سنتور یک ساز اصیل ایرانی است که قدمتی طولانی دارد. بر اساس گفتهها، این ساز را ابونصر فارابی اختراع کرده است. همانطور که ساز بربط به مرور زمان به کشورهای دیگر راه یافت، سنتور نیز به خارج از ایران برده شد. امروزه سنتور در نقاط مختلف شرق و غرب جهان دیده میشود، اما در شکل ظاهری و نامگذاری تفاوتهایی دارد.
سنتور دارای سیمهای زیادی است که با زدن مضراب به آنها، صدا تولید میشود. در این نوشته از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام، میخواهیم انواع سیمهای سنتور را به شما معرفی کنیم. تا پایان این مطلب با ما بمانید.
آشنایی با انواع سیم های سنتور
سنتور دارای تعداد زیادی سیم است که هر کدام وظیفه خاص خود را دارند. به طور کلی، این سیمها را میتوان در دو گروه اصلی قرار داد.
سیم های زرد
سیمهای زردرنگ از جنس برنج ساخته شدهاند و صداهای بم و کلفت ایجاد میکنند. این سیمها به صورت یکی در میان روی خرکهای سمت راست ساز قرار گرفتهاند.
سیم های سفید
سیمهای سفیدرنگ سنتور که مسئول ایجاد نتهای زیر هستند، معمولاً از جنس آلیاژ نیکل ساخته میشوند. این سیمها به صورت یکی در میان روی خرکهای سمت چپ ساز قرار داده میشوند. در گذشته، حدود صد سال قبل، که سیمهای فلزی امروزی در دسترس نبود، سازندگان سنتور به جای این سیمها از رشتههای تابیدهشده روده گوسفند استفاده میکردند.
نواختن سنتور با دو چوب سبک و باریک به نام «مضراب» انجام میشود. این مضرابها در واقع پل ارتباطی بین دستان نوازنده و سیمهای ساز هستند و صدا با ضربهزدن آنها به سیمها تولید میشود.
۴ قسمت عمده تشکیل دهنده مضراب عبارتند از :
مضراب سنتور از چهار بخش اصلی تشکیل شده است: نوک (سر)، دسته (ساقه)، حلقه و انتهای آن (دم).
نوازنده انگشتان خود را به ترتیب مشخصی داخل حلقه مضراب میکند و سپس با چرخاندن مچ دست، از قسمت نوک مضراب برای ضربه زدن به سیمهای سنتور استفاده میکند.
در گذشته، مضرابها فاقد نمد بودند، اما امروزه به زیر نوک مضراب نمد میچسبانند. این کار باعث میشود صدای سنتور نرمتر و دلنشینتر شود.