حکمتی قدیمی وجود دارد که می‌گوید: «از دل برود هر آنکه از دیده برفت.»
این سخن عمیق به رابطه‌ی میان دیدن و دوست داشتن اشاره دارد. وقتی کسی را مرتب می‌بینیم و با او در ارتباط هستیم، احساسات ما زنده و پابرجا می‌ماند. اما اگر این ارتباط دیداری و حضوری از بین برود، به تدریج آن حس نیز کمرنگ می‌شود.
در واقع، نبودن و فاصله گرفتن می‌تواند باعث شود که حتی عزیزترین افراد هم جای خود را در قلب ما به فراموشی بسپارند. این ضرب‌المثل یادآور این واقعیت است که حفظ رابطه نیاز به تداوم و حضور دارد، وگرنه ممکن است مهربانی‌ها و دلبستگی‌های گذشته به آرامی از خاطر بروند.
در این نوشته، به بررسی معنای یکی از ضرب‌المثل‌های کهن و پرمعنی ایرانی می‌پردازیم. امیدواریم این مطلب برایتان مفید و جذاب باشد.
معنی ضرب المثل از دل برود هر آنکه از دیده برفت
یعنی اگر علاقه‌ی ظاهری و دیداری از بین برود، به تدریج آن محبت درونی هم کمرنگ خواهد شد.
یعنی هر چیزی که از جلوی چشم دور شود، کم‌کم از دل هم بیرون می‌رود.
انسان هر چیزی را که می‌بیند و به آن دلبستگی پیدا می‌کند، اگر برای مدت طولانی آن را نبیند، به مرور فراموشش می‌کند.
وقتی کسی با چشمان خود رفتار نادرست دیگری را می‌بیند، کم‌کم محبت آن شخص از قلبش پاک می‌شود.
دل وقتی پاک می‌شود که نگاه از ناپاکی‌ها دوری کند.
یعنی وقتی کسی از نظرت می‌افتد، راحت‌تر می‌توانی از او دل بکنی و غیابش برایت بی‌اهمیت می‌شود.
اگر “از دیده رفتن” را به معنای از چشم افتادن و قطع علاقه بدانیم، در واقع آن فرد را از دل بیرون کرده‌ایم. اما اگر صرفاً به معنای دوری فیزیکی باشد و بگوییم مدتی است او را ندیده‌ایم، این دوری به خودی خود باعث نمی‌شود که از دل هم برود. در چنین حالتی است که می‌گویند: از دل نرود هر آنکه از دیده برفت!
پیشنهادی: ضرب‌المثلِ “بسوزد پدر عاشقی”
اختصاصی – ندابلاگ