علی اصغر بهاری، یکی از نوازندگان نامدار کمانچه در ایران بود که با بزرگان موسیقی کشور نیز همکاری نزدیکی داشت. او تلاش بسیاری کرد تا آهنگها و نواهای قدیمی و کمشنیدهی موسیقی ایرانی را زنده نگه دارد و از فراموشی نجات دهد. در این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، زندگی و آثار این هنرمند را مرور میکنیم.
تولد و کودکی علی اصغر بهاری
علی اصغر بهاری در سال ۱۲۸۴ در محله بازار عباسآباد تهران متولد شد و اصلیتش به شهر بهار برمیگشت. او تا سیزده سالگی نزد پدرش آموزش دید و بزرگ شد. بعد از اینکه پدرش ورشکست شد، او به همراه مادرش، گوهر خانم، به خانه پدربزرگش، میرزا علی خان که در نواختن کمانچه بسیار مهارت داشت، نقل مکان کردند. در آنجا و با راهنمایی پدربزرگش بود که برای اولین بار با ساز کمانچه آشنا شد و به پیشنهاد مادرش، دو سال نزد او به یادگیری این ساز پرداخت. پس از این دوره، به مدت چهار سال نزد سه دایی خود به نامهای رضاخان، اکبرخان و حسنخان رفت و مهارت و تجربه خود در نوازندگی کمانچه را کامل کرد.
آغاز شهرت
علی اصغر بهاری در هجدهسالگی به همراه گروه موسیقی ابراهیمخان منصوری روی صحنه رفت و کنسرتی اجرا کرد. این اجرا باعث شد همه او را به عنوان یک کمانچهنواز چیرهدست در موسیقی ایرانی بشناسند. چند سال بعد، وقتی پیانو و ویولن بیشتر رواج پیدا کرد، او به طور موقت کمانچه را کنار گذاشت و نزد رضا محجوبی آموزش ویولن را شروع کرد. پس از آن که به تهران نقل مکان کرد، استاد روحالله خالقی از او دعوت کرد تا در مدرسه موسیقی تدریس کند و بهاری کار آموزش در هنرستان را آغاز نمود. در همان دوران، رادیو نیز از او برای همکاری دعوت به عمل آورد.
شروع دوباره کمانچه
علی اصغر بهاری پس از سالها فاصله گرفتن از کمانچه، در سن ۳۲ سالگی دوباره نواختن این ساز را آغاز کرد. در آن دوران، کمانچه آنطور که باید مورد توجه نبود. مهارت او به حدی بود که حتی دانشگاه تهران نیز از او برای تدریس دعوت به عمل آورد. در سال ۱۳۴۶، رادیو فرانسه از او دعوت کرد تا در سالن دلاویل برنامه اجرا کند؛ کنسرتی که حدود سه هزار نفر در آن حضور داشتند. او همچنین با همکاری مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران، به تربیت کمانچهنوازان سرشناس زیادی کمک کرد.