داوود آزاد، موسیقیدان و خواننده اهل ایران است. او با بررسی و مطالعه کارهای استادان قدیمی موسیقی، در نوازندگی و آموزش به موفقیتهای چشمگیری رسید. داوود آزاد نخستین فرد ایرانی است که درباره موسیقی ایرانی در دانشگاه آکسفورد صحبت کرده است. او همچنین در دانشگاههایی مانند منچستر و میامی نیز سخنرانیهایی داشته است. در ادامه این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، بیشتر با این هنرمند آشنا میشویم.
زندگینامه و فعالیت هنری استاد داوود آزاد
داوود آزاد در سال ۱۳۴۲ در شهر ارومیه به دنیا آمد. او وقتی بیست ساله بود، به دنیای موسیقی قدم گذاشت و نواختن ساز تار را بدون معلم و به صورت خودآموز شروع کرد.
او هیچ استاد مستقیمی نداشت، اما با بررسی و مطالعهٔ کارهای هنرمندانی مانند غلامحسین بیگجهخانی و سعید هرمزی، توانست این کمبود را جبران کند. از بهمنماه سال ۱۳۶۲، به طور رسمی به آموزش سازهای تار و سهتار در شهر تبریز مشغول شد.
تحقیق در آثار گذشتگان موسیقی
او از همان روزهای اول کارش، تمام تلاشش را به جستجو و بررسی کارهای استادان قدیمی موسیقی اختصاص داد. آثاری مانند تار بیگجهخانی، تار مرتضی نیداوود، تار آقا حسینقلی، سهتار سعید هرمزی، آواز طاهرزاده، آواز اقبال آذر و آواز قمرالملوک وزیری.
داوود آزاد علاوه بر نوازندگی، قطعات خودش را نیز میخواند. او به موسیقی تلفیقی علاقه زیادی دارد و در این زمینه هم آثاری خلق کردهاست. استاد آزاد از جمله هنرمندان نادری است که نتیجه پژوهشهای خود را مستقیماً با ساز و نوازندگی به نمایش گذاشتهاند.
اولین کار او «یادواره استاد بیگجهخانی» بود که مربوط به مکتب تار تبریز است. بعد از انتشار اولین آلبوم، اثری با نام «آی ایشیقی» را ارائه داد که در آن قطعات آذری را با تار ایرانی نواخته است.
داوود آزاد
تصنیف نوازی
یک آلبوم دیگر از او پژوهشی درباره شیوه اجرای تصنیف است با نام “در بهار امید”. در این اثر، او با تار خود، ظرافت و پیچیدگی موجود در نوازندگی و آواز استادان قدیم را به نمایش گذاشته است. همچنین، سبک نواختن نی داوود و شیوه آوازخوانی قمرالملوک و دیگران را با تارش بازآفرینی کرده است. آلبوم دیگر از تکنوازیهای او “به یاد هرمزی” نام دارد. دو اثر دیگر این هنرمند با نامهای “نورجان” و “می بیرنگی” هستند که گامی تازه در موسیقی صوفیانه به شمار میروند. این آثار با صدای خود او و بر پایه موسیقی اصیل ایرانی ساخته شدهاند.