علی تجویدی، هنرمندی بود که در نواختن ویلن و سهتار مهارت داشت و همچنین آهنگسازی، پژوهش و نویسندگی میکرد. او را بهعنوان یکی از استادان بزرگ موسیقی ایرانی میشناسند. اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری درباره زندگی و فعالیتهای هنری این موسیقیدان بهدست آورید، در ادامه این نوشته از وبلاگ ندابلاگ همراه ما باشید.
تولد و کودکی علی تجویدی
علی تجویدی در پانزدهم آبانماه سال ۱۲۹۸ در محلهای از تهران به نام کوچه ظهیرالاسلام به دنیا آمد. خانواده او اصالتاً اهل اصفهان بودند و به هنر علاقهی زیادی داشتند. پدرش، هادی تجویدی، هم نقاش بود و هم موسیقی میدانست و نزد استادان بزرگی مانند کمالالملک و درویشخان آموزش دیده بود.علی دو برادر به نامهای محمد و علیاکبر داشت که هر دو به نقاشی روی آوردند و در این زمینه بسیار نامآور شدند؛ اما خود او از همان سنین کم به موسیقی علاقه نشان داد.نخستین کسی که به علی موسیقی آموخت، پدرش بود. پس از آن، او نواختن فلوت را نزد ظهیرالدینی فراگرفت و تا دوازده سالگی با همهی دستگاههای موسیقی ایرانی به خوبی آشنا شد. در شانزده سالگی، آموزش ویولن را نزد حسین یاحقی شروع کرد و وقتی هجده ساله شد، نزد ابوالحسن صبا رفت و به طور جدی آموزش دید.علی تجویدی هشت سال شاگرد استاد صبا بود و آنقدر پیشرفت کرد که از بهترین شاگردان او به شمار میرفت؛ حتی گاهی وقتی استاد غایب بود، علی جای او به هنرجویان درس میداد. با تشویق و راهنمایی استاد صبا، به محفل هنری محمد ایرانی مجرد راه پیدا کرد و در آنجا با بسیاری از هنرمندان نامدار آن زمان مانند محمد ایرانی مجرد، اسماعیل قهرمانی، سید حسین طاهرزاده و رکنالدین مختاری آشنا شد. او در طی این هشت سال، علاوه بر موسیقی ایرانی، با موسیقی غربی و نوازندگی ویولن کلاسیک نیز آشنا شد.
آثار
علی تجویدی پیش از انقلاب، آهنگهای فراوانی برای خوانندگان سرشناس ساخت. او در آن دوران نه تنها یک آهنگساز و نوازنده ویولن مشهور به شمار میرفت، بلکه در هنرستان موسیقی نیز به آموزش میپرداخت و شاگردان بسیار بااستعدادی را پرورش داد. پس از انقلاب، فعالیتهای هنری او بسیار کاهش یافت، ولی همکاریهای کوتاهی با علیاصغر شاهزیدی، محمدرضا شجریان و فرهاد فخرالدینی داشت. افزون بر کارهای موسیقایی، او پس از انقلاب سه کتاب با عنوانهای “موسیقی ایران یک” و “موسیقی ایران دو” توسط انتشارات سروش و کتاب سوم با نام “ماهور” از سوی نشر ماهور منتشر کرد.