اگرچه ریشههای موسیقی متن را میتوان در سینمای غرب جستجو کرد، اما ایران نیز در این زمینه جایگاه ویژهای برای خود دارد. در ادامه این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، با داستان شکلگیری موسیقی متن در ایران آشنا خواهید شد.
موسیقی در ایران
هر بار که سخن از هنر به میان میآید، ایران همواره جایگاه ارزشمندی دارد. این موضوع در زمینه موسیقی نیز به خوبی دیده میشود. طرحها، سنگتراشیها و نقاشیهای به جا مانده از روزگار قدیم تا دوره اسلامی، نشاندهنده دلبستگی و سلیقه مردم ایران به هنر موسیقی است. پس از ورود اسلام، موسیقی به دلیل مخالفتهایی که وجود داشت، رونق گذشته خود را از دست داد. اما با این حال، راه خود را ادامه داد. این پیوستگی و تداوم را میتوان در دوره صفویه و در ساختمان کاخ چهلستون و همچنین اتاق موسیقی کاخ عالیقاپو به روشنی دید.
تاریخچه موسیقی متن در ایران
در گذشته همه فیلمها بدون صدا ساخته و نمایش داده میشدند. اما برادران لومیر در سال ۱۸۹۵ و در نخستین نمایش عمومی فیلمهایشان، تحولی بزرگ ایجاد کردند و موسیقی را نیز به فیلمها افزودند.
این نوآوری به تدریج در دیگر کشورهای جهان نیز گسترش یافت.
ابراهیم مرادی در سال ۱۳۱۳ اولین فیلم دارای صدای سینمای ایران را با نام «بوالهوس» ساخت. در این فیلم هم مانند فیلمهای صامت، نوازندهای در پشت پرده به نواختن موسیقی میپرداخت.
نخستین فیلم ایرانی با موسیقی متن
اولین فیلم سینمایی ایران که از موسیقی پسزمینه بهره برد، فیلم «شیرین و فرهاد» ساخته عبدالحسین سپنتا بود. موسیقی این فیلم با استفاده از ساختههای «مصطفی نوریانی»، نوازنده ویولن، ساخته شد.
بعد از این فیلم، دیگر سازندگان سینما هم برای کارهای خود از موسیقی متن استفاده کردند. این کار تأثیر زیادی بر فهم بهتر و کیفیت فیلمها گذاشت.
امروزه نیز تعداد زیادی از فیلمهای ایرانی ساخته میشوند که موسیقی متن قدرتمندی دارند، تا جایی که میتوان سبک و موضوع فیلم را از طریق موسیقی آن درک کرد.