در دنیای موسیقی، دستههای گوناگونی وجود دارند که بنا بر ویژگیهای خاص خود، نامهای متفاوتی گرفتهاند. برای نمونه، گروه کُرال یا همسرایان، مجموعهای است که از چندین خواننده تشکیل شده است. در این نوشته، قصد داریم به معرفی و بررسی گروههای کُرال ایرانی بپردازیم. تا پایان این مطلب با ما همراه بمانید.
موسیقی کرال ایرانی چیست ؟
موسیقی گروهی ایرانی
موسیقی گروهی ایران به آثار موسیقاییای گفته میشود که آهنگسازان ایرانی برای اجرا توسط یک گروه خواننده (یا گروه کُر) ساختهاند. یکی از شناختهشدهترین کارهای این حوزه، تنظیم آهنگهای محلی ایران برای خوانش گروهی در دهه ۱۳۲۰ خورشیدی است که توسط روبیک گریگوریان انجام شد و به شکل کتاب در تهران چاپ شده است.
از دیگر نمونههای برجسته موسیقی گروهی ایرانی (که اغلب با ارکستر نیز همراهی میشود)، قطعهای به نام «سرباز» از حسین دهلوی است. همچنین در مناطق شرقی ایران، مسعود نکویی، موسیقیدان و محقق اهل کرمان، روی موسیقی گروهی بدون ساز (آکاپلا) و چندصدایی کار میکند. او تاکنون آثار بسیار فراوانی در زمینه موسیقی گروهی آکاپلا، بر اساس فرهنگ شفاهی و ترانههای مردم کرمان و شرق کشور پدید آورده است.
تعریفی اجمالی از گروه و موسیقی کرال
گروه کر یا همسرایان، یک مجموعه موسیقیای است که از چندین خواننده تشکیل شده است. به قطعهای که مخصوص اجرا توسط چنین گروهی نوشته شود، موسیقی کرال میگویند.
معمولاً به گروههای خواننده وابسته به کلیسا، گروه کر گفته میشود. در مقابل، به گروههایی که در سالنهای کنسرت یا تئاتر برنامه اجرا میکنند، گروه همسرایان میگویند. اما این تقسیمبندی خیلی دقیق و قطعی نیست.
واژه “کر” گاهی به بخشی از یک اجرای جمعی بزرگتر نیز اشاره دارد. برای مثال، ممکن است اصطلاحاتی مانند “کر سازهای بادی” در یک ارکستر شنیده شود، یا در یک اثر موسیقایی چندآوایی، از “کر”های مختلف صداها و سازها نام برده شود.
همچنین در آثار بزرگی مانند اوراتوریوها و مسهای معمول از سده هجدهم تاکنون، واژه گروه کر نشاندهنده بخشی است که در آن چندین خواننده در هر دسته صوتی حضور دارند. این اصطلاح برای تفکیک این بخش از قسمتهای تکنوازی یا خوانندگی تکنفره در همان آثار به کار میرود.