گیتار یکی از سازهای دوستداشتنی و پرکاربرد است که در سبکهای گوناگون موسیقی نواخته میشود. این ساز در مدلهای مختلفی ساخته میشود و همین تنوع، باعث شده تا بتوان از آن در موقعیتهای بیشتری استفاده کرد. گیتار کلاسیک و گیتار آکوستیک دو نمونه از این ساز هستند که در این نوشته، تفاوتهای این دو نوع گیتار را با هم مرور میکنیم.
آشنایی با گیتار کلاسیک و گیتار آکوستیک
ساز گیتار کلاسیک (classic guitar ) :
یکی از پرطرفدارترین گیتارها در ایران، گیتار کلاسیک است. این گیتار معمولاً شش سیم دارد که سه تای آن از جنس نایلون و سه تای دیگر از جنس ابریشم است و دور آنها با سیمپیچ فلزی پوشیده شده است.
صدای این گیتار در مقایسه با دیگر انواع گیتار، آرامتر و ظریفتر است و به خاطر جنس سیمهایش، نواختن آن راحتتر است.
با گیتار کلاسیک میتوانید قطعات سبک و آهنگین اجرا کنید. در نوازندگی با این ساز، تاکید اصلی بر نواختن ملودی و آژیر (تکنیکهای تند و تیز) است. گیتار کلاسیک اغلب به عنوان سازی شناخته میشود که به تنهایی هم قابل اجراست.
گیتار آکوستیک ( Acoustic guitar ) :
این ساز برای تقویت صدا به بدنه خود متکی است و هیچ تقویت کننده خارجی ندارد. صدا از ارتعاش سیمها ایجاد میشود و سپس در کاسه توخالی و چوبی آن تشدید و قویتر میگردد.
سیمهای گیتار آکوستیک از جنس فلز هستند و کاسه صدای آن نیز نسبتاً بزرگ است. این نوع گیتار معمولاً در سبکهای موسیقی مانند راک، کانتری و بلوز نواخته میشود.
گیتار آکوستیک از نظر اجرا بسیار متنوع است و میتوان با آن سبکهای مختلفی را نواخت، به همین دلیل گاهی آن را ساز همهکاره مینامند. این قابلیت گسترده تا حد زیادی به خاطر سیمهای فلزی (استیل) آن است که قدرت و انعطاف زیادی به ساز میبخشد.
دسته این گیتار معمولاً باریکتر است و برخی تکنیکهای نوازندگی که با گیتار کلاسیک قابل اجرا نیستند، به راحتی با گیتار آکوستیک انجام میشوند.
تفاوت های گیتار کلاسیک و گیتار آکوستیک
شناخت تفاوت ها:
در ابتدا ممکن است گیتار آکوستیک و کلاسیک شبیه یکدیگر دیده شوند، ولی در واقع در نحوه ساخت و صدایی که تولید میکنند، تفاوتهای قابل توجهی وجود دارد.
بدنه
گیتارهای کلاسیک از نظر شکل بدنه با گیتارهای آکوستیک تفاوت زیادی دارند. معمولاً اندازه بدنه گیتار کلاسیک کوچکتر است و فرورفتگی دو طرف بدنه که به آن «کمر» گفته میشود، باریکتر طراحی شده. به همین دلیل نواختن این نوع گیتار در حالت نشسته راحتتر است.
در مقابل، بیشتر گیتارهای آکوستیک دارای بدنهای به نام «دردنات» هستند که بزرگتر از گیتار کلاسیک است و به همین خاطر صدای بیس قویتری تولید میکند.
در بعضی از گیتارهای آکوستیک، قسمت بالایی بدنه به گونهای طراحی شده که نوازنده راحتتر بتواند به فرتهای پایینی دسترسی داشته باشد. این ویژگی در گیتارهای کلاسیک کمتر دیده میشود و در گیتار آکوستیک به آن «کاتاوی» میگویند.
صفحه انگشت گذاری ( فرت برد )
در گیتار کلاسیک، بخشی که انگشتها روی آن قرار میگیرند، نسبت به گیتار آکوستیک پهنتر است. این ویژگی باعث میشود هنگام نواختن، اشتباهات کمتری رخ دهد. با این حال، بعضی افراد معتقدند همین پهن بودن، میتواند سرعت حرکت دست نوازنده به ویژه هنگام جابجایی در طول دسته گیتار را کمی کاهش دهد.
جنس سیم
گیتار کلاسیک را اغلب با نام گیتار نایلونی نیز میشناسند. دلیل این نامگذاری، استفاده از سیمهای نایلونی در این نوع گیتار است. در مقایسه، گیتارهای آکوستیک معمولاً مجهز به سیمهای فلزی از جنس استیل هستند.
صدای سیمهای نایلون و استیل با یکدیگر کاملاً فرق دارد و حتی هنگام نواختن، حس متفاوتی به نوازنده و شنونده میدهند. سیمهای نایلون صدایی نرم و گرم تولید میکنند، در حالی که سیمهای استیل معمولاً صدایی شفاف و پرطنین دارند.
یکی از علتهای محبوبیت گیتار کلاسیک میان نوآموزان، خود همین سیمهای نایلونی آن است. این سیمها ضخیمتر هستند و هنگام نواختن، فشار کمتری به نوازنده وارد میکنند.
برعکس، سیمهای گیتار آکوستیک معمولاً از جنس نیکل یا برنز ساخته میشوند. این سیمها فلزی و نازکتر هستند و به همین دلیل هنگام تمرین یا نواختن، کمی بیشتر به انگشتان دست فشار میآورند.
صدای گیتار
با توجه به جنس سیمها و ساختار بدنه، هر نوع گیتار صدای مخصوص به خود را تولید میکند. به این ترتیب، اگر به موسیقی پاپ ایرانی یا سبکهایی مانند جسی کینگ و فلامینگوی اسپانیایی علاقه دارید، گیتار کلاسیک انتخاب مناسبتری برای شما خواهد بود.
در مقابل، بسیاری از آهنگهای راک آمریکایی، پاپ و اروپایی با گیتارهای آکوستیک نواخته میشوند.