بیوگرافی و زندگینامه نعیمه نظام دوست

بیوگرافی نعیمه نظام دوست

نعیمه نظام‌دوست بازیگر معروف ایرانی است که بیشتر در برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی دیده می‌شود. او در ۲۳ آبان ۱۳۵۳ در تهران متولد شد و از همان ابتدای کارش با ایفای نقش در مجموعه‌های خنده‌دار و طنز، مورد توجه و محبوبیت مردم قرار گرفت. این هنرمند علاوه بر کار در تلویزیون، در سینما هم فعالیت داشته و با کارگردان‌های سرشناسی مانند مهران مدیری همکاری کرده است. از جمله کارهای معروف او می‌توان به سریال‌های “شب‌های برره” و “پاورچین” اشاره کرد. نعیمه نظام‌دوست علاوه بر بازیگری، به دلیل خلق و خوی شاد و صمیمی‌اش نزد مردم عزیز است. او در نقش‌های کمدی و درام به خوبی درخشیده و جایگاه خود را در بین بازیگران محبوب ایران تثبیت کرده است.

در بزرگ ترین قرعه کشی های ایران شرکت کنید!

منوی دسترسی سریع

خلاصه‌ای از زندگی
داستان زندگی
صفحات مجازی
فعالیت‌های هنری
آثار سینمایی
گفت‌وگوها

خلاصه زندگینامه

نام: نعیمه
نام خانوادگی: نظام دوست
تاریخ تولد: ۲۳ آبان ۱۳۵۳
محل تولد: تهران
وضعیت تاهل: مجرد
زمینه فعالیت: بازیگری
شروع فعالیت در بازیگری: از ۱۷ سالگی با تئاتر
تحصیلات: دیپلم علوم تجربی، فوق دیپلم تصویربرداری
ملیت: ایرانی
پیشه‌ها: بازیگر، منشی صحنه، دستیار کارگردان
سال‌های فعالیت: ۱۳۷۰ – اکنون

زندگینامه

زندگی شخصی:

نعیمه نظام دوست، بازیگر ایرانی، در بیست و سوم آبان ماه سال ۱۳۵۳ در تهران به دنیا آمد. او از هنرمندان شناخته‌شده سینما در دهه پنجاه شمسی است. نعیمه در یک خانواده پرجمعیت با هفت عضو زندگی می‌کرد. او برای تحصیل، رشته علوم تجربی را در دبیرستان گذراند و بعد از آن، موفق شد فوق دیپلم تصویربرداری را از دانشگاه بگیرد. پس از اتمام تحصیلات، با علاقه و پشتکار بیشتری وارد عرصه بازیگری شد.

خانواده:

نعیمه نظام‌دost چهار خواهر دارد و خودش فرزند سوم خانواده محسوب می‌شود. در میان اعضای خانواده، فقط اوست که قدم به دنیای هنر گذاشته است. متأسفانه پدرش سال‌ها پیش از دنیا رفته است. از دوستان نزدیک او در سینما می‌توان به مرحومه ماهچهره خلیلی، مریم امیرجلالی، الناز شاکردوست و لیدا عباسی اشاره کرد.

نعیمه نظام‌دوست درباره دوران نوجوانی خود اینطور گفته است:
در سال‌های نوجوانی، بسیار پرخاشگر و کم‌حوصله بودم و کمتر احساس شادی می‌کردم. بیشتر روزهای آن دوره را با حالتی ناراحت و عصبانی سپری کردم. هرچند دلیل اصلی این حالت‌ها، شرایط جامعه و اوضاع آن زمان بود. اگرچه شاید گفتنش چندان مناسب نباشد، اما راستش را بخواهید حتی از مدرسه هم خوشم نمی‌آمد! (می‌خندد) دوست دارم مخاطبانم مرا همان‌طور که واقعاً بودم بشناسند. رفتارهایم در آن زمان شیطنت‌آمیز بود و حتی شبیه پسرها شده بودم. سبک زندگی‌ام بیشتر مانند پسران بود و هیچ شباهتی به رفتارهای دخترانه نداشت.

ازدواج و همسر:

این بازیگر ایرانی تا به حال ازدواج نکرده و زندگی مشترکی تشکیل نداده است. بنابراین هر خبر یا عکسی که ازدواج او را در کنار همسرش نشان دهد، کاملاً دروغ و ساختگی است. در نتیجه، او مجرد است و می‌توان با اطمینان گفت که نعیمه نظام دوست در گذشته هیچ ازدواجی نداشته است.

غذای مورد علاقه:

نعیم نظامدوست در مصاحبه‌های مختلف بارها گفته که علاقه‌ی بسیار زیادی به کباب ترش شمالی دارد. این غذا به خاطر مواد ترش مزه‌ای که در پخت آن استفاده می‌شود، طعمی متمایز و ترش دارد. این بازیگر پس از کباب ترش، غذای سیرواویج را بیشتر از بقیه دوست دارد.

شغل دوم:

اگر دقت کنید می‌بینید که بیشتر بازیگران، علاوه بر کار بازیگری، شغل دیگری هم برای تأمین هزینه‌های زندگی خود دارند. دلیلش این است که منطقی نیست فقط به درآمد بازیگری تکیه کرد و زندگی را solely از این راه گذراند. به همین خاطر، نعیمه نظام‌دوست یک فروشگاه لباس کوچک دارد و علاوه بر آن در برخی فعالیت‌های هنری دیگر نیز مشغول است.

آثار مورد علاقه:

نعیمه نظامدوست در طول فعالیت هنری خود، در آثار زیادی حضور داشته. اما از میان همه آن‌ها، چند کار برایش بسیار ویژه و دوست‌داشتنی هستند. او به برنامهٔ «ساعت خوش»، نقش ژینوس در «پلیس جوان»، شخصیت مادر نیاز در «محله گل و بلبل» و نیز نقش خانم کمالی در فیلم «هزارپا» علاقهٔ زیادی دارد و این آثار را جزو محبوب‌ترین کارهای خود می‌داند.

خواستگار:

در یکی از قسمت‌های برنامه خندوانه با اجرای رامبد جوان، نعیمه نظام‌دوست به عنوان مهمان حضور پیدا کرد و خاطره‌ای را این‌گونه تعریف کرد:

در سال‌های نوجوانی، مادرم علاقه زیادی داشت که من ازدواج کنم. حتی وقتی کلاس سوم راهنمایی بودم، یک روز صدایم زد و گفت: نعیمه جان بیا پایین! وقتی به طبقه پایین خانه رفتم، با خانمی روبرو شدم که پشت در ایستاده بود. او به من گفت: ما از شما خوشمان آمده و می‌خواهیم برای خواستگاری به خانه شما بیاییم.

اگرچه من دانش‌آموز درسخوانی نبودم، اما در پاسخ گفتم که می‌خواهم به تحصیلم ادامه دهم. از پدرم هم خواستم که به مادرم بگوید تصمیم دارم فعلاً ازدواج نکنم. پدرم قبول کرد و گفت: تا زمانی که خودت نخواهی، هیچ خواستگاری به خانه ما نمی‌آید. به همین دلیل، تا امروز هیچ خواستگاری به خانه ما نیامده است.

نعیمه نظام‌دوست در ادامه گفت: حالا دیگر مادرم اجازه نمی‌دهد از او دور شوم. چون پدرم فوت کرده و مادرم خیلی به من وابسته است. خواهرهایم ازدواج کرده‌اند و هر کدام زندگی خودشان را دارند. در واقع، آن‌ها از این شرایط فرار کردند. چون من معتقدم وابستگی بیش از حد، اصلاً چیز خوبی نیست.

چاقی و اضافه وزن:

نعیمه نظام دوست با مشکل اضافه وزن زیادی روبرو است. او می‌گوید این مسئله به سال‌های خیلی گذشته برمی‌گردد، جایی که برای درمان چاقی خودش مجبور شد عمل جراحی اسلیو معده را انجام دهد. اما بعد از مدتی دوباره وزنش به میزان بسیار زیادی افزایش یافت و وضعیتش سخت‌تر از قبل شد.

نعیمه نظام دوست در شبکه های اجتماعی

اینستاگرام:

naeemehnezamdoost@

زندگی هنری

شروع بازیگری:

نعیمه نظامدوست از سال ۱۳۷۰ به شکل جدی کار بازیگری را آغاز کرد و فعالیت هنری خود را در گروه‌های مستقل تئاتر شروع نمود. پس از آن، در مجموعه تلویزیونی نوروز ۷۲ به کارگردانی داریوش کاردان نیز نقش‌آفرینی کرد.
این بازیگر به طور حرفه‌ای از سال ۱۳۷۳ با برنامه‌ی «ساعت خوش» به کارگردانی مهران مدیری به تلویزیون راه یافت. جالب است بدانید که او در این برنامه، علاوه بر بازیگری، وظیفه‌ی منشی صحنه را نیز بر عهده داشت.

فیلم شناسی

در این نوشته، قصد داریم آثار نعیمه نظام‌دوست را با تمرکز بر فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی که ساخته، مرور و تحلیل کنیم.

مجموعه تلویزیونی:

مجموعه سینمایی:

جوایز و افتخارات

در سی و دومین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر، نعیمه نظام‌دوست به خاطر بازی در فیلم “آذر، شهدخت، پرویز و دیگران” در بخش بهترین بازیگر زن در نقش مکمل نامزد شد.

مصاحبه

بیوگرافی از زبان خودش:

من در بیست‌وسوم آبان‌ماه سال ۱۳۵۳ در تهران متولد شدم. کار بازیگری را از سال ۱۳۷۰ با تئاتر شروع کردم و بعد از آن در گروه‌های آزاد تئاتر فعالیت کردم. پس از آن، در برنامه‌ی نوروز ۷۲ حضور پیدا کردم و با بازی در مجموعه‌ی «ساعت خوش»، به‌صورت جدی‌تر به این کار ادامه دادم. در نهایت، در سال ۱۳۷۳ برای اولین بار در یک تولید تلویزیونی به‌عنوان بازیگر ظاهر شدم.

معرفی سروش خلیلی:

بعد از اتمام دوره دبیرستان و گرفتن دیپلم، چند سال پشت سر هم در کنکور شرکت کردم، اما موفق نشدم در رشته هنر قبول شوم. به این شکل، چند سال از زندگی‌ام صرف شرکت در کنکور شد. (با خنده) بعد تصمیم گرفتم در کلاس‌های بازیگری ثبت‌نام کنم و پس از گذراندن دوره‌ها، آقای سروش خلیلی – که خدا رحمتش کند – من را به گروه‌های تئاتر مستقل معرفی کرد. در نهایت با تلاش و پشتکار زیاد توانستم به عنوان بازیگر مشغول به کار شوم.

سختی طنز:

کار کردن در زمینه طنز و خنداندن دیگران، کار آسانی نیست. این مسئله برای بازیگران زن چالش‌های بیشتری به همراه دارد. زیرا آنان در اجرای حرکات و حتی در بیان برخی از گفتارها و حرف‌ها، محدودیت‌های بیشتری دارند. به همین دلیل، هنگام ایفای نقش در قالب کمدی، باید خلاقیت زیادی به خرج دهند تا بتوانند شادی و خنده را به مخاطب هدیه کنند. امروزه مردم به سادگی به هر چیزی نمی‌خندند. چرا که نگاه دقیق‌تر و عمیق‌تری به طنز و کمدی پیدا کرده‌اند و پس از دیدن یک اثر، به خوبی درک می‌کنند که آیا آن اثر سعی دارد با شوخی‌های سطحی و بی‌مایه بیننده را بخنداند، یا اینکه از موقعیت‌های هوشمندانه و بامزه برای خنداندن استفاده می‌کند.

مدیون سیروس مقدم هستم:

در سال ۱۳۷۵، وقتی در فیلم “شن‌های کف رودخانه” بازی کردم، با خانم الهام غفوری، همسر آقای مقدم، که دستیار کارگردان آن فیلم بودند، آشنا شدم. این آشنایی باعث شد ایشان من را به آقای مقدم معرفی کنند تا در کار جدیدی همکاری داشته باشم. به این ترتیب، در همان سال توانستم در سریال “روزهای زندگی” که کارگردانی آن بر عهده آقای مقدم بود، بازی کنم.

بعد از تمام شدن این سریال، دوباره در مجموعه “پلیس جوان” در کنار ایشان حضور پیدا کردم و نقش “ژینوس” را بر عهده گرفتم. فکر می‌کنم در میان همه نقش‌هایی که داشته‌ام، ژینوس یکی از کارهای ماندگار و برجسته من است و حتی امروز هم بسیاری از مردم آن را به خاطر می‌آورند.

آقای مقدم از آن کارگردان‌هایی است که درک درست و عمیقی از ساخت سریال دارد و به خوبی می‌داند نظر و سلیقه مردم چیست. به همین دلیل، وقتی سریالی را می‌سازد، دقیقاً می‌داند چگونه آن را کارگردانی کند تا مورد استقبال بینندگان قرار بگیرد. نکته مهم دیگر این است که او در عین رعایت تمام اصول فنی، با سرعت بالا و کیفیت مطلوب کار می‌کند.

هر بار که در پروژه‌های آقای مقدم حضور دارم، هیچ نگرانی بابت نتیجه کار یا استقبال از شخصیتی که بازی می‌کنم، ندارم. با خیال راحت تمام تمرکز و انرژی‌ام را روی نقش‌آفرینی می‌گذارم. من به شخصه علاقه و احترام ویژه‌ای به آقای مقدم و همسر گرامیشان دارم و همیشه خود را مدیون لطف ایشان می‌دانم؛ چون آقای مقدم با اعتماد کامل، فرصت همکاری به من دادند.

تاثیر حجاب در رشد سینمای ایران:

با اطمینان می‌توان گفت که رعایت حجاب پس از انقلاب اسلامی، تأثیر مثبت و مهمی در رشد و پیشرفت سینمای ایران داشته است. این موضوع باعث شده است که بازیگران زن ایرانی بتوانند استعدادها و توانایی‌های هنری خود را بهتر از گذشته نشان دهند. مو یکی از عوامل کلیدی در ظاهر و شخصیت‌پردازی یک بازیگر به شمار می‌رود. بنابراین، وقتی یک هنرپیشه می‌تواند بدون استفاده از این عنصر، نقش خود را به شکلی باورپذیر و تأثیرگذار ایفا کند، نشان‌دهنده مهارت و استعداد بالای او در بازیگری است.

باغ شیشه ای:

در سال ۱۳۷۵، در برنامه‌ای با نام باطراوت، به عنوان منشی صحنه با آقای مظلومی همکاری کردم و این پروژه به پایان رسید. بعد از آن، دوباره در برنامه‌ی لطفاً دور نزنیم، توفیق این را پیدا کردم که با ایشان کار کنم.
در سریال باغ شیشه‌ای نیز، نقش الهام را بازی کردم؛ شخصیتی که عروس قربان بود و آقای قریبیان آن را اجرا می‌کرد. خوشبختانه این سریال با استقبال بسیار خوبی از سوی مخاطبان روبرو شد.
همکاری با آقای مظلومی برای من فرصت ارزشمندی بود، چون ایشان به توانایی‌های بازیگران آگاه هستند و این فضا را ایجاد می‌کنند که هنرمند بتواند در حین کار، از خلاقیت و ایده‌های شخصی خود نیز استفاده کند.

ظرافت حس در سینما:

من هیچ‌کدام از سینما و تلویزیون را بر دیگری برتر نمی‌دانم. هر کدام ویژگی‌های خودشان را دارند. سینما معمولاً مخاطبان خاص‌تری دارد، در حالی که تلویزیون توسط افراد بیشتری از قشرهای مختلف جامعه دیده می‌شود. در سینما، بازیگر باید با ظرافت و دقت بیشتری احساساتش را نشان دهد و از اغراق کردن پرهیز کند؛ اما در تلویزیون، بازی اغلب با تأکید و شدت بیشتری همراه است. با این وجود، اگر همزمان یک نقش در سینما و دیگری در تلویزیون به من پیشنهاد شود، ترجیح می‌دهم نقش سینمایی را بپذیرم.

اهمیت تجربه:

به باور من، یک بازیگر هم به دانش نیاز دارد و هم به تجربه. اما نقش تجربه در پیشرفت و موفقیت یک هنرمند، بسیار پررنگ‌تر است. آموختن تئوری و درس‌های آکادمیک، بدون شک بر دانسته‌های بازیگر می‌افزاید، اما زمانی که وارد دنیای کار می‌شود، با موقعیت‌های تازه‌ای روبه‌رو می‌شود که در هیچ کتابی پیدا نمی‌شود. در واقع، هنر پایانی ندارد و یک بازیگر در هر پروژه‌ای که حضور دارد، می‌تواند از همکارانش چیزهای جدیدی بیاموزد. می‌توان گفت هر بار که بازیگر در نقشی جدید ظاهر می‌شود، گویی در یک کلاس آموزشی جدید شرکت کرده است.

شهرت:

یکی از چیزهایی که تقریباً همه مردم، در شرایط گوناگون، به آن علاقه دارند، شهرت است. خیلی از افراد کارهایشان را دقیقاً برای معروف شدن انجام می‌دهند. به نظر من حتی کسانی که می‌گویند به شهرت علاقه‌ای ندارند، حقیقت را نمی‌گویند و ادعایشان واقعی نیست. خود من هم یکی از دلایلی که در عرصه بازیگری فعالیت می‌کنم، رسیدن به شهرت است. اما نکته مهم‌تر این است که از بچگی به این کار علاقه داشتم و دوست داشتم بتوانم نقش آدم‌های مختلف را بازی کنم. این طوری می‌شود که خودت را جای دیگران بگذاری و زندگی و احساساتشان را نشان بدهی.

ماندگاری:

یک بازیگر در درجه اول باید عاشق مردم و کسانی باشد که کار او را می‌بینند. بعضی از هنرمندان وقتی تازه شروع به کار می‌کنند، دوست دارند دیده شوند و شناخته شده باشند. اما بعد از معروف شدن، خود را از چشم دیگران پنهان می‌کنند و این رفتار درستی نیست. چون همه‌ی بازیگران و هنرمندان برای خدمت به مردم کار می‌کنند و نباید زندگی خود را از آنها جدا کنند. اگر یک بازیگر می‌خواهد در یادها بماند، باید با همه‌ی سختی‌ها و شیرینی‌های این راه کنار بیاید، به هنرش عشق بورزد و در برابر مشکلات پا پس نکشد.

خانواده:

چند سالی است که پدرم از دنیا رفته است. ما پنج دختر در خانواده هستیم و من فرزند سوم هستم. هیچ‌یک از خواهرها و دیگر اعضای خانواده‌ام در زمینه هنری فعالیت نمی‌کنند. به باور من، خانواده زمانی می‌تواند خوشبخت باشد که همه اعضای آن به هم علاقه داشته باشند و بتوانند احساسات و حرف‌های دلشان را با هم در میان بگذارند. در چنین خانواده‌ای، پدر و مادر پایه‌های اصلی زندگی هستند و باعث می‌شوند فرزندان در کنار هم متحد و نزدیک بمانند.

تقدیر از پیشکسوتان:

نعیمه نظامدوست در پاسخ به این سوال که بهترین راه برای تشکر از زحمات پیشکسوتان عرصه هنر چیست، گفت: به نظر من درست نیست که این عزیزان تنها بمانند و باید به طور پیوسته از حال و احوالشان با خبر باشیم. این کار با دیدارها و ملاقات‌های کوچک و صمیمی به راحتی امکان‌پذیر است. چون همه آدم‌ها از اینکه فراموش شوند، بسیار ناراحت می‌گردند. متأسفانه باید بگویم که هنرمندان جوان و فعال سینمای ایران، آن‌گونه که باید به نسل‌های گذشته این حوزه توجه ندارند و این مسئله اصلاً خوب نیست. حتی بسیاری از بازیگران در مراسم تشییع پیکر هنرمندان پیشکسوت نیز حاضر نمی‌شوند.

چکیده سخنان:

من دوستان زیادی در دنیای سینما دارم، اما بین همه آن‌ها، رابطه من با مریم امیرجلالی، الناز شاکردوست و لیدا عباسی صمیمی‌تر و نزدیک‌تر است.

دوست دارم بعد از من، چیزی از خود به جای بگذارم که ماندگار باشد و فراموش نشود.

وقتی یک بازیگر در چندین کار همزمان بازی می‌کند، به خاطر فشار کاری زیاد و زمان محدود، نمی‌تواند آن طور که باید روی نقشش تمرکز کند. این موضوع باعث می‌شود کیفیت کارش پایین بیاید.

در نقش‌هایی که بازی می‌کنم، یک صمیمیت و سادگی خاصی در من وجود دارد که بسیاری از کارگردان‌ها آن را دوست دارند و پیشنهاد می‌کنند با همین سبک طبیعی به بازیگری ادامه دهم.