روش آموزشی کودای یکی از شناختهشدهترین شیوههای آموزش موسیقی به کودکان در سراسر جهان محسوب میشود. این روش در میانههای قرن بیستم میلادی، با الهام از نگرش و ایدههای «زلتان کودای»، آهنگساز و مدرس مجارستانی، پایهگذاری شد. در ادامه این نوشته، با ما همراه باشید تا با پایهها و اصول اصلی این روش آموزشی آشنا شوید.
تاریخچه متد کدای
علاقه زلتان کدای به آموزش موسیقی به کودکان، از سال ۱۹۲۵ شکل گرفت. او بعد از شنیدن آواز گروهی از دانشآموزان، متوجه شد سطح آموزش موسیقی در مدارس بسیار ضعیف است. به همین دلیل، مصمم شد تا شیوه آموزش موسیقی در مجارستان را متحول کند. در سال ۱۹۳۵، او با همکاری فردی به نام Jenő Ádám، یک برنامه بلندمدت را برای بهبود آموزش موسیقی در مقطع دبستان و راهنمایی آغاز کرد. حاصل این همکاری، انتشار کتابهای متعددی بود که با استقبال خوبی روبرو شد. در سال ۱۹۴۵، دولت مجارستان ایدههای کدای را به کار گرفت و نتایج درخشانی به دست آمد. این موفقیت تنها به مجارستان محدود نماند و روش کدای در شهر وین و در کنفرانس انجمن بینالمللی مربیان موسیقی (I.S.M.E.) نیز معرفی شد. امروزه بسیاری از مراکز آموزشی موسیقی در سراسر جهان از این متد استفاده میکنند.
متد کدای چه ویژگیهای دارد؟
رویکرد رشدی کودک
در روش کودای، رشد و تواناییهای کودک نقش اصلی را ایفا میکند. به این معنا که تنها موضوعاتی به کودک آموزش داده میشود که از نظر ذهنی و رشدی آمادگی یادگیری آنها را داشته باشد. در این روش، آموزش با سادهترین موضوعات آغاز میشود و به تدریج به مطالب پیچیدهتر میرسد. همچنین، مفاهیم آموزشداده شده به کمک بازی، فعالیتهای حرکتی، آوازخوانی و تمرینهای مختلف، همواره تمرین و تقویت میشوند.
هجای ریتمها
در روش کدای، هر نوع نت، سیلاب مخصوص به خود را دارد که طول زمانی آن نت را نشان میدهد. به طور نمونه، نتهای سیاه با سیلاب “تا” و نتهای چنگ با سیلاب “تیتی” خوانده میشوند.
حرکت
حرکات موزون و هماهنگ، بخش اصلی این روش به شمار میروند. این حرکات شامل راه رفتن، دویدن و کف زدن به هنگام پخش موسیقی یا خواندن آواز است.
نمایش نتها با دست
در روش کدای، از شکلهای مختلف دست برای نشان دادن نتها استفاده میشود. این کار به بچهها کمک میکند تا هر نت موسیقی را راحتتر به خاطر بسپارند. به این صورت که هر حالت دست، نشاندهنده یکی از هفت نت اصلی موسیقی است.
آواز
در این روش، خواندن جایگاه ویژهای دارد. چرا که نخستین و دردسترسترین ابزاری که کودک با آن آشنا میشود، صدای خود اوست.
موسیقی فولکور و باکیفیت
موسیقی محلی به خاطر ساختار کوتاه و بیان ساده، نقطه شروع بسیار مناسبی است. به همین دلیل، مربیان باید توجه ویژهای به ترانههای بومی و آوازهای فولکلور مربوط به فرهنگ و پیشینه کودکان داشته باشند.