ستاره سابق قرمزها به مس رفسنجان رسید.
صفحه اقتصاد -هافبک تیم فوتبال پیکان در فصل گذشته به عضویت تیم مس رفسنجان درآمد.
به نقل از تسنیم، باشگاه مس رفسنجان در ادامه فعالیت‌های خود در فصل نقل‌وانتقالات، سامان نریمان جهان هافبک هجومی و گلزن باسابقه فوتبال ایران را به خدمت گرفت. نریمان جهان ۳۴ ساله و اهل شهرستان بناب در استان آذربایجان شرقی است و با تجربه سال‌ها بازی در سطح اول فوتبال کشور، یکی از مهره‌های مؤثر و باتجربه لیگ برتر محسوب می‌شود.
نریمان جهان در طول دوران حرفه‌ای خود پیراهن تیم‌های پیکان تهران، گل‌گهر سیرجان، ذوب‌آهن اصفهان، نفت مسجدسلیمان، تراکتور، گسترش فولاد و ماشین‌سازی تبریز، پرسپولیس و نفت تهران را بر تن کرده و همواره به‌عنوان یک بازیکن خلاق، گلزن و تأثیرگذار شناخته شده است. توانایی بالای او در موقعیت‌سازی، شوت‌های دقیق و تجربه ارزشمندش در بازی‌های بزرگ، می‌تواند کمک قابل‌توجهی به مس در فصل پیش رو باشد.
حضور سامان نریمان جهان در مس رفسنجان در حالی صورت گرفت که او قرارداد خود با تیم پیکان تهران را تمدید کرده بود و به نظر می‌رسید وی در فصل پیش رو نیز خودروسازان را در لیگ برتر همراهی خواهد کرد.
همچنین میرزاد میهانوویچ هافبک ۳۲ ساله اهل بوسنی، با عقد قراردادی یک ساله به مس رفسنجان پیوست. این بازیکن در پست هافبک تهاجمی بازی می‌کند و به‌واسطه تجربه بالا و تکنیک مناسب، می‌تواند به قلب خط میانی مس جان تازه‌ای ببخشد.
این بازیکن باتجربه فصل گذشته در تیم «اندیجان ازبکستان» بازی می‌کرد و پیش‌تر نیز سابقه حضور در تیم‌های «ارداباسی قزاقستان»، «توزلاسیتی بوسنی» و «فاستاوزیلین جمهوری چک» را در کارنامه خود دارد.
تیم فوتبال مس رفسنجان با هدایت رسول خطیبی در بیست‌وپنجمین دوره مسابقات فوتبال لیگ برتر باشگاه‌های کشور شرکت خواهد کرد.
18 پاسخ
به عنوان یک فرد عمل‌گرا که همواره به دنبال تحلیل واقع‌بینانه مسائل است، باید اذعان کنم که این نقل‌وانتقالات چندان چشم‌انداز روشنی برای تیم مس رفسنجان ترسیم نمی‌کند. با وجود سابقه درخشان سامان نریمان جهان و توانایی‌های فنی میرزاد میهانوویچ، سن بالای این بازیکنان و کاهش تدریجی آمادگی جسمانی آن‌ها می‌تواند چالش‌های جدی برای تیم ایجاد کند.
به‌ویژه در لیگ برتر ایران که سرعت و قدرت بدنی نقش تعیین‌کننده‌ای دارد، سرمایه‌گذاری روی بازیکنان بالای ۳۰ سال ریسک قابل‌توجهی محسوب می‌شود. تجربه ارزشمند است، اما اگر همراه با شادابی و تحرک کافی نباشد، نمی‌تواند تضمینی برای موفقیت تیم باشد.
به نظر می‌رسد مس رفسنجان بهتر بود به جای جذب بازیکنان کهنه‌کار، به سراغ استعدادهای جوانتر می‌رفت که انرژی و انگیزه بالاتری برای اثبات خود دارند. امیدوارم این تصمیم در طول فصل به ضرر تیم تمام نشود و مدیریت باشگاه در نقل‌وانتقالات آتی رویکرد متعادل‌تری در پیش بگیرد.
مقاله جالبی بود و اطلاعات خوبی درباره نقل‌وانتقالات اخیر مس رفسنجان ارائه داد. به‌ویژه بخشی که به سابقه و توانایی‌های سامان نریمان جهان پرداخته بود، واقعاً خواندنی بود و نشان می‌داد چرا این بازیکن می‌تواند برای تیم جدیدش مفید باشد. توصیفات درباره مهارت‌های او در موقعیت‌سازی و شوت‌زنی دقیق بود و حس خوبی از این انتقال به خواننده منتقل شد.
با این حال، فکر می‌کنم اگر کمی بیشتر به تأثیر این بازیکنان جدید بر استراتژی کلی تیم مس رفسنجان پرداخته می‌شد، مقاله کامل‌تر می‌شد. مثلاً اشاره‌ای به این که آیا ترکیب این بازیکنان با سبک بازی رسول خطیبی هماهنگی دارد یا نه، می‌توانست برای خوانندگان جذاب باشد. به هر حال، باز هم ممنون از زحمتی که کشیده‌اید و امیدوارم در ادامه شاهد تحلیل‌های عمیق‌تری از این دست باشیم.
حاجی گنگش بالاس.
یادم می‌آید سال پیش توی ورزشگاه آزادی بودم، وسط بازی پرسپولیس و تراکتور. سامان نریمان جهان رو دیدم که یه پاس بلند داد که تا سال‌ها تو ذهنم موند. حالا می‌بینم همون بازیکن رفته مس رفسنجان! راستش رو بخواید، من همیشه فکر می‌کردم بازیکن‌های قدیمی لیگ برتر آخرش میرن مربی میشن یا تو استودیوهای تلویزیونی… ولی انگار بعضی‌ها هنوز هم می‌تونن تو زمین حرفی برای گفتن داشته باشن.
نریمان جهان همیشه یه جورایی خاص بود. نه اون ستاره‌های پرحاشیه بود، نه بازیکن بی‌صدا. یه جورایی مثل همون دوست قدیمیه که هرچند وقت یه بار یادت می‌افته چقدر باحاله. حالا با این انتقالش به مس، یه حس عجیبی دارم. از یه طرف خوشحالم که هنوز می‌بینمش تو زمین، از یه طرفم فکر می‌کنم چرا تیم‌های بزرگتر بهش فرصت ندادن؟
راستی، یه چیز بامزه هم بگم: من یه بار تو یه بازی دوستانه، پشت آماده‌باش ذوب‌آهن بودم و نریمان جهان از فاصله نزدیک بهم گل زد! اون موقع با خودم گفتم “حالا می‌فهمم چرا دروازه‌بان‌ها از شوت‌هاش می‌ترسن!”
آیا مس رفسنجان با این انتقالات شگفت انگیز، فصل رو توپ گردون می کنه؟ من هنوز یادمه وقتی سامان نریمان تو ذوب آهن بود، یه بازی رو با یه پاس جنون آمیز به پیروزی رسوند! این ترکیب تجربه و جوانی واقعاً می تونه انفجاری باشه… 🤩
“آیا واقعاً این انتقال ها می تواند معادلات لیگ را تغییر دهد؟ من که هنوز قانع نشدم… شاید باید بگذارم فصل شروع شود تا ببینم این ترکیب جدید چه رازی در آستین دارد. فعلاً برنامه ام این است: منتظر بمانم و تماشا کنم. شاید این بار همه چیز متفاوت باشد…”
“مس رفسنجان با جذب نریمان جهان، نه تنها یک بازیکن که یک گنجینه تجربه را به خدمت گرفت!”
وقتی اسم سامان نریمان جهان میاد، فقط یه هافبک معمولی تو ذهنم نقش نمی بنده؛ این بازیکن یه جورایی نماد ثبات و خلاقیته تو لیگ ماست. ۳۴ سال سن داره، ولی انگار هر بار که پا به توپ میشه، تازه واردی هست که عطش گلزنی و اثرگذاریش تموم نشدنیه. از پیکان تا پرسپولیس، از ذوب آهن تا تراکتور، ردپاش رو تو هر تیمی که گذاشته، می شه دید. حالا مس رفسنجان این شانس رو داره که از این تجربه و تکنیک تو خط میانی بهره ببره.
اما یه نکته جالب اینجاست: نریمان جهان قرار بود با پیکان بمونه، ولی ناگهان مس رو انتخاب کرد. اینجور تصمیم ها همیشه پشت پرده هایی داره که برامون سوال برانگیزه. آیا این انتقال واقعاً یه حرکت استراتژیک از طرف مس بود، یا یه تغییر مسیر غیرمنتظره از طرف خود بازیکن؟ و اصلاً چرا یه بازیکن با این سابقه و سن، هنوز می تونه اینقدر مورد تقاضای تیم های لیگ برتر باشه؟
حالا سوال آخر رو من از شما دارم:
آیا واقعاً انتقال بازیکنان باتجربه مثل نریمان جهان و میهانوویچ می تواند تضمینی برای موفقیت مس رفسنجان باشد؟
من همیشه به تأثیر تجربه در فوتبال باور داشتم، ولی گاهی اوقات می بینم که بازیکنان با سابقه در تیم های جدید آنطور که انتظار می رود درخشش ندارند. مثلاً یادم می آید چند فصل پیش بازیکنی با رزومه قوی به تیم محبوبم پیوست، اما به دلایلی مثل هماهنگی ناکافی با سیستم مربی یا کاهش فرم فیزیکی، نتوانست انتظارات را برآورده کند.
حالا سوال اینجاست: آیا مس رفسنجان زیرساخت و برنامه ریزی لازم برای استفاده بهینه از این تجربه ها را دارد؟ یا ممکن است مثل بعضی تیم های دیگر، فقط دنبال نام های بزرگ باشد بدون برنامه مشخص؟
یادمه چند سال پیش، توی استادیوم آزادی، سامان نریمان جهان رو دیدم که با یه شوت فرازمینی توپ رو توی تور پرسپولیس جای داد. اون روز فکر می کردم این بازیکن یه روز ستاره ای بزرگ می شه، ولی حالا بعد از این همه انتقال و تغییر تیم، انگار مسیرش یه جور دیگه پیش رفته. هنوز هم باورش برام سخته که یه بازیکن با این همه تجربه و مهارت، آخر سر به یه تیم مثل مس رفسنجان می رسه.
شاید حق با کسایی باشه که می گن سن و سال دیگه اجازه نمی ده مثل قدیم بتونه بدرخشد، ولی من هنوز هم تو چشاش همون آتش رو می بینم. نمی دونم… شاید این انتقال آخرش یه فرصت دوباره براش باشه، یا شاید هم فقط یه وداع آروم قبل از خداحافظی. هرچی باشه، فوتبال ایران همیشه پر از این قصه های عجیب بوده—بازیکنایی که گاهی زودتر از اون چیزی که باید، به حاشیه رانده می شن.
راستش رو بخواید، من به خاطر همین عدم قطعیت هاست که هنوز فوتبال رو دوست دارم. نمی دونم سامان این بار می تونه معجزه کنه یا نه، ولی حاضرم شرط بذارم که حداقل یه بار دیگه همه رو شگفت زده می کنه. یا شاید هم دارم خودم رو گول می زنم…
آیا می دانید چرا بازیکنان باتجربه مثل نریمان جهان همیشه در تیم های کمتر مورد انتظار، جادو می کنند؟ شاید رازی پشت این انتخاب هاست… مثل طلسمی که فقط در خاک برخی شهرها فعال می شود! مس رفسنجان این بار نه یک که دو جادوگر را صدا زده.
خب، مس رفسنجان این بار یه جفت هافبک با تجربه رو جمع کرده که انگار می خوان با تجربه بازی فصل رو جلو ببرن! سامان نریمان جهان که انگار نصف تیم های لیگ رو تجربه کرده و حالا می خواد به مس هم طعم گل های خودش رو بچشونه. البته با ۳۴ سال سن، امیدوارم هنوز همون پاهای قدیمی رو داشته باشه و نه مثل ماشینی که کلی کار کرده و دیگه روغن خوریش بالاست!
میرزاد میهانوویچ هم که از بوسنی تا ازبکستان و قزاقستان چرخیده، حالا رسیده به رفسنجان. به نظر می رسه خط میانی مس قراره ترکیبی از تجربه و مهارت باشه، البته به شرطی که سن و سال این دوستان اجازه بده!
به هر حال، جذاب ترین بخش نقل وانتقالات همینه: دیدن بازیکنانی که فکر می کنی بازنشسته شدن، ولی یهو می بینیشون تو لیست جدید!
خبر پیوستن سامان نریمان جهان به مس رفسنجان یه کم اون حس نوستالژیک رو زنده کرد، مخصوصاً وقتی یادم افتاد چقدر تو بازی های پرسپولیس شوت های دقیقش حریف رو می ترسونید. البته الان دیگه سن و سالی ازش گذشته، ولی هنوز هم می تونه با تجربه اش تو میدون تأثیرگذار باشه.
حقیقتش رو بخواید، نقل وانتقالات تو لیگ برتر همیشه برام یه جورایی شبیه بازی شطرنجه؛ بازیکنان قدیمی میان و می رن، ولی هر کدوم خاطره ای از خودشون به جا می ذارن. حالا ببینیم این فصل مس رفسنجان با این ترکیب جدید چقدر می تونه تو لیگ بدرخشد.
“آیا می دانستید مس رفسنجان با میانگین سنی ۲۹ سال، یکی از جوان ترین تیم های لیگ برتر است؟ شاید حضور بازیکنان باتجربه ای مثل نریمان جهان و میهانوویچ، رمز موفقیتشان باشد… انگار می خواهند ترکیب جالبی از جوانی و تجربه بسازند. اما یک سوال بی جواب مانده: چرا نریمان جهان که قراردادش با پیکان تمدید شده بود، ناگهان مسیرش را عوض کرد؟ شاید جوابش را فقط در پایان فصل بشنویم…” 😊
عالی بود، همیشه موفق باشید. 💜 🤩 🧡 😊
“یادمه یه بازی تراکتور علیه ذوب آهن بود که نریمان جهان یه ضربه آزاد خفن زد و توروخدا گل شد! اون لحظه استادیوم منفجر شد… حالا می بینمش تو مس رفسنجان! 🤯 ولی صبر کن… یه بازیکن با این همه تجربه و خلاقیت، چرا هنوز تو تیم های میانی لیگ می چرخه؟ یعنی سیستم ما استعدادها رو تو سنین بالا هم نمی تونه به اوج برسونه؟”
اگه بخوام یه بازی رو معرفی کنم، این ظاهر شما یه علاقه شدیده. به امید هنرنمایی های بی نظیر. 💪 🥰
حقیقتش رو بخواید، من همیشه به بازیکنان باتجربه و قدیمی لیگ با یه ذره شک نگاه می کنم—آیا واقعاً هنوز می تونن همان بازیکن تأثیرگذار گذشته باشن یا فقط برای پر کردن آمار و اسم و رسم تیم ها جذب می شن؟ اما این بار، با دیدن اسم سامان نریمان جهان و میرزاد میهانوویچ توی لیست مس، حسابی دو دل شدم. از یه طرف، نریمان جهان رو سال هاست می شناسم؛ همون موقعی که تو پرسپولیس بازی می کرد، همیشه با شوت های دقیقش بازی رو می چرخوند. از طرف دیگه، ۳۴ ساله است—آیا هنوز هم می تونه اون فیتنس و سرعت لازم رو داشته باشه؟
میهانوویچ هم یه بازیکن جذابه، ولی لیگ ایران همیشه برای بازیکنان خارجی یه چالش متفاوته. آیا می تونه خودش رو با سبک بازی ایران وفق بده یا مثل خیلی ها بعد از چند ماه محو میشه؟
حالا بعد از خوندن این خبر، تصمیم گرفتم فصل بعد رو با دقت بیشتری مسابقات مس رفسنجان رو دنبال کنم—می خوام ببینم آیا این دو بازیکن واقعاً می تونن تفاوتی ایجاد کنن یا نه. شاید حتی یه بلیط هم بخریم بریم ورزشگاه رفسنجان، هواداری کنیم و از نزدیک قضیه رو بسنجیم! ولی یه چیزی تو دلم می گه شاید این انتقالات بیشتر شبیه یه ریسک حساب نشده باشه تا یه حرکت استراتژیک… راستی، شما چی فکر می کنید؟
اما این سوال پیش می آید: آیا واقعاً انتقال بازیکنان باتجربه به تیم هایی مثل مس رفسنجان، تضمینی برای موفقیت است؟ یا شاید این فقط تکرار همان الگوی قدیمی است که بارها دیده ایم: ستاره های پخته به تیم های کوچک تر می روند، اما آیا سیستم و ساختار تیم توان بهره برداری از این تجربه را دارد؟
راستش را بخواهید، همیشه این حس مرموزی وجود دارد که بعضی انتقالات بیشتر از آنکه برای آینده باشد، برای حل مشکلات امروز است…