این ضرب‌المثل در مورد کسانی به کار می‌رود که ذاتاً بدخواه و آزاررسان هستند و کارهای زیانبارشان نه به خاطر دشمنی خاص، بلکه به دلیل سرشت و طبیعت زهرآلودشان است.
عقرب به طور ذاتی نیش می‌زند و زهر خود را وارد می‌کند. این کار او نه به خاطر کینه‌توزی، بلکه بخشی از ماهیت وجودی اوست. این مثل برای افرادی استفاده می‌شود که بر اساس خلق و خوی درونیشان، به دیگران آسیب می‌رسانند و رفتارهای مضرشان ریشه در شخصیت آنها دارد، نه لزوماً دلایل بیرونی.
به بیان دیگر، برخی افراد همانند عقرب، به شیوه‌ای عمل می‌کنند که گویی آسیب رساندن در طبیعت آنهاست و برای انجام آن نیازی به یک دلیل خاص یا احساس کینه ندارند.
در این نوشته می‌خواهیم ببینیم این ضرب‌المثل قدیمی و اصیل ایرانی چه معنایی دارد و چه مفهومی را می‌رساند. با ما در ادامهٔ مطلب همراه باشید.
معنی نیش عقرب نه از ره کین است، اقتضای طبیعتش این است
عقرب وقتی کسی را نیش می‌زند، از روی کینه یا دشمنی این کار را نمی‌کند؛ بلکه این رفتار بخشی از طبیعت و غریزه‌ی اوست. حتی اگر کسی به او محبت هم کند، باز ممکن است از نیشش در امان نباشد.
این ضرب‌المثل اشاره به افرادی دارد که بر اساس عادت‌های ناپسند خود، رفتاری آزاردهنده از خود نشان می‌دهند، بدون اینکه قصد آزار دیگران را داشته باشند. آنها از روی عادت عمل می‌کنند، نه از روی دشمنی.
گاهی پیش می‌آید کسی در برابر محبت و زحمت دیگران ناسپاسی می‌کند و کاری می‌کند که دیگران از کمک کردن به او پشیمان شوند. در چنین مواقعی این ضرب‌المثل به کار می‌رود؛ یعنی آن فرد چنان به رفتارهای زشت و گستاخانه عادت کرده که کنترلی روی آن ندارد.
چه روز بدی است وقتی کسی به کاری عادت کند که آرامش دیگران را برهم می‌زند و این رفتار در وجودش ریشه بدواند؛ درست مانند نیش عقرب که بدون توجه به دیگران عمل می‌کند.
بعضی افراد نیز با حرف‌های نیشدار خود دل دیگران را می‌شکنند، اما این کار را عمدی انجام نمی‌دهند. بلکه این عادت زشت در ناخودآگاهشان ریشه دارد و گاهی خود را نشان میدهد و دیگران را می‌رنجاند.
گاهی آزار دادن دیگران چنان در وجود یک فرد جا افتاده که انگار بخشی از ذات او شده، مانند نیش عقرب که جزئی از طبیعتش است.
پیشنهادی: ضرب‌المثل‌های بیشتری بخوانید.
اختصاصی–ندابلاگ