چشم‌زخم، باوری کهن در فرهنگ‌های مختلف است که بر اساس آن، نگاه حسادت‌آمیز یا تحسین‌برانگیز فردی می‌تواند به شخص یا شیء مورد نظر آسیب برساند. این مفهوم در ادبیات، هنر و باورهای مردمی جایگاه ویژه‌ای دارد.
**پاسخ به پرسش اصلی: آیا چشم‌زخم از نظر علمی تأیید شده است؟**
از دیدگاه علمی، تاکنون شواهد معتبری که وجود و تأثیر چشم‌زخم را تأیید کنند، ارائه نشده است. مطالعات علمی بر اساس روش‌های تجربی و قابل تکرار انجام می‌شوند، و در این زمینه، هیچ تحقیق علمی معتبری نتوانسته است وجود پدیده‌ای به نام چشم‌زخم را اثبات کند.
**بررسی علمی چشم‌زخم**
در علم روان‌شناسی، پدیده‌هایی مانند اثر پلاسیبو (دارونما) و تأثیرات روان‌تنی نشان می‌دهند که باورها و انتظارات فرد می‌توانند بر وضعیت جسمانی و روانی او تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، اگر فردی معتقد باشد که مورد چشم‌زخم قرار گرفته است، ممکن است به دلیل استرس و نگرانی، علائم جسمانی یا روانی را تجربه کند. این تأثیرات ناشی از باورهای فردی هستند و نه از یک نیروی خارجی مانند چشم‌زخم.
**دیدگاه اسلام درباره چشم‌زخم**
در اسلام، به پدیده چشم‌زخم اشاره شده است. در آیه ۵۱ سوره قلم آمده است:
«وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ»
برخی مفسران این آیه را به چشم‌زخم نسبت داده‌اند. همچنین، در روایات اسلامی به وجود و تأثیر چشم‌زخم اشاره شده است.
**نتیجه‌گیری**
با وجود اینکه در فرهنگ‌ها و ادیان مختلف، از جمله اسلام، به پدیده چشم‌زخم اشاره شده است، اما از دیدگاه علمی، شواهد معتبری برای تأیید آن وجود ندارد. باور به چشم‌زخم می‌تواند تأثیرات روان‌شناختی بر فرد داشته باشد، اما این تأثیرات ناشی از باورهای فردی هستند و نه از یک نیروی خارجی.