ساز رَکِت که به آن رگِت و سِروِلاس نیز میگویند، یک ساز بادی مربوط به دوره رنسانس است. این ساز بیشتر در سدههای شانزدهم، هفدهم و هجدهم میلادی نواخته میشد. اگر دوست دارید با این ساز بیشتر آشنا شوید، در این نوشته از وبلاگ ندابلاگ همراه ما باشید.
ساز رکت چیست؟
ساز رکت یک نوع ساز بادی است که با دو تیغه کوچک صدا تولید میکند. این ساز از حدود پایان قرن شانزدهم شناخته شد و در اواخر قرن هفدهم، به جای سازهایی مثل باسون مورد استفاده قرار گرفت. رکت در چهار اندازه اصلی ساخته میشود: سوپرانو، آلتو (یا تنور)، باس و باس بزرگ. هر چقدر که صدای رکت زیرتر باشد، اندازه آن نیز کوچکتر است؛ برای مثال، نوع سوپرانو تنها ۴٫۵ اینچ طول دارد. با وجود اندازه کوچک، این ساز میتواند محدوده وسیعی از نتها را اجرا کند.
بدنه رکت معمولاً یک لوله چوبی است که در آن ۹ سوراخ پشت سر هم ایجاد شده است. البته در دوره باروک، مدلهای ۱۰ سوراخه از آن نیز رواج داشت. در گذشته، جنس این ساز بیشتر از چوب یا حتی عاج فیل ساخته میشد.
نوازندگان رکت معمولاً با دو چالش اصلی روبرو هستند: اول اینکه ساختار چند مجرایی ساز باعث میشود روش قرارگیری انگشتان روی سوراخها غیرمعمول و پیچیده باشد. دومین مشکل نیز مربوط به خارج کردن رطوبت از داخل کانالهای ساز پس از نواختن است.
صدای ساز رکت
رکت صدایی بسیار لطیف، گیرا و پُردامنه دارد و معمولاً در کنار سازهای زهی به کار میرود. وقتی این ساز همراه با دیگر سازهای بادی یا زهی و یک هارپسیکورد نواخته شود، آهنگِ زیبا و دلچسبی پدید میآورد.
تاریخچه ساز رکت
ساز رکت توسط چه کسی اختراع شده، مشخص نیست. اولین بار نام این ساز در نوشتههای تاریخی آلمان در سال ۱۵۷۶ و سپس در فهرست اموال شهر گراتس اتریش در سال ۱۵۹۰ دیده شده است. علاوه بر این، در نقاشیهای قدیمی مربوط به گروه موسیقی دربار مونیخ نیز تصویری از این ساز در کنار سایر ابزار موسیقی به چشم میخورد. یکی از افراد مؤثر در بهبود و گسترش این ساز، یوهان کریستوف دنر، سازنده سازهای موسیقی اهل آلمان بوده است.