جیمی هندریکس در مدت زمان کوتاهی که زندگی کرد، به عنوان برترین نوازنده در تاریخ شناخته شد. با این حال، فراز و نشیبهای زندگی به او اجازه نداد آثار بیشتری خلق کند. در ادامه این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، با سرنوشت این نوازنده بینظیر آشنا خواهید شد.
جیمی هندریکس، بهترین نوازندهی تاریخ
جیمی هندریکس، با نام کامل جیمز مارشال هندریکس، یک گیتاریست، خواننده و ترانهسرای آمریکایی بود. او در ۲۷ نوامبر ۱۹۴۲ در سیاتل به دنیا آمد.
هندریکس به سبکهای بلوز و راکاندرول علاقه زیادی داشت و با حمایت پدرش، نواختن گیتار را خودش یاد گرفت. دوران کودکی او چالشهای زیادی داشت و گاهی مجبور بود از برخی اعضای خانواده مراقبت کند.
او تأثیر بسیار عمیقی بر موسیقیدانان سبک راک گذاشت. هندریکس نوازندگی گیتار را به تنهایی فرا گرفت و ساز اصلیاش معمولاً یک گیتار فندر استرتوکستر بود. مسیر شهرت او ابتدا در انگلستان و سپس در سراسر جهان، پس از اجرای چشمگیرش در جشنواره پاپ مونتری در سال ۱۹۶۷ آغاز شد.
مجله رولینگ استون در سال ۲۰۰۳، در فهرست ۱۰۰ گیتاریست برتر تاریخ، جیمی هندریکس را در رتبه اول قرار داد.
وقتی هندریکس تنها ۱۶ سال داشت، پدرش اولین گیتار آکوستیک خود را به او هدیه داد. یک سال بعد، او اولین گیتار الکتریک خود، یک سوپرو اُزارک راستدست را خریداری کرد، اما به دلیل چپدست بودن، آن را برعکس مینواخت، چون در آن زمان گیتار مخصوص چپدستها وجود نداشت.
مدتی بعد، او شروع به همکاری با گروه خود به نام “راکینگ کینگز” کرد. در سال ۱۹۵۹ از دبیرستان اخراج شد و در کنار ادامه فعالیت موسیقایی، تجربههای نو و جسورانهای در عرصه موسیقی ایجاد کرد.
جیمی هندریکس به عنوان برترین نوازندهی گیتار در تمام دوران شناخته میشود. او با سبک منحصربهفرد و مهارت خارقالعادهاش، موسیقی راک را متحول کرد. نواختن پراحساس و تکنیکهای نوآورانهی او، الهامبخش نسلهای زیادی از موسیقیدانان در سراسر جهان بوده است. نام جیمی هندریکس همواره به عنوان نمادی از نبوغ و خلاقیت در عرصهی موسیقی یاد میشود.
فعالیت های هنری
در دهه شصت میلادی، او برای خوانندههایی مانند تینا ترنر و لیتل ریچارد گیتار مینواخت. تا این که در سال ۱۹۶۴ تصمیم گرفت گروه خودش را تشکیل دهد.
نام این گروه “جیمی جیمز اند بلو فلیمز” انتخاب شد.
تمام کارهای موسیقی هندریکس در آن زمان، به جز ترانهی My Diary که با همکاری آرتور لی ساخته شد، حاصل خلاقیت و استعداد خود او بود. او در کافهها و کلوبهای شبانه برنامه اجرا میکرد تا این که توجه یک شرکت موسیقی را جلب کرد.
آن شرکت از هندریکس که هنوز با نام جیمی جیمز شناخته میشد، خواست تا به همراه میچ میچل (نوازنده درام) و نوئل ردینگ (نوازنده گیتار بیس) یک گروه جدید تشکیل دهد. او در این گروه نقش خواننده، آهنگساز، ترانهسرا و نوازنده را بر عهده داشت. درست در همین دوره بود که او نامش را از جیمی جیمز به جیمی هندریکس تغییر داد.
ترانههای خلسهآور
او در سال ۱۹۶۶ با ترانههای گیرا و جادویی مانند «آهای جو» و «گرد ارغوانی» و نیز یک اجرای زنده شگفتانگیز، به ستارهای بزرگ در دنیای راک تبدیل شد.
اولین ترانه او به نام Hey Joe در سال ۱۹۶۷ یکی از پرفروشترین ترانههای آن سال شد. این موفقیت، آلبوم Are You Experienced را به همراه داشت که هم از نظر فروش و هم از دید منتقدان بسیار موفق بود و نام او را به عنوان یک هنرمند خلاق و پیشرو مطرح کرد.
در یکی از کنسرتهای زندهای که پس از انتشار این آلبوم برگزار کرد، هندریکس گیتارش را روی صحنه آتش زد. این کار غیرمعمول و عجیب، هم شهرت و هم انتقادات زیادی برایش به ارمغان آورد.
یک سال بعد، سبک ویژه و بینظیر او در دو آلبوم دیگر خود را نشان داد: Axis: Bold as Love و Electric Ladyland. این دو آلبوم امروزه اغلب به عنوان برترین و اثرگذارترین آلبومهای راک در تاریخ موسیقی شناخته میشوند.
اما دوران اوج و موفقیت هندریکس بسیار کوتاه بود. او به همراه درامر گروه به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرد و همین موضوع باعث از هم پاشیدن گروه شد.
در دهه ۱۹۷۰ ارزش واقعی کارهای هنری او آشکار شد و به همین خاطر برنامهها و کنسرتهای زیادی برای بزرگداشت او برگزار گردید. هندریکس با وجود شخصیت نامتعارف و رفتارهای غیرمرسوم، به عنوان خلاقترین و نوآورترین گیتاریست تاریخ موسیقی شناخته میشود.
او قصد داشت آلبومی به نام First Rays of the New Rising Sun را ضبط کند. چند ترانه از این آلبوم نیز ضبط شد، اما ادامه کار به دلیل تورها و کنسرتهای پیاپی او مرتب به تعویق میافتاد، تا اینکه با مرگ ناگهانی هندریکس، این پروژه ناتمام ماند.
مرگ جیمی هندریکس (Jimi Hendrix)
جیمی هندریکس در هجدهم سپتامبر سال ۱۹۷۰، وقتی فقط ۲۷ سال داشت، در لندن چشم از جهان فروبست. دلیل مرگ او هنوز هم به طور کامل روشن نیست؛ هیچ وقت به یقین مشخص نشد که آیا این حادثه یک خودکشی بوده یا در اثر تصادف و ترکیب خطرناک مقدار زیادی نوشیدنی الکلی (که او در یک مهمانی شبانه مصرف کرده بود) با تعداد زیادی قرص خوابآور (که در همان شب خورده بود) رخ داده است.
او تأثیری شگفتانگیز و بینظیر بر موسیقی راک گذاشت و هنوز هم پس از این همه سال، یکی از برترین و بزرگترین گیتاریستهای تاریخ جهان به شمار میآید.
یکی از روزنامهنگاران در نشریه Berkeley Tribe نوشت: Jimi Hendrix میتوانست چیزهایی از گیتار الکتریک به ما نشان دهد که هیچکس قادر به انجام آن نبود، او یک نوازنده کامل بود.