سنتور از زیباترین و کهنترین سازهای ایرانی است. این ساز در دستهی سازهای زهی-زخمهای جای میگیرد. صدای آن روشن و شفاف است و هم برای نواختن به تنهایی و هم برای نواختن در کنار دیگر سازها ایدهآل محسوب میشود. در ادامه، در این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، اطلاعات جالبی دربارهی سیمهای سنتور خواهید خواند.
دانستی های جالب در مورد سیم های سنتور
محدوده صوتی سنتور نزدیک به چهار اکتاو است و همین ویژگی، آن را به یکی از وسیعترین سازها در موسیقی ایرانی تبدیل کرده است. در نواختن سنتور، سیمها با ضربههای یک جفت چوب نازک به نام «مضراب» یا «زخمه» به صدا درمیآیند.
سیم های سنتور
ساز سنتور در مجموع ۷۲ سیم دارد.
نکات خواندنی درباره سیمهای سنتور
این سیمها از دو نوع فلز ساخته میشوند: برنج و فولاد. سیمهای برنجی که رنگ زرد دارند، صدای بم تولید میکنند و سیمهای فولادی که رنگ سفید دارند، صدای زیر را ایجاد میکنند.
پیشینه استفاده از این سیمهای فلزی به آغاز قرن بیستم میلادی بازمیگردد. پیش از آن، چون سیم فلزی رایج نبود، نوازندگان و سازندگان سنتور از نخهای تابیدهشده ابریشم به جای سیم استفاده میکردند.
قطر سیمهای سنتور معمولاً بین ۰.۴۰ تا ۰.۴۵ میلیمتر است که بسته به کیفیت و رنگ صدای مورد نظر، میتواند تغییر کند.
قطعاً جنس این سیمها نقش مهمی در صدای ساز ایفا میکند و به همین دلیل در ساخت سنتورهای تخصصی، برای سیمهای زردرنگ یا بم (که به آنها سیمهای برنجی میگویند) از آلیاژ برنز (مس) استفاده میشود.
سیمهای سنتور معمولاً به صورت دستههای چهارتایی نصب میشوند و هر چهار سیم داخل یک دسته، دقیقاً نت یکسانی را مینوازند.
در صورتی که حتی یکی از سیمهای سنتور از کوک خارج باشد، صدای ناهماهنگ و ناخوشایندی ایجاد خواهد کرد.