رانندگی با کدام وسیله نقلیه بدون گواهینامه مجاز است؟

رانندگی با کدام وسیله نقلیه بدون گواهینامه مجاز است؟

سرهنگ علی اصغر شریفی درباره اینکه در چه شرایطی می‌توان بدون گواهینامه با وسیله‌ای رانندگی کرد، گفت: رانندگی با هر نوع وسیله نقلیه اعم از خودرو یا موتورسیکلت، نیازمند داشتن گواهینامه معتبر است و رانندگی بدون گواهینامه جرم محسوب می‌شود.

رئیس مرکز اطلاع‌رسانی پلیس راهور تهران بزرگ به تشریح قوانین و مقررات مربوط به رانندگی بدون گواهینامه پرداخت.

به گزارش ایسنا، سرهنگ علی اصغر شریفی درباره اینکه در چه شرایطی می‌توان بدون گواهینامه با وسیله‌ای رانندگی کرد، گفت: رانندگی با هر نوع وسیله نقلیه اعم از خودرو یا موتورسیکلت، نیازمند داشتن گواهینامه معتبر است و رانندگی بدون گواهینامه جرم محسوب می‌شود؛ بر اساس تقسیم‌بندی جدید گواهینامه‌ها که از اواخر سال ۱۴۰۳ به آموزشگاه‌های رانندگی ابلاغ و در حال اجراست، برای رانندگی با موتورسیکلت‌های دو، سه یا چهار چرخ نیز باید گواهینامه مجاز دریافت شود.

فال خودت رو ببین

🔮

کلیک کن تا ببینیش

وی با اشاره به شرایط سنی افزود: برای موتورسیکلت‌های ۵۰ سی‌سی و حداکثر ۴ کیلووات، حداقل سن مجاز ۱۶ سال است و پس از مراجعه به آموزشگاه‌ها، گواهینامه «الف-م» صادر می‌شود که فقط برای رانندگی در محدوده درون‌شهری اعتبار دارد و شرکت در کلاس‌ها و آزمون‌ها الزامی است.

وی همچنین افزود :برای موتورسیکلت‌های ۱۲۵ سی‌سی (دو یا سه چرخ) با توان ۱۱ کیلووات و رانندگی درون‌شهری، داشتن حداقل سن ۱۶ سال و گواهینامه «الف ۱» الزامی است؛ و برای موتورسیکلت‌های ۲۰۰ سی‌سی یا با توان ۳۵ کیلووات، سن مجاز ۱۸ سال تمام است که در خرید موتورسیکلت برای نوجوانان و جوانان نیز رعایت این سن قانونی الزامی است.

رئیس مرکز اطلاع‌رسانی پلیس راهور در ادامه گفت: یکی از رایج‌ترین گواهینامه‌ها برای خودرو، گواهینامه پایه ۳ است که متقاضیان آن باید ۱۸ سال تمام داشته و پس از گذراندن آزمون آیین‌نامه و مهارت عملی موفق به اخذ آن شوند؛ این گواهینامه برای حمل حداکثر ۹ سرنشین، بار تا وزن ۳.۵ تن معتبر است.

وی افزود: در صورتی که وسیله نقلیه بیش از این ظرفیت داشته باشد، رانندگی با گواهینامه پایه ۳ تخلف محسوب می‌شود.

شریفی بیان کرد: گواهینامه پایه ۲ برای خودروهایی با ظرفیت مسافری تا ۲۶ نفر یا باربری تا ۶ تن صادر می‌شود و متقاضیان باید ۲۳ سال سن و حداقل یک سال سابقه گواهینامه پایه ۳ داشته باشند و برای گواهینامه پایه یک که مختص رانندگی با وسایل نقلیه سنگین است، حداقل سن ۲۵ سال و گذشت یک سال از اخذ پایه ۲ الزامی است، دارندگان این گواهینامه مجاز به مسافربری بیش از ۲۶ نفر یا باربری بیش از ۶ تن هستند.

وی درباره رانندگی بدون گواهینامه هشدار داد و گفت: در صورت کشف این تخلف، وسیله نقلیه توقیف و به پارکینگ منتقل می‌شود و ترخیص آن تنها با حضور مالک و طی مراحل قضایی و اداری در ستاد ترخیص امکان‌پذیر است، همچنین در صورت بروز حادثه، نداشتن گواهینامه یا عدم تناسب آن با وسیله نقلیه از نظر کارشناسان، جرم محسوب می‌شود.

رئیس مرکز اطلاع‌رسانی پلیس راهور تهران بزرگ در پایان تأکید کرد: رعایت تناسب گواهینامه با نوع وسیله نقلیه و دریافت گواهینامه معتبر پیش از رانندگی، برای پیشگیری از حوادث و برخوردهای قانونی ضروری است.

 

اگه حال کردی این پست رو با دوستات به اشتراک بذار:

12 پاسخ

  1. با توجه به اطلاعات ارائه شده در مقاله، تصمیم گرفتم که قبل از هرگونه رانندگی، حتما گواهینامه معتبر مربوط به وسیله نقلیه مورد نظرم را دریافت کنم. این کار نه تنها از بروز حوادث ناگوار جلوگیری می‌کند، بلکه از مواجهه با مشکلات قانونی نیز پیشگیری خواهد کرد. همچنین، برای اطمینان از صحت اطلاعات، به سایت پلیس راهور مراجعه خواهم کرد تا از آخرین قوانین و مقررات مطلع شوم.

  2. مقاله بسیار مفیدی بود، به ویژه بخشی که به شرایط سنی و انواع گواهینامه‌ها اشاره شده است. این اطلاعات می‌تواند برای بسیاری از افراد، به ویژه جوانانی که به تازگی قصد شروع رانندگی دارند، بسیار کاربردی باشد. تشکر از توضیحات دقیق و شفاف.

  3. آیا دوچرخه‌های برقی هم شامل این قانون می‌شن؟
    برای وسایل نقلیه سبک مثل اسکوتر برقی چه شرایطی داره؟

  4. «این مقاله رو مثل یه چراغ راهنمایی روشن و شفاف دیدم! خیلی مفید و کامل توضیح داده که بدون گواهینامه حتی نمیشه یه دوچرخه برقی رو هم راند 😄 بوکمارک شد!»

  5. مقاله‌تون اطلاعات مفید و جامعی درباره الزامات گواهینامه و قوانین رانندگی ارائه داده، مخصوصاً با جزئیات دقیق در مورد انواع موتورسیکلت‌ها و خودروها که واقعاً به درد مخاطب می‌خوره. مثل یه نقشه راه دقیق هست که نشون میده چطور می‌شه از پیچ‌و‌خم‌های قانونی عبور کرد.

    اما یه پیشنهاد کوچیک دارم: میشه یه بخش کوتاه هم به وسایل نقلیه غیرموتوری مثل دوچرخه‌های برقی یا اسکوترهای سبک اختصاص بدین؟ چون این روزها خیلی رایج شدن و بعضی‌ها ممکنه فکر کنن نیازی به گواهینامه ندارن. مثل این می‌مونه که بگیم «آب دریا رو هم میشه بدون قایق رد شد»—در حالی که بعضی موقع‌ها عمقش بیشتر از تصور ماست! اضافه کردن این نکته می‌تانه از سردرگمی مخاطب جلوگیری کنه.

    به هر حال، مطلب رو خوندم و حس کردم یه چراغ راه برای راننده‌های تازه‌کار هست. ممنون بابت این اطلاعات کاربردی!

  6. “حالا که هیچ راه فراری نیست، شاید بهتر باشه یه فکر دیگه بکنیم…”

    اما یه سوال: اگه دوچرخه های برقی هم نیاز به گواهینامه دارن، پس چرا بعضی ها هنوز آزادانه میروننشون؟ 🤔

  7. سال گذشته، دوستی با موتورسیکلت قدیمی پدرش در کوچه پس کوچه های محله تردد می کرد؛ تصور می کرد محدوده کوچک، نیاز به گواهینامه ندارد. تا اینکه یک روز، برخوردی جزئی با خودرویی اتفاق افتاد و تازه فهمید حتی همان لحظات کوتاه هم توجیه پذیر نیست. هشدارهای پلیس راهور، نه تنبیه که مهری است بر اهمیت جان و امنیت همگان.

  8. با احترام به توضیحات جامع و هشدارهای ارزشمند ارائه شده، باید اشاره کنم که این رویکردِ صرفاً قانون محور، گاهی از واقعیت های عملی و نیازهای روزمره جامعه فاصله می گیرد! بله، رانندگی بدون گواهینامه قطعاً مخاطره آمیز است و تبعات قانونی دارد، اما آیا نمی توان شرایطی را تصور کرد که استثناهای منطقی—البته با ضوابط مشخص—در نظر گرفته شود؟

    برای مثال، در مناطق روستایی یا کم برخوردار که دسترسی به آموزشگاه های رانندگی محدود است، شاید بتوان سازوکاری موقت برای استفاده از وسایل سبک (مانند موتورسیکلت های زیر ۵۰ سی سی) تحت نظارت محلی تعریف کرد. این نه تنها انعطاف پذیری سیستم را افزایش می دهد، بلکه به کاهش بار مالی و اداری برای اقشار کم درآمد کمک می کند.

    نکته دیگر، لزوم توجه به آموزش های غیررسمی اما مؤثر است. بسیاری از رانندگان قدیمی—به ویژه در حوزه باربری—تجربه ای فراتر از آزمون های تئوری دارند. شاید بهتر باشد به جای تأکید یک جانبه بر مدرک، دوره های مهارت سنجی فشرده برای این گروه طراحی شود تا هم از دانش آنان استفاده شود و هم ایمنی حفظ گردد.

    در پایان، تأکید بر قانون ضروری است، اما قوانین هوشمند باید بتوانند در مواجهه با شرایط خاص، راهکارهای عملیاتی نیز ارائه دهند!

  9. حرف های سرهنگ شریفی مثل همیشه دقیق و قانون مند است، اما یک سوال ذهنم را درگیر کرده: مثلاً، آن دوچرخه سوار پیرمردی که هر صبح با زحمت نان می خرد، یا کودکی که با سه چرخه اش در کوچه پس کوچه های خلوت بازی می کند—آیا آنها هم نیاز به مجوز دارند؟ یا شاید آن گاری های قدیمی که هنوز در بعضی شهرها بار می برند؛ آیا راننده اش باید گواهینامه پایه یک داشته باشد؟

    من با اصلِ قانون مندی کاملاً موافقم، اما گاهی فکر می کنم . شاید بهتر بود به جای تأکیدِ مطلق بر “همه یا هیچ”، . مثلاً، وسایلی که سرعت و وزنشان زیر یک حد مشخص است، نیاز به گواهینامه نداشته باشند—البته با آموزش های ابتدایی ایمنی.

    راستش را بخواهید، گاهی این همه قانون مرا به یاد داستان های علمی تخیلی می اندازد که در آن . شاید روزی برسد که حتی برای راه رفتن هم به مجوز نیاز داشته باشیم! (بله، کمی اغراق کردم، اما حسش را می فهمید، نه؟)

    پس بیایید به جای سیاه و سفید دیدن، را هم ببینیم. شاید بعض

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *