فضل الله توکل را بیشتر مردم به عنوان نوازنده چیرهدست سنتور میشناسند؛ اما او علاوه بر این، در نواختن ویولن، خوانندگی، ساختن آهنگ و سرودن ترانه نیز مهارت دارد. اگر علاقهمندید زندگینامه این هنرمند برجسته را بدانید، در ادامه این نوشته از وبلاگ ندابلاگ همراه ما باشید.
تولد و کودکی فضل الله توکل
فضل الله توکل در چهاردهمین روز آبان ماه سال ۱۳۲۱ در تهران متولد شد. پدرش در ارتش خدمت میکرد و مادرش معلم درس ریاضی و زبان فرانسه بود. با این حال، موسیقی در خانواده آنها از اهمیت زیادی برخوردار بود. از زمان کودکی او، افراد سرشناس بسیاری در زمینه موسیقی — مانند علی تجویدی، حسین یاحقی، مرتضی محجوبی و مهدی خالدی — به خانه آنان رفتوآمد داشتند. علاوه بر این، رهی معیری که پسرعمه مادرش بود، معمولاً به دیدن آنان میآمد. بنابراین طبیعی بود که فضل الله توکل در چنین فضایی به موسیقی علاقهمند شود. او وقتی شش سال داشت، نزد حسین تهرانی آموزش تنبک را شروع کرد. در هشت سالگی نیز به سراغ یادگیری سنتور رفت و این ساز را نزد استاد خائفی فرا گرفت. وقتی پدرش برای انجام مأموریت به شیراز رفت، او نیز به آن شهر رفت و آموزشهایش را با استاد بهادر نوذری ادامه داد. پس از مدتی، برای آموختن ردیفهای موسیقی نزد علی تجویدی رفت و تا دوازده سالگی شاگرد او باقی ماند.
تحصیلات
او تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسهای در ایران به پایان رساند. دوره دبیرستان را نیز در دو مدرسه به نامهای پهلوی و مروی گذراند و در سال ۱۳۳۹ موفق شد دیپلم خود را در رشته علوم طبیعی بگیرد. پس از آن، برای ادامه تحصیل به کشور انگلستان رفت و توانست مدرک فوق لیسانس خود در رشته اقتصاد را از دانشگاه مشهور کمبریج دریافت کند.
فضل الله توکلی در رادیو
در سال ۱۳۳۵، فضل الله توکلی با دعوت علی تجویدی، به عضویت ارکستر شماره ۲ رادیو درآمد. یک سال بعد، او به ارکستر شماره ۳ رادیو، که زیر نظر پرویز یاحقی اداره میشد، پیوست. در سال ۱۳۳۷، داوود پیرنیا از او دعوت کرد تا در برنامه گلها شرکت کند و او در این برنامه آثاری مانند «گلهای صحرایی شماره ۵» و «برگ سبز شماره ۶۵» را به صورت تکنواز اجرا کرد. پس از انقلاب، او دیگر با رادیو همکاری نکرد؛ اما این همکاری در سال ۱۳۷۲ دوباره از سر گرفته شد. پس از آن، او به همراه اسدالله ملک، گروه موسیقیای به نام همنوازان را در صدا و سیما تشکیل داد.
آهنگسازی
فضل الله توکلی فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۴۵ با ساختن آهنگ “قهر و ناز” برای اکبر گلپایگانی آغاز کرد. پس از آن، در سال ۱۳۷۲، همزمان با شروع دوبارهی همکاری با رادیو، بار دیگر با اکبر گلپایگانی همکاری کرد و قطعات “عشق” و “آهسته آهسته” را برای او خلق نمود.
در سال ۱۳۷۴، یک آلبوم کامل با عنوان “آوازهخوان” منتشر کرد که شامل هشت قطعه بود و تمامی ترانهها و آهنگهای آن را خودش ساخته بود.
چهار سال بعد، در سال ۱۳۷۸، دو آلبوم دیگر به نامهای “مست عشق” و “عقیق” برای اکبر گلپایگانی ساخت. همچنین در همین سال، همکاری با علیرضا افتخاری را شروع کرد و آهنگهای آلبومهای “نسیما”، “غم زمانه” و “خاطرات جوانی” را برای او ساخت.