موسیقی رگی که رگه هم نامیده میشود، سبکی موسیقایی با ریشههای جامائیکایی است. باب مارلی، به عنوان شناختهشدهترین چهره این سبک، تاثیر زیادی در محبوبیت و گسترش آن در سراسر جهان داشت. در این نوشته از وبلاگ ندابلاگ، همراه ما باشید تا اطلاعات بیشتری درباره این نوع موسیقی کسب کنید.
ویژگیهای موسیقی رگی
موسیقی رگی معمولاً به مسائل جامعه، تحلیلهای سیاسی و پیامهای صلح و برابری توجه دارد؛ با این حال بعضی از آهنگهای این سبک هم در مورد موضوعات آرامتر مانند عشق و روابط روزمره هستند. ریتم یکی از بخشهای اساسی در موسیقی رگی به شمار میرود. این سبک از الگوهای ریتمیک سنتی آفریقایی بهره میبرد که معمولاً با گیتار بیس و درامز اجرا میشود. علاوه بر این، نواختن آکوردهای کوتاه و جدا از هم با گیتار و پیانو در این سبک رواج دارد. استفاده از ضدضرب نیز بسیار رایج است و تأکید اصلی روی ضربهای دوم و چهارم هر میزان قرار میگیرد.
یکی از روشهای محبوب در موسیقی رگی، تکنیک «پرسش و پاسخ» است. در این روش، یک نوازنده جملهای موسیقایی را مینوازد و نوازندهی دیگر با جملهای دیگر پاسخ آن را میدهد؛ درست مانند یک گفتوگوی شنیداری. در میان سازهای این سبک، گیتار بیس نقش اصلی را بر عهده دارد و معمولاً ریتمهای غیرمعمول و نتهای با فرکانس پایین را اجرا میکند. از سازهای دیگر که در موسیقی رگی زیاد به کار میروند میتوان به درامز، پیانو و گیتار الکتریک اشاره کرد. در بعضی آهنگها از ساکسیفون، سازهای کوبهای و ویولن نیز استفاده میشود.
تاریخچه
موسیقی رگی در دهه ۱۹۶۰ در کشور جامائیکا به وجود آمد. این سبک موسیقی از سبکهای محلی کارائیب، موسیقی کالیپسو، جاز و همچنین ریتم اند بلوز آمریکایی الهام گرفته است. جنبش راستافاری نیز نقش مهمی در شکلگیری این سبک ایفا کرده است. این جنبش در قرن بیستم در جامائیکا پایهگذاری شد و هدف آن مقابله با تبعیض نژادی و حفظ هویت فرهنگی سیاهان بود. در آن دوران، بسیاری از خوانندگان رگی در ترانههای خود به اندیشهها و مفاهیم مرتبط با راستافاری میپرداختند و در طراحی جلد آلبومهایشان نیز از نمادهای این جنبش استفاده میکردند.