در زندگی، بهترین حالت این است که هم دانش کسب کنیم و هم آن را به کار ببندیم. این مثل قدیمی به ما یادآوری می‌کند که یادگیری به تنهایی کافی نیست؛ بلکه باید از دانسته‌هایمان در عمل استفاده کنیم.
دانش مانند یک گنجینه باارزش است، اما اگر این گنجینه در زندگی واقعی به کار گرفته نشود، مانند کتابی بسته است که کسی آن را نمی‌خواند. وقتی علم و عمل همراه هم باشند، زندگی هم برای خود فرد و هم برای دیگران سودمند و پربار می‌شود.
به عبارت دیگر، دانستن یک چیز است و عمل کردن به آن چیزی دیگر. کسی که هم می‌داند و هم بر اساس دانشش رفتار می‌کند، مانند کشاورزی است که هم بذر می‌کارد و هم از محصول آن بهره‌مند می‌شود.
در این بخش، به بررسی معنی و مفهوم این ضرب‌المثل ایرانی می‌پردازیم. امیدواریم مطالب برای شما مفید و روشن‌کننده باشد.
علم بیاموز و عمل پیشه کن کنایه از چیست؟
1- این سخن به ما می‌گوید که یادگیری علم و دانش، اگر با عمل همراه نباشد، بی‌فایده است. یک عالم بی‌عمل را می‌توان به زنبوری تشبیه کرد که عسل ندارد!
2- زمانی که فردی در حال یادگیری درس یا مطلب تازه‌ای است، این ضرب‌المثل به او یادآوری می‌کند که تنها به حفظ کردن کلمات بسنده نکند. زیرا نکته‌ی اصلی، به کار بستن دانسته‌ها در زندگی است.
3- به عبارت دیگر، هرچه بر دانش تو افزوده می‌شود، باید آن را با عمل کردن ترکیب کنی. در غیر این صورت، این دانش در وجود تو ریشه نمی‌دواند و به سرعت از یاد می‌رود. (البته افرادی هم هستند که کلمات را فراموش نمی‌کنند، اما به آن عمل هم نمی‌کنند!)
شعر کوتاه درباره علم بدون عمل
هر چه بیشتر دانش بخوانی ولی از آن در زندگی خود استفاده نکنی، در واقع چیزی نمی‌دانی. چنین کسی نه یک پژوهشگر واقعی است و نه یک فرد دانشمند. او مانند چهارپایی است که بارِ کتاب‌ها را حمل می‌کند.
چه فرقی می‌کند برای آن کس که خالی از فهم است؟ دانش برای او همچون کاغذهایی است که فقط برای سوختن به کار می‌آیند.
اختصاصی—ندابلاگ
بیشتر بخوانید: ضرب‌المثل‌های شیرین فارسی