یکی از ابزارهای قدیمی برای شنیدن آهنگ، گرامافون بود. با پیشرفت فناوری و ساخته شدن دستگاههای جدیدتر، امروزه گرامافون بیشتر برای تزئین و یادآوری گذشته استفاده میشود. در این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، میتوانید با داستان پیدایش و تاریخچه گرامافون بیشتر آشنا شوید.
گرامافون
گرامافون که در زبان فرانسه با نامهای «گرامافون» یا «فونوگراف» و در انگلیسی «فونوگراف» خوانده میشود، پراستفادهترین وسیله برای شنیدن صدای ضبطشده از سالهای ۱۸۷۰ تا ۱۹۸۰ میلادی به شمار میرفت. این دستگاه در اواخر دوران پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار به ایران وارد شد و در آن زمان مردم آن را با نامهایی مانند «حافظ الصوت» یا «حبس الصوت» میشناختند و مینوشتند.
گرامافون را توماس ادیسون اختراع کرد. یک دستگاه گرامافون در مقایسه با دستگاههای پیشرفته و مدرن امروزی، تفاوتهای زیادی دارد. با این حال، اصل اصلی کار آنها یکی است؛ یعنی روش ضبط صدا از زمان ادیسون تا امروز تغییر چندانی نکرده است.
هر صدایی، چه از حنجره انسان تولید شود و چه از سازهای موسیقی، در هوا لرزشهایی ایجاد میکند. برای ضبط صدا باید بتوان این لرزشها را روی یک سطح ثبت و نگهداری کرد.
تاریخچه گرامافون
همزمان با اختراع ادیسون، فردی به نام بل و همکارش تایتنر نیز دستگاهی ساختند که نام آن را گرامافون گذاشتند.
از آنجا که نمونه اولیه گرامافون چندان مورد استقبال مردم نبود، ادیسون شروع به ساخت استوانههای مومی برای این دستگاه کرد و به این شکل، گرامافون به وسیلهای محبوب برای پخش موسیقی تبدیل شد.
او در سالهای بعد دستگاه ضبط صدای خود را ارتقا داد تا جایی که در سال ۱۸۹۶ شرکت تولید فونوگراف خود را تأسیس کرد. این دستگاه ساده که با استوانههای مومی کار میکرد، میتوانست صداهایی به مدت دو تا چهار دقیقه ضبط کند.
فروش و تولید دستگاهها، استوانهها و صفحههای فونوگراف در کارخانه ادیسون در سال ۱۹۲۹ و به دلیل رکود اقتصادی متوقف شد. در نخستین مدلهای این دستگاه، موسیقی با چرخاندن دستی و بدون نیاز به هدایت کنندهای خاص پخش میشد.
در سال ۱۸۹۶ ادیسون گرامافون بهبودیافتهای را معرفی کرد که دارای یک موتور فنری و یک تنظیمکننده مرکزی بود. تا سال ۱۸۹۸ بسیاری از شرکتها به ساخت گرامافون روی آورده بودند.
در آغاز قرن بیستم، گرامافون به دستگاهی سکهای در رستورانها، قهوهخانهها، هتلها و جاهای مشابه تبدیل شده بود. پس از کوک کردن موتور به کمک یک دسته و انداختن سکه در قسمت راست دستگاه، گرامافون شروع به کار میکرد.
نخستین مدلهای گرامافون دارای تقویتکننده صوتی داخلی بودند که در طرحها، اندازهها و شکلهای گوناگون و از مواد مختلفی مانند فلز، چوب، شیشه یا حتی کاغذ ساخته میشدند.