ناصر فرهنگفر هنرمندی بود که در زمینه شعر و نوازندگی تنبک فعالیت میکرد. او نقش بسیار مهمی در جایگاه تنبک در موسیقی اصیل ایرانی ایفا نمود. در این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، زندگینامه این هنرمند گردآوری شده است.
تولد و کودکی
ناصر فرهنگفر در چهارم آبان سال ۱۳۲۶ در شهر ری به دنیا آمد. پدرش نوازندهی تار بود و عمویش نیز تنبک مینواخت. به همین دلیل، او از همان سنین کم به موسیقی علاقه نشان داد. وقتی تنها هفت سال داشت، با کوزههای گلی صدا درمیآورد و بعدها با استفاده از تنبک عمویش شروع به تمرین کرد.
در نهایت، او آموزش جدی و اصولی خود را نزد یکی از بستگانش به نام محمد ترکمان آغاز کرد. محمد ترکمان، شاگرد امیرناصر افتتاح، نوازندهی نامدار تنبک در آن دوران بود. پس از مدتی، ناصر فرهنگفر با حسین تهرانی آشنا شد و یادگیری تنبک را زیر نظر او ادامه داد.
او برای آموختن نتهای موسیقی نزد محمد اسماعیلی رفت و علاوه بر آن، از دانش و تجربهی استادان بزرگی مانند عبدالله دوامی، سیدحسن میرخانی، سیدحسین میرخانی و علیاکبر کاوه نیز بهره برد.
فعالیتهای حرفهای
ناصر فرهنگفر تدریس موسیقی را از سال ۱۳۴۲ در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی آغاز کرد. ده سال بعد، در سال ۱۳۵۰، به رادیو و تلویزیون پیوست و در برنامههای محبوبی مانند «هفت شهر عشق»، «گلهای تازه» و «گلچین هفته» به اجرا پرداخت.
او با فعالیت در گروههای شیدا و عارف، نگاه مردم به ساز تنبک را دگرگون کرد. پیش از آن، تنبک تنها سازی همراهیکننده در ارکستر به شمار میرفت؛ اما فرهنگفر با نواختن ریتمیک و به کارگیری تکنیکهای ویژهاش، این ذهنیت را تغییر داد. آشنایی او با شعر و عروض، نقش مهمی در خلق ریتمهای نو و خلاقانهای داشت که مینواخت.
فعالیتهای هنری ناصر فرهنگفر به داخل کشور محدود نبود. او در سال ۱۳۵۲ همراه با گروه مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به بلژیک سفر کرد و با گروه باله موریس بژار همکاری نمود. همچنین در سال ۱۳۵۴ به دعوت رابرت ویلسون عازم نیویورک شد و با گروه تئاتر او همکاری هنری خود را ادامه داد.