حتماً این ضرب‌المثل معروف را شنیده‌اید: “آب از دریا بخشیدن”. این عبارت زیبا معمولاً در موقعیت‌هایی به کار می‌رود که شخصی چیزی را به کسی ببخشد که خودش مقدار بسیار زیادی از آن را دارد یا به راحتی می‌تواند آن را به دست آورد.
📝 **مفهوم اصلی:**
این مثل نشان می‌دهد که وقتی کسی از روی دارایی فراوانش می‌بخشد، این بخشش ارزش چندانی ندارد و کار سختی محسوب نمی‌شود. در واقع، این مقایسه‌ای است بین بخشش کسی که خودش بینیاز است و کسی که با وجود کمبود، از دارایی خود می‌بخشد.
💡 **مثالی برای درک بهتر:**
فرض کنید فرد ثروتمندی مبلغ کمی به نیازمندی کمک کند، در حالی که فردی با درآمد متوسط، نصف دارایی خود را به دیگران می‌بخشد. در اینجا بخشش فرد دوم بسیار ارزشمندتر است، چون از روی نداری خود بخشیده است.
✨ **نتیجه‌گیری:**
“آب از دریا بخشیدن” به ما یادآوری می‌کند که ارزش واقعی بخشش، به اندازه فداکاری و ایثاری است که در آن وجود دارد، نه به مقدار چیزی که بخشیده می‌شود.
در این نوشته می‌خواهیم با هم به بررسی مفهوم یکی از ضرب‌المثل‌های معروف و پرمعنی ایرانی بپردازیم. لطفاً تا پایان این مطلب با ندابلاگ همراه باشید.
معنی ضرب المثل آب از دریا بخشیدن
این ضرب‌المثل درباره کسی است که کاری را بدون هیچ زحمتی انجام می‌دهد، اما بعد از آن منت می‌گذارد و انتظار تشکر فراوان دارد.
مثلاً وقتی کسی اثر یا دستاورد دیگران را به نام خودش ثبت می‌کند و سپس با آن لاف می‌زند.
این مثل معنای دیگری هم دارد؛ یعنی از مال دیگران بخشیدن و خرج کردن، درست مانند ضرب‌المثل “از کیسه خلیفه بخشیدن”.
یعنی کاری بسیار آسان انجام می‌دهد، اما توقع دارد بارها از او تشکر کنند.
یعنی از جایی می‌بخشد که هیچ کمبود و زیانی به خودش نمی‌رسد.
گاهی هم این ضرب‌المثل را درباره کسی به کار می‌برند که در انجام کاری زیاده‌روی می‌کند.
در واقع این شخص نه تنها چیزی از خود ندارد، بلکه از اموال دیگران سوءاستفاده کرده و آن را می‌بخشد. بدتر از همه، بعد از این کار منت می‌گذارد و توقع قدردانی هم دارد!
دریا نماد بزرگی، بخشندگی و برکت است. معنای ظاهری این ضرب‌المثل این است که کسی بخشی از دریا را برای خود برمی‌دارد و آن را به دیگران می‌بخشد و خود را فردی بخشنده نشان می‌دهد. در حالی که در حقیقت، او بخشنده واقعی نیست.
چون در واقع چیزی از خودش ندارد تا ببخشد.