بازی محلی خوزستان

بازی‌های محلی خوزستان، بازتابی از فرهنگ غنی و تاریخ پربار این منطقه هستند که نسل‌ها به عنوان سرگرمی و تقویت مهارت‌های اجتماعی و فیزیکی اجرا شده‌اند. در ادامه، به معرفی و توضیح چند نمونه از این بازی‌ها می‌پردازیم.

در بزرگ ترین قرعه کشی های ایران شرکت کنید!

بازی “قم قمبه”

در این بازی، بازیکنان فرفره‌ای را بر روی سطحی مسطح می‌چرخانند. هر کس که بتواند فرفره را برای مدت زمان بیشتری بچرخاند، برنده بازی محسوب می‌شود. این بازی نیازمند مهارت در چرخاندن فرفره و حفظ تعادل آن است.

بازی “کی دارِ ایزِ نِه”

در این بازی، بازیکنان نام‌های مستعاری برای خود انتخاب می‌کنند. یکی از بازیکنان نقش “گرگ” را بر عهده می‌گیرد و باید نام واقعی بازیکنان دیگر را حدس بزند. اگر گرگ نام بازیکنی را درست حدس بزند، آن بازیکن باید به سوی تپه‌ای (تُل) بدود. اگر گرگ پیش از رسیدن بازیکن به تُل او را بگیرد، نقش‌ها عوض می‌شوند و بازیکن گرفته‌شده به عنوان گرگ جدید بازی می‌کند.

توصیه می‌کنیم این مطلب بازی محلی آشیق را حتماً بخوانید.

توصیه می‌کنیم حتماً مقاله بازی محلی استپ هوایی را مطالعه کنید.

بازی “قطور” (Gotur)

این بازی با پنج سنگ کوچک انجام می‌شود. بازیکن سنگ‌ها را در کف دست نگه داشته و آن‌ها را به هوا پرتاب می‌کند، سپس دست خود را پشت به هوا می‌گیرد تا سنگ‌ها بر پشت دستش فرود آیند. اگر هیچ سنگی بر پشت دست قرار نگیرد یا تنها یک سنگ باقی بماند، بازیکن بازنده است. در غیر این صورت، بازیکن باید سنگ‌ها را مجدداً به هوا پرتاب کرده و این بار کف دست خود را زیر آن‌ها قرار دهد تا در دستش جای گیرند. سپس، در حالی که سنگ‌ها در دست هستند، باید آن‌ها را یکی‌یکی به هوا پرتاب کرده و سایر سنگ‌های افتاده را بردارد. این بازی به نام “گُروک” نیز شناخته می‌شود.

این موضوع را بهتر بشناسید با مطالعه بازی های محلی شیراز.

بازی “الختر” (Alaxtor)

در این بازی، بازیکنان به دو گروه تقسیم می‌شوند. از هر گروه، یک بازیکن به وسط می‌آید و یک پای خود را بلند کرده و با دست، پاچه شلوار خود را می‌گیرد. سپس هر یک از دو بازیکن سعی می‌کند با تنه زدن به بازیکن دیگر، او را بیندازد. هر بازیکنی که مجبور شود پای خود را زمین بگذارد، بازنده است و یک امتیاز به تیم مقابل تعلق می‌گیرد. به‌ترتیب، همه بازیکنان دو گروه، دو به دو مسابقه می‌دهند و امتیازها محاسبه می‌شود. هر گروهی که امتیاز بیشتری کسب کند، از گروه مقابل کول می‌گیرد.

این موضوع را بهتر بشناسید با مطالعه بازی محلی کش بازی.

بازی “کی گل بره”

این بازی در آب انجام می‌شود و بازیکنان به صورت گروهی وارد رودخانه می‌شوند. در جاهایی که آب عمیق است، بازیکنان به زیر آب می‌روند و هر کس که بتواند مسیر بیشتری را زیر آب طی کند و نفس کم نیاورد، برنده است. این بازی مشترک میان دختران و پسران است و معمولاً افراد بین ۱۰ تا ۲۰ سال در آن شرکت می‌کنند.

بازی “رنگم رنگم ری لاسیه”

این بازی توسط دختران برگزار می‌شود. در این بازی، یک نفر از بقیه بزرگ‌تر است و با گرفتن یک سینی بزرگ در دست، جلو می‌ایستد. بقیه با گرفتن طنابی در دست و عبور دادن آن از پاهای خود، به صورت یک ستون پشت سر او قرار می‌گیرند و این اشعار را می‌خوانند: “رنگم رنگم ری لاسیه”. افراد حاضر در صف می‌گویند: “همچه گلی عباسیه” و به دنبال آن می‌روند. در اینجا باید کسی از صف خارج شود و هر کس که به زمین افتاد، بازنده است.

بازی “سوار سوار”

این بازی به صورت دو نفر دو نفر انجام می‌شود. پس از قرعه‌کشی، یک نفر روی کول دیگری سوار می‌شود و به در خانه‌ها رفته و از صاحب خانه سؤال می‌کنند: “سوار سوار؟ یا پیاده سوار؟”. اگر صاحب خانه بگوید “پیاده سوار”، آن دو جای خود را عوض می‌کنند و بازی به همین ترتیب ادامه می‌یابد.

در صورت علاقه‌مندی، مطلب بازی محلی شکر پنیر را از دست ندهید.

بازی “تپ تپ گا” (Taptape Gâ)

در این بازی، یک نفر در محل مشخصی چشم می‌گذارد و دیگران پنهان می‌شوند. پس از لحظاتی، او به دنبال آنان می‌گردد و هر کس را که ببیند، دست خود را به سر او می‌زند و آن شخص به این ترتیب از بازی خارج می‌شود. هر کس نیز بتواند بدون دیده شدن به محل بازی برسد، برنده است. نوبت چشم‌گذاری بعدی به فردی می‌رسد که زودتر از همه بازنده شده باشد.

بازی “اوستا و شاگرد”

این بازی با هدف افزایش سرعت عمل و چابکی افراد طراحی شده است و به ۱۲ کلاه یا دستمال رنگی نیاز دارد. دو گروه ۶ نفره تشکیل می‌شوند و پس از انجام آداب و رسوم محلی، هر دو صف به فاصله دو متر رو به روی هم قرار می‌گیرند. بازیکنان از پیش شماره‌گذاری می‌شوند (هر دو گروه از شماره ۱ تا ۶) و سرگروه هر دو تیم که شماره ۱ هستند، از صف فاصله می‌گیرند و کلاه خود را روی زمین می‌گذارند. سپس سرگروهان با رقص محلی برمی‌گردند و سر جای خود می‌ایستند. مربی به صورت تصادفی یک شماره را صدا می‌زند و شماره‌ای که صدا زده شده از هر دو تیم باید به سرعت خود را به کلاه تیم مقابل برساند. گروهی که زودتر به کلاه تیم مقابل برسد، “اوستا” می‌شود و تیم مقابل “شاگرد” می‌شود. اوستا حرکات ورزشی و موزون انجام می‌دهد و شاگردان باید از او تقلید کنند. در یک حرکت، وقتی گروه شاگرد مشغول انجام حرکات موزون هستند، اوستا کلاه سرگروه تیم شاگرد را برمی‌دارد و به طرف گروه خودش می‌رود. اگر شاگرد پیش از اینکه اوستا به گروه برسد، او را لمس کند و به گروهش برگردد، یک امتیاز کسب می‌کند. در غیر این صورت، یک امتیاز به گروه اوستا تعلق می‌گیرد. بازی تا رسیدن یکی از تیم‌ها به امتیاز ۵ ادامه می‌یابد و آن تیم برنده بازی است.

بازی “طناب‌بازی”

در این بازی، چهار بازیکن شرکت می‌کنند و هر یک نامی مانند سبز، سرخ، گلابی و آبی را برای خود انتخاب می‌کنند. دو نفر از بازیکنان هر دو سر طناب را می‌گیرند و یکی از آن‌ها هم وسط طناب را می‌گیرد. بازیکن چهارم در کنار می‌ایستد. دو بازیکنی که دو سر طناب را گرفته‌اند، شروع به تاب دادن طناب می‌کنند. بازیکن وسط باید از روی طناب بپرد و مرتبا تکرار کند: “سرخ، سبز، آبی، گلابی”. این روند آن‌قدر تکرار می‌شود تا پای بازیکن وسط به طناب گیر کند. هنگامی که پای بازیکن گیر کرد، اسمی که در آن لحظه گفته شده، شخصی است که نفر بعد باید وسط طناب بایستد و به همین ترتیب بازی ادامه پیدا می‌کند.

بازی “داداری پوداری دو تا بیار”

در این بازی، یکی از بازیکنان می‌گوید: “هر کسی که پدر و مادر دارد، دو انگشت خود را در دست من بگذارد” و بازیکنان این کار را انجام می‌دهند. چشمان یکی از بازیکنان را می‌بندند و آن بازیکن می‌پرسد: “تف کنم یا بگیرم؟” دیگر بازیکنان می‌گویند: “بگیر”. بازیکنی که چشمش بسته است، باید سعی کند یکی از بازیکنان را بگیرد. اولین بازیکنی که او با چشم بسته گرفت، دستمال را از چشمانش باز می‌کند و به چشمان او می‌بندد تا بچه

برای گسترش دانش خود، به مقاله بازی محلی ژاپن سر بزنید.

برای گسترش دانش خود، مقاله بازی محلی زنان کردستان را مطالعه کنید.

توصیه می‌کنیم حتماً مقاله بازی محلی لی لی ارمنی را مطالعه کنید.

برای یادگیری پیشرفته، به بازی محلی خسو خسو مراجعه کنید.