افرادی که بینایی ندارند، میتوانند با کمک خط بریل، نتهای موسیقی را بخوانند و نواختن را بیاموزند. البته حتی پیش از آنکه خط بریل ابداع شود، بسیاری از نابینایان تنها با گوش دادن به آهنگها، موسیقی را فرا میگرفتند. در طول تاریخ، نابینایان همواره استعدادهای درخشانی در زمینه موسیقی نشان دادهاند. به همین دلیل، روز جهانی نابینایان، که مصادف با ۲۳ مهر است، فرصت خوبی است تا با برترین موسیقیدانان نابینا در سراسر جهان آشنا شویم. در ادامه این نوشته در وبلاگ ندابلاگ، همراه ما باشید.
موسیقیدانان نابینای بینالمللی
بلایند ویلی جانسون
بلایند ویلی جانسون، یک خوانندهٔ آمریکایی سیاهپوست بود که نابینا به دنیا آمد. تولد او به سال ۱۸۹۷ بازمیگردد. او در دوران زندگی خود هرگز به شهرت گستردهای دست نیافت و بیشتر اوقات در کوچه و خیابان با گیتارش آواز میخواند. با این حال، صدای او چنان پرشور و زیبا بود که تعدادی از آثار ضبطشدهاش تا به امروز زنده ماندهاند. امروزه بسیاری از موسیقیدانان سبکهایی مانند بلوز، گاسپل و راک از کارهای او الهام میگیرند و آثارش برایشان بسیار ارزشمند است.
ری چارلز رابینسون
ری چارلز رابینسون، موسیقیدان سرشناس آمریکایی، نوازنده چیرهدست پیانو و کیبورد و خواننده سبکهای جاز و ریتماندبلوز بود. او وقتی تنها هفت سال داشت، در اثر بیماری آب سیاه، بینایی خود را از دست داد. این هنرمند با درهم آمیختن سبکهای گوناگونی مانند گاسپل، بلوز، کانتری و جاز، توانست گونهی تازهای در موسیقی به نام سول را پدید آورد.
رونی میلساپ
رونی میلساپ یک خواننده و نوازنده آمریکایی است که از بدو تولد بینایی خود را از دست داده است. با این حال، این محدودیت مانع پیشرفت او در موسیقی نشد. او از سنین پایین به فراگیری موسیقی کلاسیک پرداخت و پس از آن راهی استودیو نشویل شد. از دیگر دستاوردهای او، نقش مؤثری است که در بهروزرسانی و تغییر قوانین سبک موسیقی کانتری ایفا کرده است.
آندرهآ بوچلی
آندرهآ بوچلی خواننده مشهور ایتالیایی از دوران بچگی با تنبلی چشم درگیر بود، اما در دوازده سالگی بر اثر یک حادثه در حین بازی و برخورد یک توپ، بینایی خود را به طور کامل از دست داد. او از شش سالگی با شوق فراوان به فراگیری پیانو و آواز اپرا پرداخته بود. بوچلی در ادامه زندگی همزمان با تحصیل در رشته موسیقی، در رشته حقوق نیز مدرک دکتری گرفت؛ ولی در نهایت راه هنر و موسیقی را برای زندگی خود انتخاب کرد. او توانست سبک اپرا را با موسیقی پاپ تلفیق کند و به موفقیتهای چشمگیری در سطح جهان دست یابد.
موسیقی دانان نابینای ایران
میراسماعیل صدقیآسا حسینی
میراسماعیل صدقیآسا حسینی، هنرمند و آهنگساز اهل یزد بود. او از ششسالگی و در شرایطی سخت، در حالی که بینایی خود را از دست داده بود و خانوادهاش مشکلات مالی داشتند، آموختن موسیقی را در تهران شروع کرد. استاد او در نواختن ویولن، حسینعلی وزیریتبار نام داشت. میراسماعیل علاوه بر موسیقی، در رشته حقوق نیز تحصیل کرد و سی سال پایانی زندگی خود را در آلمان گذراند. او از کسانی بود که در موسیقی ایرانی سبکهای تازهای پدید آورد و برای آشنایی با موسیقی محلی ایران، به مناطق گوناگون این کشور سفر کرد.
نورعلی برومند
نورعلی برومند، یک هنرمند نابینا و استاد بزرگ موسیقی ایرانی بود که در نواختن سازهای تار، سهتار، سنتور و تمبک مهارت داشت و در زمینه آواز نیز تخصص فراوانی داشت. او از هفت سالگی نواختن تمبک را شروع کرد و وقتی سیزده ساله شد، نزد درویشخان، استاد نامدار تار، آموزش دید. برومند بعدها برای ادامه تحصیل به شهر برلین رفت و در آنجا نواختن پیانو را نیز فراگرفت. او که در آلمان مشغول تحصیل پزشکی بود، پس از مدتی بینایی خود را از دست داد؛ اما این اتفاق باعث نشد از دنیای موسیقی فاصله بگیرد و به آموزش و تدریس آن ادامه داد.
او در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و همچنین در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران به تربیت شاگردان بسیاری پرداخت. حتی یک بار با دعوت یک پژوهشگر آمریکایی موسیقی، به دانشگاه ایلینوی رفت و در مدت اقامت کوتاه خود، به معرفی موسیقی اصیل ایرانی پرداخت. بخشهایی از ردیف موسیقی ایران را در آنجا ضبط کرد که امروزه در آرشیو دانشگاه ایلینوی نگهداری میشود.