بیوگرافی و زندگی نامه ابی

بیوگرافی ابی

ابراهیم حامدی، که با نام هنری ابی شناخته می‌شود، در بیست‌ونهم خرداد ۱۳۲۸ به دنیا آمد. او از خوانندگان سرشناس موسیقی پاپ ایران است و صدایی از نوع تنور دارد. ابی در سبک‌های گوناگونی مانند راک، ترانه‌های عاطفی، موسیقی محلی، پاپ، دنس، هاوس و ترنس آثاری ارائه داده است. برخی او را با تام جونز، خواننده مشهور انگلیسی، مقایسه می‌کنند؛ اما برخلاف او، ابی دیدگاه‌های سیاسی خود را دارد. به او لقب «آقای صدا» داده‌اند. ابی بدون گذراندن دوره‌های آموزشی رسمی، در همین زمینه به فعالیت پرداخته و اکنون در اسپانیا زندگی می‌کند.

منوی دسترسی سریع

**درباره من**
در این بخش، داستان زندگی من از ابتدا تا به امروز رو می‌خونی. از روزهای کودکی تا لحظاتی که مسیر زندگیم شکل گرفت.

**ارتباط با من**
می‌تونی از طریق این صفحات در فضای مجازی، من رو دنبال کنی و از تازه‌ترین اخبار و فعالیت‌هام باخبر بشی.

**دوران فعالیت هنری**
اینجا مروری داریم بر کارها و آثار هنری که در طول سال‌ها خلق کردم. از اولین قدم‌ها در دنیای هنر تا پروژه‌های بزرگ و به یاد ماندنی.

**درونمایه ترانه‌ها**
هر ترانه داستانی داره. در این بخش، درباره مفاهیم و احساساتی صحبت می‌کنم که پشت کلمات و ملودی هر آهنگ نهفته‌ست.

**فراز و نشیب‌ها**
زندگی همیشه پر از اتفاقات غیرمنتظره و چالش‌هاست. اینجا از لحظات سخت و شیرینی می‌گم که در کنار کار هنری تجربه کردم.

خلاصه زندگی نامه

نام: ابراهیم حامدی
لقب: ابی
تاریخ تولد: ۲۹ خرداد ۱۳۲۸ (مصادف با ۱۹ ژوئن ۱۹۴۹)
محل تولد: تهران، ایران
سبک کاری: موسیقی پاپ فارسی
سازها: خوانندگی و درامز
سال‌های فعالیت: از ۱۳۴۷ تا امروز
ناشرین: کلتکس رکوردز، آونگ میوزیک و شرکت ترانه
همسران: فیروزه مقدادی و مهشید برومند
فرزندان: ۴ فرزند
گروه موسیقی پیشین: بلک کتس
طنین صدا: تنور
پایگاه اینترنتی: ebihamedi.com

زندگی نامه

پدر ابی اهل شهر اراک بود و کارش خیاطی بود. مادرش هم ساکن کلاک کرج و خانه‌دار بود. دوران بچگی ابی در محله‌ای در تهران به نام میدان فوزیه گذشت که امروزه به آن میدان امام حسین (ع) می‌گویند و در خیابان شهرستانی قرار دارد. او در یک خانواده پرجمعیت هشت نفره، با چهار خواهر و یک برادر، بزرگ شد.

ابی در دبیرستان، رشته ریاضی خواند و توانست دیپلم خود را بگیرد. بعد از آن، در سال ۱۳۵۳ با فیروزه مقدادی ازدواج کرد و زندگی جدیدی را شروع کرد. آنها صاحب سه دختر به نام‌های عسل، سایه و خاتون شدند. ابی برای هر یک از دخترانش یک ترانه مخصوص خوانده است.

دو سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، ابی برای اجرای کنسرت به آمریکا رفت و پس از انقلاب، در آن کشور ماندگار شد. سال‌ها بعد، او از همسر اولش جدا شد و سپس با مهشید برومند ازدواج کرد. مهشید از ازدواج قبلی خود یک پسر به نام فرشید داشت که حالا پسرخوانده ابی محسوب می‌شود. گفته می‌شود آشنایی ابی و مهشید در یکی از کنسرت‌های ابی در شهر گوتنبرگ آغاز شد.

در حال حاضر، مهشید برومند مدیریت برنامه‌های ابی را بر عهده دارد و در تمام کنسرت‌های او حضور فعالی دارد. از آنجایی که چهره مهشید، همسر دوم ابی، بسیار شبیه به کتایون ریاحی، بازیگر مشهور ایرانی است، این شباهت باعث ایجاد مشکلات زیادی برای این بازیگر در فضای مجازی ایران شده است. برخی از عکس‌های منتشرشده از مهشید در یکی از اجراهای ابی، به اشتباه تفسیر شد و شایعات نادرست گسترده‌ای را علیه کتایون ریاحی به وجود آورد.

ابی علاقه زیادی به موسیقی یونانی دارد و از خوانندگان محبوب او می‌توان به پیتر گابریل، فردی مرکوری، استینگ، بونو و جیم موریسون از گروه راک دورز اشاره کرد. همچنین، ابی در خانه خود اجازه نمی‌دهد آهنگ‌هایی که خودش خوانده است پخش شود، چون علاقه‌ای به شنیدن صدای خودش در محیط خانه ندارد.

شبکه های اجتماعی ابی

اینستاگرام:

صفحه رسمی خواننده محبوب، ابی، در اینستاگرام با آیدی **ebi@** در دسترس است. شما می‌توانید از این طریق، جدیدترین عکس‌ها، ویدیوها و اخبار مربوط به او را دنبال کنید.

توییتر:

صفحه رسمی آقای ابی احمدی در شبکه اجتماعی توییتر با آیدی زیر در دسترس است:

Ebihamedi@

فیسبوک:

صفحه رسمی خواننده محبوب، ابی، در فیسبوک با آدرس زیر در دسترس است:

ebi

یوتویوب:

صفحه رسمی ابی را می‌توانید در یوتیوب، یکی از شبکه‌های اجتماعی محبوب، پیدا کنید. برای دسترسی به آن، کافی است در یوتیوب به آدرس زیر مراجعه کنید:

ebihomepage

زندگی هنری

دوران نوجوانی:

او در مصاحبه‌ای در پاسخ به این پرسش که خوانندگی را چگونه آغاز کرد می‌گوید:

«از زمان چهار پنج سالگی، رادیو به ایران آمده بود ولی ما آنقدر بودجه نداشتیم که یک رادیو بخریم. ضمن اینکه هنوز برق هم به همه جا نیامده بود. به موسیقی گوش می‌کردم و آن را دوست داشتم. تفریح من در خانه خواندن بود، ضمن اینکه بارها هم گفته‌ام که از کلاس سوم دبستان در مدرسه صبح‌ها سر صف، قرآن با قرائت اجرا می‌کردم. خب این هم برای خودش یک نوع خوانندگی است. در سن ده یازده سالگی، رادیو و خوانندگانی بودند و مرتب فکر و ذکر من به غیر از مسئله درس خواندن، خوانندگی بود. در خانه برای هم‌کلاسی‌هایم و همین‌طور برای بچه‌محل‌ها می‌خواندم»

ابتدا در یک گروه دوستانه به نام سان بویز و سپس در باشگاه‌ها و کاخ‌های جوانان به صورت رسمی شروع به خواندن می‌کند. در گروه سان بویز، ابتدا از آهنگ‌های ایتالیایی، به‌خصوص ترانه‌های آلبانو کاریسی خواننده و بازیگر بنام ایتالیایی تقلید می‌کند سپس به اجرای ترانه‌هایی از خوانندگان مطرح آن دوران مانند جیم موریسون، اریک بوردون، تام جونز و پپینو دی کاپری رو می‌آورد.

او اولین بار در کاخ جوانان جنوبی به روی صحنه می‌رود. تجربهٔ اولین اجرای رسمی ابی از زبان خودش شنیدنی است. آن‌طور که وی در مصاحبه‌ای نقل کرده‌است در اولین اجرا از استرس بسیار، نیمی از بدنش کاملاً بی‌حس شده و اصطلاحاً به خواب می‌رود. او این واقعه را جزو خاطرات تلخ اما فراموش‌نشدنی خود ذکر کرده‌است.

آغاز خوانندگی به صورت حرفه ای:

در آن روزها، ابی با دو برادر به نام‌های شهبال و شهرام شب‌پره آشنا شد. وقتی شهبال شب‌پره در کاباره‌ی «سان بویز» صدای ابی را شنید، به او پیشنهاد داد که به گروه «بلک کنز» بپیوندد. او حدود دو سال به همراه فرهاد مهراد، خواننده راک ایرانی، در این گروه فعالیت کرد و در همان دوران، در صحنه‌ی کاباره‌ی «کوچینی» آواز می‌خواند. پس از آن، ابی از گروه بلک کنز جدا شد و همکاری با آهنگسازان و ترانه‌سرایان معروف آن زمان را آغاز کرد. ابی با یادآوری روزهای همکاری با فرهاد در گروه بلک کنز، از آن دوره به عنوان دوران آموزش و یادگیری خود نام برده و همیشه خود را مدیون فرهاد دانسته است.

وقتی ابی پا به عرصه‌ی موسیقی گذاشت، خوانندگان پاپ کمی در ایران فعال بودند که از میان آن‌ها می‌توان به ویگن، عارف و منوچهر سخایی اشاره کرد. پس از مدتی، ابی اولین ترانه‌ی مستقل خود به نام «عطش» را برای فیلمی با همین عنوان ارائه کرد. دومین ترانه‌ی او «چرا چرا» بود که ترانه‌ی آن را مسعود هوشمند نوشته و آهنگش را حسین واثقی ساخته بود. اما سومین ترانه‌ای که ابی به طور رسمی منتشر کرد و آن را دلیل اصلی شهرتش می‌داند، قطعۀ «شب» بود با شعری از اردلان سرفراز و آهنگی از منصور ایران‌نژاد. این ترانه برای اولین بار در برنامه‌ی معروف «میخک نقره‌ای» با اجرای فریدون فرخزاد پخش شد.

ابی از همان ابتدای کار، از تقلید کردن و شبیه‌خوانی پرهیز داشت و حتی در مورد برخی خوانندگان جوان آن زمان که از کار یکدیگر کپی می‌کردند، معتقد بود این کار تجاوز به حریم دیگران است. بعدها وقتی ابی در جشنواره‌ی بین‌المللی آواز ترکیه شرکت کرد و ترانه اجرا نمود، توانست توجه همگان را به خود جلب کند.

از زمانی که ابی به طور جدی خوانندگی را شروع کرد، صدایش سوژه‌ی بحث در رسانه‌ها شد. برای مثال، مقاله‌ای در مجله‌ی جوانان، سال دهم، با عنوان «صدای ابی رانندگان را دچار هیستریک سرعت می‌کند» منتشر شد. در این مقاله آمده بود که صدای ابی آن‌قدر قدرتمند و تأثیرگذار است که حال و هوایی حماسی دارد و حتی می‌تواند احساسات تند و رفتارهای پرخاشگرانه در رانندگان هنگام رانندگی ایجاد کند.

خوانندگی بدون کلاس:

پدرم در یک گفت‌وگو坦白 کرده است: “من تا به حال برای خوانندگی به هیچ کلاس آموزشی نرفته‌ام، چون هیچ احساس نیازی به این کار نداشتم. بعضی از علاقه‌ها، مثل نقاشی، ترانه‌سرایی و شعر گفتن، از جنس احساساتی هستند که در درون هر کسی وجود دارد. به نظر من، ممکن است برای قوی‌تر کردن توانایی و همان حس درونی، لازم باشد پیش یک معلم یا در کلاس درس آموزش ببینی. اما در زمینه‌ای که من کار می‌کنم، این‌طور نیست. چون کار من بیشتر بر پایه احساس درونی است.”

جشنواره بین‌المللی آواز ترکیه:

در سال ۱۹۷۴ میلادی، ابی و نوش‌آفرین به عنوان دو خواننده از ایران، برای شرکت در یک جشنواره جهانی آواز در ترکیه، به شهر استانبول رفتند. این رویداد که برای اجرای ترانه‌های محبوب و روز آن زمان برگزار می‌شد، اولین دوره‌اش در ترکیه و با استقبال جهانی روبه‌رو شد. این فستیوال علاوه بر موسیقی، بخش‌هایی مثل سینما، نقاشی، مجسمه‌سازی و هنرهای دیگر را هم شامل می‌شد.

روش انتخاب شرکت‌کنندگان هم به این شکل بود که سه ماه قبل از شروع جشنواره، یک گروه پنج‌نفره از متخصصان موسیقی و صداپیشگی به ایران آمدند. آن‌ها با بررسی کارهای هنرمندان جوان ایرانی و دیدن برنامه‌هایشان در رادیو و روی صحنه، در نهایت از بین خانم‌ها نوش‌آفرین و از بین آقایان ابی را برای سفر به ترکیه انتخاب کردند.

سفیر این جشنواره در ایران، خواننده معروف ترک، آی‌فری بود که یک هفته پیش از آغاز مراسم به تهران آمد و دعوت‌نامه‌های رسمی را به هنرمندان selected رساند. سپس به همراه ابی و نوش‌آفرین راهی ترکیه شد. قرار بود این دو خواننده در ترکیه ابتدا با یک ارکستر ۷۰ نفره تمرین کنند و سپس روی صحنه بروند. این جشنواره در کل پنج روز به طول انجامید.

در این فستیوال، نوش‌آفرین ترانه «کاکلی» اثر فریدون خشنود و ابی آهنگ «شکار» ساخته حسن شماعی‌زاده را اجرا کردند. طبق مقررات، فقط یک نفر از ایران اجازه رقابت نهایی داشت و نوش‌آفرین با بزرگواری، این فرصت را به ابی داد. پس از اجرای بیش از ۲۰۹ خواننده، فقط ۶ نفر به فینال راه یافتند که ابی هم یکی از آن‌ها بود. در پایان، ابی با آهنگ «شکار» به عنوان انتخاب ویژه هیئت داوران معرفی شد و توانست پلاک و دیپلم افتخار جشنواره را دریافت کند.

خوانندگی در خارج از ایران:

پیش از انقلاب اسلامی، ابی چندین ترانه تکی روی صفحات موسیقی منتشر کرده بود، اما در آن دوران هیچ آلبوم مستقل و کاملی به بازار عرضه نکرد. بعد از انقلاب، همان ترانه‌ها در خارج از ایران به صورت آلبوم‌های مستقل روی نوارهای کاست منتشر شدند. ابی در کارهای هنری خود با شاعران سرشناسی مانند ایرج جنتی عطایی، اردلان سرفراز، منصور تهرانی و شهیار قنبری همکاری داشته و همچنین آهنگ‌هایش را با آهنگسازان معروفی مثل فرید زلاند، سیاوش قمیشی، واروژان، محمد شمس، شادمهر عقیلی، حسن شماعی‌زاده، اسفندیار منفردزاده و بابک بیات ساخته است.

در سال‌های زندگی در خارج از ایران، او کنسرت‌های زیادی در سالن‌های بزرگ بین‌المللی اجرا کرده که برخی از آن‌ها برای حمایت از کارهای خیریه برگزار شد. در سال ۲۰۰۷، از ابی دعوت شد تا به همراه ارکستر سمفونیک آخن کنسرتی اجرا کند. این کنسرت به صورت زنده از رادیو WDR پخش شد و توسط شبکه تلویزیونی همین رسانه نیز ضبط گردید. پس از پایان برنامه، روزنامه محلی آخن از اجرای پرشور و انرژی ابی روی صحنه تمجید کرد. همچنین در سال ۲۰۱۰، او کنسرت‌های خیریه‌ای در سالن رویال آلبرت هال لندن برگزار کرد که درآمد آن به بیماران مبتلا به ام‌اس اختصاص یافت.

با وجودی که ابی سال‌هاست در خارج از ایران زندگی می‌کند، برخی از تولیدکنندگان و طراحان ایرانی از نام و شهرت او برای معرفی و فروش محصولات خود استفاده می‌کنند. همچنین برخی از خوانندگان داخل ایران تحت تأثیر سبک ترانه‌خوانی و اجرای او قرار گرفته‌اند. قاسم افشار یکی از این خوانندگان است که ترانه «خلیج فارس» ابی را بازخوانی کرده و حتی در حرکات و حالت‌های صحنه‌اش نیز شباهت‌هایی به ابی دارد. این تقلید هنری به حدی بود که تورج شعبانخانی، آهنگساز شناخته‌شده، از قاسم افشار به خاطر این الگوبرداری انتقاد کرد.

ویژگی ها و وجوه تمایز او:

در کتاب «آوازهای زیر زمین» که توسط ابراهیم نبوی نوشته شده، ویژگی‌های ابی به عنوان یک خواننده اینگونه بیان شده است:

اول: بسیاری از کارشناسان موسیقی ایران باور دارند که صدای ابی، قوی‌ترین صدای موسیقی پاپ فارسی است.
دوم: فعالیت‌های هنری ابی در نیمه دوم زندگی‌اش نه تنها کم نشد، بلکه این دوره، اوج کار او به شمار می‌رود و این ویژگی، او را از دیگر خوانندگان پاپ متمایز کرده و در رده خوانندگان کلاسیک یا اپرا قرار می‌دهد.
سوم: ابی از آن دست خوانندگان پاپ است که ممکن است شنونده ترجیح دهد کنسرت او را در خانه گوش کند؛ چون اجراهای زنده او گاهی فراتر از نسخه‌های استودیویی نیست.
چهارم: ابی بیشتر نزد کسانی محبوب است که می‌دانند در موسیقی پاپ ـ برخلاف موسیقی سنتی ـ قدرت و رنگ صدا معمولاً اهمیت چندانی ندارد، اما با این حال صدای او را از این نظر هم قابل تحسین می‌دانند.
پنجم: کنسرت‌های او پس از انقلاب که در خارج از ایران برگزار شده، با استقبال زیادی روبرو بوده است. موسیقی او معمولاً برای رقصیدن مناسب نیست و او هم اساساً برای رقص مخاطبان نمی‌خواند.

همچنین برخی از صاحب‌نظران موسیقی نیز درباره صدای ابی نظر داده‌اند. از جمله آندرانیک، که به عنوان آهنگساز، تنظیم‌کننده و رهبر ارکستر، از گرمی، انرژی و انعطاف صدای ابی تعریف کرده است. او ابی را از جمله خوانندگان نادری دانسته که درک درستی از حس و حال مردم دارد و احساسی پرقدرت را در موسیقی خود منتقل می‌کند.

یکی از ویژگی‌های جذاب کنسرت‌های ابی، همراهی و همخوانی حضار با اوست. آنقدر که از او به عنوان اولین خواننده ایرانی یاد می‌شود که به این همراهی اهمیت زیادی داده و این صداهای جمعی را در آلبوم‌های زنده خود ضبط و منتشر کرده است.

ترانه های خاص:

ابی در برخی از آهنگ‌هایش از دکلمه استفاده کرده است. مثلاً در آهنگ «خورجین» از آلبوم «شب‌زده» دکلمه‌ای توسط محمود محمد یوسف خوانده شده است. همچنین در آهنگ «بانوی خاوری» از آلبوم «حسرت پرواز» و بخش‌هایی از ترانه «یه دختر»، خود ابی دکلمه را اجرا کرده است. علاوه بر این، ترانه «پیر» با یک مقدمه طولانی به زبان مسعود امینی — که سراینده این اثر است — دکلمه شده، اما این آهنگ تا به‌حال به صورت رسمی منتشر نشده است.

ابی در جوانی توانایی خود را در خواندن به زبان انگلیسی هم نشان داد. دو آهنگ انگلیسی در آلبوم‌های او وجود دارد: یکی «Papa» که یک دوئت با شهرام شب‌پره در آلبوم «تپش» است، و دیگری «Far Away» در آلبوم «پیر». آهنگ «Papa» در واقع بازخوانی اثری از پل آنکا، خواننده مشهور کانادایی، است و درباره اهمیت عشق و محبت در خانواده صحبت می‌کند. این ترانه یادآور این است که اگرچه گاهی انسان‌ها از عزیزانشان دور می‌افتند، اما یاد خاطرات زیبا و درس‌های زندگی، حس خوبی در دل آن‌ها باقی می‌گذارد.

ابی برخی از آهنگ‌های قدیمی خود را نیز دوباره بازخوانی کرده است، مانند نسخه ریمیکس «خالی» و «مست چشات» که در آلبومی به نام «یادگاری» منتشر شد. شبکه من‌وتو پس از یک نظرسنجی درباره ماندگارترین ترانه‌های ایرانی از نگاه مردم، اعلام کرد که آهنگ «کی اشکاتو پاک میکنه» به عنوان بهترین ترانه ابی انتخاب شده است. دیگر آهنگ‌های او که در این فهرست قرار گرفتند، به ترتیب عبارت‌اند از: «ستاره‌های سربی»، «مست چشات»، «درخت»، «خالی»، «خلیج فارس»، «محتاج»، «شب‌زده»، «پوست شیر»، «گریه نکن»، «با تو» و «شکار».

در سال ۱۳۹۲، ابی با همکاری شادمهر عقیلی، موزیک‌ویدئویی به نام «رویای ما» منتشر کرد که بیش از سه‌میلیون و نهصدهزار بار در یوتیوب مشاهده شد. این تعداد بازدید برای موزیک‌ویدئوهای ابی در آن سایت بی‌سابقه بود. زیبایی این اثر به حدی بود که حتی صدا و سیمای ایران نیز آن را نادیده نگرفت و مدتی آهنگ بی‌کلام «رویای ما» را از شبکه دو، به عنوان موسیقی پس‌زمینه برنامه‌ها پخش می‌کرد.

ابی و سایر خوانندگان:

در روزهای اولیه شروع کار خوانندگی، ابی اغلب با شهرام شب‌پره همکاری می‌کرد. بعضی از این همکاری‌ها به صورت اجراهای زنده در کاباره‌ها بود و بعضی دیگر به صورت تولید آهنگ‌های جداگانه روی صفحات موسیقی. بیشتر این آهنگ‌ها به زبان انگلیسی بودند که یکی از معروف‌ترین آن‌ها ترانه‌ای به نام «A Chili Pum» است.
برخلاف تصور بسیاری که فعالیت ابی را بیشتر با داریوش به یاد می‌آورند، در دهه پنجاه شمسی او در بسیاری از شبکه‌های ایرانی به همراه شهرام شب‌پره به عنوان یک زوج هنری شناخته می‌شد. بین آن‌ها صمیمیت و دوستی عمیقی وجود داشت و هیچ نشانه‌ای از رقابت ناسالم یا چشم و هم‌چشمی دیده نمی‌شد.
ابی در طول دوران حرفه‌ای خود، آثار مشترک زیادی با دیگر خوانندگان ایرانی دارد. از جمله همکاری‌های او با خوانندگان قدیمی می‌توان به اجرای آهنگ «نون و پنیر و سبزی» با داریوش، «همخون» با شاهرخ، «خدا میداند» با سلی و نلی و «شب عشق» با هایده اشاره کرد.
همچنین او با خوانندگان جوان‌تر نیز همکاری کرده است؛ مانند آهنگ «بگو ای یار» با آرش، «گریز» با نوید و امید، «مگه فرشته هم بده» با کامران و هومن، و آهنگ‌های «رویای ما» و «یه دختر» با شادمهر عقیلی.
ابی تنها یک بار با سیاوش قمیشی همکاری مستقیم داشته که در قالب همخوانی بخشی از ترانه «کوه یخ» صورت گرفت. در برخی آهنگ‌ها نیز او فقط بخش کوچکی از ترانه را همراهی کرده است، مثل آهنگ «جسارت» از امیر آرام و «شهر ظلمت» از شاهرخ.
یکی از آثار گروهی او، قطعه‌ای با عنوان «زمین» یا «زلزله» است؛ یک ترانه ۱۲ دقیقه‌ای با حضور چند خواننده ایرانی و خارجی که به زبان‌های فارسی، انگلیسی، ترکی، ارمنی و عبری خوانده شده و ترکیبی از موسیقی پاپ و سرود است. در این اثر علاوه بر ابی، خوانندگانی مثل ستار، لیلا فروهر، اندی، فرشید امین، هلن، دلارام و یعقوب ظروفچی نیز حضور داشتند.
پس از آن، ابی در جشن کریسمس سال ۲۰۱۴ آهنگی به زبان انگلیسی با عنوان «I Can Hear Christmas» به همراه لیل کولت، خواننده مطرح اسرائیلی اجرا کرد. محتوای این ترانه درخواست برای پیوند و ایجاد رابطه‌ای مبتنی بر مهربانی و همدلی بین مسلمانان و یهودیان به مناسبت ایام کریسمس مسیحیان بوده است.
ابی در برخی از آهنگ‌هایش ترانه‌هایی را خوانده که قبلاً یا بعداً توسط خوانندگان دیگر اجرا شده است. مثلاً آهنگ «پاییز» با آهنگ‌سازی سیاوش قمیشی، که پیش از ابی، خود سیاوش آن را خوانده بود. همچنین ترانه «عسل» با اجرای ستار، «راه من» با اجرای داریوش، «گل واژه» با اجرای هایده، «هم وطن» با اجرای شهرام شب‌پره و مجموعه آهنگ‌های آلبوم «تاج ترانه» که متعلق به گوگوش بود و ابی به درخواست آهنگساز اثر، روژان، برای تجدید خاطره دوباره آن‌ها را خواند.
ابی از جمله خوانندگان معدودی است که اغلب با رویی باز و صمیمی در کنار دیگر هنرمندان روی صحنه ظاهر شده است. از جمله کسانی که ابی در طول سال‌های فعالیتش کنسرت‌های مشترکی با آن‌ها داشته می‌توان به داریوش، بیژن مرتضوی، شهرام شب‌پره، سیاوش قمیشی، کامران و هومن، آرش، شادمهر عقیلی و گوگوش اشاره کرد.
ابی همیشه توجه ویژه‌ای به علاقه‌مندی‌های نسل جوان داشته و این یکی از دلایل اصلی همکاری او با خوانندگان و آهنگسازان جوان است. او در سال‌های اخیر به سمت موسیقی الکترونیک گرایش پیدا کرده و معتقد است این سبک هم کیفیت ضبط آثار را بالا می‌برد و هم ارتباط بهتری با نسل جوان که به این نوع موسیقی علاقه دارد، ایجاد می‌کند.
برای مثال، همکاری او با آرش در آهنگ «بگو ای یار» به صورت دو صدایی و با سبک الکترونیک انجام شده است.

ابی و آهنگسازان:

در میان آهنگسازانی که برای ابی قطعاتی ساخته‌اند، فرید زلاند با ۳۹ قطعه و سیاوش قمیشی با ۲۷ قطعه، بیشترین همکاری را با این خواننده داشته‌اند. آخرین کار فرید زلاند برای ابی، سه آهنگ در آلبوم «طلوع کن» بود و آخرین همکاری سیاوش قمیشی با او، تمامی قطعات آلبوم «شب نیلوفری» را شامل می‌شد. ابی در سال‌های اخیر از همکاری با آهنگسازان قدیمی فاصله گرفته و در آخرین آلبوم خود با آهنگسازانی مانند شوبرت آواکیان، شادمهر عقیلی و علیرضا افکاری کار کرده است.

**بابک بیات:**
ابی کار حرفه‌ای خود را با آهنگ‌های بابک بیات آغاز کرد. از جمله ترانه‌هایی که این دو با هم ساختند می‌توان به «خاکستری»، «سایه»، «خورجین»، «مولای سبزپوش»، «تپش» و «خاتون» اشاره کرد. ابی در یک مصاحبه، از بابک بیات و ایرج جنتی عطایی به عنوان عوامل مهم موفقیت خود یاد کرده است.

**فرید زلاند:**
یکی از مشهورترین و جنجالی‌ترین ترانه‌های ابی در طول فعالیت هنری‌اش، ترانه «راه من» بود که آهنگسازی آن را فرید زلاند بر عهده داشت. این ترانه حتی باعث ایجاد اختلاف عمیقی بین ابی و سازندگان اثر شد. اشعار این آهنگ را شهباز قنبری بر اساس ترانه «My Way» سرود که فرانک سیناترا در سال ۱۹۶۹ آن را اجرا کرده و به یکی از آثار ماندگارش تبدیل شد.

در ابتدا فرید زلاند این ترانه را برای ابی ساخته و ضبط کرده بود، اما به دلایلی از ادامه همکاری انصراف داد و در نهایت این آهنگ با صدای داریوش در آلبومی مستقل منتشر شد. از آنجا که ابی علاقه زیادی به این ترانه داشت و خود را خالق بخش‌های آوازی (تحریر) آن می‌دانست، همچنین ادعا می‌کرد که تمام حق‌الزحمه آهنگساز، ترانه‌سرا و تنظیم کننده را پرداخته است، بنابراین از آن گذشت نکرد و نسخه خودش از ترانه را در سایت شخصی‌اش منتشر کرد. این اقدام او با اعتراض فرید زلاند روبرو شد.

در کارنامه ابی، فرید زلاند بیش از دیگر آهنگسازان برای او اثر خلق کرده و ترانه‌های زیبا و محبوب بسیاری حاصل همکاری این دو است. اما مدتی طولانی است که همکاری بین این آهنگساز و خواننده به کلی قطع شده و ریشه این جدایی، به اختلافات پیش آمده بر سر ترانه «راه من» بازمی‌گردد. فرید زلاند در یک مصاحبه، دلیل قطع همکاری با ابی را تغییر مسیر کاری و فکری او دانست و بیان کرد که آن حال و هوایی که در کارهای قدیمی ابی مانند «محتاج»، «گریه نکن» و «عطر تو» وجود داشت، انگیزه اصلی او برای ساختن آهنگ بود که اکنون دیگر در کارهایش دیده نمی‌شود.

**سیاوش قمیشی:**
در سال ۱۳۸۱، پس از آنکه سیاوش قمیشی تمام ترانه‌ها و آهنگ‌های آلبوم «شب نیلوفری» را برای ابی ساخت، بین آن دو اختلاف نظر پیش آمد که در نهایت به قطع رابطه این دو هنرمند منجر شد. سیاوش قمیشی علاوه بر آهنگسازی آلبوم «ستاره‌های سربی»، مسئولیت تولید موسیقی آلبوم «شب نیلوفری» را نیز بر عهده داشت. او در مجموع ۲۷ آهنگ برای ابی ساخته است و در بین خوانندگان، ابی بیشترین تعداد از آهنگ‌های سیاوش قمیشی را اجرا کرده است. علاوه بر همکاری حرفه‌ای، این دو در گذشته رابطه دوستانه‌ای نیز با یکدیگر داشتند.

نت و آکورد آهنگ‌ها:

فریبرز لاچینی، آهنگساز و نوازنده سرشناس ایرانی، در وب‌سایت خود نت‌های موسیقی و نسخه‌های بدون کلام بسیاری از ترانه‌های ابی را که خودش در ساخت آنها همکاری داشته، به صورت رایگان در اختیار علاقه‌مندان قرار داده است. همچنین مجموعه‌ای از آلبوم‌ها به نام «بوی دیروز» شامل هفده مجموعه منتشر شده که متعلق به فریبرز لاچینی است. در هر کدام از این آلبوم‌ها، به صورت پراکنده، موسیقی بی‌کلام یک یا دو ترانه از ابی نیز گنجانده شده است.

سیاوش قمیشی، دیگر آهنگساز ایرانی، نیز به ساختن موسیقی بی‌کلام علاقه دارد. او در آلبومی با نام «City Of The Sun» (شهر آفتاب)، موسیقی بی‌کلام سه ترانه‌ای را که در گذشته برای ابی ساخته بود، ارائه داده است. این قطعات به ترتیب زمانی عبارت‌اند از: «Illuminata» (ترانهٔ مداد رنگی)، «Inside The Circle» (ترانهٔ پیچک) و «Moon Gate» (ترانهٔ پاییز).

در جلد سوم کتاب «چهل سال پاپ» نوشته عباس براری، نت ۳۳ آهنگ از ترانه‌های ابی که توسط او تنظیم شده، به چاپ رسیده است. این کتاب توسط انتشارات رهام منتشر شده است.

همچنین متن ترانه‌های ابی در کتابی جداگانه با عنوان «ترانه‌های ماندگار: ستاره‌های سربی» گردآوری شده است. این کتاب به کوشش حامد حمیدا در سال ۱۳۷۹ منتشر شد. کتاب با مقدمه‌ای درباره تاریخچه ترانه‌سرایی در ایران آغاز می‌شود و سپس متن ترانه‌های ابی تا قبل از تاریخ چاپ کتاب، در سیزده بخش جداگانه آورده شده است.

ترانه خلیج فارس:

در یکی از سال‌های گذشته، کنسرت ابی در دبی با حواشی زیادی همراه شد. او دربارهٔ دلیل اجرا نکردن ترانهٔ «خلیج فارس» در دبی گفت: «مسئلهٔ نام خلیج فارس، یک اختلاف سیاسی بین ایران و امارات و چند کشور دیگر است و من به عنوان یک هنرمند، اجازهٔ ورود به چنین موضوعی را به خودم نمی‌دهم.» او همچنین اشاره کرد که با اجرا نکردن این ترانه، امکان ادامهٔ همکاری و برگزاری کنسرت‌های سالیانه در دبی را حفظ می‌کند و می‌تواند دوباره برای اجرا به آنجا بازگردد و با مردم دیدار کند.

این سخنان ابی در حالی بیان شد که او در گذشته مواضع سیاسی مختلفی گرفته و در جریان‌های مختلف اظهارنظر کرده بود. بنابراین، جملهٔ او مبنی بر اینکه «من در مسائل سیاسی دخالت نمی‌کنم» با سابقه‌اش در ابراز نظر دربارهٔ سیاست در تضاد به نظر می‌رسید. بسیاری از مردم اینگونه برداشت کردند که او منافع شخصی و مالی خود را بر عشق به میهن و ارزش‌های ملی ترجیح داده است.

در پی این ماجرا، واکنش‌های تند و گسترده‌ای از سوی مخاطبان، هواداران و مردم ایران در فضای مجازی و رسانه‌ها شکل گرفت. برخی از این واکنش‌ها به این شرح بود:

قیمت خلیج فارس برای ابی به اندازهٔ یک کنسرت بود!
شارلوتا
ابی گفته اسم خلیج‌فارس یک اختلاف سیاسی است، من دخالت نمی‌کنم!
آره؛ آن همه ترانهٔ سیاسی و فعالیت‌های سیاسی‌ات علیه ایران هم سیاسی نیست، فعالیت شیمیایی‌است!
اگر سیاست را از آهنگ‌های ابی حذف کنی، فقط یک عربده باقی می‌ماند. اما وقتی نوبت به خلیج فارس می‌رسد، ناگهان می‌گوید من هنرمندم و کاری به سیاست ندارم!
#خلیج_فارس_ مَـغرورِ جَـذّاب
از ابی و مانند او ناراحت نباشید؛ وطن آن‌ها ایران نیست، آن‌ها اساساً وطنی ندارند و فقط فارسی‌زبان هستند.
#خلیج_فارس
ابی راست می‌گفت که آدم سیاسی نیست، در واقع او چیزی از سیاست نمی‌فهمد.
این آدم یک تاجر است، فقط پول را می‌شناسد و به دنبال آن می‌گردد. دین و اعتقاد و ناموسش فقط پول است، پول!
#خلیج_فارس_ آرما

فیلم شناسی

ابی در طول فعالیت هنری خود، در دو فیلم به عنوان بازیگر ظاهر شده است. یکی از این فیلم‌ها «بوی گندم» نام دارد که در سال ۱۳۵۶ به کارگردانی محمد دلجو و امیر مجاهد ساخته شد. فیلم دیگر او «ناخدا یا خدا» است که در سال ۱۳۵۲ توسط نصرالله وحدت کارگردانی شده است.

فیلم «بوی گندم» داستان زندگی سه دوست به نام‌های سیامک، اسی و تقی را روایت می‌کند که زندگی فقیرانه‌ای دارند. ابی در این فیلم نقش تقی را بازی کرده است. تقی به مواد مخدر اعتیاد داشت و با وجود توصیه‌های دوستش سیامک برای ترک اعتیاد، تغییری در رفتارش ایجاد نشد و در پایان داستان، از دنیا رفت. از دیگر بازیگران این فیلم می‌توان به محمد دلجو، آیلین ویگن و شهرام شب‌پره اشاره کرد. ابی بعدها از بازی در این فیلم ابراز پشیمانی کرد و گفت که این کار، خارج از تخصص اصلی او بوده است.

ابی در فیلم «ناخدا یا خدا» نیز نقش کوچکی داشت. او پیش از انقلاب اسلامی، علاوه بر بازیگری، در فیلم‌های ایرانی به عنوان خواننده نیز فعالیت کرده است. بر اساس آمار بانک اطلاعات سینمای ایران، از میان ۲۹۶ خواننده‌ای که در سینمای ایران نقش داشته‌اند، ابی با خوانندگی در ۱۰ فیلم، در رده سیزدهم قرار گرفته و این رتبه را با شهپر، خواننده دیگر ایرانی، به طور مشترک دارد.

اسامی ده فیلمی که او در آن‌ها آواز خوانده، عبارت است از:

فیلم	سال تولید	ترانه‌سرا	آهنگساز
عطش	۱۳۵۱	مسعود هوشمند	حسین واثقی
بی‌حجاب	۱۳۵۲	مسعود هوشمند	حسین واثقی
هیاهو	۱۳۵۳	ایرج جنتی عطایی	بابک بیات
ذبیح	۱۳۵۴	–	واروژان
بت‌شکن	۱۳۵۵	ایرج جنتی عطایی	بابک بیات
شب زخمی	۱۳۵۶	منصور تهرانی	سلی
سلام تهران	۱۳۵۶	زویا زاکاریان	واروژان
خاکستری	۱۳۵۶	ایرج جنتی عطایی	بابک بیات
بوی گندم	۱۳۵۶	زویا زاکاریان و شرمین شجره	سیاوش قمیشی
باغ بلور	۱۳۵۷	منصور تهرانی	حسن شماعی‌زاده
بر فراز آسمان‌ها	۱۳۵۷	نامعلوم	واروژان/ شهرداد روحانی (تیتراژ پایانی فیلم)

این آمار در شرایطی ارائه شده که در فهرست مورد بحث، نام دو فیلم با نام‌های «کندو» (ساخته سال ۱۳۵۴) و «بر فراز آسمان‌ها» (ساخته سال ۱۳۵۷) — که ابی در آن‌ها ترانه اجرا کرده — دیده نمی‌شود. قابل توجه است که در بخش‌هایی از این فیلم‌ها که ابی ترانه خوانده، بازیگران سرشناسی نیز حضور داشته‌اند. برای نمونه، در فیلم «بر فراز آسمان‌ها» محمدعلی فردین، و در سه فیلم «کندو»، «ذبیح» و «بت‌شکن» بهروز وثوقی ایفای نقش کرده‌اند. همچنین ایرج قادری در دو فیلم «عطش» و «بی‌حجاب» حضور داشته است.

برخی از صحنه‌هایی که ترانه‌های ابی در آن‌ها استفاده شده، عبارت‌اند از:
– صحنه‌ای در فیلم «کندو» (به کارگردانی فریدون گله، با موسیقی واروژان و شعر ایرج جنتی عطایی) که در آن بهروز وثوقی در نقش جوانی بزهکار، در کاباره‌ای در حال ایجاد هیاهو و آشوب است.
– صحنه‌های پایانی فیلم «بوی گندم» که در آن محمد دلجو در نقش سیامک، با زخم‌های چاقو بر پشت، سوار بر موتور به سمت فرودگاه می‌رود تا به دختر مورد علاقه‌اش بپیوندد؛ این صحنه با آهنگ سیاوش قمیشی و ترانه‌ای با نام «پیچک» سروده شرمین شجره همراه است.
– سکانس آخر فیلم «بر فراز آسمان‌ها» (به کارگردانی محمدعلی فردین) که در آن مادر پیری پس از یافتن پسرش — که اکنون خلبانی موفق شده — خاطرات گذشته و صحنه‌هایی از پرواز هواپیماها را به یاد می‌آورد.

ابی در نخستین سال‌های اقامتش خارج از ایران، در مجموعه تلویزیونی «خداحافظ تهران» در کنار محمد دلجو، شهرام شب‌پره و آیلین ویگن حضور یافت؛ اما این مجموعه به دلایلی هرگز پخش نشد. همچنین پس از حدود چهل سال، بخشی از ترانه «پوست شیر» به صورت طرحی روی صورت ابی، در قسمتی از فیلم سینمایی «نهنگ عنبر» نمایش داده شد.

آهنگ بر فراز آسمان‌ها:

واروژان مسئولیت ساخت موسیقی فیلم «بر فراز آسمان‌ها» را پذیرفت. در پایان این فیلم، آهنگ تیتراژ با نام «بر فراز آسمان‌ها» پخش می‌شود که آهنگسازی آن را شهرزاد روحانی انجام داده و ابی آن را خوانده است. متأسفانه نام کسی که شعر این آهنگ را سروده، مشخص نیست.

آلبوم‌شناسی:

ابی در سال ۲۰۰۳ آلبومی به نام «شب نیلوفری» منتشر کرد. پس از آن، حرف‌هایی درباره کنار کشیدن از خوانندگی به میان آمد، اما او همچنان با انرژی زیاد به ساخت آلبوم و برگزاری کنسرت‌ها ادامه داد.

به باور او، اجرای زنده روی صحنه و فرصت انتشار آلبوم‌های تازه، برایش مانند یک فرصت یادگیری است و بر دانسته‌هایش اضافه می‌کند. به همین دلیل، این فعالیت‌ها مهم‌ترین انگیزه او برای ادامه کارش هستند. ابی معتقد است که خوانندگی مانند عشقی است که هرگز نمی‌توان از آن جدا شد.

تک آهنگ های استودیو:

گذشته از ترانه‌های خاصی که ابی در مهمانی‌ها و کاباره‌های قبل از انقلاب و نیز در کنسرت‌های خارج از کشور اجرا کرده، او چندین ترانه استودیویی دیگر نیز ضبط کرده که به دلایلی در آلبوم‌های رسمی او منتشر نشده‌اند. این ترانه‌ها در میان هواداران ابی به «ترانه‌های بی‌بام» معروف شده‌اند. در ادامه فهرست کامل این ترانه‌ها آورده می‌شود:

– پنجره‌ها (مشترک با جمعی از خوانندگان)
– بر فراز آسمان‌ها
– رؤیای ما (مشترک با شادمهر عقیلی)
– A Chili Pum (مشترک با شهرام شب‌پره)
– کتاب سوخته
– همین خوبه (با مشارکت شادمهر عقیلی در موزیک ویدیو)
– Marcella (مشترک با شهرام شب‌پره)
– عید نوروز
– نگرانت میشم
– زمین (مشترک با جمعی از خوانندگان)
– تک‌سوار
– یه دختر (مشترک با شادمهر عقیلی)
– جشن مهرگان (سرود انقلاب سفید)
– دلتنگی
– بانوی ما (مشترک با سلی و نلی)
– راه من
– شهبانو (مشترک با نوش‌آفرین)
– عطش
– زنجیرو ورچین (دلنگ دلنگ)
– تهمت
– جهان سوم (ناجی شرق)
– ظالم
– یه روزی مهربون بودی
– خونه
– شب (اجرای کامل)
– پریا

ذکر این نکته لازم است که انتساب ترانه «تک‌سوار» به ابی، به دلیل شباهت‌های صوتی و سبک خوانندگی، قطعی نیست و باعث تردید شده است. برخی از طرفداران نیز به ترانه‌های دیگری اشاره کرده و آن‌ها را به ابی نسبت داده‌اند، اما از آنجا که فایل صوتی معتبری از این آثار در دسترس نیست، از آوردن نام آن‌ها در این فهرست خودداری می‌کنیم.

مفهوم ترانه ها

مضامین سیاسی:

ابی علاقه زیادی به خواندن ترانه‌هایی با درون‌مایه‌های سیاسی، اجتماعی و همچنین عاشقانه دارد. او آهنگ‌های مختلفی درباره ایران اجرا کرده که بسیاری از آن‌ها نگاهی انتقادی و گاه چالش‌برانگیز به مسائل سیاسی داشته‌اند. از میان ترانه‌های سیاسی ابی می‌توان به «خلیج فارس»، «خانه سرخ است» و «بشکن» اشاره کرد. یکی از ترانه‌های او به نام «نون و پنیر و سبزی» که آهنگسازی آن را فرید زلاند انجام داده، شعرها از شهباز قنبری است و تنظیم اثر بر عهده منوچهر چشم‌آذر بوده، به عنوان نمونه‌ای از ترانه‌های اعتراضی او شناخته می‌شود. ابی این ترانه را به همراه داریوش خواند و در سال‌های اول دهه ۱۳۷۰، این اثر در فهرست ترانه‌های ممنوعه قرار گرفت و به صورت پنهانی بین مردم دست به دست می‌شد.

علاوه بر جنبه‌های سیاسی، ابی در ترانه‌هایش به موضوعات اجتماعی مانند فقر، آزادی بیان و حقوق زنان نیز پرداخته است. ترانه‌هایی مانند «هلا»، «سیاه‌پوش‌ها» و «بانوی خاوری» از نمونه‌های این نوع نگاه اجتماعی او هستند.

مضامین عاشقانه:

در ترانه‌های ابی، گاهی عشق به شکلی زمینی و با اشاره به ویژگی‌های ظاهری معشوق مانند چشم، لب و اندامش بیان شده است. ترانه‌ای مانند «مداد رنگی» نمونه‌ای از این نگاه است.
در مقابل، گاهی هم عشق در ترانه‌های او چنان ژرف و روحانی تصویر می‌شود که از مفاهیمی مانند معراج، سفر و نزدیکی به خدا سخن به میان می‌آید؛ ترانه‌ی «رازقی» نمونه‌ای از این نوع نگرش است.
بسیاری از ترانه‌های عاشقانه‌ی ابی، از شعرهای شاعران معاصر الهام گرفته شده‌اند و گاهی هم از سروده‌های عارفانه‌ی شاعران کهن بهره برده است. مانند ترانه‌ی «حیلت رها کن» که شعر آن از مولوی است و آهنگ «خدا می‌داند» با شعری از شمس مشرقی، عارف سده‌ی ششم هجری.
از ترانه‌های معنوی ابی می‌توان به «مولای سبزپوش» با شعری از ایرج جنتی عطایی اشاره کرد. در ادبیات فارسی، اصطلاح «سبزپوش» معمولاً برای کسانی به کار می‌رود که در جایگاه‌های بلند معنوی قرار دارند، مانند فرشتگان، پیامبران، خضر نبی، یا نمادهایی از راه عرفان.
با این حال، این ترانه گاه رنگ و بوی سیاسی نیز پیدا می‌کند. این آهنگ در آلبوم «وحدت؛ پایان ۲۵۰۰ سال دیکتاتوری» منتشر شد که پس از انقلاب اسلامی ایران به بازار آمد و در کنار دیگر ترانه‌های سیاسی و میهنی آن دوران شناخته شد.

مضامین بحث‌انگیز:

خیلی از افراد، ابی را به خاطر جسارتش در انتخاب مسیرهای تازه در خوانندگی می‌شناسند و از نظر انتخاب آهنگ و ترانه، او را فردی روشنفکر و امروزی می‌دانند. این ریسک‌پذیری در کارهایش باعث شد دو آلبوم آخر او و به ویژه سه ترانه با نام‌های «من اگر خدا بودم»، «خدا با ماست» و «جهان‌بینی» بیشتر از بقیه دیده شوند.

ابی در ترانه «من اگر خدا بودم» با اشاره به وجود شر در جهان و همچنین توجه به حادثه زلزله بم، حتی وجود خدا، حکمت، علم و عدالت او را زیر سوال می‌برد و خود را در جایگاهی فرض می‌کند که مانند انسان‌های بی‌دین و کافر، رویدادهای جهان را پوچ و بی‌معنا بداند! ترانه «خدا با ماست» نیز به شکلی از مرزهای معمول فراتر رفته است، با این تفاوت که برخلاف ترانه قبلی، می‌کوشد خدا را همراه و شریک زندگی انسان در همه لحظات نشان دهد و راه تازه‌ای برای رویارویی با زشتی‌ها و ناپاکی‌ها پیش پای انسان بگذارد. بنابراین این دو ترانه از نظر ساختار و محتوا کاملاً در مقابل هم قرار می‌گیرند.

ابی در ترانه «جهان‌بینی» با پرداختن به فلسفه زندگی انسان، دیدگاه‌ها و نگرش‌های فکری بشر را به مسخره می‌گیرد و تنها ایدئولوژی عشق را به عنوان نگرشی معتبر و ارزشمند در جهان معرفی می‌کند.

ابی به چگونگی و کیفیت شعرهایی که می‌خواند بسیار اهمیت می‌داد و این به معنای بی‌توجهی به ملودی و موسیقی آثارش نیست. در بعضی از کارها، ملودی نقش مهمی داشته که در نهایت به خلق ترانه‌ای زیبا انجامیده است. برای مثال، دو آهنگ «ستاره‌های سربی» و «شب گربه» با آهنگسازی ایرج جنتی عطایی، روی دو ملودی از قبل ساخته‌شده توسط سیاوش قمیشی، ترانه‌گذاری شدند.

دو ترانه که از نظر ساختار و محتوا در میان کارهای ابی منحصربه‌فرد هستند، «خونه» و «مادربزرگ» می‌باشند. ترانه «خونه» با زبانی ساده و خودمانی، وابستگی و رابطه عاطفی یک کودک با خانه و محل زندگی‌اش را روایت می‌کند. در حقیقت، خانه‌ای که به برکت وجود مادر، سرشار از صمیمیت، یکرنگی، وفاداری، نیایش و استواری است. این ترانه ابتدا در سال ۱۹۸۲ در آلبوم «خداحافظ تهران» منتشر شد و سپس در سال ۱۹۹۶ در آلبوم «با تو» دوباره عرضه گردید. ترانه «مادر بزرگ» نیز به توصیف و یادکرد مادربزرگی می‌پردازد که از دنیا رفته، اما داستان‌های پاک و بی‌کرانه‌اش همچنان در خاطره‌ها زنده و جاودان مانده‌است.

حاشیه های زندگی ابی

تراشیدن ریش بعد از پنجاه سال:

ابی با انتشار ویدئویی از جریان تراشیدن ریش هایش پس از گذشت پنجاه سال، به شرط جمع آوری مبلغ ۱۰ هزار دلار جهت امور خیریه اطلاع داد. پس از آنکه کمک های نقدی مردم جمع آوری گردید، ابی طی پستی در صفحه شخصی اینستاگرامش ویدئویی از اصلاح صورت خود ارائه کرد که به طور کامل آن را تراشیده بود و در زیر آن درج کرد:

«پس از چندین دهه از زدن ریش خودم خودداری می‌کردم، برای این‌کار هدفی تعیین کردم و گفتم تنها در این صورت حاضرم این کار رو انجام بدم، اما هرگز فکر نمی‌کردم به این سرعت کمک‌ها جمع‌آوری بشه و مجبور بشم برم جلوی آیینه!»

داوری مسابقه پرشیا کات تلنت:

برنامه استعدادیابی “پرشین گات تلنت” (Persian Got Talent) که در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ هر جمعه شب از شبکه ام‌بی‌سی پرشیا پخش می‌شد، به جستجو برای یافتن استعدادهای جدید می‌پرداخت. خواننده نام‌آشنا ابی نیز در کنار سه داور دیگر، یعنی مهناز افشار، آرش لباف و نازنین نور، در این مسابقه به قضاوت شرکت‌کنندگان نشست.

فعالیت های خیریه:

در تیر ماه سال ۱۳۹۹ ابی به واسطه موسسه خیریه ای که خودش به نام با تو آن را بنیان نهاد بود، از هوادارانش درخواست کرد که وجوه نقدی خود را جهت ارائه به یونیسف واریز کنند.

ابی بیان کرده بود:

«تصمیم گرفتم در راستای این حرکت بزرگ و خیرخواهانه، بعد از تقریباً ۵۰ سال از آخرین باری که ریش‌های خودم رو اصلاح کردم، و برای ایجاد انگیزه به افزایش کمک‌های مالی و مشارکت شما عزیزان در این کمپین، برای دومین بار بعد از سال ۱۹۷۱ و به محض رسیدن میزان مشارکت به ۱۰ هزار دلار، ریش‌های خودم رو اصلاح کنم. کامل و از ته!»

فعالیت‌های سیاسی:

ابی تا قبل از پیروزی انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران، تعدادی ترانه در مضمون اجتماعی و انتقادی ارائه کرده بود که در میان آنها ترانه شکار دیده می شد. ترانه مذکور به مدت دو سال از پخش آن در رادیو جلوگیری شد که در نهایت این آهنگ با دریافت جایزه از جشنواره بین المللی آواز ترکیه شهرت یافت.‌ ولی بعد از انقلاب اسلامی، ابی به علت خواندن ترانه هایی با الفاظ تند و سیاسی همچون نان و پنیر و گردو، به عنوان یک خواننده اعتراضی و سیاسی به همراه داریوش معرفی گردید.

ابی از همان نخستین سالهای پیروزی انقلاب اسلامی و در طی سال‌های اخیر با اجرا کردن حدود ۱۵ ترانه سیاسی یا اجتماعی با محتوای سیاسی، به شکلی اعتراض و مخالفت خود را با دولت وقت کشور ایران ارائه کرده است. او در شهریور ماه سال ۱۳۸۷ طی مصاحبه‌ای با رسانه‌های خبری گفت:

«اصلاً نالازم‌ترین و غیرضروری‌ترین چیز که می‌توانست برای آن مملکت اتفاق بیفتد، انقلاب اسلامی بود»

ابی قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ در ایران، با ارائه آهنگ انتقادی با عنوان تصمیم و انتشار ویدئوی استعماری، به شکلی اشاره به جریانات پس از انتخابات داشته است. رسانه های خارج از کشور نیز به طور مبسوط، انعکاس گسترده ای به ترانه مذکور داشته اند.