در سراسر جهان سازهایی وجود دارند که ویژه یک منطقه خاص هستند و ریشه در فرهنگ و تاریخ آن سرزمین دارند. در این قسمت از وبلاگ ندابلاگ، قصد داریم ساز سنتی چین به نام گوژنگ را به شما معرفی کنیم. از شما دعوت میکنیم تا پایان این مطلب همراه ما بمانید.
ساز گوژنگ ساز سنتی چین
در این نوشته به منطقه آسیای شرقی و کشور بزرگ چین میرویم. در آنجا یکی از سازهای قدیمی و بسیار معروف این سرزمین، توسط استادان موسیقی گردآوری و آثار برجستهای از آن ارائه شده است.
ساز گوژنگ را میتوان سنتور چینی نامید. این ساز با پیشینهای ۲۵۰۰ ساله، از مشهورترین سازهای چین و نماد موسیقی این کشور به شمار میآید.
در زبان چینی، “گو” به معنای کهن و باستانی است و گوژنگ به معنی “ژنگِ باستانی” میباشد. صدای این ساز بسیار شبیه به ساز قانون است و معمولاً دارای ۱۸ سیم یا بیشتر و نیز خرکهای متحرک است. ساز گوژنگ از کهنترین و دلنشینترین سازهای جهان به حساب میآید و صدایی بسیار زیبا و خالص دارد.
ویژگی های ساز گوژنگ
صدای این ساز، زیبایی فرهنگ چین و ژاپن را به گوش میرساند. گوژنگ سازی است که به ساز قانون در ایران شباهت دارد و گاهی به سادگی ژنگ نامیده میشود.
نواختن آن با مضراب انجام میشود و نوازنده باید مضرابها را به هر ده انگشت دو دستش متصل کند. این ساز از دسته سازهای زهی است و با زخمه زدن بر سیمهایش به صدا درمیآید. گوژنگ معمولاً ۱۸ یا ۲۱ سیم دارد و به همان تعداد نیز پل یا خرک متحرک روی آن قرار گرفته است.
مضراب این ساز را دایمائو مینامند که بیشتر از پوسته و لاک نوعی لاکپشت ساخته میشود. گوژنگ در واقع نیای بسیاری از سازهای زهی آسیایی از جمله کوتو به شمار میرود. توجه داشته باشید که ساز ژنگ را نباید با گوچین اشتباه گرفت؛ چرا که گوچین فاقد خرکهای متحرک است.