در ادامه این نوشته از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام مطالعه کنید.
علامت پدال نگهدارنده پیانو
در برخی قطعات موسیقی، جای دقیق فشردن و رها کردن پدال نگهدارنده مشخص شده است. اما گاهی نیز خودتان میتوانید تصمیم بگیرید که چه زمانی و چگونه از آن استفاده کنید؛ بنابراین همیشه در نوازندگی شما، کاربرد آن ثابت و از پیش تعیین شده نیست. نشانههایی وجود دارد که با کمک آنها میتوانید تشخیص دهید چه موقع پدال را فشار دهید و چه موقع آن را رها کنید.
علامت پدالها در نت
تنها پدالی که در نتنویسی برای آن نشانهای در نظر گرفته شده، پدال دمپر است. این پدال دو نشانه دارد:
نخست: نشانهی «Ped» که هر کجا در نت دیده شود، به معنای فشردن پدال است.
دوم: نشانهی ستاره (*) که هر کجا قرار گیرد، به معنای رها کردن پدال میباشد.
در قسمتی که باید پدال فشرده و نگه داشته شود، یک خط افقی رسم میشود. در نقطهای که لازم است پدال رها شود، انتهای همان خط با یک خط عمودی به سمت بالا پایان مییابد. این علامت نشاندهندهی بلند کردن پا و قطع اتصال با پدال است.
نکات مهم در مورد پدال پیانو:
در برخی پیانوهای دیواری، پدال وسط به عنوان پدال تمرین شناخته میشود و عملکردی کاملاً متفاوت دارد. این پدال یک لایه نمد بین چکشها و سیمهای پیانو قرار میدهد و در نتیجه صدای ساز بسیار آرام میشود. به همین دلیل، از این پدال زمانی استفاده میشود که نوازنده بخواهد در شرایطی که نیاز به صدای کم است، تمرین کند و به همین خاطر آن را پدال تمرین مینامند.
گاهی نوازنده برای اجرای قطعات احساسی و زیبا، لازم است نتها را کشیده و پیوسته بنوازد. در این حالت از پدال دمپر استفاده میکند که دقیقاً برای همین منظور طراحی شده است.
همچنین پدال دیگری به نام پدال میوت یا سکوت وجود دارد که گاهی به آن پدال چهارم یا بیصداکننده نیز گفته میشود. نکته مهم این است که در پیانوهای دیواری معمولاً پدال سوستناتو (پدال میانی خاص) وجود ندارد و به جای آن از پدال میوت استفاده میشود. با فشار دادن این پدال، یک پرده نمدی میان چکشها و سیمها قرار میگیرد و باعث میشود صدای پیانو تا حد ممکن کم شود.