در دنیای موسیقی، اجراها به صورت تکنوازی و گروهنوازی انجام میشوند که یکی از شناختهشدهترین آنها، دوئت نام دارد. ممکن است شما هم عبارت دوئت را شنیده باشید، اما معنی دقیق آن را ندانید. در این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، ابتدا به شما میگوییم که دوئت چه نوع اجرایی است و سپس نگاهی به گذشته و تاریخچه آن خواهیم داشت.
دوئت در موسیقی به چه معناست؟
دوئت به قطعهای موسیقایی گفته میشود که دو نفر آن را اجرا میکنند و هر دو به یک اندازه در اجرا نقش مهمی دارند. باید توجه داشت که دوئت با هارمونی فرق دارد؛ چرا که در دوئت، نوازندگان یا خوانندگان همزمان یک بخش مشترک را اجرا نمیکنند، بلکه هر یک بخش جداگانهای را در کنار دیگری مینوازند یا میخوانند. معمولاً وقتی صحبت از دوئت میشود، منظور نواختن دو پیانیست یا آواز دو خواننده است. نوعی از دوئت پیانو هم وجود دارد که در آن دو نوازنده با هم روی یک پیانو مینوازند که به آن «پیانو چهار دست» گفته میشود. اما اگر دو نوازنده با دو پیانوی جداگانه قطعهای را اجرا کنند، به آن «پیانو دو» (piano duo) میگویند. گروههای موسیقی بسته به تعداد اعضایشان نامهای مختلفی دارند. در ادامه نام گروههای سه تا هفتنفره آورده شده است:
سهنوازی: تریو (Trio)
چهارنوازی: کوارتت (Quartet)
پنجنوازی: کوئینتت (Quintet)
ششنوازی: سکستت (Sextet)
هفتنوازی: سپتت (septet)
تاریخچه دوئت در موسیقی
در سال ۱۷۶۵، موتزارت که در آن زمان هنوز جوان بود، به همراه خواهرش ماریان در لندن در یک کنسرت حاضر شدند و قطعهای دونفری که خود موتزارت ساخته بود را اجرا کردند.
اگر به تاریخ موسیقی نگاه کنیم، ردپای اجراهای دونفری به دوره رنسانس هم میرسد. در آن زمان، دوئت به عنوان یک تمرین آموزشی بین استاد و شاگرد رواج داشت و به آن «بیسینیوم» میگفتند.
علاوه بر این، اجرای آواز دونفری در اپرا هم سابقه طولانی دارد. برای نمونه، در اپراهای قدیمی مانند «اورفئو» و «تاجگذاری پوپیا» که مربوط به اوایل قرن شانزدهم هستند، از دوئت استفاده شده است. در قرن هفدهم نیز این نوع اجراها در صحنههای کمدی یا غمانگیز اپرا، مانند صحنههای رویایی یا صحنههای انتقام، دیده میشود.